Simpel heeft een negatieve lading en eenvoudig niet, dat klinkt of je ervoor geknokt hebt!

[quote=Thérèse][quote=Favake]Het zoeken naar het juiste woord lijkt mij de essentie van schrijven. [/quote]

[quote=jeanne thamar]Favake: jij somt dit hele topic op in een prachtige zin. Helemaal eens.[/quote]
Als we het dan hebben over het [i]zoeken[/i] naar het juiste woord als de essentie van het schrijven, zou ik dat vervangen door [i]vinden[/i], want met zoeken heb je nog niets.[/quote]
Precies. Voor mij zijn woorden geen doel op zich, ze dienen het verhaal en zijn alleen in die zin waardevol.

Maar zit de winst niet net in het zoeken?
Eenmaal gevonden, gaat men verder.
Maar zolang er nog gezocht wordt, gebeuren er - soms - wonderen.

(Met de andere woorden om het gezochte woord heen, in je hoofd als het nog onbekende woord tot inspiratie aanzet, etc.)

[quote=Favake]Het zoeken naar het juiste woord lijkt mij de essentie van schrijven.[/quote]

ook het vinden van de juiste plek voor een eventueel leesteken.

Bij het vinden van het juiste woord merk ik dat de dagelijkse omgang in een andere taal ook een verrijking voor het schrijverschap kan zijn: bv 'eenvoudig' is uncomplicated, plain etc en 'simpel' is unpretentious, ordinairy etc.
Dit helpt mij soms ook bij het kiezen van het juiste woord.

Interessant topic. En ook leerzaam. Joehoe!

Simpel klinkt negatief als het betrekking heeft op mensen, maar wanneer je het gebruikt om een aktie te omschrijven, wordt dat minder. 'Als hij een band plakt, lijkt het zo simpel.'
Of komt dat doordat het dan in een vergelijking gebruikt wordt?

[quote=Ceridwen]Maar zit de winst niet net in het zoeken?
Eenmaal gevonden, gaat men verder.
Maar zolang er nog gezocht wordt, gebeuren er - soms - wonderen.

(Met de andere woorden om het gezochte woord heen, in je hoofd als het nog onbekende woord tot inspiratie aanzet, etc.)[/quote]
Bedoel je dat bijvoorbeeld het zoeken naar een woord voor een bepaald gevoel van een personage een wereld aan nieuwe inzichten kan openen? Dat is iets wat ik (ook van mezelf) herken.
Aan de ene kant verrijk ik mijn woordenschat door te lezen, te luisteren, te kijken, te interpreteren, etc. Aan de andere kant leef ik me in en schrijf ik met wat ik op dat moment in me heb. Daarbij vertrouw ik volledig op mijn gevoel voor tja, wat is het: schoonheid, waarheid, en dus op mijn gevoel voor betekenis. Ik zit niet met woordenboeken om me heen als ik schrijf.
Ik denk dat je alles in je eigen woorden kunt beschrijven als je zo specifiek mogelijk probeert te zijn en dat vereist soms dieper nadenken over de betekenis van een woord. :)

Inderdaad, zoals jij het beschrijft, kan het zoeken ook inspirerend zijn, maar zonder dat je de juiste woorden vindt, krijg je toch ook je ultieme tekst niet?

Want net als voor een schilder verf zijn medium is, zijn woorden dat voor een schrijver. En het maakt wel wat uit of je bordeauxrood, stoplichtrood, cadmiumrood of koperrood gebruikt, bij wijze van spreken, zelfs al is het nog zo subtiel.

Ik kan me echt niet indenken dat er schrijvers zijn voor wie dit niks uitmaakt.

Aan de andere kant geloof ik ook heel erg dat je teveel kunt muggenziften. Uiteindelijk gaat het er ook om dat een verhaal goed doorkomt, en sommige schrijvers gaan zo op in het woordengebrei en aparte woorden en zinnen bedenken, dat er van de onderliggende essentie weinig meer over blijft. Dan heb je wel een technisch knap stuk geschreven, maar komt het stuk niet helder door, alsof er veel teveel ruis op zit. Of dan zuigt het verhaal. Dan heb je alleen een mooie vorm, zonder inhoud.

