Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#227 De put

5 januari 2019 - 1:51
Ik weet niet meer hoe lang ik hier al zit. Het is een wonder dat ik nog niet gestorven ben. Ik leef van de waterdruppels en de zilvervisjes die uit de stenen komen. Als ik moe ben, leg ik mijn gezicht dicht tegen de muur. Dan hoef ik niet veel moeite doen om wat naar binnen te krijgen. Ik existeer als een onderkoeld wezen in winterslaap. Zou het kunnen dat ik dan toch een onmens ben? Ik herinner me nochtans een mensenleven voor mijn val. Ik had een moeder en een vader, een zus, een broer, een vriend en een man en vijf kinderen. Ik kan hun gezichten nog steeds voor me zien ondanks de duisternis in deze onderwereld. Hoe ik hier gekomen ben? Er waren mensen. En ze wilden allemaal iets. Ze waren met te veel. Ik kreeg een klap. Of een staak door mijn hart of een mes in mijn rug. Misschien heb ik ook wel iemand gebeten of gekrabd. Vast wel. Het is allemaal wat vaag geworden. De muren zijn doordrenkt van mijn bloed. In het begin heb ik geprobeerd om eruit te klimmen. Ik ben een paar keer hard gevallen. Je glijdt vlug en naar beneden kletsen gaat sneller dan je kunt voorzien. Er zijn hier verdiepingen. Met richels en deuren. De deuren maken me bang. Voor wat erachter zit. Ze leiden tot niks wat goed kan zijn. Op de verdieping boven mij huist de zelfdood. De deur ging vanzelf open. Ik moest er alleen maar naar binnen gaan. De verleiding was er wel, maar ik heb haar afgezworen. Het leven is me te lief. Ik had geen kracht om hoger te klimmen. Maar ik hoor de monsters soms wel krijsen. Hun geschreeuw vertelt me alles wat ik weten moet. Ik blijf mooi waar ik ben. Al kan het lot voor mij hier alleen een bestaan zonder reden geven. Soms gooien mensen muntjes naar beneden. Ze sturen me hun verlangens, hun dromen en hun wensen. Ik wens heel hard met hen mee en ik probeer ze allemaal te onthouden. Wat het ook is, waar ik ook ben, deze plaats is zeker geen vergeetput.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
6 januari 2019 - 0:35
Hoi N.N.D., Je verhaal gaat letterlijk over iemand die diep in de put zit. 'Maar ik hoor de monsters soms wel krijsen. Hun geschreeuw vertelt mij alles wat ik weten moet.' Mooie zinnen waar je de angst - emotie van de hoofdpersoon weergeeft. Het einde is verrassend, ik dacht dat het slechter zou aflopen met de hoofdpersoon. Met plezier gelezen!

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 januari 2019 - 6:43
@Anke: bedankt voor je reactie. :) Het voelt als een muntje van hoop. :) (Als titel bedacht ik aanvankelijk "Pandora's put", maar daar heb ik toch maar niet voor gekozen, want dan zou ik het einde misschien al van in het begin weggegeven hebben.)

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
6 januari 2019 - 17:24
De titel is prima gekozen. Soms mag je wel iets meer met een titel prijsgeven. Je zou deze misschien nog kunnen veranderen in: 'In de put zitten.'

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 januari 2019 - 19:07
Ik lees het als de wapenspreuk van de Nederlandse provincie Zeeland die toch dicht tegen België schuurt. Die luidt: 'Luctor et emergo.'

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 januari 2019 - 19:58
Hoi N.D.D., de depressie van je HP komt duidelijk bij mij binnen. Maar niet alleen dat; volgens mij is er ook het besef dat het erger kan en dat de verdieping boven HP niets voor hem/haar is. De weg terug naar boven lijkt mij dus binnen bereik, ondanks de laatste alinea. De omgevingsschets vind ik mooi uitgewerkt!

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 januari 2019 - 20:40
@Allen: thnks. :) Waarschijnlijk was het niet geheel volgens de opdracht van de coach, anderzijds zag ik dat de meesten er een eigen invulling aan gaven... Er zijn zo veel mogelijkheden om een omgeving te beschrijven. :eek: @Levja: 'Worstel en kom boven' heb ik even moeten opzoeken... Mijn spreuk is waarschijnlijk een andere... (Volgens sommige mensen zit ik met mijn hoofd te vaak ergens in de wolken. :rolleyes: )

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2019 - 15:38
Mooi geschreven, N.D.D. Het voet ook echt alsof je geen deel meer uitmaakt van het echte leven als je depressief bent. Ik haal er veel uit. Dank je wel. gr. Nynke

