Déesse-en-France schreef:

Dit is geen schrijftip, dit is filosofie van de koude grond. :rolleyes:

Vanwaar die venijnige ondertoon? Kritiek mag, maar waarom moet die zo verpakt worden. :?

Ik snap nou echt niet dat Therese en ik geen kaarten hebben gewonnen. We hebben zo ons best gedaan in de nachtelijke uren onder het genot van een overheerlijke fles Franse danwel Hongaarse wijn :\\

Leuk; zo'n mixdrankje.

Déesse-en-France schreef:

Dit is geen schrijftip, dit is filosofie van de koude grond. :rolleyes:

Vanwaar die venijnige ondertoon? Kritiek mag, maar waarom moet die zo verpakt worden. :?

Ik vind het wel een compliment eerlijk geschreven.

Ik snap nou echt niet dat Therese en ik geen kaarten hebben gewonnen. We hebben zo ons best gedaan in de nachtelijke uren onder het genot van een overheerlijke fles Franse danwel Hongaarse wijn :\\

Ja, las jij gisteravond niet óók: wie heeft de meeste schrijftips? (*) Vanochtend stond er weer de leukste. Ik verdenk Reinoud er nu ook van dat hij zijn toetsen doopt in drank. Of zo. (*) Ik moet wel zeggen: schrijftipsy is een lastig woord om in één keer foutloos te typen, maar dat is een ander topic.

Four Seasons schreef:

Ik vind het wel een compliment eerlijk geschreven.

Eerlijk? Ja. Compliment? Niet bepaald. Het is mij echt wel bekend dat 'fiilosofie van de koude grond' een frase is die niet in alle gevallen denigrerend bedoeld hoeft te zijn. Maar we hebben op dit forum niet voor niets de mogelijkheid emoticons te plaatsen. Wie iemand wil complimenteren, gebruikt een andere emoticon. Je mag best vinden dat ik op alle slakken zout leg, maar ik zal altijd (in zo beschaafd mogelijke bewoordingen) reageren op een post die naar mijn idee nodeloos grievend is.

Four Seasons schreef:

Ik vind het wel een compliment eerlijk geschreven.

Eerlijk? Ja. Compliment? Niet bepaald. Het is mij echt wel bekend dat 'fiilosofie van de koude grond' een frase is die niet in alle gevallen denigrerend bedoeld hoeft te zijn. Maar we hebben op dit forum niet voor niets de mogelijkheid emoticons te plaatsen. Wie iemand wil complimenteren, gebruikt een andere emoticon.

Je hebt gelijk.

Je mag best vinden dat ik op alle slakken zout leg, maar ik zal altijd (in zo beschaafd mogelijke bewoordingen) reageren op een post die naar mijn idee nodeloos grievend is.

Vind je dat niet zonde van je tijd? (sorry dat ik off-topic ben, maar ik vind het wel belangrijk om dit (hier) te bespreken)

@ Hay, ik vind het een goede schrijftip waar ik persoonlijk iets mee kan, dus dank je wel. Ik vind hem meer psychologisch dan filosofisch.

:) :) :)

Het maakt me niet uit of 'ie van de koude of van de warme grond kwam - ik vond het een goede tip. (Ach, dat zei ik al meteen.) Helemaal met Odile eens, dus.

Four Seasons schreef:

Vind je dat niet zonde van je tijd?

Déesse-en-France heeft zelf niet gereageerd en mijn post wellicht ook nog niet gelezen. Daarom vind ik het wel zo netjes haar eerst de kans te geven een reactie te plaatsen voordat ik je (terechte) vraag beantwoord.

Ik haal 'em nog even naarboven:

Heb altijd zelfvertrouwen, maar niet zo veel dat het je zelfkritiek ondermijnt. Heb altijd zelfkritiek, maar niet zo veel dat het je zelfvertrouwen ondermijnt.

Prachtig! Zelfkritiek hangt dus samen met zelfvertrouwen? Maar: Hoe moet ik jouw woorden omzetten naar de praktijk? Kan je een voorbeeld geven?

