Schrijfgenre van de Sollers

Ik schrijf het liefs Fantasy omdat ik dan kan leven in mijn eigen gecreëerde wereld, vluchten voor de realiteit heet dat. Die is soms niet al te leuk, niet dat ik ongelukkig in een hoekje zit maar met Fantasy kan het verhaal lopen zoals je zelf wilt, dat is gewoon heerlijk ontspannend.

Toen ik net begon met schrijven, schreef ik alleen fantasy. Tegenwoordig schrijf ik ook kortverhalen, columns, SF, horror, magisch realisme en ben ik zelfs bezig met een soort van eco-thriller. De genres die ik schrijf, vind ik ook leuk om te lezen. Fantasy is nog steeds mijn hoofdgenre. Ik weet eigenlijk niet goed waarom, maar ik denk mede doordat deze boeken mij het meest aanspreken. In fantasy zit meer levenswijsheid dan je zou verwachten en dat vind ik het mooie. Ik wil mijn lezers iets geven om over na te denken. Als ik even de welbekende "hokjes" erbij mag halen, dan behoor ik tot de categorie "dromers": ik kan helemaal opgaan in zelfbedachte werelden met eigen wetten en regels. Ook vind ik de vrijheid die fantasy me biedt geweldig. Geen realiteit die me tegenhoudt als ik wil schrijven over een volk dat nooit bestaan heeft en ook nooit zal bestaan. Eigen werelden, eigen wetten, eigen geschiedenis. Wat dat betreft is het denk ik een puur gevoelsmatige "keuze" geweest, hoewel ik dat woord misplaatst vind in deze context. Een genre is voor mij niet zo zeer een keuze, het overkomt me min of meer. Ik kom ermee in aanraking en denk (onbewust) "hé, wat een leuk genre, dat is nou echt iets voor mij. Zou ik zoiets zelf ook kunnen schrijven?". Ik zou nooit in een wereld zoals de door mij gecreeërde willen leven, daar voel ik absoluut geen behoefte toe. De wereld waarin wij leven is goed genoeg voor mij en ik verlang niet terug naar de middeleeuwen (in een soortgelijke tijd spelen de meeste fantasyverhalen zich namelijk af). Ik probeer problemen van deze wereld om te zetten naar mijn fantasywereld, op een andere manier verpakt, maar toch in de hoop dat mensen begrijpen waar ik op doel. Zo heb ik een mensachtige soort voor wie uiterlijk heel belangrijk is (ik ga hier geen details geven). De boodschap is dat je mensen niet moet beoordelen op hoe ze eruitzien, maar hoe ze van binnen zijn. Voor kortverhaal heb ik "gekozen" omdat al de ideeën die ik heb, nooit allemaal uitgewerkt kunnen worden tot een groot manuscript. Het is voor mij puur een manier om mijn verhalen toch op papier te krijgen. Bovendien geeft het voldoening om iets "af" te hebben en een kortverhaal is sneller klaar dan een manuscript. Columns vind ik leuk omdat je kunt bekritiseren op een leuke manier. Vooral de uitsmijters vind ik leuk om te bedenken en dubbelzinnigheden (waar ik graag gebruik van maak) zijn hier helemaal op z'n plek.

Ik ben een mens dus reageer graag :) Ik schrijf alleen maar fictie, in het Nederlands bijna altijd fantasy en detective/thrillers, gewoon omdat dat de genres zijn die ik ook zelf graag lees. In het Engels (voor fanfiction) schrijf ik bijna alle genres; spionage, detectives, horror, pure romantiek etc. Soms verwerk ik dingen die ik heb meegemaakt of heb gezien, en soms baseer ik zelfs personages op mensen die ik ken (en dat weten ze dan niet haha xD). Mijn verhalen zijn toch absoluut geen weerspiegeling van mijn realiteit hoor, maar een andere, spannendere realiteit. Niet een realiteit waar ik naar verlang want soms gebeuren er behoorlijk gruwelijke dingen :P Wat schrijf jij eigenlijk Bobcat?

