Research? Wie doet dat? En hoe?

Forums waar mensen komen met de kennis die ik zoek (hoop ik) en vaak via via mensen vinden die me hopelijk kunnen helpen.

Natuurlijk is het bijzonder als je een kritisch publiek hebt. Ik begrijp de vraag niet helemaal. Ik doe erg veel aan research. Via boeken lezen, interviews, vrienden en kennissen bestoken met vragen en internet. Research hoort bij schrijven.

Hallo Ariadne, Mensen uit de bootjeswereld zijn mensen die erg van gezouten slakken houden. Google maar eens op Tristan Jones, dan begrijp je het wellicht beter. Ik schrijf af en toe voor dit publiek. Ik denk dat mijn boek voor een groot deel wel bij dit soort mensen terecht zal komen. Hetzelfde geldt een beetje voor het paardenvolk. Ik heb erg veel tijd in research moeten steken en vind het leuk om eens te horen hoe jullie dat doen. Ik zie in de eerste reacties dat er voornamelijk vanachter de schrijftafel gewerkt wordt. Daar slaat het derde deel van mijn vraag op: En hoe? ga je er actief op uit?

Voor het kinderboek waar ik aan werk heb ik contact opgenomen met drie instanties. Ik heb met iemand van één instantie gemaild, met mensen van de andere twee heb ik irl uitgebreid gesproken. Ik had hun mijn idee voor een boek voorgelegd. Aan de hand van de gesprekken is het verhaal inhoudelijk al aardig veranderd, omdat ik wil(de) dat het een plausibel verhaal zou worden. Nu heb ik contact met die mensen als ik een deel van mijn boek heb geschreven, waar die instantie in voorkomt, zodat ze feedback kunnen geven of hoe ik het geschreven heb, ook plausibel is.

Voor mijn boek van 3700 jaar geleden heb ik uren achter internet gezeten, ook een boek besteld maar toen ging de research een beetje te ver en ging in de fout in met mijn verhaal. Niemand uit mn omgeving heeft ooit van die stad gehoord dus vragen ging moeilijk :P

Ik vind dat je nooit te ver kunt gaan met research, maar daar ben ik dan ook een perfectionist voor :) Zolang ik mijn lezerspubliek in de waan kan laten dat ik geschiedenis heb gestudeerd, ben ik op de juiste weg, lijkt me. :smirk: De meeste opties waarvan ik gebruik maak (internet, bibliotheken, mensen uit het vak, musea etc.) zijn al genoemd, maar ik trek er ook vaak op uit om met mijn eigen zintuigen te kunnen waarnemen hoe een plek aanvoelt. Research doe je niet alleen met je ogen en oren, wil je geloofwaardig overkomen. Overigens denk ik dat het weinig zin heeft om je schrijverij te staken omdat je op een detail blijft hangen. Gewoon doorschrijven, de kans dat je complete verhaal opnieuw moet vanwege dat detail is erg klein. Overigens neem ik artikelen op Wikipedia nooit zomaar voor waar aan. Liever verifieer ik die nog vanuit andere bronnen.

Ik ben, vorig jaar meen ik, op "werkbezoek" (klinkt lekker statig :) ) geweest bij de politieke redactie van de Volkskrant (in Den Haag). Dat was handig. Je verhaal moet ook goed overkomen, natuurlijk. Daar helpt research wel bij (meestal).

Overigens neem ik artikelen op Wikipedia nooit zomaar voor waar aan. Liever verifieer ik die nog vanuit andere bronnen. Gelijk heb je Eufdrie. Als ik wat op Wikipedia vind, ga ik toch nog verder zoeken om te kijken of het ergens anders ook hetzelfde is. Ik zoek totdat ik zeker vijf sites heb gevonden die hetzelfde schrijven. Het is natuurlijk dan ook nog mogelijk dat ze het van elkaar hebben overgenomen :( Verder lees ik ook boeken over de periode waar het verhaal zich afspeelt en op History Channel word ik nooit teleurgesteld, want daar is zeker een keer in de week wel het onderwerp te zien.

History Channel en Discovery Civilisation zijn inderdaad geweldige bronnen. Ook om dingen te visualiseren die je anders maar moeizaam voor je kunt zien, als je het uit geschreven tekst moet halen.

Dat is zeker zo, vooral als het gaat om het Oude Egypte of de Romeinen. Wat dat betreft ben ik echt een geschiedenis nerd. Laatst was er op History Channel een serie over ondergrondse steden. Dat was heel interessant.

