# 111Een idylle

Het zijn iele momenten van een zomerse dag, -een idylle zo je wilt- van geen betekenis;

Maar ik ben niet altijd even serieus [...]

Maar ik ben niet altijd even serieus [...]

Dat was me al opgevallen, Dos :nod: En dat bedoel ik niet negatief. Ik lees je bijdragen altijd met plezier. Maar misschien doe je je observatievermogen, taalbeheersing, groot woordenarsenaal, gevoel voor ritme, doorleefdheid, authenticiteit en integriteit en de kracht om de lezer mee te voeren tekort. Soit. Een schrijver die niet zo nodig een schrijver wil zijn, is ook wel weer verfrissend.

Mooi idyllisch gedicht. Hoewel het doodslaan nogal wreed is. Heb je het in de laatste zin over de mug in het algemeen of over dat jonge beestje waar je zo snel een eind aan hebt gemaakt? Als het tweede het geval is, dan zou de mug daar anders over gedacht hebben. Och, ik zever maar wat. Ook mijn hersens zijn verweekt.

Wees eerlijk, heb je dit met freewriten geschreven? Dan hulde. Ook hulde als je je weinig aantrekt van een opdracht en schrijft. Heb je weleens geen inspiratie? Ga je dan gewoon met een techniek aan de slag?

Doorgaans probeer ik te waarderen wat ik zie. Ik loop graag en dan kom je al snel in de natuur terecht. Maar op een of andere manier lukt het mij niet om daarover te schrijven. Dus dit soort dingen vind ik ergens wel bewonderingswaardig. Mooi.

Als ik het gedicht zou opsturen voor een wedstrijd o.i.d., zou ik ze weglaten.

Dos Wijnhof, Sfeer, beeld en taalgebruik werken goed samen - ik vind het een geslaagd gedicht. Over die laatste regels, ik ben het eens met Angus in #1. je zegt er zelf over:

Als ik het gedicht zou opsturen voor een wedstrijd o.i.d., zou ik ze weglaten.

interessant ;)

Een idylle ... heus geen drukte van belang. ... verwacht van hem geen grootse daden. ... veel water drinken zei de TeeVee. ... pats… hij had nog veel te leren ... hoewel… de mug daar anders over denkt.

@Dos, andersdenkende muggen of niet, ik vind je gedicht dusdanig idyllisch dat ik naast je had willen zitten onder de bebladerde hazelaar. Je tekst straalt rust uit (die ik niet vind), reden waarom ik een kleine opmerking maak. Teevee past er voor mijn gevoel niet in. (in staat)

Maar ik ben niet altijd even serieus [...]

Dat was me al opgevallen, Dos :nod: En dat bedoel ik niet negatief. Ik lees je bijdragen altijd met plezier. Maar misschien doe je je observatievermogen, taalbeheersing, groot woordenarsenaal, gevoel voor ritme, doorleefdheid, authenticiteit en integriteit en de kracht om de lezer mee te voeren tekort. Soit. Een schrijver die niet zo nodig een schrijver wil zijn, is ook wel weer verfrissend.

Wegens stupiditeit van eerdere reactie, deze geschrapt. In feite had ik willen schrijven dat de positieve eigenschappen die je me toedicht, Angus, zwaar overtrokken zijn. Ik zie het als een vorm van projectie, dus een verkapt compliment aan jezelf. Ontken het niet. Let op mijn observatievermogen, de doorleefdheid van mijn uitlatingen, de authenticiteit en vooral mijn integriteit. Ik ben inderdaad geen schrijver die er naar streeft een paar centimeter van de een of andere boekenkast te veroveren. Ik ken mijn beperkingen en wil die niet middels een boek aan de grote klok hangen. De vertrouwde klok van SOL is me groot genoeg. Misschien ooit een bescheiden blogje. Ik schrijf met plezier, besteed er de nodige zorg aan en steek er het een en ander van op. Misschien schrijf ik wel nog eens een boek dat alle andere boeken overbodig maakt, hetgeen Van het Reve nooit is gelukt :nod: .

