Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#273 - De langste nacht

20 november 2019 - 12:48

De hogepriester liep goedkeurend het laatste poortgebouw binnen. Er was de hele dag hard gewerkt. Voor zover hij kon nagaan, was in honderd mijl in de omtrek geen levende ziel meer buiten de stadswallen te bespeuren. De hele gemeenschap bevond zich binnen de veilige muren van de stad.
Dat was de traditie; ontelbare generaties hadden zich op deze manier voorbereid op de langste nacht. Zeker, er waren mensen die twijfelden aan de Profetie, maar zelfs ongelovigen respecteerden het gebruik om één keer per jaar —allemaal samen— feest te vieren in de stad zodra duidelijk was dat het sneeuwvolk ook nu weer niet dreigend voor de poorten stond.
Volgens de overlevering was er eeuwen geleden, lang voor de jaren werden geteld, een grote strijd geweest tussen mens en sneeuwman. De mens was als overwinnaar uit die mythische oorlog gekomen, maar de leider van het sneeuwvolk had het strijdtoneel verlaten met een dreigende waarschuwing.
‘Ooit, in de langste nacht van het jaar, komen wij, sneeuwmannen, terug om wraak te nemen en onze gekrenkte eer te herstellen.’
Zo stond het opgetekend in de Heilige boeken. De voorspelling van de terugkomst van het sneeuwvolk was de aanleiding tot het grootste volksfestijn van het jaar, groter nog dan het overwinningsfeest van de kinderen van de zon, zoals de mensheid zichzelf soms noemde.

Er schalde een hoorn aan de Oostpoort; dat was het teken dat de zon aan de einder was verdwenen. De hogepriester beklom de trappen van de Noordpoort en tuurde in de verte. Hij keek links, rechts, recht vooruit, maar hij zag niets. Hij nam de trap terug maar beneden, waar een bezorgde burger hem opwachtte.
‘Bent u echt zeker dat u geen oprukkende sneeuwmannen hebt gezien?’ vroeg de stedeling.
‘Ik ben het zeker,’ antwoordde de hogepriester, ‘Maar om u gerust te stellen, ga ik nog eens kijken.’
Het protocol vereiste dat dit driemaal herhaald werd vooraleer de feestelijkheden gestart mochten worden.

Toen de hogepriester voor de derde maal in de verte speurde schrok hij zich een hoedje. Daar, net voorbij de Noorderbeek, zag hij het licht van fakkels opflakkeren. Ontzet zag hij hoe een troep donkere figuren dreigend de brug overstak. Met trillende hand reikte hij naar de alarmbel, maar voor hij die kon luiden, wierpen de naderende belagers hun donkere mantels af en werd hij op een bulderend gelach getrakteerd.
‘Dat zijn geen sneeuwmannen,’ prevelde de hogepriester ontstemd, ‘Dat is een bende heiligschenners!’
Inderdaad, een dozijn grappenmakers had er niet beter op gevonden dan de hogepriester en de stad een poets te bakken. Ze hadden zich uren voor de zon zou ondergaan in de kou verscholen en kwamen nu met veel gejoel de stad tegemoet, zwaaiend met fakkels en uitgeholde voederbieten waar ze kaarsen in hadden gestopt.
De hogepriester wilde net zijn toorn over hen uitspuwen toen er een ijzige wind opstak vanuit het noorden. Het vuur van de fakkels doofde abrupt. Het rumoer buiten de muren verstomde. De hogepriester zag enkel nog een paar lichtpuntjes van kaarsen die niet door de plotse windvlaag waren uitgeblazen. Toen een donkere wolk voor de maan schoof, doofden ook die uit. De hogepriester reikte zo ver hij kon over de muur, maar het was pikdonker. Er was geen beweging meer te zien aan de brug.