Wat er tot nu toe gepubliceerd is, is gay fictie. Ja, dat is anders dan "hetero" fictie, anders zouden wel meer hetero's mijn boeken (willen) lezen. Daar schrijf ik over omdat het nu eenmaal dicht bij me staat en ik het karakter al kende voor ik uberhaupt aan de boeken begon. Maar ik heb ook affiniteit met genrefictie. Ik ben bezig met een thriller (beginstadium, maar toch) en er ligt al een poosje een eerste versie van een fantasy te wachten op voltooiing. Ook daar zijn sommige hoofdpersoon trouwens homo (of iets vergelijkbaars) maar dat is niet het onderwerp van het verhaal dus dat schaar ik dan weer niet onder gay fictie. Technisch gezien is het onderwerp van mijn trilogie ook niet homoseksualiteit, maar het speelt wel een belangrijke rol.

Ik schrijf kinderboeken: historische boeken (voor de reeks Terugblikken), spannende boeken (voor de reeks Spannend) en samenleesboeken (die kunnen allerlei onderwerpen en genres hebben). Deze onderwerpen / genres hebben mijn voorkeur. Ik stop graag een spannend element in de verhalen. Het historische trekt mij ook. Fantasy en SF liggen mij niet.

Ik schrijf fantasy verhalen en dan vooral omdat ik het echt een tof genre vindt. Ik kan mezelf er helemaal in laten gaan, zolang het maar realistisch geschreven is. Ook schrijf ik in dat genre dingen die ik graag in de real world zou willen hebben. Eigenlijk is het gewoon één grote perfecte wereld. En ik, ik ben de god van die wereld (als ik dat even zo mag zeggen, ik bedoel er niks vreemds mee). Ik bepaal wat er gebeurd, wat er allemaal al is enzo. Het geen wat mij dus het meest trekt aan fiction schrijven, is de enorme vrijheid die je er in hebt.

Leuke vraag, Bobcat. :) Ik schrijf redelijk divers. Heb net een jeugdboek geschreven (ligt bij proeflezers). Het onderwerp daarvan is gekozen omdat ik dat miste bij de jeugdliteratuur. Verder kon ik putten uit eigen ervaring wat het schrijven er van erg makkelijk maakte. Ik ben ook bezig met een thriller, geen detective, maar een thriller met als perspectief de dader. Gruwelijke details. Nee, absoluut geen afspiegeling van mijn wezen, geen verlangen naar een andere realiteit. Het genre is deels bewust gekozen, maar mijn fascinatie ligt daar al langere tijd. Ik heb voor dit perspectief en deze persoon gekozen omdat het net even wat anders is dan veel thrillers. Korte verhalen, dichtseltjes en rijmelarijtjes borrelen redelijk spontaan in me op en ik schrijf ze graag. Diverse onderwerpen, waar ik maar zin in heb, wat er maar in mijn hoofd zit en nodig op "papier" moet. Ik schrijf wel bijna altijd fictie. Soms wat eigen ervaringen/herinneringen er doorheen geweven, maar iets compleet autobiografisch zul je zelden (heb toevallig net een heel kort autobio stukje geschreven, dus ik kan niet "nooit" zeggen ;)) van mij lezen.

Is niet echt research dit. Research is bedoeld voor research naar het onderwerp van je boek. Verplaatst naar 'overig'.

Ik weet het niet. Ik dacht dat kinderboeken echt mijn ding was en dan vooral fantasieverhalen. Ik heb al in verschillende genres geschreven. Nu dus science fiction, al heb ik zelf meer de neiging het 'futuristisch' te noemen. Ik denk eerlijk gezegd dat mijn genre suspense is. Maar is dat in de wereld van boeken ook een genre? Ik vrees dat ik zo iemand ben die ook heel goed in het horrorgenre zou passen :ninja: Ik kan je wel genres noemen die ik heel graag zou kunnen schrijven, maar die me vooralsnog niet gelukt zijn: - detective (old school/retro) : .... oooooh wat zou ik dit graag schrijven, maar zo een misdaad verzinnen en dan de lezer laten meezoeken is echt te menens moeilijk, vind ik toch - politieke thriller: ik kan geen elitewereld beschrijven, volgens mij moet je dan toch ergens een bron hebben of er ervaring hebben - oorlogsroman : de poging die ik deed mondde uit in een verhaal waarin de oorlog helemaal niet meer belangrijk was Leuk topic is dit!

