Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 111Een idylle

Een idylle Niet ver hiervandaan, een pas of twee, liggen mijn goudwindes te zonnen; ze roeien wat heen en weer, heus geen drukte van belang. Een kikker ligt tussen het riet, met zijn bolle ogen tuurt hij lusteloos naar de overkant; verwacht van hem geen grootse daden. De zon doet zijn uiterste best, zelf ben ik tot weinig in staat; ik mijmer en hanteer mijn pen, veel water drinken zei de teevee. Een libelle scheert voorbij en een jonge mug -pas uit zijn larf- komt voor zijn eerste middagmaal; pats… hij had nog veel te leren. Ik gooi steentjes in het water, gebroken grint van keien uit de Maas, die ooit kwamen aangerold uit Gallië, een eind voorbij de grens. Het zijn iele momenten van een zomerse dag, -een idylle zo je wilt- van geen betekenis; hoewel… de mug daar anders over denkt.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dit spreekt mij erg aan, Dos. Ik sta wat ambivalent ten opzichte van de laatste twee regels. De regels die daaraan vooraf gaan zou ik liever als afsluiting zien.
Het zijn iele momenten van een zomerse dag, -een idylle zo je wilt- van geen betekenis;
Daar spreekt de rust en relativering uit die ik voel als ik aan de rand van mijn eigen vijver zit. Dat je oog hebt voor de keerzijde van de rust die wij toekennen aan de natuur - keiharde business - , blijkt al door het aanstippen van het vroegtijdig einde van de mug. De laatste twee regels geven - naar mijn gevoel - een sarcastisch einde aan het gedicht. Ik vind ze daardoor uit de toon vallen. Ze doorbreken - voor mij - de rust en de relativering die daaraan vooraf gaat.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Angus, je hebt volkomen gelijk wat die laatste twee regels betreft. Als je het serieus bekijkt vallen ze uit de toon. Maar ik ben niet altijd even serieus en juist die laatste twee regels passen bij mij, een vleugje ironie op het eind. Het komt vaak terug in mijn verhalen, daar beleef ik juist de lol van het schrijven aan. Dus laat ik ze rustig uit de toon vallen, ze zijn mijn toon. Maar wel bedankt voor je reactie. Ik had het gedicht nog niet gelezen met weglating van die twee regels. Als ik het gedicht zou opsturen voor een wedstrijd o.i.d., zou ik ze weglaten.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maar ik ben niet altijd even serieus [...]
Dat was me al opgevallen, Dos :nod: En dat bedoel ik niet negatief. Ik lees je bijdragen altijd met plezier. Maar misschien doe je je observatievermogen, taalbeheersing, groot woordenarsenaal, gevoel voor ritme, doorleefdheid, authenticiteit en integriteit en de kracht om de lezer mee te voeren tekort. Soit. Een schrijver die niet zo nodig een schrijver wil zijn, is ook wel weer verfrissend.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooi idyllisch gedicht. Hoewel het doodslaan nogal wreed is. Heb je het in de laatste zin over de mug in het algemeen of over dat jonge beestje waar je zo snel een eind aan hebt gemaakt? Als het tweede het geval is, dan zou de mug daar anders over gedacht hebben. Och, ik zever maar wat. Ook mijn hersens zijn verweekt.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maar ik ben niet altijd even serieus [...]
Dat was me al opgevallen, Dos :nod: En dat bedoel ik niet negatief. Ik lees je bijdragen altijd met plezier. Maar misschien doe je je observatievermogen, taalbeheersing, groot woordenarsenaal, gevoel voor ritme, doorleefdheid, authenticiteit en integriteit en de kracht om de lezer mee te voeren tekort. Soit. Een schrijver die niet zo nodig een schrijver wil zijn, is ook wel weer verfrissend.