Er ging een zucht over de vlakte. In de verte weerklonk plots een oorlogstrom.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 november 2019 - 14:49
Hieperdepiep Hoera! Gefeliciteerd, Bruno. Blaas een kaarsje uit vandaag. Lekkere tekst, het heeft iets Game of Thrones met die sneeuwmannen en iets Tolkiens met die lekkere oorlogstrom en daaroverheen een Vlaams laagje met die stadswallen. Goed gedaan, dat het een paar grappenmakers betrof en dat iedere lezer op zijn klompen aanvoelt dat het sneeuwleger erachteraan komt.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
20 november 2019 - 15:30
Mooi geschreven Bruno! Je geeft de tekst de juiste tijdgeest weer en een tikkeltje spanning mee waardoor ik helemaal in je verhaal bleef. Naar mijn mening heb je het heel filmisch geschreven. Ik had een hele andere gedachte bij de titel, maar dat even terzijde. Ik was in elk geval verrast :thumbsup: 52 opdrachten in een jaar geschreven, knap gedaan. Hier in Limburg betekent dat dat je iedereen trakteert op een lekker stukje vlaai! :nod:

Lid sinds

5 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 november 2019 - 21:39
Ik denk, door het geluid van de oorlogstrom, aan de Orks die naar de omwalde stadsmuren trekken van..., was het Gondor? Terwijl ik het las, kwam ik de scene terug voor ogen. Treffend weergegeven.

Lid sinds

5 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 november 2019 - 22:38
Interessante invulling van de opdracht. Heeft iets middeleeuws wat mij wel boeit. Indrukwekkend dat je een jaar geen opdracht hebt gemist, gefeliciteerd.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2019 - 9:49
Dank aan allen voor de commentaren. Ik heb er dit keer inderdaad een genre-oefening van gemaakt. De verwijzingen naar "A Song of Ice and Fire" zijn er inderdaad (de sneeuwmannen zijn een soort van White Walkers), maar ik dacht evengoed aan Nightfall van Isaac Asimov (de vonk die me bij tot dit verhaal bracht, maar die niet meer in het uiteindelijke resultaat terug te vinden is) en via Asimov kwam ik bij Ursula K. Le Guin terecht. Het genre heeft veel meer te bieden dan George R.R. Martin alleen ;-)

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2019 - 14:38
He Bruno, Zeer fijn gelezen en ik merkte dat, ondanks dat je weet dat de sneeuwmannen deze keer wel zullen verschijnen, ik toch verbaasd werd door de manier waarop. Als ik dan een punt feedback mag geven, dat is dan wel muggenziften hoor, vond ik de uitdrukking "zich een hoedje schrikken" enigzins kinderlijk. De ergste nachtmerrie van de priester wordt werkelijk, dus zou ik eerder denken dat zijn adem stokt tot hij bijna flauwvalt of een andere vorm om zijn angst kenbaar te maken. Verder uiteraard respect voor de vele wekelijkse opdrachten en daarnaast ook de kritische blik die je bij menig andere verhalen heb geplaatst. Keep up the good work..

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
21 november 2019 - 15:16
Als ik dan een punt feedback mag geven, dat is dan wel muggenziften hoor, vond ik de uitdrukking "zich een hoedje schrikken" enigzins kinderlijk. De ergste nachtmerrie van de priester wordt werkelijk, dus zou ik eerder denken dat zijn adem stokt tot hij bijna flauwvalt of een andere vorm om zijn angst kenbaar te maken.
Daar heb je een punt. Ik heb de schrik wat groter gemaakt: hij dondert bijna weer naar beneden nadat hij "pro forma" voor de zoveelste keer de trappen is opgelopen.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 november 2019 - 19:50
Bruno, weer een mooi verhaal :thumbsup: . Ook ik dacht aan de middeleeuwen en Tolkien. De sneeuwmannen laat je uit onverwachte hoek toch aanvallen, nadat de hogepriester dacht het zo goed voor elkaar te hebben. En lekker weer hoor die Vlaamse tongval in je tekst. Proficiat met je jaarrond schrijven. Ik vind het echt leuk hoe je daar bij stilstaat :D Fijne zondagavond

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2019 - 10:57
Gefeliciteerd Bruno, met dit 52e verhaal! En een heerlijk verhaal weer, met inderdaad allerlei verwijzingen naar boeken en series. Sfeer en opzet helemaal prima, en een mooi einde, met die huiveringwekkende oorlogstrom in de verte. Ik zie het voor me. En hoewel het overduidelijk is dat er iets te gebeuren staat, roep je ook aan het einde weer spanning op, met die opstekende wind, de zucht die over de vlakte klinkt en de dovende kaarsen; je gooit alle elementen in de strijd! En op tekstniveau; blijf letten op de wijze waarop je wel/niet schrijft met actieve taal. Deze zinnen bijvoorbeeld; 'De mens was als overwinnaar uit die mythische oorlog gekomen, maar de leider van het sneeuwvolk had het strijdtoneel verlaten met een dreigende waarschuwing.' Kan ook zo: 'De mens kwam als overwinnaar uit die mythische oorlog, maar de leider van het sneeuwvolk verliet het strijdtoneel die nacht met een dreigende waarschuwing.'

