Schrijvers zijn luie donders

Ik denk dat het meer om de algemene indruk gaat dat schrijvers een lui beroep hebben. Een beetje voor zich uit zitten staren, wat neuspeuteren, wat l*llen op papier of achter de computer en hup, daar heb je weer 1500 euro.

Ik denk dat thuiswerken in 't algemeen onder de noemer lui lijkt te vallen. Immers je bent lekker thuis, PC voor je neus en kopje thee binnen handbereik, de kat spinnend om je benen, dat kan nooit hard werken zijn. Dat je er fysiek misschien maar 20 uur in de week mee bezig bent wil niet zeggen dat je dat in je hoofd niet bent. In je hoofd ben je misschien wel 60 uur per week met schrijven bezig, bewust en onbewust. Voor die 1500 euro houd ik me intussen aanbevolen. Als dat bedrag hier werkelijk maandelijks gaat binnenkomen als beloning voor mijn inspanningen, zeg ik m'n gewone baan onmiddellijk op. Daarover bestaan overigens ook nogal de nodige misverstanden. Zo kreeg ik laatst van iemand voor m'n voeten dat ik met die 18000 euro per jaar niet moest zeuren. Pardon, 18000 per jaar? Ja, dat hadden ze ergens gelezen, dat zouden de gemiddelde inkomsten van een auteur zijn. Ik zeg maar zo: daar teken ik voor. ;) Om mijn luiheid nog even uit de doeken te doen: ik werk 12 uur voor mijn baas, 30-35 uur als auteur (fysiek) en voed daarnaast ook nog een kind op - sprak ik, die altijd zo'n kritiek heeft op fulltime werkende moeders. Ik ben er nota bene zelf een.

Dat is de spijker op zijn kop, Eufdrie. Echt achter mijn laptop zitten en het verhaal op papier zetten, kost veel minder tijd dan het er in je hoofd mee bezig zijn. Als ik met een verhaal bezig ben en ik geef mezelf de vrijheid dan ben ik steeds aan het nadenken. Waar kan ik dingen verander? Hoe kan ik het beter laten lopen? Als ik die scene erin wil hebben, waar moet ik dan veranderingen aanbrengen? Etc etc. En naast het schrijven ben je ook bezig met de promotie, overleggen met de uitgever, de redactie, de marketing afdeling. Ik heb een baan waar minstens vijftig uur per week in zit, maar ik durf de uren die aan 'het schrijven' opgaan niet bij elkaar op te tellen, want dan is dat zwaar onderbetaald.

Nu is 18.000 per jaar wel hetzelfde als 1.500 per maand, dus de informatie zal wel uit dezelfde bron komen. Ik ga mezelf niet in de lucht steken over wat ik allemaal doe en gepresteerd heb. Dat zien we op mijn sterfbed wel. Mijn erfenis zal hoofdzakelijk bestaan uit dingen waar niemand, behalve mijn kinderen en een enkele dierbare of geïnteresseerde, iets aan heeft. En dan zijn het nog niet eens allemaal sieraden, ook. Veel of weinig geld: het kan zomaar op zijn. Geld is helemaal geen kwestie. De enigen die het willen hebben, zijn Albert Heijn, Dixons en consorten. Daarom moet ik het ook hebben.

Hmm... eigenlijk was ik veel luier toen ik niet schreef. Sinds ik schrijf, blijft er veel minder tijd over om te stofzuigen of de ramen te lappen, wat wellicht bij anderen de indruk wekt dat ik inderdaad lui ben geworden ;-). Ik denk dat de echt luie mensen niet aan schrijven beginnen naast hun gewone werk. Erg rijk word je er ook niet van, hoewel ik graag teken voor 1500 Euro in de maand (en dan bepaal ik zelf wel of ik er 19 uur aan besteed of 40 ;-) ).

Ik wil wel even aantekenen dat schrijvers natuurlijk niet de enigen zijn die "in hun hoofd" werken. Ik lig regelmatig in bed naast een kerel die dan nog steeds een ingewikkeld programmeerprobleem probeert op te lossen, naast zijn 40+ uur voor de baas. Gelukkig weet de baas dat ook, maar toch. We zijn niet de enigen ;)