Ik schrijf kinderboeken met speciaal thema of met algemeen thema. Als ik voor volwassenen schrijf dan zit er toch een groot kind in me, het blijft gewoon speels van toon. Ik ben ooit begonnen met fantasy maar dat werd te chaotisch, een verwilderd paard, zoals een uitgever destijds zei, dat ik diende te beteugelen. Het was gewild kolderiek. Klinkt niet als dertien in een dozijn. :)

Ik schrijf voor kinderen/jeugd, soms een Vlaams Filmpje, maar meestal voor ouder. Omdat mijn stijl er het beste bij past. Ik heb geprobeerd te dichten, te schrijven voor volwassenen en voor hele jonge kinderen, maar dat vraagt meer oefening dan ik tot nu toe heb geprobeerd :P

Ik weet zelf niet precies waar ik mijn verhalen onder in moet delen, maar volgens mijn proeflezeres hoort mijn werk in het genre humor. Zelf was ik er niet op gekomen, maar ik zie wel waar ze het vandaan heeft. Mijn verhalen bevatten vaak zo'n enorme overdosis aan meligheid en absurdisme, dat dit soms het daadwerkelijke verhaal kan overschaduwen. Ik heb ook eens geprobeerd om iets serieus te schrijven, maar daar kreeg ik een stuk minder leuke reacties op. Meestal meng ik wel een ander genre (of twee, of drie, of wie weet zelfs vier of vijf) door mijn verhalen. Er zitten ook vaak autobiografische details in, maar die schijnen lezers vaak niet in de gaten te hebben. Genres waar ik liever niet in zou schrijven: - Bouquetreeksboekjes: Dit soort boekjes stemmen mij altijd treurig. Niet als het gaat om lezen, want ik lees ze niet, maar als ik een boekhandel of iets in die trant binnen loop en die boekjes daar zie liggen. Ik kan me niet voorstellen dat welke schrijver dan ook zich tot zo'n niveau wil verlagen. Oké, niet dat mijn spul niveau heeft, maar het schrijven van verhalen in dat genre komt nogal wanhopig over. No offense voor de mensen die hier plezier aan beleven. - Kinderboeken: Ik krijg telkens te horen dat ik eens kinderboeken zou moeten schrijven, maar ik denk niet dat ik daar de juiste persoon voor ben. Ik ben misschien pas 19, maar ik weet gewoon niet meer precies hoe het is om echt kind te zijn en om je echt kind te voelen. Ik weet ook niet wat kinderen echt interesseert. Ik denk dat als ik kinderboeken zou schrijven, dat die dan meer in de Roald Dahlhoek terecht zouden komen (daar hield ik als kind van en als ik eerlijk ben vind ik die boeken nog steeds heerlijk), terwijl de kinderen van tegenwoordig (naast Harry Potter) naar mijn gevoel veel meer "pedagogische" boeken lezen zoals die van Carry Slee en Francine Oomen. Ik ben eerlijk gezegd niet zo pedagogisch ingesteld. Misschien moet ik wachten tot deze trend over is. - Alles wat serieus is en waar je geen fantasie bij kunt gebruiken: Dat gaat gewoon tegen mijn natuur in. Ik ben niet serieus en ik heb veel te veel fantasie. - Realistische liefdesverhalen: Ik vind het nogal ongemakkelijk om in verhalen realistische liefdesrelaties op te laten bloeien, dus laat staan dat ik daar het hoofdonderwerp van maak. Tot nu toe is er maar één keer een realistische en relatief normale liefdesrelatie in een van mijn verhalen ontstaan en in alle andere gevallen zijn ze gewoon puur uit meligheid ontstaan.

