Als ik verbolgen ben omdat ik in een onheilspellende sfeer iemand met woorden zie kwakken om een artikel weg te stampen, vormen zich donkere wolken boven de verwachting hoe een roman van enige kwaliteit gerealiseerd kan worden.

Kijk op de eerste pagina: schrijf. lees. schrijf op je eigen manier. Dat zijn nauwelijks tips te noemen, als je niet weet hoe je dat in de praktijk moet brengen.

Maar geldt dat niet voor alle tips?

Als ik verbolgen ben omdat ik in een onheilspellende sfeer iemand met woorden zie kwakken om een artikel weg te stampen, vormen zich donkere wolken boven de verwachting hoe een roman van enige kwaliteit gerealiseerd kan worden.

Het snel schrijven van de eerste versie zegt niets over de kwaliteit van het eindproduct. Zie het als iemand die boetseert. Eerst de ruwe vorm, dan steeds meer details, dan verfijnen... Het werkt voor mij bevrijdend omdat ik mezelf toestemming geef om slecht te schrijven, onder voorwaarde dat ik het in het herschrijven herstel.

Als ik verbolgen ben omdat ik in een onheilspellende sfeer iemand met woorden zie kwakken om een artikel weg te stampen, vormen zich donkere wolken boven de verwachting hoe een roman van enige kwaliteit gerealiseerd kan worden.

Het snel schrijven van de eerste versie zegt niets over de kwaliteit van het eindproduct. Zie het als iemand die boetseert. Eerst de ruwe vorm, dan steeds meer details, dan verfijnen... Het werkt voor mij bevrijdend omdat ik mezelf toestemming geef om slecht te schrijven, onder voorwaarde dat ik het in het herschrijven herstel.

Ik vind het altijd een eer dat je persoonlijk op mij reageert. Geef jij gerust jezelf toestemming slecht te schrijven. Goede tip van jou! Ik zal eens proberen of dat voor boetseren ook zo is. Slecht boetseren werkt dus bevrijdend voor jou. ERM!!

Maar geldt dat niet voor alle tips?

Niet als het praktische tips zijn in plaats van halve aforismen.

Nou, blijkbaar is dat schrijven niet zo simpel dat "schrijf" voldoende is als tip, gezien de talloze onderwerpen op het forum en in het magazine. Vragen als " waarover dan?" zijn niet van de lucht. Of hoe je dat combineert met werk en gezin.

De tip "schrijf" lijkt me juist een mooi antwoord op de door jou genoemde vragen. De goede verstaander houdt op met redenen te bedenken waarom hij/zij (nog) niet kan schrijven en begint. De goede verstaander bedenkt niet eerst wat het moet worden, waar het aan moet voldoen, of het wel mogelijk is, of er wel iemand op zit te wachten, maar begint. Dat de tip "schrijf" uit 1 woord bestaat, in plaats van een half A4-tje, maakt dat je het eenvoudig onthoudt.

En toch is het een uiterst domme tip. Natuurlijk moet je om te schrijven aan de schrijf gaan. Dat is een open deur. Maar vaak is "bezint eer u begint" beter. Bijvoorbeeld door gewoon eens te plannen wat je wilt schrijven (fictie? een dagboek? een instructieboek voor je hobby?). En wanneer je wilt of kunt schrijven, en waar. Van zo'n bevel als schrijf! krijg je alleen maar meer mensen die hier klagen over writersblock en gebrek aan inspiratie en allerlei andere symptonen waaruit blijkt dat ze nog helemaal niet klaar zijn om te schrijven en alle gezemel over onzekerheid over "doe ik het wel zoals het heurt" - allemaal van die figuren die op hun krent naar een leeg Word-document zitten te staren omdat ze zich schrijver voelen. Daarnaast zijn er nog wat psychische stoornissen die in de weg kunnen staan, en waarbij zo'n bevel als Schrijf! uiterst frustrerend kan werken omdat het gewoon niet lukt.