Four Seasons schreef:

Maar: Hoe moet ik jouw woorden omzetten naar de praktijk? Kan je een voorbeeld noemen?

Ik denk dat je in je schrijven elke keer opnieuw weer de balans moet zien te vinden tussen aan de ene kant geloven in jezelf en in je geesteskind en aan de andere kant open staan voor kritiek, of die nu van jezelf komt of van iemand anders. Tenzij je een van die unieke genieën bent die inderdaad niemand nodig hebben, zul je snel vastlopen als je denkt in je eentje en puur op eigen kracht een betere schrijver te worden. Ik heb die pretentie in ieder geval niet. Het tegenovergestelde is waarschijnlijk nog erger. Als je bij een beetje kritiek al in de put zit en aan jezelf gaat twijfelen, helpt ook dat talent niet meer. Zelf vind ik het ook meer een kwestie van psychologie dan van filosofie. Als ik op mijn eigen ervaringen afga, is die balans ook niet iets dat altijd constant is. Ik heb mezelf al meermalen vermanend toegesproken als bij de een of andere wedstrijd mijn verwachtingen ten onrechte veel te hoog gespannen waren, maar heb ook met regelmaat momenten gekend dat ik het bijltje er bijna bij neer wilde gooien omdat het 'toch wel nooit iets zou worden.' Ik denk intussen een redelijk realistisch beeld van mijn eigen mogelijkheden te hebben, maar de tijd zal moeten leren hoe waar dat is. :)

Wat herkenbaar dit. Dus als ik het goed begrijp, beschrijf jij in het kort hoe je een realistisch zelfbeeld als schrijver krijgt en behoud?

Ik denk niet dat daar een echte methode voor bestaat, behalve er af en toe eens rustig over nadenken natuurlijk. Ik weet alleen hoe het bij mijzelf zo'n beetje werkt. De weg naar dat realistisch zelfbeeld zal iedereen zelf moeten vinden. Dat is in andere draden (ik zou uit het hoofd niet meteen kunnen zeggen welke) al meer aan de orde geweest. Het is ook de vraag hoe erg het is als je zelfbeeld niet 100% realistisch is, als dat trouwens al te meten zou zijn, wat denk ik niet zo is. Volgens mij heb je op den duur meer last van een te lage zelfdunk dan van een tikkeltje zelfoverschatting op zijn tijd. Pas als dat laatste er toe leidt dat je zinnige kritiek al te makkelijk wegwuift, heb je een probleem.

Maar dat is logisch. Als ik naar 'de grote' psychologen en filosofen kijk (bijv. Freud, Jung, Nietzsche of Aristoteles), kan ik me beter vinden in wat de één vind dan wat de ander vind. Door zulke visies te bestuderen kan je (althans ik) wel (heel makkelijk) zelf een eigen visie ontwikkelen. Niet dat ik van plan ben om filosofie te gaan studeren maar goed.

Four Seasons schreef:

Door zulke visies te bestuderen kan je (althans ik) wel (heel makkelijk) zelf een eigen visie ontwikkelen.

Echte kennis van de filosofie zal inderdaad altijd van pas komen, bepaald niet alleen bij het schrijven. Die kennis beperkt zich bij mij (afgezien van wat zelfstudie) tot een stuk geschiedfilosofie als onderdeel van een opleiding. Maar met gezond verstand kom je in je schrijven denk ik ook al een heel eind. Zo komen we toch weer uit bij die 'filosofie van de koude grond', nu in de wat positiever betekenis. ;)

:thumbsup:

Hoe moet ik jouw woorden omzetten naar de praktijk?

Geldt dat niet voor de meeste tips hier? En is dat niet het moeilijkste van dit soort dingen: theoretische tips genoeg, maar de aansluiting op de praktijk ontbreekt nogal.

Kan een tip theoretisch zijn? Wat Hay beschrijft, lijkt mij een inzicht. Een inzicht verwerf je wanneer je daar klaar voor bent. Een tip kan je op elk moment aangereikt worden.

