Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#118 Zonne Schijn

De man keek neer op de mensenzee aan zijn voeten. De lichtmasten op het plein trokken hem - het grote licht - uit de schaduw. Zijn vrouw stond op gepaste afstand voor hem te klappen, alsof hij niet bij haar hoorde. En zo was het, hij wist maar al te goed dat alles wat hier aan zijn voeten lag niet bij hem hoorde. Hij werd er wel geil van, van al dat geklap. “Missie geslaagd”, zouden de openingswoorden zijn, als niet een ijskoud inzicht al het andere aan diggelen sloeg: wat nu? Ze eten uit zijn hand maar ze zullen net zo gretig in zijn lijk gaan pikken. Zijn vrouw bevroor in haar applaus toen ze zag hoe de blonde engel zijn zwarte vleugels uitsloeg. Over de lamgeslagen menigte zweefde hij, en hij doofde de lichten. Na het schelden komt zonneschijn maar de zon had zich al een paar dagen niet meer laten zien.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Anton Pater, Een actuele allegorie. Krachtig beeld, ook van de echtgenote. Dat stapje terzijde en het formele klappen, heel herkenbaar. Ze heeft een naam om van te smelten. Dit soort teksten moet het hebben van een zo direct mogelijk beeld, laat zo min mogelijk werkwoorden het werk doen. voorbeeld: 'Op het plein waren er lichtmasten geplaatst die hem - het grote licht - uit de schaduw moesten trekken.' met 1 werkwoord: De lichtmasten op het plein trokken hem - het grote licht - uit de schaduw mooie scene!

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Anton, door een echte beelddenker prachtig in elkaar geschroefd stukje tekst. Een ijzige scene uit de surrealistische werkelijkheid geknipt. Heel mooi geschreven!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Anton, je leidt me erg af met je nieuwe foto. Ben je nu vol met je hoofd tegen een ruit gesplasht? ;) Na jou schreef Dos ook over Donald. Sorry, ik heb weinig met stukjes die op de man/vrouw worden geschreven.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Elyse, ja dat beelddenken...ik ben niet zo van het in hokjes plaatsen maar toen iemand me vertelde wat het was vielen er wel wat puzzelstukjes op z'n plaats. En over het verhaal, laten we hopen dat het surrealistisch blijft.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Mill, je hoeft je niet te verontschuldigen voor je mening. Ik wilde iets schrijven over het beeld van een man die de wereld aan zijn voeten heeft en toch heel erg alleen is. Ik kan me niet voorstellen dat iemand die de boel zo manipuleert als hij zich ooit ergens thuis voelt. Zonder zijn naam te noemen was het stukje wat minder actueel, denk ik. Die foto is ook voor mij een mysterie. Gemaakt in Croatia en bij thuiskomst zag ik die witte strepen waarvan ik nu nog niet weet wat het zijn. Wie helpt? Prijsvraagje?

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je schrijfstijl is prettig om te lezen, het onderwerp, daar begin ik een beetje genoeg van te krijgen, daar reageer ik niet op.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een laatste gedachte voor een komende storm? Ik moest het effe twee maal lezen. 'Ze eten uit zijn hand...' terwijl je begint in o.v.t.? En in de laatste zin 'komt' in combinatie met 'had laten zien.'? Mogelijks: Na het schelden moest (in principe!) zonneschijn komen, maar enz... Mooi en krachtig neergezet! Gokje voor de foto? :D Gaat het om de strepen in je brillenglazen? Een zwembad (of iets waterachtigs als ik de achtergrond zie) overdekt door een lichtdoorlatende koepel. Schaduwen op gelaat en hals. Parallelle rijen witte vloertegels, waar de zon op schijnt en de weerkaatsing ervan in je glazen. (Of je weet niet van jezelf dat je laserogen hebt?!) Of iets totaal anders, van die tegels met ingebouwde lichtspots, zoals er in een rand naast een zwembad kunnen liggen?

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Madbrug, het onderwerp is inderdaad het vervelendste onderwerp om iets over te schrijven. @marlie, dat klopt, dat de tijd niet klopt. Het was de bedoeling om vanuit een alwetend perspectief te schrijven en de alwetendheid zoomt op dat bewuste stukje even in op het brein van onze fijne vriend. Misschien wat onduidelijk in de tekst maar jij bent de eerste die het opvalt, bedankt voor de tip, ik buig me nog eens over een alternatief.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Anton, je zou best de directe verwijzingen naar Trump kunnen schrappen: de link blijft duidelijk. Maar je verhaal heeft ook iets tijdloos (met iemand die neerkijkt op de mensenzee denk ik direct aan Ceausescu), en daar wint je verhaal misschien nog iets als je iets minder expliciet bent.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Anton, Intrigerend. Toch vraag ik me af wat er gebeurt op het moment dat je de eerste alinea weglaat. Het voelt voor mij als een aanloop naar iets dat geen uitleg behoeft. Wat ik knap vind is de 'ijskou' die onder je tekst ligt. Overweeg om de zin: Over de lamgeslagen menigte zweefde hij, en hij doofde de lichten > te veranderen in: Hij zweefde over de lamgeslagen menigte en doofde de lichten. hartelijke groeten Schrijfcoach Inanna

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
het is gewoon het zonlicht; je stond vast onder een zonnescherm ofzo, waar het licht in strepen tussendoorviel maar over je tekst heb ik dan weer even niets te zeggen

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi gs, je hebt gelijk: dit verhaaltje heeft Trump helemaal niet nodig. Hij is inwisselbaar voor elke despoot die de mensheid heeft voortgebracht. Ik heb hem met één klik van mijn muis geliquideerd en ons verhaal wordt daar een stuk beter van! @Ambilicious; bedankt voor het compliment en de tip. Ik heb overwogen om de zin te wijzigen maar zoals het er nu staat vind ik het wat meer (oudbollig) poëtisch. Wat ik dan weer leuk vind. @schrijvenmaar: ik denk ook dat het een gewoon natuurverschijnsel is, geen goddelijke interventie ofzo. En ik ben ook wel iemand die zich kan warmen aan de stilte :)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
weerspiegeling vanaf een glimmende tafel/ ruit kan ook nog er zijn trouwens opmerkelijk veel mensen voor wie natuurverschijnselen gelijk zijn aan goddelijke interventie maar dat geheel terzijde