Lid sinds

1 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#399 Haije Muis

 

Ze zat altijd in haar fauteuil bij het raam, met de enorme analoge televisie aan op volumestand twintig. Soms sliep ze en moest je haar zachtjes wekken door even over de mouw van haar blouse te strijken. Die was steevast bedrukt met bloemen, aquarelachtige streken of iets grafisch. Ze was het toonbeeld van een trotse dame op leeftijd.

“Sta ik er ook mooi op?”

Ze stond er altijd mooi op: nette rok, op maat gemaakt, haren in de permanente krul met een blonde spoeling erdoorheen, parelketting om de hals en een gezonde blos op een stel wangen met verrassend weinig rimpels.

“Mag ik je een geheimpje verklappen? Het is lippenstift. De rouge was op.” Ik hoor mezelf weer grinniken en zie haar meelachen om deze ontboezeming.

Onder de rok verrieden O-benen, steunkousen en veel te kleine schoenen voor haar immer opgezwollen voeten haar leeftijd. Lopen ging moeilijk en verstaan deed ze je zelden. Dikwijls klonk er een piep van het hoortoestel dat ze op haar borst droeg, met een kabeltje naar het oor. Gefrunnik aan het apparaatje.

“Is het nu weg?”

Dagen werden aaneengeregen met verhalen over vroeger onder het genot van een stuk vlaai. Ze hield van gebak, maar vooral om het uit te delen. Ook van broodjes kroket, maar dan zonder het broodje, want dat was zonde van de kroket. Aan haar postuur was het te zien, maar wie ging haar nog iets lekkers ontzeggen op haar leeftijd?

“Kostelijk!” Haar ogen twinkelden vanachter haar bril. De kleine geneugten van het leven.

Op een dag kwam er een nieuw verhaal: ze had een muisje gezien onder het dressoir in haar woonkamer. Uitvoerig beschreef ze hoe het beestje onder het zware meubelstuk door trippelde, zich oprichtte op de achterpootjes en haar aankeek, smekend om een kruimel.

Niemand geloofde haar. Ze was al oud, ze vergat steeds meer. De namen van haar kinderen of wat er vijf minuten geleden gezegd was. Dementie of ouderdom, het maakte niet uit.

De muis werd weken later dood gevonden onder de kast.

Mijn gedachten keren terug naar het heden. De zon schijnt door de bomen en er kruipt een bosmuisje over de rand van haar grafsteen. Ik kan een glimlach niet onderdrukken.

Ze is 92 geworden.

 

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Boekwens. Een mooi omschreven ode aan een vrouw die ik bijna kan aanraken.

Een paar overdenkingen:
Een stel wangen?
'Maar vooral van het uitdelen ervan ( de vlaai)? Is net iets anders geformuleerd.
Dat was te zien aan haar postuur? Ook net iets anders.

Is : 'Sta ik er mooi op,' zonder 'ook' niet sterker ? 
In de laatste zin: is geworden vervangen door werd? Is dat wat?

Dit zijn zomaar wat overpeiningen bij een zeer geslaagd verhaal.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Boekwens, leuke beschrijving. Ik zie haar voor me. Links en rechts klopt je verhaal niet helemaal bijv. wel de verhalen van vroeger weten maar de namen van je kinderen niet of die steunkousen: volgens mij krijg je dan geen dikke voeten. Ik vind het niet erg, maar misschien heb je wat aan deze opmerking

GG

Lid sinds

1 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@carneli: bedankt voor je feedback. Ik zie dat m'n Limburgs hier en daar voor een probleem zorgt. Dat vertaal ik dan letterlijk naar het Nederlands en dan klopt het niet altijd, zoals met het stel wangen. De zin die mijn oma zei "Sta ik er ook mooi op?" is letterlijk wat ze altijd zei, inclusief het woordje 'ook'. Dus die pas ik liever niet aan.

