Schrijfprobleem #40 - de drijfveren van je personages niet kennen

Schrijvers die hun personages niet behandelen als mensen van vlees en bloed, verliezen de vaak levensechte verlangens van die personages uit het oog.

Als schrijver dien je jouw personages voor je te zien als mensen die echt bestaan. Verdiep je in hun geschiedenis, in wat hun beroert en in hun dromen en diepste verlangens. Je zult dan te weten komen dat de motivatie van die personages misschien wel afwijkt van jouw bedoelingen met de plot.

Dit kan gevolgen hebben voor het verhaal. Misschien moet je een hoofdstuk aanpassen op basis van deze nieuwe informatie, of past het juist perfect in het plan dat je al had. Het kan echter ook geheel de andere kant opgaan, zoals het geval was bij het hoofdpersonage van schrijfdocent Mieke Bouma, die plots besloot weg te lopen van zijn gewone leven. Hierdoor kan je verhaal ontsporen, maar zoals Bouma schrijft: ‘Het biedt nieuwe mogelijkheden.’

Zodra je jouw personages laat doen wat zij willen doen, beginnen zij met leven. Ze brengen hun verlangens tot uiting en worden vervolgens geconfronteerd met levensechte situaties. Dit zorgt voor realisme in je verhaal. Draai je het om - de personages doen alleen wat jij wilt dat ze doen - dan heeft het verhaal meer weg van een poppenkast waarin de personages enkel dienen om de plot voort te stuwen.

Stel dus voor elk personage vast wat hun primaire verlangen is. Zodra je dat weet, weet je in elke situatie hoe zij zouden reageren en wat je daaraan moet toevoegen om de plot vooruit te helpen. Bedenk ook dat de personages niet per se bewust hoeven te zijn van hun motivatie. Dit biedt een innerlijke strijd die bijvoorbeeld naar voren komt door hun soms conflicterende - en dus realistische -  handelingen.

Lees ook meer tips voor de karakterontwikkeling van je personages.