Het lijkt mij het belangrijkst dat je je professioneel presenteert. Uit je begeleidende brief moet blijken dat je weet waar je mee bezig bent, dat je weet waarom je je werk naar die specifieke uitgeverij stuurt, dat je serieus bezig bent met schrijven enzovoort. Dat is voor iedereen belangrijk, maar specifiek voor de wat jongere auteurs, omdat die moeten 'bewijzen' dat het in hun geval niet gaat om een puberdagboekachtig iets. Je moet ervoor zorgen dat ze je serieus nemen. Ik zou mijn leeftijd wel vermelden, simpelweg omdat ik vind dat een auteur zichzelf in een begeleidende brief kort hoort voor te stellen. Presenteer de feiten zoals ze zijn: ik ben (naam) en ik ben vijftien jaar. Ik doe (opleiding) en schrijf sinds (aantal jaar) (genres). Tot nu toe heb ik (vertel iets over je literaire successen, wedstrijden, publicaties, als dat al aan de orde is). De rest van je brief gebruik je dan om te vertellen waar je boek over gaat en waarom je denkt dat het bij die uitgeverij past. Houd het zakelijk. Ik zou er verder niet allerlei conclusies aan gaan verbinden. Schrijf dus niet iets in de trant van: ik ben vijftien, maar ik ben heel erg volwassen en ik wil gewoon heel graag schrijver worden dus lees het alsjeblieft! Daarmee bereik je, denk ik, het tegendeel. Laat de uitgever zelf maar concluderen: hee, deze auteur is pas 15, maar haar verhaal klinkt interessant en ze weet zich goed te presenteren, dus ik ben benieuwd.

Getallen vallen op in een tekst. 15 valt eerder op dan vijftien. Ik kan ook iets erin zetten als 'Ik ben van dezelfde leeftijd als mijn hoofdpersonen, waardoor ik hen realistisch kan beschrijven' of iets in die richting. Dan moet(en) de uitgever/de uitgevers eerst de synopsis lezen om erachter te komen hoe oud ik ben. En als ze die eenmaal aan het lezen zijn, zullen ze meer aandacht hebben voor de inhoud van het verhaal dan voor mijn leeftijd. Hoop ik.

Ik denk dat dit best een goede oplossing zou kunnen zijn.

Ja, dat denk ik ook. Het gaat er toch om dat ze je verhaal ook daadwerkelijk gaan lezen, en op deze manier verklein je je kansen niet, zonder dat je de indruk kunt wekken iets te willen achterhouden.

Als ik een brief zou lezen waarin stond 'ik heb dezelfde leeftijd als mijn hoofdpersonen' toch denken: Huh? Vreemd. Waarom zegt ze niet gewoon hoe oud ze is? Maar dat ligt misschien aan mij.

Ik zeg, niet je leeftijd vermelden. Een paar jaar terug toen ik 14 was, heb ik ook eens een poging gewaagd. Het bericht dat terug kwam dat iemand van 14 onmogelijk een goed verhaal in elkaar kon zetten. Dus neem het zekere voor het onzekere en zeg het gewoon lekker níét! Wat is het probleem als je het niet noemt? Als het goed genoeg is, nemen ze contact met je op om naar je leeftijd te vragen. En dan weet jij al dat er toch wel wat in zit. Als ze het dan afwijzen als ze je leeftijd horen, moet je je denk ik even goed afvragen of je wel met zo'n oppervlakkige uitgeverij in zee wilt gaan.

Als het goed genoeg is, nemen ze contact met je op om naar je leeftijd te vragen.

Waarom zouden ze? Als je te jong bent, kun je toch niet schrijven is het vooroordeel, dus waarom zouden ze dan naar je leeftijd vragen? Is het voor een uitgever niet raar om een schrijver naar de leeftijd te vragen als die 30 is, of 50, of 70 (ik zou het merkwaardig vinden als ik na opsturen van een manuscript die vraag zou krijgen, en onmiddelijk alle contacten verbreken)? Die vraag moet ergens vandaan komen... Binnen je eigen beredenering nemen ze vanzelf aan dat je volwassen bent als je een goed manuscript inlevert. En dan hoeven ze dus niet om een leeftijd te vragen. Maar waar denk je dat het vooroordeel over te jonge schrijvers vandaan komt?