Angus, als je in je leven hebt meegemaakt wat mij is overkomen, dan begrijp je misschien waarom ik hier wel eens voorzichtig een grapje maak. Twee maal heb ik een auto-ongeluk gehad en ook twee maal werden de voorste spatborden van mijn auto totaal vernield, maar dan ook totaal. Nou, als dat je overkomt, dan piep je wel anders.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi idyllisch gedicht. Hoewel het doodslaan nogal wreed is. Heb je het in de laatste zin over de mug in het algemeen of over dat jonge beestje waar je zo snel een eind aan hebt gemaakt? Als het tweede het geval is, dan zou de mug daar anders over gedacht hebben. Och, ik zever maar wat. Ook mijn hersens zijn verweekt.
Tja, ik zei het al, het is de hitte. Het betreft alleen die ene mug die op mijn hand landde en meteen begon te zuigen. Voor ik er erg in had, had ik hem al doodgeslagen. Achteraf had ik er oprecht spijt van. Ik koester muggen. Dankzij deze bloedzuigers ben ik van mijn hogebloeddruk af. Was maar gaan zwemmen dan had je het nu niet zo warm. Dank voor je aandacht.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wees eerlijk, heb je dit met freewriten geschreven? Dan hulde. Ook hulde als je je weinig aantrekt van een opdracht en schrijft. Heb je weleens geen inspiratie? Ga je dan gewoon met een techniek aan de slag?

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wees eerlijk, heb je dit met freewriten geschreven? Dan hulde. Ook hulde als je je weinig aantrekt van een opdracht en schrijft. Heb je weleens geen inspiratie? Ga je dan gewoon met een techniek aan de slag?
Heel eerlijk Odile: ik doe niet aan freewriting. Het werkt bij mij voor geen meter. Als ik al niet bij voorbaat blokkeer, zou er enkel chaos ontstaan, waar geen chocola van te breien valt. Ik zat gisteren op het heetst van de dag onder de dichtbebladerde en ver overhangende hazelaar, op een paar meter afstand van de vijver. Ik zat er met de bedoeling een gedicht te gaan schrijven. Af en toe stond ik op uit mijn luie stoel en liep voorzichtig naar de vijver. Daar lagen ze, de goudwindes, tien stuk, als roeibootjes pal onder het wateroppervlak. Door de brekingsindex zagen ze mij niet, dus kon ik ze rustig gadeslaan. Eén stap dichterbij en ze schoten van schrik uit elkaar; ze zijn nogal schuw. Dit schouwspel leverde de eerste regels van het gedicht op. Die schreef ik ter plaatse op. Al mijmerend bedacht ik me dat ik enkele dagen eerder ook een kikker tussen het riet had gezien en vorige week kwam er een libelle voorbij. De mug, een van de vele, heb ik erbij verzonnen. Het gedicht is dus, met dank voor je opdracht een, loom mijmerend ontstaan.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Doorgaans probeer ik te waarderen wat ik zie. Ik loop graag en dan kom je al snel in de natuur terecht. Maar op een of andere manier lukt het mij niet om daarover te schrijven. Dus dit soort dingen vind ik ergens wel bewonderingswaardig. Mooi.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Doorgaans probeer ik te waarderen wat ik zie. Ik loop graag en dan kom je al snel in de natuur terecht. Maar op een of andere manier lukt het mij niet om daarover te schrijven. Dus dit soort dingen vind ik ergens wel bewonderingswaardig. Mooi.
Annemieke, als het op de een of andere manier niet lukt, probeer het dan eens op jouw manier. Geheid dat het dan wel lukt. Dank voor je reactie.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof, Sfeer, beeld en taalgebruik werken goed samen - ik vind het een geslaagd gedicht. Over die laatste regels, ik ben het eens met Angus in #1. je zegt er zelf over:
Als ik het gedicht zou opsturen voor een wedstrijd o.i.d., zou ik ze weglaten.
interessant ;)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos Wijnhof, Sfeer, beeld en taalgebruik werken goed samen - ik vind het een geslaagd gedicht. Over die laatste regels, ik ben het eens met Angus in #1. je zegt er zelf over:
Als ik het gedicht zou opsturen voor een wedstrijd o.i.d., zou ik ze weglaten.
