Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#220 JOH

Wie wat gedaan had wist later niemand meer. Duidelijk was dat we logen voor elkaar als het nodig was. We waren met zijn twaalven en word er dan maar eens wijs uit wie wat gedaan heeft. Daar was geen beginnen aan. Moeder deed nog weleens een laffe poging als ze gestruikeld was over een schooltas, of als er een deuk in de kerstpudding gegeten was. Dan deed ze haar best om boos of fel te klinken maar kinderen hebben antennes. Die van ons zeiden dat ze het eigenlijk zonde vond van haar adem en van de energie, onbegonnen werk. Niettemin riep, wie haar gehoord had, altijd hetzelfde. Meestal in koor: “Ik denk onze Cor.” En daar wrong de schoen, want wij hebben helemaal geen Cor, nooit gehad ook. Ja, een oom die zo heette, maar in onze tijd noemde je je kind geen Cor. We hadden wel een Kees en een Annie, een Toos, een Ries en een Johan om er maar eens een paar te noemen. Nou ja, Johan is niet bepaald een naam ‘om er eens een te noemen’ want in alle eerlijkheid, meestal had hij het gedaan. Maar je had de moed niet om ‘m te verraden want hij was de sterkste en als hij je tegen je oren watste voelde je het de volgende dag nog. Dus logen we, ook als hij het niet gedaan had. Op onze jaarlijkse familiedag bespreken we de toestand in de wereld en halen we herinneringen op, zoals dat een groot gezin betaamt. Altijd is er wel iemand die glunderend ‘onze Cor’ ter sprake brengt en de volledig overbodige vraag stelt: “weet je nog, wie het altijd gedaan had?” Meestal lachen we maar wat, want lang van stof zijn we niet meer. Een knikje, een knipoog en soms een kort: “Joh!”

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Had de titel niet gewoon beter 'Onze Cor' kunnen zijn? Of mis ik ergens iets met dat JOH met hoofdletters? De eerste twee regels zetten een dikke beat in die het verhaal eigenlijk gaandeweg niet in weet te lossen. Ik had eigenlijk ergens nog een groot vergrijp verwacht. Maar dat kwam niet.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Had de titel niet gewoon beter 'Onze Cor' kunnen zijn? Of mis ik ergens iets met dat JOH met hoofdletters?
Joh is kort voor Johan of Johannes, maar wordt ook gebezigd als reactie of uitroep die alles of niks kan betekenen. Zo heb ik 'm bedoeld maar misschien maak ik het te moeilijk. Nu je het zegt is 'Onze Cor' misschien een betere titel. Dankjewel. Ik heb de eerste zin een beetje aangepast.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Mechtilde, het loopt lekker. Wel mis ik de logica van 'onze Cor': was het enkel om de moeder te kijk te zetten? Is de naam pure willekeur? En een verwijzing naar Johan in het nu, daar was ik nieuwsgierig naar.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Twaalf kinderen. Wow! Geen wonder dat energiebesparing prioriteit was voor de moeder. Hoe houd je zo'n groep in gareel, terwijl ze elkaar dekken. Vooral Johan. Ik heb dat ze nog vele leuke familiebijeenkomsten hebben. Graag gelezen.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik begreep de Joh..! wel. :D Een beetje als - de dader ligt op het kerkhof-. Wat is: - als hij je tegen je oren watste - ??? De oren wassen :? - of als er een deuk in de kerstpudding gegeten was.- Voor mij loopt deze zin niet lekker. Een leuk verhaal dat iedere lezer wel herkend. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mechtilde, … met plezier gelezen. Joh. begreep ik meteen dat kan iedereen zijn. Nog een beetje kind zijn om het ook nu niet te vertellen.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het Joh vind ik heel leuk. Watste weet ik niet wat het is, misschien streektaal of misschien patste. Ik heb het met plezier gelezen. Mijn jeugdvriendinnen komen uit een gezin van elf kinderen en buiten dat aantal waren vaak ook de kinderen van de hele buurt daar.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mechtilde, heerlijk verhaal. Die Cor weet wat in dit gezin. Persoonlijk zou bij mij de titel: Die Cor weet wat of iets anders met Cor erin, meer trekken. Ik vind het wel humoristisch, wel weten hoe het zit, niet willen klikken en dan Cor als uitlaatklep voor alle kinderen. Die Johannes is me er eentje, die gaf Cor ook de schuld :D Persoonlijk vind ik het knap geschreven: het boeit vanaf het begin en leest lekker, terwijl er geen spannende dialoog in voorkomt. Fijne zondag

