Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (7)

Onlangs lanceerde we de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen. Hier kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende verhalen die deze week gedeeld zijn.

Ria Steng – Geen titel

Gedeeld op 20 maart 2017

Als ik ‘s morgens ga wandelen zie ik hem zitten. Gordijnen half gesloten. Hij lui onderuit met een beker koffie of thee. Soms met een blikje bier of een glas wijn. ‘s Morgens om 7 uur. Is dat eenzaamheid of een gelukkig leven. Doen wat je wilt en met niemand rekening houden?

Het intrigeert me en ik besluit het gewoon te vragen.
Hij laat me binnen en op mijn vraag begint hij te lachen. Hij zegt: “ Geen van beide meneer. Ik draai nachtdiensten en ga om 8 uur ‘s morgens slapen.” 
Soms is niets zoals het lijkt.

Axel de Swarte – Geen titel

Gedeeld op 19 maart 2017

In de winkelstraat loopt een groepje monniken, oranje gewaden. De voorste rinkelt met twee koebellen. De anderen lopen breed glimlachend achter hem aan. Ik hou niet zo van dat gelach om niets. Toch word ik er wel vrolijk van. Ik zie ze voor me op een besneeuwde berg in Tibet. Eeuwige vrede, eeuwige zweverigheid. Als ik verder loop merk ik dat ik zelf ook glimlach. 
Voor me glijdt een man uit. Z’n boodschappentas valt open, er rollen sinaasappels uit, net monnikenhoofdjes. Ik kijk hem aan. “Haal jij die rotgrijns even van je smoel, mafkees,’ zegt ie. 
Terug op aarde.

Margo Schröder – Geen titel

Gedeeld op 20 maart 2017

Zo klein, maar toch zo groot. Zo hoog en bijna onbereikbaar voor iemand als ik. Als ik in zijn glimmende ogen kijk, voel ik de rillingen over mijn lijf. De manier van lopen doet mij wat van binnen, het laat mijn bloed sneller stromen en mijn hart snellen kloppen. De adrenaline stijgt als we elkaar tegemoet komen. Ik kan geen woord meer uitbrengen. Zou hij mij wat willen zeggen? Wat zou hij denken? Zou hij weten hoe ik over hem denk? Weet hij wat ik van plan ben met het briefje in mij hand? 
‘Val dood jij vieze spin!’

Axel de Swarte – Verblindende liefde

Gedeeld op 20 maart 2017

Twintig jaar geleden… een strandfeest. We kennen elkaar niet, maar dansen en lopen daarna de duinen in. Die zomer zijn we alle nachten samen. De eerste herfstdag zie ik haar gearmd… met hem. Ze fluistert in zijn oor, ze lachen, ze laten elkaar niet los. 
Ik weet genoeg, maar vergeet haar nooit. Vorige maand vond ik haar op Facebook. We worden ‘Vrienden’. Ik zie foto’s van haar kinderen, haar man, vakanties. In een mail vraagt ze waarom ik toen niets meer van mij liet horen. Ik mail wat ik heb gezien. Dat was haar broer, schrijft ze. Blind geboren.

Annette Rijsdam – geen titel

Gedeeld op 21 maart 2017

De pragmatiek in zijn oude vingers verraadde de verveelde routine waarmee hij de stethoscoop hanteerde. Hij luisterde naar de longetjes en concludeerde een stevige neusverkoudheid. Overmatig neusspray zal voldoende remedie zijn. Een beetje bezorgd, zoals alle jonge moeders dat de eerste twee jaar nog zijn, vroeg ze of de ademhaling van haar zoontje wel normaal was. De dreumes haalde hijgend adem terwijl zijn borstkas heftig op en neer ging.
‘ach’, antwoordde de dokter, ‘ik heb wel erger gehoord.’ En bedacht zich dat hij zijn afspraak bij de audicien morgen niet moest vergeten.