Kan een tip theoretisch zijn? Wat Hay beschrijft, lijkt mij een inzicht. Een inzicht verwerf je wanneer je daar klaar voor bent. Een tip kan je op elk moment aangereikt worden.

Kijk op de eerste pagina: schrijf. lees. schrijf op je eigen manier. Dat zijn nauwelijks tips te noemen, als je niet weet hoe je dat in de praktijk moet brengen.

Kijk op de eerste pagina: schrijf. lees. schrijf op je eigen manier. Dat zijn nauwelijks tips te noemen, als je niet weet hoe je dat in de praktijk moet brengen.

:confused: :? Wat heb je voor deze drie meer nodig dan wat je in het eerste leerjaar meekreeg? Je begint ermee en al doende leer je. Je stelt je onderweg vragen, of niet, waarvoor je dan antwoorden zoekt en waardoor je bij je eigen schrijven komt.

Nou, blijkbaar is dat schrijven niet zo simpel dat "schrijf" voldoende is als tip, gezien de talloze onderwerpen op het forum en in het magazine. Vragen als " waarover dan?" zijn niet van de lucht. Of hoe je dat combineert met werk en gezin.

Mijn tip is: schrijf de eerste versie van je verhaal zo snel mogelijk en denk er zo min mogelijk over na. Doorschrijven tot het af is en het hele verhaal er staat. Die versie is heel slecht, en dat is helemaal niet erg. Een slecht verhaal kun je veel makkelijker herstellen dan dat je iedere scene in een keer goed wilt krijgen. Snel een eerste versie schrijven voorkomt dat je interne criticus je tegen gaat werken. Die criticus mag voor het herschrijven echter helemaal uit de kooi om van het geheel iets moois te maken.

Een goede tip, maar het duurt even voordat je zo ver bent. Ik heb (gelukkig) dit jaar ervaren dat het heel heilzaam werkt om aan een lang manuscript te werken. Pas zo heb ik mijn vastgeroeste gewoonte om elke zin zes keer te herlezen en te herschrijven afgeleerd. Toen ik alleen losse verhalen schreef, bleef het bij goede voornemens. Nu moet ik die wel uitvoeren, anders werk ik zeker nog tot 2015 aan dat manuscript. :D Het tweede deel van je tip zou voor mij niet werken. Natuurlijk moet je nadenken over wat je schrijft en wel bij elke zin. Ik neem aan dat je meer op de vorm dan de inhoud doelde. Maar dan nog. Meteen in de eerste versie zo veel mogelijk stilstaan bij variatie, zinsvolgorde, zinsritme etc kan voorkomen dat je herschrijfwerk echt monnikenwerk wordt. Alleen moet je de neiging onderdrukken om elk van die gedachten meteen uitgebreid te gaan heroverwegen. Als je in een 'schrijfflow' zit (gelukkig ken ik dat gevoel), lijkt het misschien wel dat je niet nadenkt, maar dat is slechts schijn. Als het schrijven gemakkelijk gaat, gaat het denken ook gemakkelijk, dat gaat hand in hand, maar de hersenen werken dan wel degelijk geconcentreerd en op volle toeren.

Nou, blijkbaar is dat schrijven niet zo simpel dat "schrijf" voldoende is als tip, gezien de talloze onderwerpen op het forum en in het magazine. Vragen als " waarover dan?" zijn niet van de lucht. Of hoe je dat combineert met werk en gezin.

Da's waar, daar zijn weer andere tips voor nodig. Zoals bvb: sluit je aan bij een forum.

Mijn tip is: schrijf de eerste versie van je verhaal zo snel mogelijk en denk er zo min mogelijk over na. Doorschrijven tot het af is en het hele verhaal er staat. Die versie is heel slecht, en dat is helemaal niet erg. Een slecht verhaal kun je veel makkelijker herstellen dan dat je iedere scene in een keer goed wilt krijgen. Snel een eerste versie schrijven voorkomt dat je interne criticus je tegen gaat werken. Die criticus mag voor het herschrijven echter helemaal uit de kooi om van het geheel iets moois te maken.