Wegens stupiditeit van eerdere reactie, deze geschrapt. In feite had ik willen schrijven dat de positieve eigenschappen die je me toedicht, Angus, zwaar overtrokken zijn. Ik zie het als een vorm van projectie, dus een verkapt compliment aan jezelf. Ontken het niet. Let op mijn observatievermogen, de doorleefdheid van mijn uitlatingen, de authenticiteit en vooral mijn integriteit. Ik ben inderdaad geen schrijver die er naar streeft een paar centimeter van de een of andere boekenkast te veroveren. Ik ken mijn beperkingen en wil die niet middels een boek aan de grote klok hangen. De vertrouwde klok van SOL is me groot genoeg. Misschien ooit een bescheiden blogje. Ik schrijf met plezier, besteed er de nodige zorg aan en steek er het een en ander van op. Misschien schrijf ik wel nog eens een boek dat alle andere boeken overbodig maakt, hetgeen Van het Reve nooit is gelukt :nod: .

Wegens stupiditeit van eerdere reactie, deze geschrapt. In feite had ik willen schrijven dat de positieve eigenschappen die je me toedicht, Angus, zwaar overtrokken zijn. Ik zie het als een vorm van projectie, dus een verkapt compliment aan jezelf. Ontken het niet. Let op mijn observatievermogen, de doorleefdheid van mijn uitlatingen, de authenticiteit en vooral mijn integriteit. Ik ben inderdaad geen schrijver die er naar streeft een paar centimeter van de een of andere boekenkast te veroveren. Ik ken mijn beperkingen en wil die niet middels een boek aan de grote klok hangen. De vertrouwde klok van SOL is me groot genoeg. Misschien ooit een bescheiden blogje. Ik schrijf met plezier, besteed er de nodige zorg aan en steek er het een en ander van op. Misschien schrijf ik wel nog eens een boek dat alle andere boeken overbodig maakt, hetgeen Van het Reve nooit is gelukt :nod: .

Eh....Dos, je eerdere reactie staat er nog. Stupide? Nee. Voor wat betreft die projectie, en het verkapte compliment aan mezelf; laten we het dan houden op herkenning (zoals ik ook het zitten aan de vijver herken. En jawel, je gelooft het of niet: ook hier staat een hazelaar in de nabijheid daarvan). Dan hoef ik me niet het hoofd te breken over de vraag of je nu bedoelt dat ik de loftrompet in eigen reet steek. Overigens vind ook ik SOL, en dan vooral de weekopdrachtenniche, een prettige omgeving waar ik leren kan. Ik blijf wel streven naar een gedrukt werk bij een reguliere uitgever. En ja, dat is ook een ego-dingetje :o Omdat ik denk dat ik het kan en dat wil bewijzen. Voor mezelf, dat wel.

Mocht het er ooit van komen, zeg ik je bij deze een gratis exemplaar toe. En wees gerust; ik werk aan een novelle (Nou ja, ligt al een tijdje stil. Met dank aan werkdruk). (Overigens schiet ik weer in de lach omdat ik ongeveer vier jaar geleden last had van het genoemde syndroom. De medicus die de echo maakte, vroeg -gezien de omvang van de ontsteking - oprecht vol verbazing wat ik had uitgespookt. Een tiener zou wellicht tot beschroomd blozen zijn aangezet. Ik kon - met dezelfde oprechtheid als de getoonde verbazing - verwijzen naar de destijds heersende werkdruk.)

Dos, dit is misschien wel het meest zomerse gedicht dat ik ooit gelezen heb (al moet ik toegeven dat ik geen fanatieke gedichtenlezer ben).

Dos, Ik vind het mooi en ik hou wel van dat relativeren. :)

Gedachten, een mijmering zodanig in woorden omzetten en dan de lezer weten te raken alsof een zomerse bries mij streelt, zo kwam het bij mij over, dit gedicht. Ik vind het ontzettend treffend. Elk seizoen beschrijven in zo'n idyllisch gedicht, dat zou toch mooi zijn.

Dos, heel fijn gedicht, ik zie de vijver zo voor me! En die mug: ik vind het maar vervelende beestjes en ze hoeven er van mij echt niet te zijn, of toch niet in mijn buurt. Leuk einde van het gedicht, hoewel het inderdaad ook zonder kon, al naargelang welke reactie je van iemand wil.