Korte vragen over taal en spelling, deel 2

Miezerregen

Top! Dankjewel! Ga ik eens een hartig woordje spreken met mijn spellingschecker :)

Is het 1 - haar keel was rauw van de halve nacht te liggen roken 2 - haar keel was rauw van de halve nacht liggen roken

Persoonlijk zou ik zeggen 'haar keel was rauw omdat ze de halve nacht had liggen roken'. Of misschien 'haar keel was rauw van het de halve nacht liggen roken'. Jouw optie 2 vind ik ook nog wel kloppend klinken, al mis ik grammaticaal iets als ik erover ga nadenken. Met 'te' lijkt het onnatuurlijk/spreektalig. Let wel, dit is puur mijn taalgevoel dat spreekt (maar daar kom ik over het algemeen een heel eind mee).

Grammaticaal zou je denk ik dit moeten schrijven: Haar keel was rauw van het de halve nacht liggen roken. De contructie met 'te' hoorde ik vaak uit de mond van vooral Vlamingen (spreektaal). Het is denk ik vlotter om te schrijven: Haar keel was rauw. Ze had de hele nacht liggen roken. Of: Haar keel was rauw van de rook die de hele nacht tussen haar mond en longen had gehangen als Pekinese wintersmog. Of iets dergelijks.

Als ik heb goed heb, ontleed je het probleem zo: In "Haar keel was rauw van het roken" is "van het roken" een voorzetselvoorwerp, opgebouwd uit het voorzetsel "van" en het als zelfstandig naamwoord gebruikte werkwoord "roken". Het roken. In jouw zin zou je -strikt gramaticaal gesproken - dat lidwoord moeten plaats voor "de halve nacht liggen roken": Haar keel was rauw van het de halve nacht liggen roken. Weirde shit dus. Misschien wil je dus liever een andere zinsconstructie gebruiken, zoals hierboven gesuggereerd :)

Als ik heb goed heb, ontleed je het probleem zo: In "Haar keel was rauw van het roken" is "van het roken" een voorzetselvoorwerp, opgebouwd uit het voorzetsel "van" en het als zelfstandig naamwoord gebruikte werkwoord "roken". Het roken. In jouw zin zou je -strikt gramaticaal gesproken - dat lidwoord moeten plaats voor "de halve nacht liggen roken": Haar keel was rauw van het de halve nacht liggen roken. Weirde shit dus. Misschien wil je dus liever een andere zinsconstructie gebruiken, zoals hierboven gesuggereerd :)

Dat klopt niet, Diana. Een voorzetselvoorwerp heeft als kenmerk dat het een werkwoord bevat met een vast voorzetsel, zoals zich verbazen over, mikken op, e.d. Als iemands keel rauw van het roken is, dan is van hier geen voorzetsel, maar onderdeel van de bijwoordelijke bepaling van oorzaak: rauw van het roken. Je zou ook kunnen zeggen: rauw door het roken, of rauw vanwege het roken.

Haar keel was rauw van het de halve nacht liggen roken.

Dit is volgens mij oké. Als je de zin inkort zou het worden: Haar keel was rauw van het roken. Dan blijft het gehandhaafd.

Cool, bedankt Thérèse!

Bedankt allemaal. Voor mijn Vlaamse taalgevoel is 1 een doodgewone constructie en slaat 2 nergens op, maar de Nederlandse uitgever van mijn kortverhaal struikelde erover.

De eerste constructie wordt in het Vlaams wel gesproken, maar zul je in kranten of andere literatuur nooit terugvinden. Optie 2 is correct.

Ik ben een boek aan het schrijven waarin een persoon voorkomt met een onbekende identiteit.Alles is onbekend aan de persoon. Dus ook of het een man of een vrouw is. Ik schrijf altijd de persoon of hij/zij als onderwerp dit wordt wel saai na een tijdje dus Weten jullie nog iets dat ik kan gebruiken?

Geef hem een schuilnaam?

Geef hem een schuilnaam?

Was ook mijn eerste idee. Eventueel een of ander kenmerk dat niks verklapt maar wel opvallend is.

Ze komt maar even in het boek (1-2 pagina's) dus ik denk niet dat een schuilnaam nodig is

Ze komt maar even in het boek (1-2 pagina's) dus ik denk niet dat een schuilnaam nodig is

Dan kan het toch niet zo erg storen dat je haar op die enkele pagina's met 'ze' aanduidt? En misschien de eerste keer als 'de vrouw' of iets soortgelijks. Is er iets op tegen dat je lezer weet dat het een vrouw is? PS: Ik weet niet zeker of ik je verkeerd begrijp; je schrijft niet in je tekst letterlijk "hij/zij", toch?