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
25 november 2019 - 11:29
Gefeliciteerd Bruno, met dit 52e verhaal!
Bedankt! Ik heb dit weekend ook mijn 18de en 19de nominatie in een schrijfwedstrijd behaald:
  1. NL / maart: schrijverspunt.nl 55-woordenwedstrijd: publicatie (top 55) van "Robots aan de macht"
  2. NL / maart: Uitgeverij Godijn Publishing: op de long-list (top 35) met "Interposa heeft u nodig!"
  3. NL / maart: Uitgeverij Lieve Hart voorleesverhalen: op de long-list (top 20) met "Het middelste meisje"
  4. NL / april: Sweek Zeer Korte Verhalen: finalist (top 10) + publicatie van "Oceaanwees"
  5. EN / mei: Sweek Flash Fiction: finalist (top 10) + publicatie van "The Empty Palace"
  6. NL / mei: Gorcumse Literatuurprijs: 1ste plaats met "Opa 75"
  7. NL / juni: 18.02 Publishing: geselecteerd (top 11) met "De sterfelijke god"
  8. NL / augustus: Zomerschrijfwedstrijd De Wereldwijven: 1ste plaats met "Rups-wordt-pop-wordt-vlinder"
  9. VL / september: Het Groot Dictee heruitgevonden: eervolle vermelding voor "Victors dilemma"
  10. EN / september: Australian Writers' Centre: Long list (top 27) Furious Fiction September met "Meeting the parents"
  11. NL / oktober: Godijn Publishing "Et Ille": 8ste plaats en publicatie van "Jonker Galgenaas"
  12. NL / oktober: Schrijvenonline.org "Weg": 1ste plaats met "Afscheid van een heldin"
  13. NL / november: Uitgeverij LetterRijn "Dood door Onschuld": publicatie (top 22) van "De houdbaarheid van rattenvergif"
  14. VL / november: De Schrijfwolf: genomineerd (top 20?) met een verhaal waarvan de titel nog niet mag vrijgegeven worden
  15. NL / november: Godijn Publishing "Zonderlingen": long-list (top 45) met "Spiegelpunt"
  16. NL / november: Godijn Publishing "Zonderlingen": long-list (top 45) met "De alchemist"
  17. EN / november: Australian Writers' Centre: Long list (top 39) Furious Fiction September met "Jury Duty"
  18. NL / november: Stichting Poesia wedstrijd "Winterherinnering": Geselecteerd voor publicatie in het winternummer van het Literair Tijdschrift Poesia.
  19. NL / november: 120 woorden wedstrijd "Depressie": Short list (top 5) met "Ochtendritueel"
De wekelijkse schrijfoefening werpt vruchten af!
En op tekstniveau; blijf letten op de wijze waarop je wel/niet schrijft met actieve taal. Deze zinnen bijvoorbeeld; 'De mens was als overwinnaar uit die mythische oorlog gekomen, maar de leider van het sneeuwvolk had het strijdtoneel verlaten met een dreigende waarschuwing.' Kan ook zo: 'De mens kwam als overwinnaar uit die mythische oorlog, maar de leider van het sneeuwvolk verliet het strijdtoneel die nacht met een dreigende waarschuwing.'
Je hebt gelijk. Ik heb die zinnen ondertussen al aangepast.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2019 - 12:02

Bruno,

... gefeliciteerd met je behaalde successen, wel een cliché maar o zo waar! 

Het lijkt wel alsof je alles zo maar uit je mouw schudt. Je hebt het dan maar gedaan. Bravo.

 

 

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2019 - 13:10

@Riny: soms heb ik het gevoel dat ik niet zelf beslis wat ik schrijf. Het rolt er gewoon uit, alsof het mijn personages zijn die het mij dicteren.

Ik zie nu wel dat de nieuwe layout van heel mijn verhaal één lange paragraaf gemaakt heeft. Jakkes.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2019 - 16:36

@ Bruno, misschien zitten er nog kinderziektes in. 

Voor mij is het allemaal abracadabra. Met veel respect kan ik het allemaal bekijken; net als scheikunde formules ...