Er naartoe gaan. Het kan niet anders. Als jij het medium wilt zijn dat de mensen iets wil vertellen, zul je naar de bron moeten. Er is geen beschrijving, geen beeld, geen documentaire, geen site, die jou het water uit de bron (*) kan laten voelen als het door je handen stroomt. Pas als je dat gevoel kent en weet te beschrijven, ben je eraan toe om iets te vertellen aan je publiek. Tot zolang hoor je zelf bij het publiek dat nog geen verteller heeft. (*) Met 'de bron' bedoel ik niet alleen een waterbron, maar de bron waar je uit put voor jouw verhaal.

Research is volgens mij iets wat je constant doet. Alles wat je hoort, ziet, leest, meemaakt kan materiaal zijn. Dat is net wat schrijven zo fijn maakt. Je bent er constant mee bezig ook als je niet schrijft. Constant lezen en goed kijken en luisteren zijnvoor mij de perfecte research.

Ik verzamel stukjes van internet en de bieb. Kopiëren, overschrijven, mapjes aanleggen (op papier of in Word.) Ik heb zo'n ouderwetse draaibol met kaartjes en adressen erop. Hoe heet zo'n ding ook alweer!! :confused:

@Mara - Rolodex. @ mariejeanne - duidelijker kan het niet. Je kunt geen bergen beschrijven als je nog nooit geklommen hebt. Fysieke research is gewoon een must. Je moet het ook zelf doen, een ander kan dat niet doen, evenmin als een ander jouw boek kan schrijven, of jouw verhaal kan doen. In 1998 stuitte ik in Franrijk op een verhaal over Jeanne d'Arc. Ik ontmoette de dame die de research deed voor Pierre Perret, een tv-grootheid met de impact van een stoomloc. Ze gaf mij haar file over Jeanne d'Arc - ze had maanden besteedt aan onderzoek: Bibliotheque Nationale, Orléans, Chinon, - ze had een fenomenaal docment geschreven dat volledig haaks stond op het algemene verhaal. Om de kerk niet tegen de schenen te schoppen is het verhaal, dus ook de uitzending, de prullenbak ingegaan. Nu komt het: aan de hand van het onderzoek van Annique Sinet kon ik de 1e 100 bladzijden van "het andere verhaal van Jeanne d'Arc" moeiteloos schrijven. Echter stopte mijn verhaal na de ontsnapping van Jeanne van de brandstapel. Ik kon haar nog volgen tot het kasteel van Gilles de Rais, Machecoul. Daarna kan ik niet verder. Alle sporen houden op. Pure fantasie gebruiken? Die heb ik helaas niet, ik moet iets tastbaars hebben. Het zal me nog zeker twee jaar kosten om - heel misschien - het boek af te maken. Dan zit ik met een heel controversieel document waarbij de Romeinse kerk me niet dankbaar zal toeknikken. Sorry voor dit lange epistel maar ik wilde toch nog eens benadrukken hoe belangrijk research (voor mij) is.

Wees nooit bang voor een kerk. :) En zeker niet voor de Romeinse. Ik ben benieuwd wat je gaat schrijven.

Ik heb het verhaal in het Engels geschreven om als basis te dienen voor een nieuwe film. Luc Besson heeft zijn Jeanne d"Arc voor een groot gedeelte opgenomen in ons dorp en kwam ik daardoor in contact met Annique Sinet, de ducumentaliste van Pierre Perret. De flm is gemaakt naar het algemeen geaccepteerde verhaal, een fabricage van een stel Franse politici uit de laatste helft van de 19e eeuw, die de canonisatie van Jeanne d'Arc gewoon hebben afgedwongen. De Romeinse kerk heeft er alles aan gedaan om haar heiligverklaring tegen te houden, maar de druk van de Franse kardinalen en politici was gewoon te groot voor Rome en hebben ze na een kleine zestig jaar vertragingstechniek in 1920 bakzeil gehaald. Het is een document dat als het ooit in de volle waarheid gepubliceerd kan worden 100x zoveel impact heeft als de Da Vinci Code. Af-en-aan ben ik al bijna 10 jaar bezig met deze materie en wat je zegt: "Wees nooit bang voor een kerk." Ik niet, maar anderen wel. En, wat ik ga schrijven? Een kleine 100 bladzijden zijn klaar.Ik heb het direct in het Engels geschreven omdat Annique dat makkelijk kan vertalen naar het Frans en ik mezelf niet buitenspel wil zetten door met een onvertaalbaar boek te komen. Als je Nederlands naar het Engels of Frans gaat omzetten wordt het zo krom als een hoepel. Je zult het geheel vrijwel opnieuw moeten schrijven.

Er naartoe gaan. Het kan niet anders. Als jij het medium wilt zijn dat de mensen iets wil vertellen, zul je naar de bron moeten.