PS: Ik weet niet zeker of ik je verkeerd begrijp; je schrijft niet in je tekst letterlijk "hij/zij", toch?

Oeps mag niet zeker? Pas het wel aan Ja, ze mogen niet weten dat het een vrouw is Ik zeg wel gewoon de persoon of de onbekende toch bedankt voor de hulp

Nog een vraagje Hoe doe ik een hele reeks sms'en na elkaar? ze zijn allemaal in een keer gelezen Het is zoiets van: waarom ben je nog niet thuis? het is al 5 over 8 Het is al kwart over acht waar blijf je? Ik maak me zorgen, reageer toch! Alvast bedankt voor de hulp

Ik heb zowel Iraakse als Irakese gebruikt in een verhaal. Uiteindelijk heb ik van Iraakse ook Irakese gemaakt. Toch lees ik in de krant beide. Zit er verschil in?

Zit er verschil in?

Er zit verschil in. Ik denk dat jij mag bepalen welk verschil je wil volgen. http://anw.inl.nl/article/Irakese https://apps.nrc.nl/stijlboek/iraaks-irakees https://forum.wordreference.com/threads/iraaks-ir… https://nl.wiktionary.org/wiki/Irakese http://namen.taalunie.org/land/iq http://www.encyclo.nl/begrip/Irakees http://anw.inl.nl/article/Irakees Veel plezier ...

Ja, ze mogen niet weten dat het een vrouw is Ik zeg wel gewoon de persoon of de onbekende toch bedankt voor de hulp

DIt is een moeilijke opgave die je jezelf stelt, SK, en ik denk niet dat er één antwoord op je vraag bestaat. Simpelweg opteren voor 'de onbekende', bijvoorbeeld, lijkt me ook niet fijn om te lezen. De oplossing voor je probleem zal tailor-made moeten zijn: twee bladzijdes tekst die de juiste situatie neerzetten zonder weg te geven wat je verborgen wilt houden - dat kan alleen door een slimme manier van vertellen, verschillende trucs, en altijd met oog voor de welluidendheid van je tekst. Als je de tekst of een deel ervan op proeflezen zet, en erbij zegt wat je precies wel en niet wil prijsgeven, kunnen we je misschien helpen met oplossingen verzinnen.

@Tja #348. Gevoelsmatig zou ik Irakees voor de persoon gebruiken en Iraaks voor het bijvoeglijk naamwoord. Dus Iraakse cultuur. De Irakees wist te ontsnappen aan de onderdrukking van IS.

Bedankt voor de reacties. Google gaf geen duidelijkheid. In ieder geval niet voor mij.

Ik heb een vraagje over lengtematen, oftewel de hoogte van personen. Via diverse kanalen ben ik op zoek geweest naar de oplossing, maar helaas nog niet gevonden. Hoe beschrijf je de lengte van iemand? bijv. een man van 1.85 mtr. daarvoor heb ik verschillende dingen gelezen: 1,85 meter een meter vijfentachtig éénmetervijfentachtig Wat is nou het juiste of maakt het niet zoveel uit? Alvast bedankt.

Ik gebruik beide. Als je meer cijfers noemt, zou ik voor 1.85 gaan of hij was minstens een meter vijfentachtig.

Ik gebruik beide. Als je meer cijfers noemt, zou ik voor 1.85 gaan of hij was minstens een meter vijfentachtig.

Dank je, Tja. Dan ga ik voor optie 2 :D

Hallo allemaal, Voor een High Fantasy verhaal. Het is in het Nederlands; Elf - Elfen Maar kan dit ook: Elfin - Elfinnen Ik heb de neiging om personages pas later in een verhaal een naam te geven of bij naam te noemen.

Als het een fantasyverhaal is kan bijna alles.

Klopt. Maar als je vraagt naar wat gangbaar is, dan is het antwoord geloof ik dat een vrouwelijke elf ook gewoon "elf" genoemd wordt, niet "elfin".

Volgens mij bestaat het woord 'elfin' officieel niet, althans niet in het Nederlands in de betekenis van 'vrouwelijke elf'. Sterker nog, als ik wat rondgoogle lijkt het erop dat elfjes eerder vrouwelijk dan mannelijk zijn. Of dat voor je vraag ook geldt, hangt uiteraard af van je verhaal. Zomaar een wild idee: waarom niet overwogen om met een standaardnaam (elf) de vrouwen van deze soort aan te duiden en een afgeleide te verzinnen voor de mannen (elfenaar bijvoorbeeld)? :-)

bedankt voor de antwoorden. Elfin staat inderdaad niet in een woordenboek, verder googlen bracht mij hier :D manlijke elfen anders noemen, dat is een leuk idee, maar niet toepasbaar in mijn schrijfsels.