Leuke openhartige reacties.. :) Een van mijn redenen om dit topic te openen is dat ik zelf op zoek ben naar een benaming voor mijn genre. Ik heb het gevoel dat ik alle smaken in een soort van keukenmixer gooi en van het ontstane sapjes resultaat een verhaal brouw. Gelukkig heeft de prullenbak een tolerante houding ten aanzien van de hoeveelheid digitaal papier die ik er soms in mik. Kinderverhalen schrijven? Nee, gelukkig voor het onschuldige jonge volk doe ik dat niet. Het zou ook bijzonder slecht voor hun opvoeding zijn. Liefdes verhalen dan, zoals chicklits? Nee, ook niet. Ik vind die stijl erg voorspelbaar en gekunsteld. De betere niet te na gesproken. Een column wil er wel eens ingaan mits ik een boeiend onderwerp heb en een goed idee voor een knallende uitsmijter. Fantasy? Science Fiction? Horror? Een epos schrijven met een hele nieuwe wereld en allerlei unieke figuren bedenken die er in rondlopen? Te veel werk! Daar heb ik gewoon geen zin in. Er zijn hier trouwens schrijvers die er wél heel goed in zijn. Ik lees dan liever een boek van hun hand, dan dat ik zelf ga zitten prutsen om allerlei clichés te ontlopen. Detectives? Ja, actie, onverwachte wendingen, raadsels, emoties, daar schrijf ik graag over. De lezer lekker op het verkeerde been houden en de clou te laten exploderen in de laatste alinea. Dat doe ik ook graag in korte verhalen voor wedstrijden. Dan wil ik wel over SF of Fantasy schrijven, als het maar niet een te lang verhaal moet worden. Als ik dit zo teruglees dan heb ik eigenlijk geen vast genre. Ik ben, denk ik, gewoon een luie schrijver!

Non fictie en fictie. De non-fictie gaat over mijn (verworven) handicap (ook dat boek laat ik binnenkort uitgeven) en fictie met humor - leuk om te schrijven - gaat over veertigers die zijn verhuisd naar een ander deel van Nederland.

Verworven handicap klinkt een beetje alsof je er moeite voor gedaan hebt om het te krijgen. Maar dat zal wel niet.

Nee inderdaad niet! (Men kan worden geboren met een handicap of er later een krijgen, dit bedoel ik natuurlijk)

Denk je dat een handicap van invloed is op je schrijfgenre, Chyanna?

Alleen vooral invloed op mijn boek dat daarover gaat, Bobcat. Voor de rest eigenlijk niet; niet in zijn geheel. Hoewel, een van de hoofdpersonages in mijn boek wat nu wordt uitgegeven heeft dezelfde handicap als ik.

Dus toch wel. De persoonlijke omstandigheden van de schrijver zijn terug te vinden in zijn schrijfsels. Dit herken ik in vele reacties hier. Ik ben. en vanuit die situatie schrijf ik...

Ik denk dat dit ergens ook wel logisch is, Bobcat. Men zegt toch niet voor niks, degenen die het meemaken vertellen de beste verhalen? :D

Je hebt gelijk Chyanna, de meeste verhalen worden vertelt vanuit een persoonlijk perspectief.

Dus toch wel. De persoonlijke omstandigheden van de schrijver zijn terug te vinden in zijn schrijfsels. Dit herken ik in vele reacties hier. Ik ben. en vanuit die situatie schrijf ik...

Ik geloof niet dat je dat zo algemeen kunt stellen, Bobcat. Ik geloof wel dat je vaak persoonlijke ervaringen meeneemt in je schrijfwerk, maar ik kan (en dat doe ik ook) een heel verhaal vertellen dat geloofwaardig is, zonder ook maar iets van mezelf in mijn hoofdpersonen te herkennen. Ja, ik heb dingen geschreven vanwege persoonlijke belevenissen. Maar als ik helemaal in de huid van een psychopaat zit en vanuit die belevingswereld schrijf, die persoon de meest gruwelijke dingen laat doen, dan herken ik er echt niks van mezelf in. Niet in de HP, niet in de bijfiguren, niet in de omgeving waar ze wonen.

Maar als mijn hoofdpersonages vreemdgaan dan wil dit nog niet zeggen dat ik dit zelf ook doe, om maar een voorbeeld te noemen.

Dualisme? De realiteit en/of het verlangen naar het schrijven vanuit een perspectief wat je boeit?