[quote=jeanne thamar]En dan nog een vraag. Hoe beleven jullie het zoeken naar het juiste woord? Als ik twee synoniemen afweeg, is het soms alsof ik woorden met mijn vingers in de juiste vorm kneed of ze proef op mijn tong. Schrijven is voor mij vaak een heel zintuigelijke ervaring. Natuurlijk pak ik de woordenboeken erbij om op te zoeken wat de verschillen zijn in betekenis en connotatie. Maar uiteindelijk kies ik op basis van die zintuigelijke ervaring of op basis van emotie. Hebben meer mensen dat?[/quote]

Bij mij is het vaak een gevoel, niet zozeer zintuigelijk, meer alsof er iets opeens helemaal klopt, een gevoel van rust.

Wat een treffende en ware woorden zijn hier al geschreven!

Ik kan erg onrustig worden als ik weet wat ik wil zeggen, welke sfeer ik weer wil geven en wat ik bedoel, maar nét niet op de juiste omschrijving en/of (combinatie van ) woorden kan komen.
Vaak schiet het me te binnen als ik het los gelaten heb, bijvoorbeeld net voordat ik in slaap val. Als er dan pen en papier voorhanden is en ik het neer heb kunnen kalken, brengt me dat bevrediging en rust en kan ik op een later moment weer goed verder schrijven.
Maar als het maar niet komt, blokkeert het me en kan ik moeizaam verder met de rest van de tekst. Dan blijft het malen.

Heel herkenbaar. Ik wil ook weleens een houding omschrijven en weet niet precies hoe. Dan ga ik naast mijn man zitten of voor hem staan en vraag dan hoe hij die zou omschrijven. Vaak kijkt hij me met een blik aan of ik weer een of andere frats wil uithalen. Dus dat schiet niet op. En ja, op bed schieten je de mooiste zinnen te binnen. 's Morgens zijn ze weg.
Nog even over eenvoudig en simpel. Het ligt maar net aan de context.
Een simpel mens is iets anders dan een eenvoudig mens. Een simpele som vind ik hetzelfde als een eenvoudige som. Tenzij je vindt dat een simpele som gemakkelijker is dan een eenvoudige som. Zeg het maar.
Het woordje nuver. Onvoorstelbaar dat daar verschillende betekenissen van zijn. Hier betekent een nuver meisje een knap meisje.

maar het is gecompliceerder dan je denkt.

Yep. Want is het nu een knap meisje (mooi) of een knap meisje (slim).

Uiterlijk knap.

't Is ook frustrerend als ik het woord in het Engels wel weet, en er dan na uren puzzelen achterkom dat het in het Nederlands helemaal niet bestaat :P

Ik kreeg eens een manuscript terug van een uitgever, met de opmerking dat ik soms de verkeerder woorden gebruik voor het gevoel of handeling, aaargh, Nu pas ik wel beter op mijn tellen, dus. Maar het is waar, soms past een woord precies, soms zit je er net naast.

Zoals?

vraag je dat aan mij, Tja? even zoeken:
''Een paar gieren zweefden met geknakte vleugels in het rond,'' het is wel niet echt fout, maar als ze echt geknakt zouden zijn, kunnen die gieren niet vliegen of zweven.

Nee, ik vroeg het eigenlijk aan Micha omdat ik denk dat de Nederlandse taal meer woorden bevat dan de Engelse. Dus was ik benieuwd.
Maar ik neem jouw uitleg ook gelijk even mee. Van voorbeelden leer je. De gieren konden natuurlijk wel een beetje opfladderen, maar kwamen steeds weer op de grond terecht. Wel een triest verhaal trouwens, hoewel ik geen fan van gieren ben.

ja naar dat engelse woord ben ik ook benieuwd, ik heb het trouwens meestal ook zo dat ik het in het engels wel weet, maar in het Nederlands niet kan bedenken.

Weet ik zo niet uit mijn hoofd. Maar als ik weer iets tegenkom, laat ik het wel horen.

Maar als je nagaat dat het engels ongeveer een miljoen woorden heeft en het nederlands tweehonderdduizend...

WAT?!

Als ze in dorp A zeggen: 'Die is niet helemaal nuver', dan is ie niet al te slim, en dat klinkt dan alsof ie simpel is. Maar als ze in dorp B zeggen: 'Die is hartstikke nuver!' dan is ie juist wél slim.