interessant ;)
Jan, zoals eerder gereageerd, ik ben het hartgrondig met jullie eens. Ik heb er twee versies van gemaakt. Dank voor je reactie.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Dos, andersdenkende muggen of niet, ik vind je gedicht dusdanig idyllisch dat ik naast je had willen zitten onder de bebladerde hazelaar. Je tekst straalt rust uit (die ik niet vind), reden waarom ik een kleine opmerking maak. Teevee past er voor mijn gevoel niet in. (in staat)

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos, prachtige, idyllische beelden. En dan steeds in de vierde regel van de strofe de relativering. Een nuchtere opmerking. Dat geeft het gedicht iets heel eigens. Niet te plaatsen in een genre. Ik heb ervan genoten.
Een idylle ... heus geen drukte van belang. ... verwacht van hem geen grootse daden. ... veel water drinken zei de TeeVee. ... pats… hij had nog veel te leren ... hoewel… de mug daar anders over denkt.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Dos, andersdenkende muggen of niet, ik vind je gedicht dusdanig idyllisch dat ik naast je had willen zitten onder de bebladerde hazelaar. Je tekst straalt rust uit (die ik niet vind), reden waarom ik een kleine opmerking maak. Teevee past er voor mijn gevoel niet in. (in staat)
Mili, vanmiddag zat ik weer even onder de hazelaar, heb toen intens aan je gedacht. Heb je het gemerkt? iets rustiger geworden? Ik heb altijd de indruk gekregen dat jij de rust zelve uitstraalt. Teevee is inderdaad een vreemd eendje in de bijt. Ik heb het gebruikt om aan te geven hoe warm het wel niet was. Al dagen worden we hier door de media gewaarschuwd vooral veel te drinken. Uiteraard geen alcohol. Instaat; een fout die ik nog steeds veelvuldig maak. Dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nel, als je het zo bekijkt, is die mug uit de laatste regel best wel op z'n plaats. Fijn dat je ervan genoten hebt en dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maar ik ben niet altijd even serieus [...]
Dat was me al opgevallen, Dos :nod: En dat bedoel ik niet negatief. Ik lees je bijdragen altijd met plezier. Maar misschien doe je je observatievermogen, taalbeheersing, groot woordenarsenaal, gevoel voor ritme, doorleefdheid, authenticiteit en integriteit en de kracht om de lezer mee te voeren tekort. Soit. Een schrijver die niet zo nodig een schrijver wil zijn, is ook wel weer verfrissend.
Wegens stupiditeit van eerdere reactie, deze geschrapt. In feite had ik willen schrijven dat de positieve eigenschappen die je me toedicht, Angus, zwaar overtrokken zijn. Ik zie het als een vorm van projectie, dus een verkapt compliment aan jezelf. Ontken het niet. Let op mijn observatievermogen, de doorleefdheid van mijn uitlatingen, de authenticiteit en vooral mijn integriteit. Ik ben inderdaad geen schrijver die er naar streeft een paar centimeter van de een of andere boekenkast te veroveren. Ik ken mijn beperkingen en wil die niet middels een boek aan de grote klok hangen. De vertrouwde klok van SOL is me groot genoeg. Misschien ooit een bescheiden blogje. Ik schrijf met plezier, besteed er de nodige zorg aan en steek er het een en ander van op. Misschien schrijf ik wel nog eens een boek dat alle andere boeken overbodig maakt, hetgeen Van het Reve nooit is gelukt :nod: .

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wegens stupiditeit van eerdere reactie, deze geschrapt. In feite had ik willen schrijven dat de positieve eigenschappen die je me toedicht, Angus, zwaar overtrokken zijn. Ik zie het als een vorm van projectie, dus een verkapt compliment aan jezelf. Ontken het niet. Let op mijn observatievermogen, de doorleefdheid van mijn uitlatingen, de authenticiteit en vooral mijn integriteit. Ik ben inderdaad geen schrijver die er naar streeft een paar centimeter van de een of andere boekenkast te veroveren. Ik ken mijn beperkingen en wil die niet middels een boek aan de grote klok hangen. De vertrouwde klok van SOL is me groot genoeg. Misschien ooit een bescheiden blogje. Ik schrijf met plezier, besteed er de nodige zorg aan en steek er het een en ander van op. Misschien schrijf ik wel nog eens een boek dat alle andere boeken overbodig maakt, hetgeen Van het Reve nooit is gelukt :nod: .
