#233 - Kleine misleidingen
Het zonlicht dat door het raam naar binnenvalt, is al een paar centimeter langs zijn arm omhoog geslopen. Ayco ligt naast hem, naakt met haar ogen dicht.
“Je moet één ding weten,” zegt hij, “Als je ooit zegt dat je verliefd op me bent, zal ik doen alsof ik het niet hoor.”
Ze zwijgt. Slaapt ze, of doet ze maar alsof? Wacht ze op meer uitleg? Hij weet het niet.
“Want ik hou van mijn vrouw,” gaat hij verder, “en ik kan maar van één iemand echt houden. Wat ik voor jou voel, kan dus geen liefde zijn.”
Haar zwijgen lijkt nu meer en meer op een stil protest. Alsof ze door heeft dat hij niet wil toegeven wat hij werkelijk voor haar voelt.
“Het zijn gevoelens,” zo besluit hij, “maar ik noem het geen verliefdheid. Ik weet niet of er wel een naam voor bestaat.”
Een half uur later staan ze elk om beurt onder de douche en doen ze hun kleren weer aan. Zoals gewoonlijk verlaat hij als eerste het hotel. Ayco volgt even later. Tot haar verbazing staat hij haar aan de bushalte op te wachten met een boeket bloemen.
“Ik zal je missen!” zegt hij, “Het kan me niet schelen als mensen ons hier zien staan. Ik wou je deze ruiker geven, zodat je me niet vergeet in Berlijn.”
“Ik ben maar een weekje weg,” antwoordt Ayco op een toon van wat-krijgen-we-nu?
“Ik weet het, maar toch zal ik je missen,” probeert hij haar te overtuigen.
Ayco neemt de bloemen aan. Haar minnaar kust haar, voor het eerst in het openbaar.
Die eerste publieke kus had een mijlpaal kunnen zijn in hun relatie, maar Ayco merkt dat hij het niet laten kan schichtig in het rond te kijken: Heeft iemand ons gezien?
Weg is meteen alle romantiek; zijn ogen vertellen wat hij met bloemen probeert te verhullen. Zijn vorige affaire was wekenlang voorpaginanieuws in de roddelpers. Zijn huwelijk ging er net niet aan kapot. Eénmaal gebeten, tweemaal schuw! Een vluchtige kus aan een afgelegen bushalte is het grootste risico dat hij met Ayco durft te nemen.
Hij zwaait haar na wanneer de bus vertrekt. Ayco ziet hoe hij naar zijn telefoon grijpt net voor zij uit zijn zicht verdwijnt. Een tel later hoort ze een bliep.
Facebook Messenger: “Kan niet wachten tot je terug in mijn armen ligt.”
Ze stuurt een berichtje terug: “Low battery; kan nu niet verder met je praten.”
Ayco zet haar telefoon op vliegtuigstand om haar leugentje geloofwaardig te maken.
Hij had drie maanden eerder een grijze receptie kleur gegeven door met haar te flirten. Ze hadden stiekem Facebook-profielen uitgewisseld. Die nacht scrolde ze gretig door het opwindende privé-profiel van de Bekende Vlaming. Vanuit de veilige geborgenheid van haar bed gaf ze toe aan de verleiding hem een stout berichtje te sturen.
Hij beantwoordde het meteen met de boodschap: “Ik denk ook aan jou.”
De volgende dag waren ze elkaar nog berichtjes aan het sturen toen hij zijn move maakte: “Roses are red, lilies are white. I want you in bed, and please you tonight.”
Dat werd hun eerste hotelafspraakje.
De bus rijdt van halte tot halte op een lijn zonder terminus.
Een busrit als metafoor voor de liefde in tijden van social media en dating apps.
“Waar leidt dit naartoe, Ayco?” denkt Ayco bij zichzelf, “Dit kan je echte leven niet zijn. Je maakt een selectie van de foto’s die je deelt. Als curator van je bestaan serveer je enkel de leukste snapshots uit je leven als hapklare berichtjes op je online profiel. Je liegt niet; je redigeert. Hoe je je werkelijk voelt, wordt met een smiley gemaskeerd. Het zijn kleine misleidingen, waardoor niemand de echte Ayco kent.”
Ayco zet haar telefoon uit vliegtuigstand. Ze zoekt zijn profiel op. Ze heeft haar besluit gemaakt. Bij de volgende halte stapt ze uit. Vastberaden drukt ze op “Unfriend.”