Maar waar denk je dat het vooroordeel over te jonge schrijvers vandaan komt?

Tuurlijk het is algemeen bekend dat het gros van jonge schriivers er niets van bakt, maar ik ben van mening dat je dat dan nog steeds niet mag generaliseren. Misschien is die ene jonge schrijver wel de volgende internationale bestseller, ondanks de jonge leeftijd. Ik vind het wel erg kort door de bocht om te zeggen dat geen enkele jonge schrijver dan publicabel zou zijn.

Zou het niet noemen, echt veel win je er niet mee lijkt me, risico is er wel. In zekere zin had ik gisteren een soortgelijk dilemma. Heb een essay ingestuurd voor een wedstrijd, en wilde er bijzeggen dat het mijn eerste essay ooit is, en dat ik om die reden prijs zou stellen op enigerlei feedback. Maarja, ik zou zot zijn, direct gaan ze opeens anders kijken in mijn nadeel. Kon eigenlijk alleen maar verliezen.

Ach ja Spirit, óók het tegenovergestelde komt voor. Als je ver na je vijftigste besluit dat schrijven eigenlijk nog leuker is dan lezen en (zoals in mijn geval) die eerste zelfstandige publicatie er pas ná je zestigste komt, kun je misschien ook een leeftijdsprobleem hebben, want ik hoor wel eens geluiden dat uitgevers niet happig zijn op van die 'grijze' debutanten. Ik zit daar echter in het geheel niet mee. Al hoopt natuurlijk iedereen op meerdere publicaties (ik ook dus), schrijven doe je ook voor je plezier. Ik ga me dus zeker niet chagrijnig af zitten vragen of mijn leeftijd bij een afwijzing soms een rol speelt. Dan zij dat maar zo! Eén ding is zeker. Jouw probleem wordt elk jaar wat kleiner en mijn probleem elk jaar wat groter. But that's life! :D

Dat is de juiste instelling. Houd die vooral vol! :)

Ik ga me niet meer schamen voor mijn leeftijd of er onnodige heisa omheen maken, anders zou ik haast nog vergeten dat het om het schrijven zelf gaat. Als die leeftijd me tegenwerkt, zij het maar zo. Misschien werkt hij wel in mijn voordeel. Ik houd wel van risico's en dit is er eentje.

Ik ben benieuwd of er iets uitkomt! Succes! En verder: Tja, mocht je er echt problemen mee krijgen, dan moet je misschien ietsje langer wachten. Dat lijkt me ook niet zo'n probleem. Als je achttien of twintig bent ben je nog steeds een piepjonge debutant, maar wel meerderjarig natuurlijk. Je wordt vanzelf ouder! Ik hoop wel voor je dat je niet te veel gezegd hebt over 'iedereen zegt dat ik het naar een uitgever moet sturen'. Tenzij je hele gezaghebbende mensen kent en die mag / kunt noemen, klinkt het toch een beetje als 'mijn moeder vindt het ook heel mooi'. Niet lullig bedoeld, maar daar hebben uitgevers een hekel aan. Misschien heb jij een hele kritische moeder, maar dat weten zij niet. De heersende opinie is 1) de meeste mensen in de omgeving van een auteur kunnen zijn werk niet goed beoordelen omdat zij er te weinig van weten of uit pure liefde alles wat hij maakt toch wel fantastisch vinden en 2) wat kan het ons schelen dat de moeder van de auteur het ook mooi vindt, wij maken zelf wel uit wat wij ervan vinden.

