Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#232 - Basterdsuiker

Omdat er geen ochtendblad op de mat lag, moest ik al vroeg de deur uit. Het waaide en het regende. Een jongeman legde zijn arm beschermend om de schouders van zijn meisje. Het leek alsof hij haar voortduwde en misschien was dat ook wel zo. Bij de buurtsuper haalde ik een krant uit het rek. Ik zocht wat kleingeld bij elkaar en liep naar binnen. Daar trof ik mijn buurman Piet. Ik keek ervan op, want hij houdt van uitslapen sinds hij met pensioen is. Nou is Piet een uit de kluiten gewassen kerel, maar hij zag eruit als een schooljochie dat door de juf in de hoek is gezet. Hij had z’n pet afgedaan en krabbelde op z’n hoofd. Toen hij mij zag, fleurde hij een beetje op. ‘Je komt als geroepen’, zei hij. Dat is mooi om te horen, dacht ik. Piet heeft in de gemeenteraad gezeten. Ik was het nooit zo met hem eens. Dat heb ik hem één keer laten weten en daarna nooit meer. Een goeie buur is beter dan een verre vriend en daar moet je een verhoging van de hondenbelasting niet tussen laten komen. Hij keek me hoopvol aan. ‘Wat voor suiker gaat er in een appeltaart?’ Ik haalde mijn schouders op. Dat wist ik niet en dat had hij waarschijnlijk niet verwacht ook. ‘Het is voor Sonja’, zei hij en hij keek er beteuterd bij. ‘Word ik vanochtend wakker, hoor ik me een kabaal beneden. Staat Sonja in de keuken. Om zeven uur ’s ochtends, op blote voeten en in d’r peignoir. De keukenkastjes allemaal open. En het aanrecht staat vol met pakken meel, bloem, custard, cacao, een metalen vorm. Je wil niet weten wat die vrouw allemaal in die kastjes bewaard. De duvel en z’n ouwe moer. En huilen dat ze doet. Ze huilt tranen met tuiten. Omdat ze geen suiker heeft. Ik kijk naar het aanrecht. Daar staan drie pakken suiker, een suikerpot en een bus met poedersuiker. En zij maar jammeren dat ze geen suiker heeft. ‘Mens’, zeg ik, ‘d’r staat vijf kilo suiker voor je neus.’ ‘Maar niet de goeie’, zegt ze. ‘Niet voor een appeltaart.’ Dus vraag ik wat voor suiker ze dan nodig heeft. Dat weet ze dan niet.’ Piet was even stil. ‘Het is moeilijk met Sonja’, zei hij uiteindelijk. ‘Ja’, antwoordde ik. Heel veel meer viel er niet op te zeggen. Sonja en Piet hadden een groentekraam op de markt gehad. 42 Jaar lang deed Piet het fruit en Sonja de groente. En ze had er altijd een lekker recept bij. Uit het blote hoofd. Maar die recepten weet ze allang niet meer. Allemaal vergeten. Piet ging verder met z’n verhaal. ‘Die appeltaart praat ik niet uit d’r hoofd. Dus ik denk, dan ga ik wel naar de winkel en koop ik een pak suiker. Als dat ‘r nou gelukkig maakt.’ Piets kolossale lichaam veerde even op. ‘Dus jij weet het ook niet.’ ‘Nee’, antwoordde ik. Het pittige meisje dat de vakken vult, wist het wel. ‘Basterdsuiker, meneer. U staat er recht voor.’ Basterdsuiker. Piet knikte op een manier die duidelijk moest maken dat hij het eigenlijk wel wist. Voor zo’n jong meisje wilde hij niet dom lijken. Hij ging een stukje door z’n knieën, omdat de basterdsuiker wat laag stond. ‘Verdomme’, zei hij. ‘D’r staan twee soorten.’ Ik keek met hem mee. Ik zag witte basterdsuiker en donkere basterdsuiker. ‘Welke moet ik nou hebben?’, vroeg Piet aan niemand in het bijzonder. Ik haalde m’n schouders op. Hij had niet veel aan me. Piet zuchtte en schudde zijn hoofd. ‘Ik neem ze allebei. Zo komen die verdomde kastjes nou vol.’ Bij de kassa rekende hij z’n basterdsuiker af en ik m’n krantje. We liepen samen naar huis. Ik dacht nog even terug aan die jongen en zijn meisje. In ruim veertig jaar veranderde er maar bar weinig.