Eh....Dos, je eerdere reactie staat er nog. Stupide? Nee. Voor wat betreft die projectie, en het verkapte compliment aan mezelf; laten we het dan houden op herkenning (zoals ik ook het zitten aan de vijver herken. En jawel, je gelooft het of niet: ook hier staat een hazelaar in de nabijheid daarvan). Dan hoef ik me niet het hoofd te breken over de vraag of je nu bedoelt dat ik de loftrompet in eigen reet steek. Overigens vind ook ik SOL, en dan vooral de weekopdrachtenniche, een prettige omgeving waar ik leren kan. Ik blijf wel streven naar een gedrukt werk bij een reguliere uitgever. En ja, dat is ook een ego-dingetje :o Omdat ik denk dat ik het kan en dat wil bewijzen. Voor mezelf, dat wel.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wegens stupiditeit van eerdere reactie, deze geschrapt. In feite had ik willen schrijven dat de positieve eigenschappen die je me toedicht, Angus, zwaar overtrokken zijn. Ik zie het als een vorm van projectie, dus een verkapt compliment aan jezelf. Ontken het niet. Let op mijn observatievermogen, de doorleefdheid van mijn uitlatingen, de authenticiteit en vooral mijn integriteit. Ik ben inderdaad geen schrijver die er naar streeft een paar centimeter van de een of andere boekenkast te veroveren. Ik ken mijn beperkingen en wil die niet middels een boek aan de grote klok hangen. De vertrouwde klok van SOL is me groot genoeg. Misschien ooit een bescheiden blogje. Ik schrijf met plezier, besteed er de nodige zorg aan en steek er het een en ander van op. Misschien schrijf ik wel nog eens een boek dat alle andere boeken overbodig maakt, hetgeen Van het Reve nooit is gelukt :nod: .
Eh....Dos, je eerdere reactie staat er nog. Stupide? Nee. Voor wat betreft die projectie, en het verkapte compliment aan mezelf; laten we het dan houden op herkenning (zoals ik ook het zitten aan de vijver herken. En jawel, je gelooft het of niet: ook hier staat een hazelaar in de nabijheid daarvan). Dan hoef ik me niet het hoofd te breken over de vraag of je nu bedoelt dat ik de loftrompet in eigen reet steek. Overigens vind ook ik SOL, en dan vooral de weekopdrachtenniche, een prettige omgeving waar ik leren kan. Ik blijf wel streven naar een gedrukt werk bij een reguliere uitgever. En ja, dat is ook een ego-dingetje :o Omdat ik denk dat ik het kan en dat wil bewijzen. Voor mezelf, dat wel.
Angus, mijn stupiditeit hoeft niet geheel gewist te worden, ik neem het a.h.w. terug. Ben benieuwd wanneer je boek gedrukt gaat worden en uiteraard naar de inhoud. Ik zal een van de eersten zijn die het gaat lezen, mits het geen onhandelbare pil is van zeshonderd pagina's of meer. Van dat soort boeken heb ik al lezend op de bank, aan beide polsen een carpaal tunnel syndroom overgehouden.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mocht het er ooit van komen, zeg ik je bij deze een gratis exemplaar toe. En wees gerust; ik werk aan een novelle (Nou ja, ligt al een tijdje stil. Met dank aan werkdruk). (Overigens schiet ik weer in de lach omdat ik ongeveer vier jaar geleden last had van het genoemde syndroom. De medicus die de echo maakte, vroeg -gezien de omvang van de ontsteking - oprecht vol verbazing wat ik had uitgespookt. Een tiener zou wellicht tot beschroomd blozen zijn aangezet. Ik kon - met dezelfde oprechtheid als de getoonde verbazing - verwijzen naar de destijds heersende werkdruk.)

