Schrijvers zijn luie donders

Ik heb eigenlijk alleen school naast schrijven, en dat is 3,5 dagen in de week. Mij lukt het prima om te schrijven - alleen kan ik mezelf er niet altijd toe zetten. Luie donders wil ik zeker niet zeggen in jouw geval.

Met de topictitel kan ik helemaal niets, gonzo. Wil je eens uitleggen wat een luie donder is? En wat schrijven? En hoe zich dat tot elkaar verhoudt?

Een luie donder is gigantisch lui, wil niks doen. Schrijven aan een boek, begrijp ik. En volgens mij bedoelt ie met die verhouding tot elkaar dat een schrijver te lui is om meer te gaan verdienen per maand doordat hij/zij te langzaam/te weinig schrijft.

"grapje natuurlijk." een ietwat topical inleiding tot een onderwerp als 'werken vs. schrijven'. Verder valt daar niets bij uit te leggen lijkt me.

Werken vs schrijven, dat is interessant. Het schijnt ook een beroep te zijn, weet je... Ik wil alleen maar weten: zijn die 1500 bruto of netto?

Na belastingen hou je daar zeker de volle vier euro aan over ja. Neen, geen idee. Dat hadden ze best wel eens mogen vermelden in dat artikel. en laat me mezelf herformuleren: je passie voor het schrijven (ook al verdien je er af en toe iets mee) combineren met (in maatschappelijke ogen) 'echt' werk, vloekt zo af en toe toch wel eens, niet?

en laat me mezelf herformuleren: je passie voor het schrijven (ook al verdien je er af en toe iets mee) combineren met (in maatschappelijke ogen) 'echt' werk, vloekt zo af en toe toch wel eens, niet?

Dat lijkt me een inkoppertje.

Ja, het vloekt, maar ga dan minder werken om je schrijfdroom waar te maken. Als die zo belangrijk is maakt de maatschappij ook minder uit.

Schrijven = echt werk. Naar mijn mening. 1.500 = toch nog 3.300 gulden. 19 uur schrijven = exclusief 21 uur ploeteren, denken, dus een volledige werkweek. Ik zie er niets luis in.

Eigenlijk is schrijven gewoon een heel raar beroep. Je doet heel veel voor weinig geld, maar dat maakt je vervolgens niks uit omdat je boek is uitgegeven :P

Waarom zijn 'schrijvers' de luie donders? Kunnen ambtenaren, studenten (niet naar jou gericht Waus), cassières, ondernemers, leraren of, verzin het maar - dat niet zijn dan? Dat iemand ergens anders dan vanuit huis werkt, betekent niet dát hij ijverig aan het werk is, toch? Misschien is het niet duidelijk wat een schrijver doet? Denkt men dat het een hobby is? Misschien voor sommigen wel, maar voor anderen is het dag- en nachtwerk en alles daartussenin, vb.: huishouden, kinderen opvoeden, man bevredigen, lezingen geven op scholen, signeren bij boekhandels, maandenlange onderzoeken, slapeloze nachten, interviews, op de hoogte blijven van de laatste ontwikkelingen op schrijfgebied, evt. cursussen e.d., solliciteren/manuscripten ver- en bezorging, columns schrijven, weblog/website bijhouden, sociale en professionele contacten onderhouden, lezen voor plezier en/of om op de hoogte te blijven van publicatie-markt, even uitblazen/afleiding zoeken/afreageren/steun zoeken bij een schrijversforum... Ik vergeet vast nog een hoop, maar dit geeft wel een idee hoe het leven van zo'n schrijver er ongeveer uit kan zien. Nu moet ik maar eens aan de slag, genoeg geluierd voor vandaag. :cool:

Ik ben het wel een beetje met Waus eens, voor de een is het schrijven echt een vast beroep waar je een hoofdinkomen van krijgt. Voor de ander is het meer een grote hobby waar je wat geld uit kunt halen. Het is denk ik maar wat je wilt en het hangt er ook van af of je echt doorbreekt. Anders denk ik niet dat je het schrijven als hoofdinkomen kunt hebben. Als je het hebt over schrijvers die luie donders zijn ben ik het niet helemaal met je eens. Schrijvers lijken misschien af en toe lui maar dan zitten ze denk ik gewoon in een periode dat ze of geen inspiratie hebben of dat ze zo uitgeblust zijn van alles wat er in hun hoofd gebeurt dat ze even een korte periode vrij nemen en het laten liggen.