Maar mijn interne criticus kan nog geen komma fout zien staan. Die moet eerst goed, en dan pas kan ik verder. Dus ik brei, haal uit, brei verder, haal weer uit, brei opnieuw - terwijl ik ondertussen loens naar mijn schema, en voortga: hier moet ik naartoe, daar naartoe. Dit moet het personage doen: maar hoe! Welk woord past er precies. Welk woord misstaat. Wel gevoel schrijf ik toe aan die-of-die, welke sfeer aan dat-of-dat. Als ik bijvoorbeeld iemand boos heb laten zijn, terwijl verbolgen veel beter past - op dat moment, op die plaats, bij die gebeurtenis - kan ik niet een versie lang het personage boos laten zijn, want dat trekt het hele verhaal een verkeerde kant uit. Dat moet ik bijwerken. Het is maar een voorbeeld. Komt er nog iets bij, bijvoorbeeld dat ik een sfeer onheilspellend noem, terwijl hij luguber is - én het personage zit niet in de goede stemming (in mijn weergave ervan), dan duurt het maar een paar scènes en mijn hele verhaal loopt uit de rails. Ik moet de detaills stante pe goed in het geheel voegen, bedoel ik.

Mijn tip is: schrijf de eerste versie van je verhaal zo snel mogelijk en denk er zo min mogelijk over na. Doorschrijven tot het af is en het hele verhaal er staat. Die versie is heel slecht, en dat is helemaal niet erg. Een slecht verhaal kun je veel makkelijker herstellen dan dat je iedere scene in een keer goed wilt krijgen. Snel een eerste versie schrijven voorkomt dat je interne criticus je tegen gaat werken. Die criticus mag voor het herschrijven echter helemaal uit de kooi om van het geheel iets moois te maken.

Maar mijn interne criticus kan nog geen komma fout zien staan. Die moet eerst goed, en dan pas kan ik verder. Dus ik brei, haal uit, brei verder, haal weer uit, brei opnieuw - terwijl ik ondertussen loens naar mijn schema, en voortga: hier moet ik naartoe, daar naartoe. Dit moet het personage doen: maar hoe! Welk woord past er precies. Welk woord misstaat. Wel gevoel schrijf ik toe aan die-of-die, welke sfeer aan dat-of-dat. Als ik bijvoorbeeld iemand boos heb laten zijn, terwijl verbolgen veel beter past - op dat moment, op die plaats, bij die gebeurtenis - kan ik niet een versie lang het personage boos laten zijn, want dat trekt het hele verhaal een verkeerde kant uit. Dat moet ik bijwerken. Het is maar een voorbeeld. Komt er nog iets bij, bijvoorbeeld dat ik een sfeer onheilspellend noem, terwijl hij luguber is - én het personage zit niet in de goede stemming (in mijn weergave ervan), dan duurt het maar een paar scènes en mijn hele verhaal loopt uit de rails. Ik moet de detaills stante pe goed in het geheel voegen, bedoel ik.

Ik kan absoluut niet op jouw manier werken :) Als ik mezelf te veel tijd geef om na te denken over het voorafgaande, ontstaat te veel weerzin om verder te schrijven. Nanowrimo heeft jaren geleden mijn ogen geopend voor mijn huidige benadering. Ik pas het ook toe op artikelen.

Ik denk dat ik gevoelig ben voor de kracht van woorden en het effect dat ze oproepen / teweegbrengen. Ook belangrijk. Een verhaal zou ik nog wel in een eerste instantie op papier kunnen 'kwakken', en er daarna kritisch naar kijken en bewerken. Maar een heel boek - dat heeft een eigen geest, die moet je (ik) zien te behouden.

Ik zou ook niet zo kunnen werken. Ik kan jaren doen over het herschrijven van een kortverhaal (met rustpozen), als ik bij de eerste versie even kritisch zou zijn, zou ik dusdanig gedemotiveerd raken dat ik nooit iets afkreeg.