# 321 Letting the dog out

Hoi Gi, ik heb bewondering voor de wijze waarop je verschillende sprookjes verweeft in deze opdracht. Heel knap! En dat vind ik ook van de eigentijdse elementen (GPS, iPhone, selfie) en hedendaagse waarden (ivoor van olifanten, neushoorns). Ik heb genoten!
Ik vraag me wel af, waarom je een (groot) deel van de tekst van het mannetje (heeft hij geen naam?) cursief zet; dat is niet gebruikelijk bij gesproken tekst, tenzij het buitenlandse woorden betreft.

Bedankt voor de aanmoediging, Ton. Het verhaaltje van het ventje was dan wel niet in het 'buitenlands' maar ik wou zijn woorden onderscheiden van de rest van de tekst en bij gebrek aan bijvoorbeeld een ander lettertype heb ik het maar bij 'italics' gehouden.

Hoi Gi, je verhaal laat me met een glimlach achter. Grappig hoe je, zoals Ton al zei, die verschillende sprookjes hebt verwerkt. Vooral die laatste, waarbij het ventje je probeert te verleiden tot een kus. 

Ik zou Fief niet zijn als ik niet wat te zeuren had.
‘ik ben niet meteen moeders’ mooiste maar ik ben zeer vredelievend, maar ook een beetje nieuwsgierig.  --- het woordje "meteen" zou ik hier weglaten, de apostrof achter moeders mag weg en je hebt in deze zin twee keer "maar" staan. Misschien kun je van de tweede maar een "en" maken. Vóór de eerste maar hoort in ieder geval een komma. 
Ik ben niet moeders mooiste, maar ik ben zeer vredelievend en ook een beetje nieuwsgierig.

In je reactie naar Ton schrijf je dat je de tekst van het mannetje wilde laten opvallen door het schuingedrukt te zetten, maar bij eerdere zinnen die hij zegt heb je dat niet gedaan.

Dank, Fief voor jouw immer positieve reacties - ondanks jouw gezeur :-) - waarmee ik uiteraard rekening heb gehouden. Omdat het blijkbaar tot verwarring lijdt heb ik het schuinschrift weggelaten.

Ik sluit me aan bij de anderen wat betreft de leuke coctail van sprookjes. Echter, terwijl sprookjes goed te volgen zijn, raak ik hier af en toe de draad kwijt. 

Je maakt het de lezer niet gemakkelijk met alle transformaties van struik naar diverse huisjes en terug.

Het kaboutertje spreekt je aan met 'kind', maar zo komt de verteller niet op mij over. De fee verwijt de kinderen bloederige sprookjes, die toch door volwassenen verzonnen worden?

Enfin, ik denk dat je iets teveel hebt willen doen, wat de helderheid van je verhaal dit keer niet ten goede komt, helaas.

Mooi thema, mooie clou. Maar wederom verwarde mij het (voorheen) cursieve gedeelte mij.
Maar wellicht schrijf je voor gevorderde lezers.

Origineel! Een raamvertelling binnen een raamvertelling en een niet alleen creatieve, maar bovendien actuele verwerking van de sprookjeswereld waar kabouters nu eenmaal thuishoren. Sowieso loopt het als een trein en is het erg grappig. Wel stuitte ik op wat onlogica in de tijd: het vervallen schuurtje was 'een tijdje geleden' verdwenen, maar figureert binnen 'verhaal 2' ('Er waren eens...') als sprookjeselement, dus in het spreekwoordelijke 'ooit.' Bij herlezing lijkt het wel te kloppen (dan speelden verhaal 2 en 3 zich af in de lente of zomer van verhaal 1), maar het wringt. In dat kader verbaast het me ook dat de hp het beruchte peperkoekhuisje nooit heeft gezien, en het veel minder opvallende schuurtje daarentegen wel (terwijl die transformatie in datzelfde voorjaar moet hebben plaatsgevonden).

Oef, wat moet ik hier allemaal weerleggen behalve het feit dat ik zeer vereerd ben met alle commentaren.

Teksten in hoofdletters staan tegenwoordig gelijk met ‘roepen’ en cursieve teksten blijken nu voor onrust te zorgen. Ik wilde  het verhaaltje dat de kabouter  (in de verleden tijd) vertelt van de lopende tekst onderscheiden en had het daarom als een ‘uitgebreider citaat’ in schuinschrift gezet. Ik doe dit  (inderdaad Musonius) wel eens meer in mijn teksten.  Mogelijk ben ik dan een onrustzaaier.

Kruidnagel, de kabouter geeft duidelijk aan dat hij de roep van de heks heeft overgenomen die  hij alleen maar ten tijde van het peperkoekenhuisje  kan gehoord hebben, dus ga ik er van uit dat hij het ook ‘gezien’ heeft.  Het stond er trouwens nog op het moment dat het mogelijk door gps-straling in het  houten hok van de tandenfee veranderde.  

Katja, als je het ‘kind’ van de kabouter letterlijk opvat, begrijp ik ten volle dat je de rest van het verhaal  helaas niet ‘helder’ genoeg vindt.

Met herhaalde dank voor alle reacties.

Bedankt voor je uitleg, Gi. Echter: mijn opmerking ging over de 'ik' en daarmee niet over de kabouter. 'Ik' lijkt me in het hoofdverhaal namelijk de hoofdpersoon.

Klopt Kruidnagel, ik heb de alinea vervangen.

Hey Gi, 

Leuke mix van sprookjes, actualiteit en kritische pen. Graag gelezen. 