Ik denk dat de discussie hier zou moeten gaan over de definitie van 19 uur werken. Hoe wordt dat gemeten? Zijn daar presentaties en reistijden bij ingebrepen, interviews, gesprekken met uitgevers, enz? Ik vind dat iemand die slechts 19 uur werkt als hoofdberoep (dus afgezien van studie, kinderzorg, vrijwilligerswerk, ziekte) het makkelijk heeft. Zeker als hij daar ook nog eens 1500 voor krijgt. Aan de andere kant is het ieder zijn keuze. Als hij teverden is met 1500 en 19 uur werk dan moet hij dat doen. Zolang hij niet op de zak van anderen teert vanwege zijn luiheid.

1500 euro, of het nu bruto of netto is, voor 19 uur werken..... ik wil onmiddelllijk ruilen! En tja, wat is lui.... volgens mij zoiets als met zo min mogelijk inspanning je brood verdienen. Volgens mij is dat op schrijvers niet van toepassing. Als je met schrijven je brood wilt verdienen, ben je daar denk ik behoorlijk druk mee, niet alleen met het schrijven zelf, maar ook met alles eromheen (research, pr etc). De meesten van ons hier schrijven naast een baan en/of andere verplichtingen (school, of gezin, huishouden), dus dat zou ik zeker niet lui noemen. Desalniettemin ben ik vandaag, op mijn vrije dag, lekker loom en lui, genietend van het mooie weer en een niet al te moelijk tijdschriftje, lekker aan het bankhangen... en heb deze "luiheid" nodig om in de stilte te komen van waaruit ik later weer iets tot stand kan gaan brengen, al dan niet betaald.

Je schrijft ook als je niet letterlijk schrijft. Je observeert, hoort ideeën en citaten, etc. Je bent altijd met schrijven bezig! Dus luie donders zijn we echt niet.

Haha...nooit gedacht dat dit serieus zou genomen worden. Ik zal de laatste wezen om schrijvers luie donders te noemen! Maar wel grappig om zien dat het wat discussie loswekt, sorry aan elkeen die dit ter harte nam!

Wie de schoen past... :D

Waar kan ik die 1500 euro krijgen? Ik ben wel lui trouwens ;) En ik denk dat ik wel schrijver ben geworden om die reden. Lekker thuis werken wanneer het me uitkomt, bevalt me prima ;)

Ik kan me niet confirmeren aan een baas. Ik houd niet van autoriteit... heeft dat ook met lui te maken? Nee, zeker met stronteigenwijs???

Ik heb een drukke baan, geef leiding aan vijf afdelingen met in totaal ca. 25 mensen. Daarnaast heb ik een gezin met vier kinderen die naar school gaan en sporten etc etc. Ik loop halve marathons en coach het hockeyteam van mijn jongste dochters. Het afgelopen jaar zijn er drie (jeugd)boeken uitgegeven. Het vierde boek verschijnt in juni, het vijfde in september en het zesde in januari. Zijn schrijvers lui? I don't think so.

Ik kan het ook niet Mara, conformistisch zijn, hoe hard ik ook probeer me te gedragen. Het is bij mij zo erg dat ik er een aantal maal voor ben ontslagen. Ik zit nu werkloos thuis. Ontslagen door de laatste werkgever, inderdaad. Ik heb moeite met communiceren met groepen. Hoe meer mensen bij elkaar waarmee ik moet opschieten, hoe minder ik ervan snap en ik weet dan nooit wat van mijn verwacht wordt en hoe iets bedoeld is en als ik uitleg vraag krijg ik al vlug de stempel van vreemde vogel. Ik snap mensen hun gedrag in groep niet en vind het veel te druk, ik raak de draad dan kwijt doordat ik focus op één of ander detail. Dus sommigen mogen mijn situatie misschien een luxe vinden, soliciteren kan je geen hele dag doen, dus ik heb lekker tijd zat om te schrijven. Maar het liefst van alles had ik gewoon ook werk, zoals normale mensen. Werk dat ik kan blijven doen. Een beetje zekerheid. Helaas moet je overal in team werken.

Ik denk dat je net als denken en doen, je je lichamelijk( bijvoorbeeld sporten, straten maken, schoonmaken opruimen, repareren etc. ) en psychisch(schrijven, boeken lezen, computeren) kan inspannen, dus werken. Net zoals dat de een psychisch(bijvoorbeeld door een burn-out of als psychotherapeut, of door veel te lezen) meer ervaring heeft dan de ander Of juist lichamelijk meer heeft meegemaakt(bijvoorbeeld in relaties, of door een ongeluk, of met sporten, of door een lichamelijke handicap of als fysiotherapeut) Het gaat er eigenlijk om dat je balans kan vinden tussen die 2. Lichamelijk en psychisch, denken en doen, yin en yang, spiritueel en praktisch, intellectueel en fysiek. Dat je naast het computeren bijvoorbeeld ook het huishouden doet en naast lezen ook kookt. Het is alleen niet altijd makkelijk te bereiken, maar ik denk dat het zo zou moeten zijn.