Soms kan dat niet. Als je verhaal in het Pakistan van 3700 jaar geleden speelt en je geen geld hebt om er naartoe te gaan. Als ik er dan eindelijk ben heb ik er denk ik niet veel aan want (behalve dat de ruïnes lang niet allemaal goed bewaard zijn gebleven) sfeer voelen kan ik niet. Dus kan ik net zo goed foto's via internet bekijken (die zijn er ook genoeg). Die hebben voor mijn gevoel net zoveel sfeer. En in mijn hoofd maak ik er dan een plaatje van waar ik over schrijf.

Rolodex: :lol: Dank je, LePhantom!

Tuurlijk Waus, er zijn gewoon grenzen. ben ik met je eens. Ik heb het verhaal van Jeanne d'Arc gewoon weggelegd tot ik de gelegenheid krijg in te breken in het Vaticaan. :ninja: Daar ligt het hele dossier van haar, inclusief alle documenten die voor haar canonisatie nodig waren. Maar zolang het meisje nog een zeer heilig huisje in Frankrijk is, en ik daar familie heb en er zelf langdurig verblijf, ga ik niet de woede van half Frankrijk op m'n hals halen. :mad:

Voor mijn huidige boek hoef ik niet op onderzoek uit te gaan. Het speelt grotendeels op de werkplek van de hoofdpersoon af. In dit geval de gevangenis. Mijn acht jaren werkervaring (als cipier) geven genoeg stof om uit te putten. Ik weet zeker dat iemand die nooit heeft vastgezeten of daar gewerkt heeft er niet levendig en realistisch over kan schrijven. Of ik dat wel kan, :o zal blijken Mocht ik ooit schrijven over een plek op de wereld waar ik nooit ben geweest zal ik daar heen moeten, om redenen hier al beschreven. Gaat dit niet, dan maar iets anders verzinnen om over te schrijven. De lezer prikt er haarfijn doorheen als het niet klopt.

off topic: hadden jullie een gemengde toestand of werden de vrouwen elders "Bewaard"?

Een vrouw die mijn eerste boek had gelezen vertelde mij dat ze dacht dat ik daar ergens woonde of er tenminste een tweede huis had. Zijzelf kwam daar al sinds 1973 elke zomer op vakantie en bewonderde de gedetailleerde manier waarop ik de omgeving had omschreven. Dat was een enorm compliment, want ik heb de Pont du Gard nog nooit in het echt gezien. :o (Ja, schandelijk, ik weet het. Maar net als Waus zegt, 't moet wel kunnen. Maar goed, ik heb m'n research kennelijk wel buitengemeen goed gedaan, anders zeggen je lezers zoiets niet. :D

Dan heb je zeker een goede research gedaan Eufdrie en een goed inlevingsgevoel. Dus het kan wel, blijkbaar :thumbsup:

In Nederland geen gemengde toestanden. Ik werkte met mannen, geloof me in een vrouwenbajes wil je niet werken. Vrouwen zijn van nature al vals en berekenend. (Ja, kom maar op allemaal }) ) Dan kan je je inbeelden hoe ze zijn als ze een criminele inslag hebben. Plus dat er weinig beroepscriminele vrouwen rondlopen, zodoende is het percentage drugs gerelateerde gedetineerden daar NOG groter. Niet leuk.

Eufdrie: Mooier kan je ze niet krijgen.

@Aart Niemand uit mn omgeving heeft ooit van die stad gehoord dus vragen ging moeilijk Is het Harappa?

Waar je over schrijft is nog ruim 700 jaar voor de verovering door Aleksander van Macedonie. Heb je al eens een fragment geplaatst?

Ik heb voor m'n 'huidige' boek een hoop research moeten doen. Ik heb heel veel moeten opzoeken over Noord-Europa, want ik wilde dat dáár mijn boek afspeelde. Ik heb echt superveel gelezen, gevraagd naar informatie en naar anderen gevraagd voordat ik het uiteindelijke boek kon voltooien :) Nou ja, ik ben dus veel naar ambassades gaan schrijven. Ik heb zelfs brieven naar de landen zelf moeten schrijven om de informatie uitgeperst te krijgen. Ik heb daarnaast ook veel kennis op moeten doen over andere zaken. De talen, over bepaalde muziek en namen. Daarnaast is het ook handig als je in die landen penvriend(inn)en hebt zitten; deze kunnen je ook aardig helpen. Je moet gewoon een goed netwerk hebben, dan gaat het vragen om informatie ook makkelijker.

Knap allemaal! :thumbsup:

Is het Harappa? Nee, die andere grote stad in Sindh ;) Waar je over schrijft is nog ruim 700 jaar voor de verovering door Aleksander van Macedonie. Heb je al eens een fragment geplaatst? ruim 700 jaar? ruim 1200 jaar :) ja een fragment staat bij boekpresentatie, "Jard*an deel 1"