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos, dit is misschien wel het meest zomerse gedicht dat ik ooit gelezen heb (al moet ik toegeven dat ik geen fanatieke gedichtenlezer ben).

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Gedachten, een mijmering zodanig in woorden omzetten en dan de lezer weten te raken alsof een zomerse bries mij streelt, zo kwam het bij mij over, dit gedicht. Ik vind het ontzettend treffend. Elk seizoen beschrijven in zo'n idyllisch gedicht, dat zou toch mooi zijn.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos, heel fijn gedicht, ik zie de vijver zo voor me! En die mug: ik vind het maar vervelende beestjes en ze hoeven er van mij echt niet te zijn, of toch niet in mijn buurt. Leuk einde van het gedicht, hoewel het inderdaad ook zonder kon, al naargelang welke reactie je van iemand wil.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mocht het er ooit van komen, zeg ik je bij deze een gratis exemplaar toe. En wees gerust; ik werk aan een novelle (Nou ja, ligt al een tijdje stil. Met dank aan werkdruk). (Overigens schiet ik weer in de lach omdat ik ongeveer vier jaar geleden last had van het genoemde syndroom. De medicus die de echo maakte, vroeg -gezien de omvang van de ontsteking - oprecht vol verbazing wat ik had uitgespookt. Een tiener zou wellicht tot beschroomd blozen zijn aangezet. Ik kon - met dezelfde oprechtheid als de getoonde verbazing - verwijzen naar de destijds heersende werkdruk.)
Angus, wat een genereus gebaar, laat het niemand horen... Ik heb in geen jaren meer Sinterklaas gevierd. Ik verheug er me nu al op. Je maakt er me kinderlijk blij mee. Dus vooruit met de geit. Laat je vrije geest wapperen. De herfst komt er aan en onder het bladeren ruimen kun je inspiratie opdoen om over het dipje heen te komen. Voor jou, die de verhalen zo uit zijn mouw schudt, moet dat een makkie zijn. O, wat popel ik, kan niet wachten. Sinterklaaspapier eromheen hoeft niet per se. Cortisone injecties hebben vooralsnog goed geholpen.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos, dit is misschien wel het meest zomerse gedicht dat ik ooit gelezen heb (al moet ik toegeven dat ik geen fanatieke gedichtenlezer ben).
gs, met zekerheid durf ik te stellen dat er vele gedichten zijn die nog veel zomerser zijn, al ken ik ze ook niet. Dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos, Ik vind het mooi en ik hou wel van dat relativeren. :)
Willemien, mooi dat je het mooi vond. Op het leven valt altijd wel iets af te dingen. Dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Gedachten, een mijmering zodanig in woorden omzetten en dan de lezer weten te raken alsof een zomerse bries mij streelt, zo kwam het bij mij over, dit gedicht. Ik vind het ontzettend treffend. Elk seizoen beschrijven in zo'n idyllisch gedicht, dat zou toch mooi zijn.
Goed idee Maddy. Ik zal er mijn gedachten over laten gaan. Wie weet lukt het me een keer. Fijn dat het gedicht zo bij je is binnengekomen. Dank daarvoor.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dos, heel fijn gedicht, ik zie de vijver zo voor me! En die mug: ik vind het maar vervelende beestjes en ze hoeven er van mij echt niet te zijn, of toch niet in mijn buurt. Leuk einde van het gedicht, hoewel het inderdaad ook zonder kon, al naargelang welke reactie je van iemand wil.
Joke, vergeet je niet om hoogoprijzende kattenstaart rond de vijver te denken? ‘Compassie… er is mij veel aan gelegen’, zo sprak ik tegen de mug, ‘vat het vooral niet persoonlijk op, maar je gaat eraan.’ Ook ik heb een hekel aan muggen. Wie niet? Dank voor je reactie.