Maar laat iemand eens een (langere) periode niet eten of drinken (hetzij in een boek, hetzij in de realiteit) en doe datzelfde met seks. Ik ben benieuwd wat er uiteindelijk meer van die persoon zegt.

Het ligt er maar net aan waar de persoon meer op let. Eten, drinken, seks. En zei je niet in je vorige post zelf: Zo herhaal ik mezelf als ik zeg dat seks dan niets anders is dan eten en drinken, en dat ook weer kwijt raken. Dat moet allemaal gebeuren. Niets bijzonders. Het moet allemaal gebeuren dus? Volgens mij spreek je jezelf nu even tegen.

Seks van een ander is niet zo interessant. (Vind ik).

Ofwel, er is dus niet een manier waarop het goed is en een manier waarop het slecht is ;)

Ja, die manier is er wel. Barslecht wordt het als het seks om de seks is. Een seksuele handeling moet iets vertellen over de personages. Onnodige seksscènes storen mij in hoge mate. Je hebt vrij veel romans waar de verhaallijn slechts een vorm lijkt om een aaneenschakeling van platte seks te beschrijven. Vreemd genoeg wordt het vaak ook nog als geweldige, spraakmakende Líteratuur (let op de hoofletter) beschouwd. Het enige wat ik daarvan begrijp is dat ik dat niet begrijp. Ik moet ook zeggen dat veel seksscènes zo plat en banaal zijn beschreven dat na lezing elke vorm van geslachtsdrift uit je lijf verdwijnt. Je zou er monnik of non van worden.

Dat bedoelde ik ook.

... Geef eens een link, Trenke?

Sex ter illustratie hoort er soms bij. Sex verkoopt en veel broodschrijvers weten dat en spelen er handig op in. Ik kan me vergissen maar veel lezers hebben het niet zo op al die grove sextoestanden in boeken. Het lijkt mij in elk geval erg moeilijk sex zo te beschrijven dat de lezer nadien hitsig op zijn stoel zit.