Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#261 Romantisch

‘Je doet nooit meer eens iets romantisch,’ zei Jeroen opeens. Ze stonden de wijnglazen af te wassen. Rolf schudde het schuim van zijn handen en keek Jeroen aan. ‘Vorige week nam ik nog bloemen voor je mee.’ ‘Bloemen? Dat bosje van de Shell? Het stonk naar benzine!’ ‘Het gaat toch om het gebaar!’ ‘Je gebaar zat in geel plastic verpakt.’ ’Ik zat de hele dag op de weg. Ik kon niet even langs de bloemist.' ‘Dat begrijp ik wel. Maar echt romantisch was het niet.’ ‘Wat zou je dan willen?’ ‘Als ik je dat moet vertellen is het al niet romantisch meer.’ Rolf pakte twee glazen voorzichtig bij hun stelen vast en nam ze mee naar de glazenkast in de woonkamer. ‘Zullen we anders een keertje naar de film?' riep hij naar de keuken terwijl hij de glazen met een vingertop precies uitlijnde. ‘Zullen we anders? You sweep me off my feet,’ Jeroen was hem achterna gelopen met zes wijnglazen die hij in een kluitje vasthield. ‘"Zullen we anders" is niet romantisch.’ Hij schoof de glazen in de kast en sloeg de deur dicht. Rolf zei niets. ‘Ik heb gewoon niet het gevoel dat je moeite voor me doet. Vroeger ging het toch ook vanzelf?’ Jeroen liep terug de keuken in. Heel stil deed Rolf de glazenkast weer open en zette de wijnglazen zorgvuldig in twee rijen. ‘Heb je zin om een keertje uit eten te gaan?’ zei hij terwijl hij de deur zo zacht mogelijk weer sloot. In de keuken draaide Jeroen de kraan wijd open en spoelde met veel gespetter de gootsteen schoon. Hij leunde voorover en keek naar zijn weerspiegeling in het keukenraam. Hij rolde met zijn ogen. 'Ja. Dat lijkt me leuk.’ Rolf kwam de keuken in en sloeg zijn armen om hem heen. ‘Misschien kunnen we morgen lunchen bij Brasserie De Poort?’ Jeroen beet op zijn lip. ‘Oké.’ ‘Oké’ ‘Ik wou dat je gewoon weer eens iets verrassends deed.’ ‘Ik weet het.’ Jeroen zuchtte. ‘Ik ga naar bed. Ik ben kapot.’ ‘Oké. Welterusten lieffie. Ik kom ook zo. Ik zet nog even de container op de hoek.’ Jeroen liep met zijn tandenborstel in de hand de slaapkamer in om zijn pyjama onder zijn kussen vandaan te halen. Op zijn kussen lag een lichtblauwe envelop. Hij stak zijn tandenborstel in zijn mond en vouwde de envelop open. Twee kaartjes voor de premiere van de musical Anastasia in Scheveningen. ‘Kut,’ zei Jeroen hardop. Zijn tandenborstel viel uit zijn mond.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma, … geweldig neergezet. In het begin dacht ik dat komt nooit meer goed! Dat dipgevoel is zo herkenbaar. Maar dan toch …. Leuk einde.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Lekker zwaar aangezette typetjes. Die maken eigenlijk wel een mooi tableau van deze klassieker. Met dat 'Oké. Oké.' draait de aanloop naar de climax ook heel netjes om de gewenste verholen tegenzin uit de opdracht. Sowieso sterk opgeschreven, die sfeer van sleurzeur. Leuk.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma goed getroffen deze dialoog :thumbsup: . Door allerlei omstandigheden buiten- en binnenshuis groei je uit elkaar, de kunst is nu weer naar elkaar toekomen :nod: Het slot heel mooi, de een vindt dit wel leuk en de ander niet, althans zo lees ik je slot. Fijne dag.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het slot heel mooi, de een vindt dit wel leuk en de ander niet, althans zo lees ik je slot.
Ik interpreteerde het anders. Jeroen heeft Rolf er net van zitten beschuldigen dat hij niet romantisch genoeg was en ontdekt dan dat die beschuldigingen onterecht waren. Rolf verklapte tijdens de "ruzie" niet dat er twee ticketjes voor een concert op Jeroen lagen te wachten. Ik weet niet welke de juiste interpretatie is.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het slot heel mooi, de een vindt dit wel leuk en de ander niet, althans zo lees ik je slot.
Ik interpreteerde het anders. Jeroen heeft Rolf er net van zitten beschuldigen dat hij niet romantisch genoeg was en ontdekt dan dat die beschuldigingen onterecht waren. Rolf verklapte tijdens de "ruzie" niet dat er twee ticketjes voor een concert op Jeroen lagen te wachten. Ik weet niet welke de juiste interpretatie is.
Zo interpreteer ik het ook Bruno. Klagen dat hij niet romantisch genoeg is, dat hij zijn best niet meer doet en dan toch verrast worden door deze onverwachte geste.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Zo interpreteer ik het ook Bruno. Klagen dat hij niet romantisch genoeg is, dat hij zijn best niet meer doet en dan toch verrast worden door deze onverwachte geste.
Met een zin zoals ‘Als ik je dat moet vertellen is het al niet romantisch meer.’ balanceert het verhaal op de rand van het cliché, maar het valt op het eind aan de juiste kant van het net.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Elke ruzie is een cliché. De herkenbaarheid lijkt me essentieel. Ik zie nu pas dat de "kut" in het slot kennelijk voor meerdere interpretaties open staat. Het is zeker niet zo dat Jeroen een hekel heeft aan musicals. Het sloeg inderdaad, zoals Fief en Bruno Lowagie aangeven, op Jeroens rotgevoel over zijn beschuldigingen.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, juist dat cliché, dat waar iedereen zich wel ergens in herkend, maakt je tekst sterk. De twee verschillende karakters van de mannen zet je en passant ook nog even goed neer. En natuurlijk hebben ze allebei geen zin in lunch bij brasserie De Poort :).

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Herkenbaar Tilma, deze dialoog en in een mooie omweg de opdracht uitgewerkt. Ik zie de twee personages voor me, Jeroen als onbesuisde aanjager (en aanklager) met een kluit glazen in zijn hand en Rolf die voorzichtig twee glazen bij de stelen oppakt, in de kast de glazen herschikt en de deur weer stilletjes sluit, zo zacht dat Jeroen het niet gaat horen. Met de handelingen van je personages bekrachtig je de twee stemmen in de dialoog. Mooi gedaan. En hoe het werkelijke gesteld is in de liefde hier...;-) Een suggestie; In je tussenstuk zet je de dialoog niet telkens op een nieuwe regel, dat hoeft ook niet. Ik moest hier wel goed lezen om te zien wie nu wat zei. Je kunt dat eenvoudig oplossen door handeling en dialoog uit elkaar te halen, niet overal, maar op een paar plekken. Bijvoorbeeld: 'Rolf zei niets. ‘Ik heb gewoon niet het gevoel dat je moeite voor me doet. Vroeger ging het toch ook vanzelf?’ Jeroen liep terug de keuken in.' wordt dan: Rolf zei niets. "Ik heb gewoon niet het gevoel dat je moeite voor me doet. Vroeger ging het toch ook vanzelf?' Jeroen liep al pratend terug de keuken in.