@taco: het verhaal klopt helaas wel, want het is allemaal echt zo gegaan met mijn oma (autobiografisch in die zin). Bij dementie blijven de oudste herinneringen (uit de jeugd) het langste bewaard en de nieuwste verdwijnen het snelst. Dus ze wist nog wel dingen van toen ze een tiener was, maar de namen van haar kinderen ging ze toen al vergeten want die waren nieuwer dan haar jeugdjaren. De steunkousen droeg ze om de pijn in haar benen nog enigszins weg te krijgen maar haar voeten bleven dik. Die benen waren gewoon te oud, dat was vergeefse moeite.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Boekwens, perfecte beschrijving van een dame zoals er wel meer zijn. Is 'Haije' Limburgs, en is het dan Nederlands of Belgisch Limburgs?

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Autobiografisch, mooi. Ik neem mijn opmerkingen weer terug m.u.v. de complimenten natuurlijk. Wat betreft het dialect dat doorsijpelt: ik vind dat wel mooi, maakt het echt. Het is jouw tekst, dus als dit bij jou hoort, dan zou ik het niet veranderen.

Lid sinds

1 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Gi: het is Venloos (ik kom uit Venlo in Nederlands Limburg) en betekent zoiets als 'doei'. Wij zeggen het als we afscheid van iemand nemen. Er zijn heel veel verschillende dialecten in Limburg, elke plaats zegt het weer net iets anders.

@Taco: je hoeft niks terug te nemen hoor, ik vind het fijn als mensen kritisch zijn. Ook wat betreft dialect, dat is voor mij soms lastig los te maken van Nederlands, vooral met een tekst die vanuit een persoonlijke ervaring komt.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Boekwens: in één woord: prachtig!
Leukste: broodje kroket zonder broodje, want dat is zonde van de kroket.
De vlaai zette me op het spoor van Limburg :-)

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Boekwens, weer een mooi verhaal. Mooie ode aan je oma.

De zin die mijn oma zei "Sta ik er ook mooi op?" is letterlijk wat ze altijd zei, inclusief het woordje 'ook'. Dus die pas ik liever niet aan.

Ik ben het eens met Carneli: "Ook" zou van mij hier ook weg mogen. Ik snap dat het voor jou een sentimentele waarde heeft, maar soms moet je voor je verhaal van dingen afstand kunnen doen. Kill your darlings noemen ze dat. Nu is dat voor iedereen persoonlijk en als jij vindt dat het moet blijven staan, lekker laten staan.

Ze is 92 geworden. ---> getallen schrijf je voluit en Carneli zei het ook al, is zou werd mogen zijn. Volgens mij bedoel je dat ze overleed toen ze 92 was, maar met "is geworden" kan ze ook onlangs nog 92 zijn geworden en nog in leven zijn.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De muis werd weken later dood gevonden onder de kast.

Dat heb je dan met muizen. Goed geschreven, vlot verhaal.GG

 

Lid sinds

1 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi Boekwens, heel even bracht je mijn oma terug die ik helaas te vroeg, ze werd slechts 56, heb verloren. Ik voel de liefde en dat vind ik zo mooi. 

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goedemiddag Boekwens

Mooi verhaal en erg vlot geschreven. Dit is een eerbetoon aan de oma. Ik zou de persoonlijke zinnen niet veenden, schrappen of aanpassen: dat mag zolang dat je het niet overmatig doet (wat niet het geval is)

Erg mooi stuk.

 

Johanna

 

   

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi, liefdevol en geduldig geschreven. Alleen getallen tot twintig schrijf je voluit, Fief. Tweeënnegentig, hoe kom je erbij. Het enige dat ik niet mooi vind is het 'iets grafisch'. Benoem dan maar een patroontje of zo. Overigens ben ik van mening dat ook moet blijven.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Alleen getallen tot twintig schrijf je voluit, Fief. Tweeënnegentig, hoe kom je erbij.

Terecht dat Sakura me terechtwijst, ze heeft gedeeltelijk gelijk. Over het schrijven van getallen verschillen de meningen. Bij twijfel over taalregels altijd even googelen. Het boek "Schrijfwijzer" van Jan Renkema is voor veel taalvragen verhelderend.

https://onzetaal.nl/taaladvies/getallen-in-letters-of-cijfers

https://onzetaal.nl/taaladvies/getallen-uitschrijven

https://taalhelden.org/bericht/hoe-schrijf-je-getallen-letters

https://schrijvenonline.org/tips/schrijf-je-getallen-in-letters-of-cijfers