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel mooi inderdaad. Moest even slikken. Ik begrijp alleen het eind niet, de terugverwijzing naar het stelletje en die opmerking over de veertig jaar. Je trekt een parallel tussen Piet en Sonja en het stelletje, maar welke?

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een ontroerend mooi verhaal. Ik denk dat hij Piet en Sonja voor zich ziet toen ze jong waren. Dat Piet ook alles deed voor Sonja, ook al snapte niet helemaal wat ze nu wilde.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
SanVis geweldig, wat een mooie Carmiggelt heb je geschreven :thumbsup: Fijne avond
Thea Josephine, Dank je wel voor je mooie woorden. Fijne avond ook.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel mooi inderdaad. Moest even slikken. Ik begrijp alleen het eind niet, de terugverwijzing naar het stelletje en die opmerking over de veertig jaar. Je trekt een parallel tussen Piet en Sonja en het stelletje, maar welke?
Dag Ostinato, Het eind is een poging om het verhaal rond te breien. Ik was al bang dat het niet duidelijk was. Ik bedoel te zeggen dat Piet Sonja beschermt zoals de jongen zijn meisje beschermt en haar als het ware ook voortduwt. Ik ga er nog eens naar kijken. Dank je wel.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ach Sanvis wat mooi.. je verhaal raakt een gevoelige snaar en daarbij is het ook nog eens een hele geloofwaardige kronkel. Ik heb er van genoten! "Piet heeft voor de politiek in de gemeenteraad gezeten.": ik zou hier "voor de politiek" weglaten.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sanvis, … je hebt me laten lachen. Dat gedoe met die suiker; ik dacht dat-ie niet meer omhoog kon komen, maar nee; hij zag twee soorten. Je hebt het smakelijk geschreven. Het eerste paartje - jongen, meisje met arm om haar heen, wordt door de lezer aan het eind vergeten, althans door mij wel. Ik dacht wel aan Piet en Sonja op de markt, 42 jaar samen gewerkt. :nod: :thumbsup: Met veel plezier je verhaal gelezen.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een ontroerend mooi verhaal. Ik denk dat hij Piet en Sonja voor zich ziet toen ze jong waren. Dat Piet ook alles deed voor Sonja, ook al snapte niet helemaal wat ze nu wilde.
Fijn om te lezen dat het verhaal ontroert. Op het eind ga ik nog even broeden.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ach Sanvis wat mooi.. je verhaal raakt een gevoelige snaar en daarbij is het ook nog eens een hele geloofwaardige kronkel. Ik heb er van genoten! "Piet heeft voor de politiek in de gemeenteraad gezeten.": ik zou hier "voor de politiek" weglaten.
Dank je wel, Chantal. Ik ga nog even nadenken over voor de politiek. Ik begrijp je punt, maar ik vond het 'volks' klinken en daarom wel passend.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sanvis, … je hebt me laten lachen. Dat gedoe met die suiker; ik dacht dat-ie niet meer omhoog kon komen, maar nee; hij zag twee soorten. Je hebt het smakelijk geschreven. Het eerste paartje - jongen, meisje met arm om haar heen, wordt door de lezer aan het eind vergeten, althans door mij wel. Ik dacht wel aan Piet en Sonja op de markt, 42 jaar samen gewerkt. :nod: :thumbsup: Met veel plezier je verhaal gelezen.
Riny, Dat was ook nog een idee geweest. Spit tussen de basterdsuiker. Ik kan me inderdaad voorstellen dat de lezer het jonge paartje aan het eind vergeten is. Ik ga nog eens naar dat eind kijken. Dank ook voor je mooie woorden.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
SanVis mij ontroert je verhaal, maar tevens een glimlach. Dus een echt S.C. Knap gedaan. Ik heb geen andere opmerkingen meer, omdat ik zo laat pas kan komen lezen. Fijne dag.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
SanVis mij ontroert je verhaal, maar tevens een glimlach. Dus een echt S.C. Knap gedaan. Ik heb geen andere opmerkingen meer, omdat ik zo laat pas kan komen lezen. Fijne dag.
Dank je wel, mw.Marie. Fijn dat je het gelezen hebt.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De laatste kronkel ter becommentariëring en ik kan er lekker kort over zijn: chapeau! Ik vond het juist heel mooi hoe je het verhaal rondbreide door terug te linken naar dat jonge koppeltje. Misschien hielp ik omdat het beeld dat je schiep mij deed denken aan de titel van een boek van Jan Mulder: ‘De vrouw als karretje’. Iemand anders dacht dat het erop uit zou draaien dat buurman niet meer overeind zou weten te komen. Ik had zelf ook al een (vervolgens dus onjuist gebleken) hypothese tijdens het lezen: dat iemand zich opeens zou herinneren welke suikersoort het moest zijn en dan 'basterd' riep, waardoor de buurman zich zwaar beledigd voelde. Om toch nog even te zeuren, wel een paar minuscule puntjes: ‘Bij de buurtsuper haalde ik een krant uit het rek. Binnen trof ik mijn buurman Piet.’: ik zou toevoegen dat hij naar binnen liep om af te rekenen of zo, ervan uitgaande dat dat rek buiten op straat stond. ‘Nou is Piet een flinke kerel…’: verderop blijkt hij zelfs ‘kolossaal’. Daarom zou ik het hier iets dikker aanzetten (pun intended). ‘Piet heeft voor de politiek in de gemeenteraad gezeten.’: iemand anders had ook al moeite met deze zin, las ik. Ik zie er zeker wel het volkse in, maar Carmiggelt was natuurlijk geen dommerik, en deze formulering komt niet alleen volks, maar zeker ook nogal dommig over. Als had Carmiggelt het wellicht op een soort van tongue-in-cheek-manier wel kunnen zeggen. ‘En het aanrecht bezaaid met meel, bloem, custard, cacao, een metalen vorm. ‘: door het werkwoord ‘bezaaid’ las ik het in eerste instantie alsof al die pakken uitgestrooid zijn over het aanrecht. Ik zou hier daarom eerder 'staat vol met' of zo schrijven. ‘En ze huilt. Ze huilt tranen met tuiten.’: misschien nog mooier: ‘En huilen (dat ze doet). Ze huilt tranen met tuiten.’ O en de titel verdient uiteraard wel een hoofdletter!