Ik zei dan ook: voor de goede verstaander, oftewel wie er aan toe is. Zoals "schrijf" voor jou niet zou werken zullen jouw tips niet voor mij werken. Jouw tips zijn daarmee zeker niet "uiterst dom" net zoals mijn tip niet "uiterst dom" is. Open deuren worden nogal eens overgeslagen, vandaar dat ik 't toch even wou noemen. Als je wilt schrijven: schrijf! Geen bevel maar een aanmoediging, als in hup! (frustratie kan slechts ontstaan als je een doel hebt)

Aanmoediging is iets anders dan een tip. Ik vind trouwens dat er in het wereldje van schrijvers veel te veel de nadruk op tips wordt gelegd. Dit soort tips, zoals ook die "Schrijf" worden dagelijks rondgetwitterd en door allerlei figuren op fora en blogs geplaatst. Maar ik heb niet de indruk dat er ook maar één gouden tip bij zit waarbij iemand achteraf zegt "Ja, daar was ik zelf nooit op gekomen, daar heb ik echt iets aan gehad!"

Ik vind het altijd een eer dat je persoonlijk op mij reageert.

*zucht* Ik dacht dat het misschien beter was om over onze aanvaring heen te stappen en het forum te gebruiken waar het voor bedoeld is. Maar misschien dat dat dan nu *na* dit laatste moment van wrijving *wel* kan?

En toch is het een uiterst domme tip. Natuurlijk moet je om te schrijven aan de schrijf gaan. Dat is een open deur. Maar vaak is "bezint eer u begint" beter. Bijvoorbeeld door gewoon eens te plannen wat je wilt schrijven (fictie? een dagboek? een instructieboek voor je hobby?). En wanneer je wilt of kunt schrijven, en waar. Van zo'n bevel als schrijf! krijg je alleen maar meer mensen die hier klagen over writersblock en gebrek aan inspiratie en allerlei andere symptonen waaruit blijkt dat ze nog helemaal niet klaar zijn om te schrijven en alle gezemel over onzekerheid over "doe ik het wel zoals het heurt" - allemaal van die figuren die op hun krent naar een leeg Word-document zitten te staren omdat ze zich schrijver voelen. Daarnaast zijn er nog wat psychische stoornissen die in de weg kunnen staan, en waarbij zo'n bevel als Schrijf! uiterst frustrerend kan werken omdat het gewoon niet lukt.

Mee eens. Schrijven zonder te weten waar je naartoe werkt is zoiets als een blinddoek om doen, te gaan wandelen en verwachten dat je in Parijs aankomt. Grote kans dat je na vijf minuten struikelt.

Aanmoediging is iets anders dan een tip. Ik vind trouwens dat er in het wereldje van schrijvers veel te veel de nadruk op tips wordt gelegd. Dit soort tips, zoals ook die "Schrijf" worden dagelijks rondgetwitterd en door allerlei figuren op fora en blogs geplaatst. Maar ik heb niet de indruk dat er ook maar één gouden tip bij zit waarbij iemand achteraf zegt "Ja, daar was ik zelf nooit op gekomen, daar heb ik echt iets aan gehad!"

Wat is je punt?

En toch is het een uiterst domme tip. Natuurlijk moet je om te schrijven aan de schrijf gaan. Dat is een open deur. Maar vaak is "bezint eer u begint" beter. Bijvoorbeeld door gewoon eens te plannen wat je wilt schrijven (fictie? een dagboek? een instructieboek voor je hobby?). En wanneer je wilt of kunt schrijven, en waar. Van zo'n bevel als schrijf! krijg je alleen maar meer mensen die hier klagen over writersblock en gebrek aan inspiratie en allerlei andere symptonen waaruit blijkt dat ze nog helemaal niet klaar zijn om te schrijven en alle gezemel over onzekerheid over "doe ik het wel zoals het heurt" - allemaal van die figuren die op hun krent naar een leeg Word-document zitten te staren omdat ze zich schrijver voelen. Daarnaast zijn er nog wat psychische stoornissen die in de weg kunnen staan, en waarbij zo'n bevel als Schrijf! uiterst frustrerend kan werken omdat het gewoon niet lukt.