Het enige moment wat niet helemaal duidelijk voor me is, is de volgende zin: "....van wie ik zoals u al merkte haar lokroep heb overgenomen" daar ben je iets te snel in jouw gedachtengang, of pakt het niet. Door het herlezen snapte ik dan wel waar je naar verwees met de lokroep, maar 'knibbel knabbel knuisje van iemand spuuglelijk horen associeer ik als lezer niet onmiddellijk met een lokroep :). 

Wel echt leuk gedaan, ik blijf je volgen!

Dag Benedicte, zelf was ik reeds op zoek gegaan naar een equivalent van lokgroep. Voor het woord bestaat geen synoniem en als je de uitdrukking zelf googelt vind je als enige verklaring dat het een 'catchphrase' is.  In het oorspronkelijke sprookje wordt het zinnetje  trouwens door een heks uitgesproken en dat is nu ook niet meteen een 'beauty'.

Beste Gi, 

Leuk stuk!

Een orgineel beschreven sprookjesfiguur die verteld over een modern sprookje. Knap gevonden en erg mooi beschreven.

Bij het lezen haperde ik alleen bij twee wendingen in de verhaallijn. 

- De kabouter begint een beetje uit het niks over dat houten berghok wat de aanleiding is naar zijn verhaal over die heks. Een aanleiding naar die vraag zou goed passen, omdat het nu een beetje random overkomt. Of misschien begrijp ik het niet? 

-  Dat de kabouter opeens als een ettertje wordt gezien komt redelijk plotseling. Dat hij stonk e.d. was duidelijk, maar hij leek daarvoor een vriendelijk en nieuwsgierig karakter die graag een verhaal wilde vertellen. 

Groetjes Nynke

Nynke, dank voor jouw reactie, maar een aanleiding schrijven naar de aanleiding? Van het ettertje heb ik een viezerdje gemaakt. Dat klinkt hopelijk wat sympathieker.

Hallo Gi

Het is een wat merkwaardig verhaal, in die zin dat je inderdaad speelt met bijvertellingen (de verwijzingen naar de sprookjes) en die omweg om te komen waar je komt, maar dat vond ik net origineel aan je tekst.

Er staan ook mooie zinnen in, zoals deze zinsnede die me behoorlijk kon bekoren: late vlinder die nog in het bos rond dwarrelt.

Het einde vind ik hilarisch, hoed gevonden.

Johanna

Dag Johanna, dank voor het compliment en voor deze 'merkwaardige' edoch prettige opdracht.

Het is even een puzzel, maar ik heb het verhaal graag gelezen. Het 'Ik hoef geen prins' vind ik fantastisch. Mooi slot!

Wouldn't 'Walking the Dog' rather than 'Letting the 🐕 out [of st/so]' be a more appropriate title for this story?

IMHO I do not think so, BTW what 's the meaning of [of st/so]?

Letting the dog out is Dunglish, oftewel een foutieve vertaling van een Nederlands/Vlaams gezegde in het Engels. Ik ben het met Kruidnagel eens dat deze titel niet juist is als je het in de betekenis van "de hond uitlaten" bedoelde.

st/so = something/someone.

Again st learned ;-).

Ik vroeg me af wat de functie was van de (vermoedelijk inderdaad onjuist vertaalde) Engelse titel (zelfs als groot liefhebber van de beste taal op het westelijk halfrond).

'Letting the dog out' (of st/so) betekent zoveel als 'de hond (ergens uit) bevrijden'.

Fief en Kruidnagel, het is enkel een grappig bedoelde verwijzing naar de song 'Who let the dogs out'.  Nu ja, mijn humor wordt niet altijd begrepen.  Anderzijds ben ik een fervente aanhanger van de taal én humor van de Brits.

Dunglish wordt enkel in Nederland gesproken. Flenglish bestaat (nog) niet. Alle Engelsen weten wel meteen wat 'Flanders' betekent...where poppies grow, etc..., maar dit gaat ons te ver leiden.

Haha, aan de discussie over het Vlaams brand ik mijn vingers (hier) niet, die is zo beladen met misverstanden... Wel verricht ik soms graag een poging Dimitri's taaleigen te doorgronden. En in het Huis van Alijn leerde ik tot mijn verbazing hoeveel interessante uitspraakverschillen er bestaan binnen het Vlaamse land. Voorts blijf ik van mening dat de titel de lading niet dekt.

En toch klopt volgens jouw opmerking van 10.33u de titel wel, want ik heb Bas, de hond uit het bos bevrijd.
Jouw Dimitri is mij onbekend. Gelukkig lees ik dat je de Vlaamse uitspraakverschillen 'interessant' vindt. Mijn jeugdboek werd in Nederland ook 'interessant' gevonden maar te Vlaams voor de Hollandse, sorry Nederlandse jeugd, die een aantal woorden niet zou verstaan. Dat ze ermee naar het Huis van Alijn trekt, denk ik dan, want luidop durf ik dat niet te zeggen.

Haha, jaja...

(In gesprekken met Nederlanders over het Vlaams mag je trouwens deze gesprekken tussen Bruno Lowagie en zijn toenmalige schrijfcoach (en het vervolg ervan) eigenlijk niet missen: https://schrijvenonline.org/forum/themaforums/wek…) ;-).

Bedankt voor de link.  Ik heb genoten van die match Holland-België en met name van het feit dat de Nederlandse coach besluit om voortaan wat minder noten op zijn zang te hebben. Oh, ja plots bedacht ik dat je met Dimitri waarschijnlijk Verhulst bedoelde.

Doe ik!

Wat ga je doen?