Mooi geschreven, Bruno. Het
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
nyceway schreef: Mooi
Lid sinds
6 jaar 1 maandRol
Bruno Lowagie
Lid sinds
6 jaar 1 maandRol
Ik denk inderdaad dat het
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
schrijvenmaar schreef: Ik
Lid sinds
6 jaar 1 maandRol
- https://www.taaltelefoon.be/bij-aan over bij / aan
- https://taaladvies.net/taal/advies/vraag/1664 Aan / bij (de bushalte)
Ik citeer: Vraag: Wat is juist: Ik heb een uur bij de bushalte staan wachten of Ik heb een uur aan de bushalte staan wachten? Antwoord: Aan de bushalte is standaardtaal in België; bij de bushalte is standaardtaal in het hele taalgebied. Ik weet dat ik nogal kribbig reageer op de manier waarop de vorige schrijfcoach zich uitlaat over het Vlaams ("het is natuurlijk helemaal prima dat jij geen concessie wilt doen in het gebruik van taal die alleen in Vlaanderen gangbaar is. Alleen zie ik dan dus echt geen toekomst voor mezelf weggelegd in het geven van feedback waar jij veel aan hebt. Dus zal mijn eventuele feedback op jouw teksten in de toekomst vrij oppervlakkig van aard zijn."). De Carmiggelt-opdracht was eigenlijk best smerig omdat wij in België Carmiggelt minder goed kennen dan zijn Vlaamse tegenhangers Jos Ghysen (bekend van "Het Schurend Scharniertje") en Louis Verbeeck. Het was bij de vorige opdracht leuker geweest als we de keuze hadden gehad: Carmiggelt of Ghysen. Ik was dus blij om na de zeer "Hollandse" opdracht eens een opdracht te krijgen die zich in België afspeelde. Het boeket wordt immers gevonden op Vlaams grondgebied (de bushalte van Brussels Airport bevindt zich in Zaventem). Ik gebruikte "aan de bushalte" opzettelijk om te volharden in mijn Vlaamse boosheid tegenover de taaldiscriminatie die ik hier bij bepaalde mensen ervaar :DBruno, idd menselijk verhaal
Lid sinds
8 jaar 9 maandenRol
ik had al zo'n vermoeden dat
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
schrijvenmaar schreef: Er was
Lid sinds
6 jaar 1 maandRol
- Je krijgt telefoon van Wannes Cappelle. Hij vraagt je of je een song wil schrijven voor Het Zesde Metaal, de groep die wereldberoemd werd in Vlaanderen met Ploegsteert (lyrics) over de bekende (overleden) wielrenner Frank Vandenbroucke. Haal hiervoor je beste West-Vlaams boven.
- Schrijf een scene uit het leven aan de zelfkant van de maatschappij in Reetveerdegem, het fictieve dorp dat Dimitri Verhulst (onder andere) voor zijn boek De helaasheid der dingen modelleerde naar de Vlaamse voorstadsgemeente Nieuwerkerken nabij de carnavalstad Aalst. Je kunt hierbij Algemeen Nederlands afwisselen met streektaal zoals in het fragment Tour de France of voluit kiezen voor het marginAalst zoals bij de voorstelling van Sylvieke aan den André.
- Je staat te wachten bij de beenhouwer (= slager) uit de serie Van vlees en bloed (winnaar beste miniserie ter wereld op het televisiefestival van Monte Carlo in 2009). Er ontspint zich een gesprek, want ze zitten met ne bospoeper in de famille! Schrijf het scenario uit van dit gesprek (bij gebrek aan inspiratie, bekijk ook deze zeven sneetjes van vlees en bloed).
Ik hoop dat minstens één van deze opdrachten in de komende weken opgepikt wordt door een schrijfcoach, want dit lijken me ook wel serieuze uitdagingen. Het zou wel vervelend zijn als de coach daarna schrijft Ik zie [...] dat je ervoor hebt gekozen je eigen koers te varen bij het schrijven van een tekst, wat ook wel goed uitkomt, aangezien ik je feedback van mijn hand voortaan sowieso zal besparen en na de vorige keer had ik al besloten dat ik voortaan geen energie meer in jouw teksten zou steken. Gewoon omdat ik dit voor de lol doe en die in dit geval volledig ontbreekt. Stel dat jij één van mijn voorbeeldopdrachten zou uitvoeren (song voor Het Zesde Metaal, scene uit het leven in Reetveerdegem, scenario van gesprek bij den beenhouwer), dan zou jij er vast ook jouw eigen ding van (moeten) maken (omdat er niet van je verwacht kan worden dat je het West-Vlaams, Aalsters of Kempisch beheerst). Ofwel zou de schrijfcoach afwijkende taal moeten toelaten (dat geniet mijn voorkeur), ofwel je tekst naast zich neer moeten leggen wegens het varen van "een eigen koers" (omdat je een taal gebruikt die wel Nederlands is, maar niet het Nederlands dat overeenstemt met de opdracht). Misschien ben ik te verwend. Ik had in het verleden een goed team achter me staan toen ik mijn boeken schreef. Als coach kreeg ik een "developmental editor" toegewezen. Die kreeg te taak me te begeleiden bij de "ontwikkeling" van mijn boek. Wat de vorige schrijfcoach doet, zit eerder ergens tussen de functie van de "copy editor" en "proof reader" in; dat zijn geen coaching jobs. Ter info: ik heb eens alle rollen in het schrijfproces van idee tot boek opgelijst in de tekst Mijn persoonlijke ervaring met een Amerikaanse IT uitgever.@Bruno: mooi, graag gelezen.
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Hoi Bruno Ik heb je verhaal
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Goedemiddag Bruno Mooi
Lid sinds
6 jaarRol
Johannawrote schreef: Het
Lid sinds
6 jaar 1 maandRol
Klopt maar dan moet je die
Lid sinds
6 jaarRol
Johannawrote schreef: Klopt
Lid sinds
6 jaar 1 maandRol
prima gedaan Bruno!
Lid sinds
6 jaarRol