Het lijkt me lastig (voorwaar: onmogelijk!) te schrijven met niets van jezelf erin, zeg maar 'objectief'. Wat niet wil zeggen dat je hele verhaalperspectief dan meteen jou persoonlijke zou moeten zijn. Maar zelfs het personage dat het meest van je af staat bevat elementen van je, lijkt me. Dat maakt jou verhaal ook het jouwe, denk ik. Koesteren dus. On topic: Fictie, en dan het liefst over mensen die een rotleven leiden. Kinderboek, met een variabele dosis magisch realisme / tovenarij. Leuk topic!

Dus toch wel. De persoonlijke omstandigheden van de schrijver zijn terug te vinden in zijn schrijfsels. Dit herken ik in vele reacties hier. Ik ben. en vanuit die situatie schrijf ik...

Voor mij zit daar wel een stukje waarheid in. Dingen die veel indruk op me hebben gemaakt, zie ik in een andere vorm terug in mijn schrijfsels. Maar ik vraag me af of anderen dat er ook in zien. Ik hoop het niet :)

Daar is toch niets mis mee Waus, om je emoties in je genre terug te laten komen vertolkt door je HP?

Ik zal antwoord geven op de beginvraag. ;) Al kun je een groot deel van mijn gepubliceerde verhalen (ik heb ze in mijn profiel geplaatst) onder fantasy rangschikken, ik vind mezelf toch geen echte fantasyschrijver. Ik heb namelijk ook met 'gewone' verhalen een paar nominaties en plekjes in bundels verdiend, anderhalf jaar geleden bij Piet Paaltjens en van de week nog bij de jaarlijkse ikvertelprijs. En mijn tot nu toe enige zelfstandige publicatie is een jeugdboek dat in de prehistorie speelt, dus ook geen fantasy. En die andere discussie over al dan niet vanuit jezelf schrijven? Ik denk dat je nooit een goed verhaal kunt schrijven als je niet iets van je eigen opvattingen, gedachten, emoties etc in je personages weet te stoppen. Je kunt dat immers onmogelijk uit iemand anders referentiekader halen! Het gaat dan ook meer om hoe groot de afstand tot je personage is. Ik zal zelf zelden of nooit iets schrijven dat autobiografisch getint is. Eigenlijk heb ik dat maar één keer geprobeerd en dat was dan ook nog omdat het nu eenmaal een cursusopdracht (van de LOI-cursus Creatief Schrijven) was. Verder ga ik over dat onderwerp niet uitweiden, want als ik de beginvraag lees, is dat toch wel enigszins offtopic.

Sience fiction? Fantasy? Horror? Columns? Fictie of non fictie? Levenservaringen? Liefde? Ziektes die hun zijn overkomen? Hun lichaamlijke beperkingen? Hun mogelijkheden? Dromen? Is, waar ze over schrijven een weerspiegeling van hun eigen realiteit, of een verlangen naar een voor hun onbereikbare realiteit? Is het kiezen van een genre bewust of wordt het gevoelsmatig gedaan? Waarom schrijf jij over datgene waarover je schrijft? Waarom vraag ik dit? Ik ben een mens dus nieuwsgierig!

Tot nu toe fantasy. Niet specifiek om te 'ontsnappen' uit de realiteit, want dat kan met alle genres, maar omdat het verhaal dat ik nu aan het schrijven ben een fantasywereld nodig heeft en omdat ik me gauw verveel met het beschrijven van de 'echte' wereld. Toch een soort van ontsnapping dus. Mijn fantasyverhaal staat niet op zich, ik probeer er mijn eigen visie op de wereld in te verwerken en ik werk veel met symbolen, soms bewust, soms onbewust. Wat ik geweldig vind aan het fantasy genre, is dat er zoveel mogelijkheden zijn, zolang je het geloofwaardig weet te brengen. In de toekomst zou ik wel andere (sub)genres willen proberen, zoals literaire fictie (wat het ook moge zijn), science fiction, historische fictie en thrillers.

Daar is toch niets mis mee Waus, om je emoties in je genre terug te laten komen vertolkt door je HP?

Nee, dat is het ook niet. Alleen moet het niet te dicht bij komen, dan hoeft het van mij niet meer want dan is het eigenlijk een soort herbeleving :P