Mee eens. Schrijven zonder te weten waar je naartoe werkt is zoiets als een blinddoek om doen, te gaan wandelen en verwachten dat je in Parijs aankomt. Grote kans dat je na vijf minuten struikelt.

Wat een rare interpretatie van "schrijf" Harry. Begin en geniet van wat er gebeurt, is toch niks mis mee?

Waaruit blijkt dat er vele wegen naar Rome leiden. Een blinddoek voordoen is: weigeren te leren schrijven, en dat is een onmogelijkheid want hier in NL wordt daar op je zesde al mee begonnen. Nee, eerder, bij het invoegen van de lees- en schrijfvoorwaarden in groep een, dan zijn de kindjes nog maar vier. Daarná kan er van álles gebeuren! Kindje van zes heeft geen planning, geen doel, geen schema - niets. Hij vindt het heerlijk om die pen in de hand te hebben en over het papier te laten gaan en te ervaren dat hij met het trekken van lijnen en rondjes, het zetten van een punt hier of daar en een dwarsstreepje letterlijk iets van betekenis maakt. Daarná kan er wéér van alles gebeuren. Een ontwikkeling is in gang gezet, een hartstocht geboren. En ja, de een heeft daarná behoefte aan een schema, de ander schrijft wat hij ziet, hoort, meemaakt. Er is ook nog een verschil tussen iemand die verhalen bedenkt en ze ziet. Dat is een ander onderwerp en ik zie de inktzwarte buien, vol letters om me te overtuigen van het tegendeel al uit het westen komen aanwaaien, maar toch is dat Schrijf! een zeer basale 'tip' - die natuurlijk verder uitgwerkt kán worden, maar sommigen hebben genoeg aan zo'n 'commando' en anderen blokkeren er volledig door. Zo veel tips, zo veel schrijvers, zo veel reacties.

Volgens mij wordt schrijven zonder ergens naar toe te werken 'Freewriting' genoemd. Je schrijft dan al je gedachten en ideeën op over het onderwerp waar je over wilt gaan schrijven, zonder onderbrekingen, gewoon laten gaan. Het klinkt als een soort brainstorming, een voorbereiding voordat je aan het daadwerkelijke verhaal begint.

ik zie de inktzwarte buien, vol letters om me te overtuigen van het tegendeel al uit het westen komen aanwaaien.

Van mij een zonnetje uit het noorden :)

En toch is het een uiterst domme tip. Natuurlijk moet je om te schrijven aan de schrijf gaan. Dat is een open deur. Maar vaak is "bezint eer u begint" beter. Bijvoorbeeld door gewoon eens te plannen wat je wilt schrijven (fictie? een dagboek? een instructieboek voor je hobby?). En wanneer je wilt of kunt schrijven, en waar. Van zo'n bevel als schrijf! krijg je alleen maar meer mensen die hier klagen over writersblock en gebrek aan inspiratie en allerlei andere symptonen waaruit blijkt dat ze nog helemaal niet klaar zijn om te schrijven en alle gezemel over onzekerheid over "doe ik het wel zoals het heurt" - allemaal van die figuren die op hun krent naar een leeg Word-document zitten te staren omdat ze zich schrijver voelen. Daarnaast zijn er nog wat psychische stoornissen die in de weg kunnen staan, en waarbij zo'n bevel als Schrijf! uiterst frustrerend kan werken omdat het gewoon niet lukt.

Mee eens. Schrijven zonder te weten waar je naartoe werkt is zoiets als een blinddoek om doen, te gaan wandelen en verwachten dat je in Parijs aankomt. Grote kans dat je na vijf minuten struikelt.