Ik vermoedde al dat je liever niet nog langer wil wachten... begrijpelijk :) Hopelijk lukt het jou sneller dan mij. Ik schrijf ook vanaf mijn zestiende serieus en zo'n zeven jaar later is het nog altijd niet gelukt om een boek uit te geven. Ik word alleen maar serieuzer en ambitieuzer (en hopelijk beter) en ik zit niet stil, maar het is jammer dat mijn belangrijkste doel nog niet bereikt is. Waar ik op doelde met je fictieve moeder, was dat je zei dat je in je brief geschreven hebt dat je al sinds je elf bent hoort dat je op zoek moet naar een uitgever. De meeste elfjarigen (nogmaals no offence, ik ken je werk niet) zijn niet in staat om iets te schrijven wat gepubliceerd kan worden. Ze hebben daarnaast in de meeste gevallen vooral ouders, familieleden, leerkrachten enzovoort om zich heen. Uitgevers zitten niet op hun oordeel te wachten.

Als ik nu kijk naar wat ik toen de wereld in stuurde ben ik blij dat niemand dat wilde hebben :P Dat neemt niet weg dat ik vind dat het nu zo langzamerhand weleens mag gebeuren. Maar ik ga gewoon door! Mja, ik snap ook wel (wat een begrip van ons beiden!) dat je op een bepaalde manier duidelijk wil maken dat je al wat langer serieus met schrijven bezig bent en dat je niet zomaar op een druilerige zondagmiddag dacht: ach ja, waarom ook niet, laat ik eens een manuscript opsturen. Ik denk dat je nu wel een goede middenweg gevonden hebt: je moet laten zien dat je serieus en professioneel bent, zonder arrogant over te komen. Ik ben zeer benieuwd!

Spannend Spirit, ik ga voor je duimen. :) Daarnaast ben ik ook wel erg benieuwd of en wat ze over je leeftijd gaan zeggen, ik denk dat het (voor jou) een goede beslissing was hem ergens in het midden te zetten, waar er toch wat minder nadruk op ligt dan boven- of onderin (of niet). Wat gemeen, jullie hebben wel een schoolkrant... :\\ Het is absoluut een leerzaam topic, al denk ik dat ik er niet veel aan zal hebben; volgens mij ben ik tegen de tijd dat mijn "manuscript" af is onderhand al meerderjarig. Nogmaals succes. :nod:

Ja, wij hebben een schoolkrant, hebben jullie die niet?! Tssss, ik zou zeggen: maak er dan eentje!

Nee, wij hebben een infobulletin oftewel: een of andere leraar doet op een saaie, zakelijke manier alle mededelingen. Bij ons op school loopt niemand echt warm voor een schoolkrant. Ik weet dat ik nu heel erg offtopic ga, maar wat staat er bij jullie in de schoolkrant en hoe is alles geregeld? Je mag me ook mailen, want het heeft vrij weinig van doen met dit topic. Ben wel nieuwsgierig hoe zoiets er uitziet. Bij mijn broertje op school (basisonderwijs) hebben ze wel een schoolkrant, kregen ze net nadat ik weg was, maar daar hebben de leerlingen weinig inspraak. Er staan meestal alleen wat tekeningetjes en opstellen in.

Als je meerderjarig bent als je ms af is, heb je in elk geval dit probleem niet.

Ja, ik bekijk het vooral positief. :D

En wie weet krijg je deze week ineens een golf van inspiratie over je heen en ben je over drie maanden klaar.