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Hoi SIV, May, Levina, Riny en Marie. Dankjewel voor de reacties. Dit is verzonnen op basis van verhalen van vrienden. Het gaat niet over mijn gezin van herkomst. Cor was in de zestiger jaren de meest strontburgerlijke naam die je je kind kon geven. Cor was min of meer synoniem aan alles wat negatief was voor een jongen: kinkel, nerd, sukkel, etc. In een gezin waar de kindernamen zorgvuldig waren gekozen was het gebruik van 'onze Cor' dus hun humor. Moeder: "Jongens wie heeft het licht aangelaten in de kelder?" Kinderen: "Ik denk onze Cor." De titel is zoals ik hierboven aan Tilma uitleg gewoon kort voor Johannes of Johan, maar ook een uitroep die niks betekent en alles. Je kunt 'm als joker inzetten. @Levina Watsen is inderdaad streektaal voor patsen.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het heerlijk om te lezen hoe het er in een groot gezin aan toegaat. En jij vertelt het zo smeuïg. Ik val op de oren die gewatst worden ook al weet ik niet wat dat is, dat hoeft ook niet. Men krijgt er meteen een gevoel bij. De deuk in de pudding, héél grappig! Ik heb wat moeite met JOH in hoofdletters. Wat zijn titels toch moeilijk om te bedenken, een hele goede opdracht is dit. Wat denk je van 'Joh!'? In mijn kleine gezin krijgt opa overal de schuld van, want als opa het niet met oma had gedaan dan was ik er niet geweest en dan ... De jongste is omgedoopt tot d'n Duup. Hij is overal de dupe van.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
@Stella, dankjewel voor je reactie. Ik heb wat met die grote Brabantse gezinnen (wij waren maar met zeven kinderen thuis). Met twaalf kon je zelfs een heel voetbalteam samenstellen (bij ons hoogstens volleyballen). Ja die hoofdletters zijn niet echt nodig. Ik gebruik ze in mijn computer bij het opslaan van mijn verhalen, en verander het dan niet als ik de verhalen ergens plaats. Beetje lui van me. d'n Duup :lol: cool manneke.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een heel leuk en herkenbaar verhaal. Wij zijn thuis met zijn zevenen (5 kinderen), het gezin is wat kleiner, maar er was vroeger bijna dagelijks wel een akkefietje. En inderdaad de sterkste had de meeste 'macht'. Mijn ouders (vooral mijn moeder) hebben het vaak zwaar gehad...

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel prettig geschreven inkijkje in een warm gezin. Ik vind de eerste zin erg mooi. Een leuke grammaticaoefening ook. Met veel plezier gelezen.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed geschreven; en herkenbaar voor velen, denk ik zo. Zelf ben ik enig kind, dus bij mij weten mijn ouders altijd precies wie het gedaan heeft. Ik ben het eens met Tilma, de eerste zinnen beloven iets mysterieus, iets van een grote misdaad. Even later lijkt het echter 'alleen maar' te gaan om kleine dingetje in een huis van 14 man. Je zet de lezer misschien een beetje op het verkeerde been. Graag gelezen!

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Goed geschreven, joh. Lekker verhaaltje. (zonde vond - zonde vonden)(?)
Dankjewel Tja, Onze antennes zeiden dat ze (moeder) het zonde vond.