Toch denk ik dat er een kern van waarheid inzit. Ik heb hier al zoveel topics gelezen over dat wij (schrijvers) allerlei smoesjes zouden hebben om maar niet achter die tekst te hoeven gaan zitten. Alles van was ophangen tot op het forum rondhangen kwam aan de orde. Zelf heb ik dit ook. Als ik eenmaal zit en werk ga ik wel door, maar voor het zover is. :confused: Daar hoef je bij een baas niet mee aan te komen. Terwijl dat vaak nog beroerder werk is. Voor die 1500 euro wil ik wel meer dan 19 uur werken. Ik denk dat juist de onzekerheid of onze inspanning ooit wel uitgegeven zal worden (lees geld opbrengen) maakt dat het lastiger is om het vol te houden.

Toch denk ik dat er een kern van waarheid inzit. Ik heb hier al zoveel topics gelezen over dat wij (schrijvers) allerlei smoesjes zouden hebben om maar niet achter die tekst te hoeven gaan zitten. Alles van was ophangen tot op het forum rondhangen kwam aan de orde. Zelf heb ik dit ook. Als ik eenmaal zit en werk ga ik wel door, maar voor het zover is. :confused:

Mooi gezegd DeEllis. Ik open even een nieuw topic.

-- foutje --

Voor alle duidelijkheid, waar of op wie reageer je nou DeEllis? Ik heb namelijk mijn posting bijgwerkt en toen verscheen jouw posting tegelijkertijd met de mijne.

@Robin: ik begrijp je zeer goed; na mijn studies (tien jaar geleden) is het lang niet goegekomen wat dat werken betreft, ik wist dat ik wel wat beters te doen had, probeerde toch enkele keren, deed wat me leek als vreselijk jobs, met wat me gruwelijke collega's leken, telkens ontslagen worden door een gebrek aan "motivatie", en zo vier jaar werkloos geweest, economisch barre tijden, maar wél veel geschreven en mezelf 'ontwikkeld', zoals dat heet. Maar dat heb ik niet volgehouden, uiteindelijk moet je toch aan de slag, nu werk ik veertig uur in de week, en slik alle toestanden errond, het conformeren, een masker opzetten en 's avonds naar huis gaan en schrijven en dan pas echt jezelf echt en eerlijk voelen; het is een dubbel leven, maar het loon is mooi meegenomen voorts, verrekt interessante topic, misschien iets te veel aanknopingspunten tegelijk, maar dat zal dan wel mijn schuld wezen

Hey oscar, dan lijkt mijn verhaal hard op het jouwe...Ik ben zelf afgestudeerd in 2002. Ik heb ook massa's collega's gehad die me gruwelijk leken. Ik voel vaak dat er mensen tegen me beginnen vechten en dat doet pijn. Ik zie anderen ook tegen elkaar vechten en dat doet ook pijn. Als student werkt iedereen gewoon samen als er al wat in groep gedaan moet worden. Maar dan is er geen geld of werkzekerheid of status mee gemoeid. Ik heb het grote probleem dat ik geen masker kan opzetten. Ik probeer er wel verschillende uit, maar geen enkel bevalt me, het doet pijn en het kost te veel moeite, omdat ik er heel erg voor moet nadenken en dingen moet gaan analyseren, situaties, hoe mensen nonverbaal reageren. Ik vind het heel moeilijk om het spel te spelen dat anderen op het werk zo goed schijnen door te hebben.

Voor alle duidelijkheid, waar of op wie reageer je nou DeEllis? Ik heb namelijk mijn posting bijgwerkt en toen verscheen jouw posting tegelijkertijd met de mijne.

Het ging mij puur om de begin stelling dat schrijvers lui zouden zijn. :nod: Of met andere woorden moeilijker aan een vaste schrijftijd te krijgen zijn omdat het thuis in een ontspannen sfeer plaatsvind en geen vaste beloning kent.

schrijvers lui? ik weet het niet. Ik ga naar school, heb een bijbaantje bij intertoys waar ik bijna elke week 8 of soms meer uur maak. Voor school werk ik zeker ook 40 uur per week en daarnaast schrijf ik. Ook heb ik nog een hond, vrienden en vriendinnen en speel ik graag een potje tennis.