Dat zou heel erg mooi zijn, denk alleen niet dat dat gaat gebeuren. Te veel huiswerk en ik moet van mezelf nog twee kortverhalen afmaken. Wil volgend jaar graag meedoen met de Kunstbende en dit jaar nog meedoen aan een andere wedstrijd die me erg interresseert en waar ik veel aan kan hebben. Oh, en ik doe de cursus Fantasy schrijven van de SOL Academie, moet ook de eindopdracht van les 2 nog maken. Bovendien heb ik wel al stevigere schroeven gevonden, maar mijn "manuscript" (nauwelijks die titel waard) staat nog steeds op losse schroeven. Ik ben bang dat het plot niet sterk genoeg is, maar aan de andere kant ben ik zo gehecht geraakt aan mijn personages (en plot = personage) dat ik het jammer zou vinden als ik na ruim twee jaar alles weg zou moeten gooien. De achterliggende gedachte is wel sterk, maar het plot daarentegen... Ik worstel vooral met de vragen "waar begin ik, wat is relevant?". Vanaf welk moment moet ik mijn personages "volgen"? En daarnaast de leeftijd van mijn HP's: in het begin van hun studie zijn ze een jaar of 15 en dat heb ik liever niet als uitgangspunt. Als ik zou beginnen in het laatste jaar van hun studie, zijn ze 17-18 en nog verder (wat ik eigenlijk als beginpunt wil) een jaar of 21, misschien iets ouder. Daar dub ik nog een beetje over. En dan is er nog het liefdeselement, want het moet natuurlijk geen chickflick worden. Lastig, lastig, lastig. NaNoWriMo zou goed zijn voor mij: niet meer nadenken, gewoon doen. Maar helaas, geen tijd... Ik heb nu wel al de proloog en het 1e hoofdstuk in definitieve vorm (niet versie, ik ga niet herschrijven, want dan kom ik helemaal niet meer vooruit). Als ik dit zo schrijf bedenk ik me dat het echt tijd wordt dat ik er weer aan ga werken, krijg er meteen weer zin in. :D Nou, ik sluit dit bericht maar af. Het wachten op die plotselinge vlaag inspiratie is begonnen. :p

Dat is wel fijn, Spirit. Overigens staat er op de site van Kluitman nog iets voor jongeren over manuscripten: http://www.kluitman.nl/view.php?pn=overkluitman/i…

Jammer Spirit, maar wel fijn om te weten dat ze aandacht aan je hebben besteed. :) Bij nader inzien is het dus toch goed geweest om je leeftijd eerlijk te vermelden. Nu maar hopen dat je ook iets met hun suggesties kunt. Succes! :nod: Edit: En natuurlijk ook geweldig dat ze het van redelijk goede kwaliteit vonden, dat moet toch veel twijfels wegnemen, lijkt me.

@Scarlet: Nou ja, dit gaat eigenlijk over de allereerste uitgever die ik benaderde, nog voordat ik op SOL zat. En aangezien ik op SOL ongelooflijk veel leer en heb geleerd, was die afwijzing niet meer dan logisch. :) Ik zette de informatie in dit topic neer omdat ik het wel grappig vind dat ik dankzij mijn leeftijd die tips krijg.

Ja, anderen hadden het wel kunnen vergeten. Hee, dit is (positieve) discriminatie!!! Ik ga volgende x vermelden dat ik allochtoon ben. Dat is ook heel erg in tegenwoordig. In de kunsten dan, tenminste...

Dus je hebt toch nog iets gehoord van die uitgeverij. Netjes van hen. :nod: SOL zet je behoorlijk met beide benen op de grond, ik ben blij dat ik nooit iets naar een uitgever heb opgestuurd. Het is gelukkig gebleven bij behoorlijk voor paal staan bij een wedstrijd, ik was veel te naïef. :confused: Hier leer je zó ontzettend veel. :) So, next time better. :nod: Het is inderdaad wel handige informatie. Dank daarvoor. Ben benieuwd wat je voor mail terugkrijgt. :D Handig om te weten. :lol: Judy. Positieve discriminatie. :lol: Laat je ons weten hoe dat allochtoon-zijn uitpakt?

Jongens, ik meen het serieus, hoor. Ik bén allochtoon. Lach me nou niet uit! Aan mijn naam kun je het niet afzien (en ik schrijf en spreek 'helaas' perfect Nederlands), maar aan mijn uiterlijk wel. Ik zal nog even aan een buitenlands accent moeten werken om overtuigender over te komen en misschien een andere naam nemen, zodat het meer overeenkomt met mijn uiterlijk en mijn ouders die alletwee uit Indonesië komen. :lol:

Spirit, wil je misschien delen wat voor tips je hebt gekregen of zijn die te specifiek aan jouw verhaal verbonden?