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2019 - 15:40
De kracht van de verbeelding. Mooi gedaan. Ik heb er overigens geen depressie in gelezen, hoewel ik nu goed begrijp dat dat erin kan zitten. Ik heb het meer gezien als een fantasy-verhaal, maar wel een met een dubbele bodem. Zo zitten er meerdere lagen in.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2019 - 16:06
N.D.D. Ik las het ook als een fantasy verhaal, depressie kan ook. Dat het 'meewensen' maar tot het leven tussen en met de mensen om de hp mag gaan leiden ipv lijden. Fijne dag.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 januari 2019 - 19:07
Ik vind het een boeiende tekst en hij voldoet zeker aan de opdracht. Ik ben zelf een nogal letterlijke lezer en heb meestal vrij veel aanwijzingen nodig om symboliek of metaforen te herkennen, dus ik las er ook in eerste instantie geen depressie in. Maar toen ik de commentaren las, kon ik mij wel volledig in die hypothese vinden. Zelf had ik in eerste instantie, ook niet als enige lees ik, wat fantasy-associaties: een Gollum-achtig wezen dat langs de muren van een put glibbert en zich met zilvervisjes voedt. Tegen het eind van het verhaal had ik bij die eerste lezing een andere hypothese: de verschillende verdiepingen op zo'n plek van verdoemenis deden me denken aan een soort voorgeborchte van de hel, en meer specifiek, aan de Goddelijke Komedie van Dante. Daar heeft de onderwereld (en dat woord is immers vlak voor de eerste witregel ook inderdaad specifiek gevallen) ook meerdere kringen (verdiepingen) en is elke kring gekoppeld aan een specifieke zonde. En zelfdoding ('zelfdood' is geen bestaand Nederlands woord) is zo'n zonde, daar is in Dante's hel een specifieke kring voor ingericht. Anke Kessels' suggestie om de titel te veranderen in 'In de put zitten' lijkt mij een nuttige, als je de lezer een beetje meer de 'goede' kant op wilt sturen. Zelf zou ik er dan wel weer een net iets kortere versie van gebruiken: 'In de put', maar dat is vooral een kwestie van smaak. Het depressiescenario klopt overigens naar mijn smaak niet helemaal: om uit de put te geraken zal de ik-persoon naar boven moeten klimmen, en hij/zij passeert daarbij dan de zelfdodingsverdieping. Dat betekent dat die verdieping al wel 'een stapje in de goede richting' is en dat lijkt me niet de bedoeling. Die verdieping zou dus eigenlijk nog wat dieper moeten liggen dan de plek waarop de ik-persoon zich bevindt. Dan wat andere punten: Deze tekst is onmiskenbaar door iemand uit Vlaanderen geschreven. Hij bevat verschillende elementen die dit 'verraden'. Dat is voor Nederlandse lezers nergens echt een onoverkomelijk probleem, al zijn er wel een paar dingen die de gemiddelde Nederlander als vreemd, krom of zelfs 'incorrect' zal ervaren. Maar ik denk niet dat het ergens het begrip van de tekst in de weg staat, en dat is toch het belangrijkste. Ik kom in de bespreking van een aantal losse zinnen ook nog terug op een aantal van deze Vlaamse elementen: 'Dan moet ik niet veel moeite doen om wat naar binnen te krijgen.' --> In plaats van 'niet moeten' kun je beter 'niet hoeven' gebruiken. In de bedoelde betekenis wordt alleen in België wel vaker 'niet moeten' gebruikt, sowieso nooit in Nederland. De Taalunie kan echter zelfs geen uitsluitsel geven over de vraag of dat dan binnen België wel tot de standaardtaal gerekend kan worden. Zie https://taaladvies.net/taal/advies/vraag/386/hoev… 'existeren' en 'nochtans' zijn prima woorden, maar worden wel nagenoeg uitsluitend door Vlamingen gebruikt. Dit even ter informatie :) 'En ze wilden allemaal iets van me hebben.' --> Ik zou 'hebben' hier weglaten. Daarmee houd je het algemener, waarmee je boodschap in dit geval sterker overkomt. 'Ik kreeg een klap van iemand.' --> Ik vind dit wel erg concreet, en dat geldt voor meer van de zinnen tussen de eerste twee witregels in. Als je het wat meer naar het figuurlijke trekt, komt dat je metafoor ten goede. 