Heb je wel echt de ruimte om te schrijven?

In het vorige nummer van Schrijven Magazine schreef Ton Rozeman (schrijver en docent korte verhalen bij de Schrijversvakschool) dat tijd maken om te schrijven een van de belangrijkste factoren voor succes is. Maar naast tijd speelt er nog een factor mee: als schrijver heb je ook ruimte nodig om jezelf en je verhaal te ontwikkelen. Ton vertelt er alles over in het komende nummer. Lees hier alvast een preview.

Door Ton Rozeman

Ruimte te midden van de mensen die je kent 
Er is niet alleen je fysieke ruimte, je hebt ook je privéruimte. En dit keer bedoel ik niet het bureau met je computer, maar de ruimte te midden van je relaties en familie, de beleving van de ruimte die je te midden van hen inneemt, zelfs als je alleen woont en zelfs als je het contact met hen hebt verbroken. 

Een andere student zag ik week na week ontevredener worden. Ik sprak haar in de pauze aan en ze vertelde dat ze het niet zag zitten met school. ‘Maar je doet het goed,’ zei ik. ‘Wat schort eraan?’ Ze antwoordde dat ze de stukjes die ze schreef niet als wezenlijk ervoer, dat ze misschien wel mooi waren, maar niet van belang. Ze zei: ‘Wat echt van belang is, ligt in mijn bureaula, een roman waarin mijn familie een rol speelt.’ Ik vroeg waarom ze daar dan geen werk van maakte. ‘Maar dat kan toch niet,’ zei ze. ‘Als mijn familie dat te lezen krijgt, dan breekt de hel los.’ 

De weken daarna ging ons gesprek verder, ging haar denken verder, en ze kwam tot de kern. Het ging erom óf te schrijven wat wezenlijk was en de confrontatie met de buitenwereld voor lief te nemen, óf te stoppen met schrijven, want onbelangrijke dingen voor school schrijven, daar heeft niemand iets aan. Ze stopte met school en ging met haar manuscript langs uitgeverijen. 

Inmiddels zijn we wat jaren verder en staan er een paar titels van haar in de bibliotheek. Ik weet niet hoe het met haar en haar familie gaat, maar ik weet wel dat ze genomineerd werd voor literaire prijzen. 

Natuurlijk, niet iedereen die over zijn familie schrijft en dat naar buiten brengt, schopt het ver, dat is niet de strekking van wat ik hier wil zeggen. Waar het me om gaat, is dat het soms het beste is om ondanks je angst toch te blijven schrijven wat wezenlijk voor je is en daarmee wel naar buiten te komen. Iets doen waar je bang voor bent, soms zit juist daar de opening, soms geeft juist dat ruimte. 

Dat geldt trouwens ook als je geen autobiografische elementen in je verhaal verwerkt. Ook dan kan het spannend zijn om je coming-out als schrijver te beleven, en steeds opnieuw te beleven in een volgende publicatie. Ook verbeelding en het laten zien van je verbeelding vragen om moed. 

De overige 4 factoren lees je in het komende nummer van Schrijven Magazine dat omstreeks 5 oktober verschijnt. Wil je dit nummer niet missen, maar ben je nog geen abonnee? Profiteer vóór maandag 24 september  16:00 u. van de introductieaanbieding, dan krijg je dit nummer thuis.

Word abonnee   Geef Schrijven Magazine cadeau