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Katja, Dank je wel voor het mooie compliment. Ik vond het een erg leuke, maar geen gemakkelijke opdracht. Fijn om te lezen dat het dan toch goed uitpakt. De uitroep 'basterd' inclusief belediging is erg leuk. Het woord basterdsuiker biedt vele mogelijkheden! Dank je voor de tips voor verbetering. Ik begrijp ze en ga ze toepassen. Het eind laat ik staan. Misschien kan ik het na verloop van tijd nog wat duidelijker krijgen. Ik ben nu nieuwsgierig naar 'De vrouw als karretje', dus ik ga eens kijken of ze dat in bieb hebben.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Graag gedaan. Dat boek is niet zo heel fantastisch hoor. Het zijn allemaal korte stukjes, voormalige columns vermoed ik. Wel heel anders dan die van Carmiggelt natuurlijk :)

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Sanvis Piet die door weer en wind op zoek gaat naar de 'goede' suiker. Ik zou zelf niet weten of je er witte of bruine in moet doen. Mijn gevoel zegt bruin. Ik heb je verhaal graag gelezen en ik denk dat ik straks maar een stukje appeltaart ga halen bij de bakker voor bij de koffie.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Siv, Leuk dat je het verhaaltje gelezen hebt. Wij zitten straks aan de cheesecake. Daar gaat witte in. Fijn weekend!

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Sanvis Piet die door weer en wind op zoek gaat naar de 'goede' suiker. Ik zou zelf niet weten of je er witte of bruine in moet doen. Mijn gevoel zegt bruin. Ik heb je verhaal graag gelezen en ik denk dat ik straks maar een stukje appeltaart ga halen bij de bakker voor bij de koffie.
Hoi Siv, Leuk dat je het verhaaltje gelezen hebt. Wij zitten straks aan de cheesecake. Daar gaat witte in. Fijn weekend!