'een dreun' in plaats van 'een klap' zou bijvoorbeeld al helpen. Nu kan iemand ook wel een 'mentale klap' krijgen, maar naar mijn gevoel dringt die figuurlijke betekenis zich meer op bij een 'mentale dreun'. 'Of een staak door mijn hart of een mes in mijn rug.' --> 'een mes in mijn rug' werkt dus prima (in die figuurlijke richting), voor die 'staak door mijn hart' zou ik dus iets anders zoeken 'Misschien heb ik ook wel iemand gebeten of gekrabd.'--> hier zou je bijvoorbeeld iets met 'van zich afbijten' kunnen doen. 'De muren zijn doordrongen van mijn bloed.' --> 'doordrongen' kun je zo niet gebruiken. Beter is bijvoorbeeld 'doordrenkt (met of van)' 'Je glibbert vlug en naar beneden kletsen gaat nog sneller dan je kunt voorzien.' --> Ik vermoed dat zowel 'glibberen' als 'kletsen' in de bedoelde betekenissen door een Nederlanders niet zo snel gebruikt zouden worden (in plaats van 'glibberen' eerder 'uitglijden', omdat Nederlanders bij 'glibberen' vooral denken aan 'glij­dend voort­schui­ven'). --> ik zou 'nog' uit deze zin weglaten. Anders zeg je dat je in ieder geval wel kunt voorzien dat het snel gaat, maar dat het in de praktijk NOG sneller gaat. En uit niets blijkt dat dat snelle überhaupt te voorzien is. 'Voor wat er achter zit.' --> 'erachter' moet aan elkaar. Zie https://onzetaal.nl/taaladvies/er-voorzetsel-werk… ' Ik moest er alleen maar naar binnen gaan.' 'moest' moet hier 'hoefde' zijn. 'De verleiding is er wel geweest, maar ik heb haar afgezworen.' Een Nederlandse schrijver zou hier 'was' schrijven in plaats van 'is geweest', en 'zwoor af' in plaats van 'heb afgezworen'. Overigens combineert 'afzweren' niet optimaal met 'verleiding. Geschikter is bijvoorbeeld 'bedwingen'. Zie https://combinatiewoordenboek.nl/ 'Ik wens heel hard met ze mee en ik probeer ze allemaal te onthouden.' --> In deze zin verwijst de eerste 'ze' naar de eerder genoemde 'mensen'. Dan moet de tweede 'ze' daar ook naar verwijzen en kan het niet opeens naar 'hun verlangens, hun dromen en hun wensen' verwijzen.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 januari 2019 - 5:48
@Katja: bedankt voor je uitgebreide feedback. :)
Het depressiescenario klopt overigens naar mijn smaak niet helemaal: om uit de put te geraken zal de ik-persoon naar boven moeten klimmen, en hij/zij passeert daarbij dan de zelfdodingsverdieping. Dat betekent dat die verdieping al wel 'een stapje in de goede richting' is en dat lijkt me niet de bedoeling. Die verdieping zou dus eigenlijk nog wat dieper moeten liggen dan de plek waarop de ik-persoon zich bevindt.
Inderdaad, zo had ik het ook bedoeld. De HP blijft volgens mij beter precies waar ie is. Op de bodem van de put ligt de hoop. De hoop ligt vaak waar je hem niet verwacht, en soms ook heel dicht tegen de wanhoop aan. Het is ook meestal geen weldoorvoede geest, maar eerder iets kleins. Hier is het een uitgeteerd mager mensje. Tevens steek ik de draak met het spreekwoord 'uit de put klimmen'. Soms zijn spreekwoorden zo ingeburgerd dat men dat als enige optie gaat aannemen terwijl dit niet noodzakelijk hoeft. (Ik heb daar een dingetje mee... :rolleyes: ) Verder dacht ik niet zozeer aan Dantes komedie, maar aan de doos van Pandora, waar ik van de doos een put heb gemaakt. Misschien moet ik de titel toch maar Pandora's put noemen. Anderzijds: nu blijft het neutraler. En dat is hier het doel, dat de lezer hier zelf kan kiezen wat hij/zij er uit wil halen. @allen: bedankt voor de reacties en het lezen. :)

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 januari 2019 - 7:11
(En uh. Eigenlijk wou ik gewoon eens een put van binnenuit proberen te beschrijven. ) @Katja: bedankt voor de link naar dat combinatiewoordenboek. Ik kende het niet. Is heel interessant en kan ik echt wel gebruiken. :thumbsup:

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 januari 2019 - 8:37
Hoi Nele, prachtig stukje, intrigerend en (net als de put) met verschillende lagen, waarin iedereen zijn/haar eigen verhaal in kan lezen. Het beeld van de mensen die muntjes als wensen naar beneden gooien vind ik erg mooi.