#227 De put
Ik weet niet meer hoe lang ik hier al zit.
Het is een wonder dat ik nog niet gestorven ben.
Ik leef van de waterdruppels en de zilvervisjes die uit de stenen komen. Als ik moe ben, leg ik mijn gezicht dicht tegen de muur. Dan hoef ik niet veel moeite doen om wat naar binnen te krijgen.
Ik existeer als een onderkoeld wezen in winterslaap. Zou het kunnen dat ik dan toch een onmens ben? Ik herinner me nochtans een mensenleven voor mijn val. Ik had een moeder en een vader, een zus, een broer, een vriend en een man en vijf kinderen. Ik kan hun gezichten nog steeds voor me zien ondanks de duisternis in deze onderwereld.
Hoe ik hier gekomen ben?
Er waren mensen.
En ze wilden allemaal iets.
Ze waren met te veel.
Ik kreeg een klap.
Of een staak door mijn hart of een mes in mijn rug.
Misschien heb ik ook wel iemand gebeten of gekrabd.
Vast wel.
Het is allemaal wat vaag geworden.
De muren zijn doordrenkt van mijn bloed.
In het begin heb ik geprobeerd om eruit te klimmen. Ik ben een paar keer hard gevallen. Je glijdt vlug en naar beneden kletsen gaat sneller dan je kunt voorzien. Er zijn hier verdiepingen. Met richels en deuren. De deuren maken me bang. Voor wat erachter zit. Ze leiden tot niks wat goed kan zijn.
Op de verdieping boven mij huist de zelfdood. De deur ging vanzelf open. Ik moest er alleen maar naar binnen gaan. De verleiding was er wel, maar ik heb haar afgezworen. Het leven is me te lief. Ik had geen kracht om hoger te klimmen. Maar ik hoor de monsters soms wel krijsen. Hun geschreeuw vertelt me alles wat ik weten moet.
Ik blijf mooi waar ik ben. Al kan het lot voor mij hier alleen een bestaan zonder reden geven. Soms gooien mensen muntjes naar beneden. Ze sturen me hun verlangens, hun dromen en hun wensen. Ik wens heel hard met hen mee en ik probeer ze allemaal te onthouden. Wat het ook is, waar ik ook ben, deze plaats is zeker geen vergeetput.
Hoi N.N.D., Je verhaal gaat
Lid sinds
7 jaarRol
@Anke: bedankt voor je
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
De titel is prima gekozen.
Lid sinds
7 jaarRol
Ik lees het als de
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol
Hoi N.D.D., de depressie van
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
@Allen: thnks.
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Mooi geschreven, N.D.D. Het
Lid sinds
9 jaar 8 maandenRol
De kracht van de verbeelding.
Lid sinds
7 jaar 2 maandenRol
N.D.D. Ik las het ook als een
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Ik vind het een boeiende
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
@Katja: bedankt voor je
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
(En uh. Eigenlijk wou ik
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Hoi Nele, prachtig stukje,
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol