Dit zijn de 10 leukste Ultrakorte Verhalen van 2017

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen of gedichten waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende die dit jaar gedeeld zijn.

Ruud Minnee – Martelaar

12 april
Bij een verlaten bushalte
aan de Duizendschoonlaan
is een zelfmoordterrorist
een uur te laat afgegaan
Hij was een martelaar
in een heilige strijd
maar niet op de hoogte
van onze zomertijd

Hélène Willems - Dreiging

17 september
‘Ik krijg het gewoon koud, als ik naar dit schilderij kijk.'
‘Hoezo?'
‘Kijkt u toch eens, wat een dreigende sfeer dit schilderij uitstraalt, die zwarte lucht, net of ieder moment het geweld kan losbarsten.'
‘Tja, maar dat is toch typisch de stijl van Carel Willink.'
‘Dat weet ik wel, maar u moet dit schilderij wel in de juiste context plaatsen.'
‘Hoe bedoelt u?’
‘Hij heeft dit doek in 1934 geschilderd, als waarschuwing voor de opkomst van Hitler.'
‘O, ik dacht aan een flinke regenbui.'
‘Blijft actueel, dit schilderij.'
‘Gaat het dan regenen?’

Nancy Bastiaans-Lommen - Scheiding

20 september
Hoe lang is het geleden dat ik je voor het laatst echt zag? Ik weet het weer. Twee jaar geleden nam ik je mee naar huis ook al had ik zo mijn twijfels. Dat lag niet aan jou. Ik vond mezelf niet goed genoeg, net te dik.
Ik was alleen met mezelf bezig en verwaarloosde je. Nu ben ik gelukkig ook al is dat net te dik uitgegroeid tot veel te dik, voor jou dan. We zijn uit elkaar gegroeid, ik moet je laten gaan.
Jij blijft niet lang alleen geloof me. Het prijskaartje hangt nog aan je mouw.

Datine Balone

25 september
Ik ben een beetje stuk, geloof ik. Batterijen zijn vervangen. APK gehad. Aanpassingen gemaakt.
Staren is het enige dat lukt. Hysterisch lachen wil ook nog wel. Teveel eten ook. Dingen vergeten maar nooit dat wat je kwijt wilt. Geloven doe ik niets meer. Aardig zijn wordt moeilijker. Mijn biologische "alles op tijd" klok is van slag. Richtingaangevers doen het niet. Navigatie is in de war. Electrische circuits branden door. Er zitten allemaal krassen op de kappen, sommige zijn zelfs gedeukt. En de olie had al lang vervangen moeten worden.

Andrea Bos - Wiskunde gebruiken in het dagelijks leven. Het blijft lastig.

9 oktober
Vanochtend was ik bij de groenteboer, maar hij verkocht geen vierkantswortel, alleen ronde.
Bij het timmerbedrijf vroeg ik of ze tafels konden vermenigvuldigen maar het deed niet aan productiewerk.
Het huis van plezier kon inderdaad aftrekken, maar geen vrouwen. Duidelijk een geval van seksisme.
Toen ik ging worteltrekken bij een boer stuurde hij een hond op mij af.
In het ziekenhuis waren breuken. Toen ik die wilde oplossen maakte ik kennis met de beveiliging.
En tenslotte de stelling bij het schildersbedrijf bleek niet die van Pythagoras te zijn.

Levy Geernaert - Behaald

20 oktober
Na een korte twijfel zette hij de punt achter de laatste zin.
Waarom gaat het doorleven ten koste van mijn eigen geluk vroeg hij zich af terwijl hij een sigaret opstak.
Hij verving de punt vlug door een komma.
Het was al kwart over acht 's ochtends, ik moet de hele nacht geschreven hebben. straks begint het echte leven weer, Realiteit wint van fantasie. ironisch eigenlijk, omdat onze realiteit gebaseerd is op regels die wij in onze fantasie handhaven dacht hij bij zichzelf.
Hij ging bij het raam zitten en zette een punt.

Stefanie Steef Schaap

8 november
Ze stond op de rand van een klif. Sterren besloegen als een kleed de nachtelijke hemel. Zij genoot met gesloten ogen en liet zich beschijnen door de maan. Onder de geur van de zee, rook ze de aankomende kou. De geur woedde als een frisse storm door haar lichaam. Wind likte aan haar wangen, gaf ze de kleur die zelfs in het licht van de maan opviel. Met haar hoofd opgeheven, haar handen gebogen alsof ze de nacht aanbad, zong ze. Haar zachte stem was tegelijk krachtig en droeg ver, in een taal die alleen zij leek te spreken.

Erik Uniken - Vaste halte

29 november
De bus staat stil bij het winkelcentrum met de deur nog open en het knipperlicht uit. Zijn wijsvinger opstekend, rent een kereltje er in rappe passen naartoe. Een nerveuze blik in zijn ogen, van 'als ik maar op tijd ben'.
Yes! Gelukkig.
Hoogrood aangelopen klimt hij de reiswagen binnen. Buiten adem maar nog té opgewonden om rustig uit te hijgen, kruipt hij achter het stuur en draait het driftig links- en rechtsom (broem, broem, broem).
Als zijn moeder vijftig cent in de muntinworp rolt, komt de bus in beweging. De chauffeur geniet van zijn rit. Moeder zwaait hem uit.

Frans van der Eem - The End

4 december
De dag rekt zich uit en schudt de hitte loom van zich af. Aan de horizon gloeit de lucht op in een rode gloss, alsof God zijn lippen stift voor een laatste, vurige kus. Ik open de achterbak, haal het hout eruit en leg het naast de stookplaats die ik heb afgebakend met bestofte stenen.
Ze zal nu wel weten dat ik wegblijf. Ik liet haar slapend achter, in de koelte van de vroege ochtend, met haar dromen die mij zo verstikten.
Het vuur laait op. Buiten de lichtcirkel komt de woestijn tot leven. Net als ik.

Sophie van Dis - Ontmoeting

9 december
Ineens staat hij daar. Hij straalt! Als gehypnotiseerd loop ik op hem af. Stevig druk ik mijn rondingen tegen zijn strakke lichaam. Ondanks de hete zomerzon voelt zijn gladde huid koel aan. Ik sluit mijn ogen. “Ik heb je gemist”, zeg ik hardop. Ik geniet van de omhelzing, de statische lading tussen ons. Ik houd nog steeds van hem.
“Misschien voelt ze zich niet goed.” Ik gluur tussen mijn wimpers door. Onbekende gezichten kijken naar me.
“Hij was mijn eerste”, zeg ik. Alsof dat verklaart waarom ik midden in de stad de motorkap van een knalgroene auto omhels.

Voor meer ultrakorte verhalen en om je eigen verhaal te delen: ga naar de Facebookgroep.