Wat een rare interpretatie van "schrijf" Harry. Begin en geniet van wat er gebeurt, is toch niks mis mee?

Er is niets mis mee maar 'schrijf!' is geen tip. We willen allemaal dat gebod opvolgen en hier wordt gevraagd naar tips: 'hoe dan?'

Een tip is toch een aanwijzing, geen instructie. Het is aan iedereen die de tip leest om daaruit zijn eigen conclusies te trekken en om die tip aan de kant te schuiven of aan te nemen. Daar is het een tip voor. Een instructie zou vertellen over het "hoe". Maar dat werd niet gevraagd. Ik zie tips als dingen die mij kúnnen helpen, maar waar ik zelf mijn eigen oordeel over vel. Ik interpreteer de tip en zet het om naar iets wat ik kan gebruiken - of niet. En het moet kort zijn, zodat ik het makkelijk kan onthouden. Geen tig woorden. Liefst een korte zin. Meer niet.

@Harry, fijn te horen dat er niets mis mee is. Voor het overige verwijs ik naar #134. Volgende tip!

ik zie de inktzwarte buien, vol letters om me te overtuigen van het tegendeel al uit het westen komen aanwaaien.

Van mij een zonnetje uit het noorden :)

(tussen haakjes: grappig, Bernhard, als ik op je profiel je woonplaats zie...) Snel weer :ontopic: .

Volgende tip: conflict! Iedere scene moet conflict bevatten. Iedere zin moet op een of andere manier bijdragen aan dat conflict. Als er geen conflict is, is de scene nutteloos en dus saai. Saaie scènes moeten uitgeroeid worden. Conflict is niet alleen het kloppend hart van IEDER verhaal, het is ook het bestaansrecht ervan. Conflict is meer dan alleen verschil van mening. Een berg beklimmen is ook conflict: conflict met de omgeving. Dus: denk bij alles wat je schrijft: wat willen de personages? Waarom lukt dat niet? Hoe kan ik het ze nog moeilijker maken?

De tip "schrijf" lijkt me juist een mooi antwoord op de door jou genoemde vragen. De goede verstaander houdt op met redenen te bedenken waarom hij/zij (nog) niet kan schrijven en begint. De goede verstaander bedenkt niet eerst wat het moet worden, waar het aan moet voldoen, of het wel mogelijk is, of er wel iemand op zit te wachten, maar begint. Dat de tip "schrijf" uit 1 woord bestaat, in plaats van een half A4-tje, maakt dat je het eenvoudig onthoudt.

:thumbsup:

Hoe één enkel woord een serieuze woordlawine kan ontketenen. :)

En, hoe een enkel woord recente topics verpulvert. :D

I Open deuren worden nogal eens overgeslagen,

Klopt, en je dan maar afvragen waarom je tegen een muur oploopt. (Wat voor slakken natuurlijk weer een andere betekenis heeft).

I Open deuren worden nogal eens overgeslagen,

Klopt, en je dan maar afvragen waarom je tegen een muur oploopt. (Wat voor slakken natuurlijk weer een andere betekenis heeft).

En alweer een tip: verander je perspectief.

Ik heb het gevoel dat de dorre periode zijn einde nadert. :thumbsup:

Ik vind het altijd een eer dat je persoonlijk op mij reageert.

*zucht* Ik dacht dat het misschien beter was om over onze aanvaring heen te stappen en het forum te gebruiken waar het voor bedoeld is. Maar misschien dat dat dan nu *na* dit laatste moment van wrijving *wel* kan?

Neen, doorgaan en on topic blijven is ook een schrijftip.

Ik heb alle tips gelezen. Er is er niet een bij waar ik wat aan heb. Trek je er niets van aan. Gewoon doorgaan met tips geven.

Tips zijn meestal ook voor de beginner Tja. Daarom nog een tip: blijf een beginner :ninja: .