Korte vragen over taal en spelling, deel 2

Ik beeld me nu even een toren in uit Lego. Eentje die sneuvelt. De blokjes vallen, enkele springen nog even over de vloer, maar ze rollen niet. Ze stuiteren. 2x max denk ik. Ze komen heel snel tot stilstand. Ik heb het menigmaal zien gebeuren. Ik denk wel dat ze de trap af kunnen rollen, maar zelfs dan is stuiteren misschien nog een betere woordkeuze.

Dank je wel, stuiteren kan ook, maar doet me ook aan het stuiteren van een stuiterbal denken. Het gaat trouwens niet om lego blokjes maar houten blokken die dus los op elkaar staan en anders vallen dan lego blokjes. Toch lijkt het woord stuiteren ook niet verkeerd in deze.

Ik gebruikte 'vallende houten blokken' in een verhaal. Ze stuiterden.

Dank je wel Mirandala

Volgens mij valt de toren eerst om, de blokken knallen op de vloer en rollen dan verder. Kan dat niet? Wij zitten weer volop in de houten blokkentorens die omver gegooid worden. De kleinste blok is 5x5 en er zitten ook half ronde bokken tussen.

Ik vind rollende blokken mooi. Het allitereert en ik zie er meteen een sterk beeld bij, dat iets gedramatiseerd is ten opzichte van de werkelijkheid, waarin blokken inderdaad snel tot stilstand zouden komen. Zo zie ik het.

@ # 178 en 180: Rollen, zegt Van Dale, is: zich wentelend over een oppervlak voortbewegen. Dit kunnen blokjes; dus je kunt dat gewoon schrijven.

Dank jullie wel, ook voor de tip dat Van Dale mij hierin ook kan helpen, niet zo snel aan gedacht.

Een rollende beweging van een voorwerp veronderstelt dat de ligging van het zwaartepunt van dat voorwerp ten opzichte van het oppervlak waarover het rolt niet of nauwelijks verandert. Bij hoekige blokken (kubussen of balken) is dat nagenoeg onmogelijk, al kan ik me wel een paar "ploffen" voorstellen, maar die beweging komt snel tot stilstand. Dat zou ik dan eerder "buitelen" noemen, niet rollen zoals een cilinder of een bol. Buitelende blokken allitereert ook. Stuiteren en buitelen zijn qua klanken ook wel te combineren.

Dank je Leonardo Pisano, "buitelen" vind ik ook een mooi woord om te gebruiken. Wat bedoel je met "stuiteren en buitelen zijn qua klanken ook wel te combineren" dat ik deze beide woorden om beurten kan gebruiken? Of bedoel je, als het voor een gedicht is, je beide woorden qua klank kunt gebruiken en de zelfde beweging aan geeft.

Buitelen vind ik een mooi alternatief. Grappig, want toen ik dat verhaal schreef, heb ik.ook even geworsteld met stuiteren, rollen. Rollen heb ik toen afgedaan als niet logisch, bovendien was 'rollen' niet het beeld dat ik wilde geven. Rollen komt wat beheerster over, stuiteren vond ik getrouwer. 'buitelen', vind ik echter, hoewel nogal achteraf nu, nog beter.

Tuimelen? Kukelen?

Jeetje, wat kunnen blokken veel :)

@schrijvengeluk Klank, cadans en ritme maken de melodie van een tekst. Dat is bij gedichten geprononceerder, maar ook in proza is m.i. het effect belangrijk. Het werkt vaak subliminaal. Een heleboel woorden hebben van nature een effect dat een emotie oproept. Het woord 'eng' bijvoorbeeld. Het knijpt letterlijk de keel dicht ... Buitelen, stuiteren zijn door de gemeenschappelijk "ui" in combinatie te gebruiken om de woordklank te versterken. Of je het kan gebruiken en of het past in je verhaal is vers twee ... @Tja: tuimelen is meer omvallen. na de val ligt het voorwerp in principe stil, althans de tuimeling is achter de rug. "De blokken tuimelden met een klap om en een paar eigenwijze buitelden nog een poosje door." (Noot: let op het tijdstip van deze woordworp).

Als mijn kinderen hier met blokken aan het spelen zijn, en iemand maakt een onverwachte beweging, dan donderen de blokken op de grond. Dat gebeurt hier tenminste. Maar ieder huis zijn kruis.

@Leonardo Pisano mooi zo als jij over taal gebruik schrijft, kan ik veel van leren. Nu ik dit weet, en het past bij de sfeer van het verhaal zal ik dit proberen toe te passen. @Tja Ik heb blokjes ook wel eens zien vliegen :D

Ha! Het is eb, daar ligt een spijker. Volgens mij kan een kubus niet tuimelen. Een rechthoekig blok wellicht. Om iets te laten tuimelen, moet het eerst rechtop staan. Een kubus staat niet rechtop.

Als de blokken eerst op elkaar in een toren stonden, kunnen ze wel tuimelen. Ook binnen jouw definitie, lijkt me, Ostinato.

Ja, dan wel.

Hallo allemaal, Ik zit met een vraagje. Is het: van of voor? Tja, lopen was misschien, op dit moment, een te grote investering van (?) haar lichaam. Tja, lopen was misschien, op dit moment, een te grote investering voor(?) haar lichaam.

Ik zou hier 'voor' kiezen, maar om eerlijk te zijn vind ik het een nogal houterig zinnetje.

Voor.

Mijn gevoel ging ook uit naar 'voor', maar vanaf je gaat twijfelen...:-) Dat de zinsbouw niet soepel is, dat kan. Het is ook nog maar de eerste schrijfronde, niet erg dus. Misschien zit de zin er later misschien ook helemaal niet meer in. :-)

Dan ben ik nog net op tijd met voor zeggen.

Ik zou "vergen van" gebruiken.

Ik zou "vergen van" gebruiken.

Dat klinkt eigenlijk beter in deze zin, dank u.

Ik heb 'n gevoelsvraag. Respijt. Wat roept dat woord bij jou op? Iets kouds, officieels; of niet? De definities die internet ervan geeft zijn allemaal erg... juridisch. Zakelijk dus. Terwijl het woord mij daarentegen warm en vriendelijk in de oren klinkt, bijna als synoniem van soelaas. Dat komt doordat mijn moeder het te pas en te onpas gebruikt, als ze even lekker met een boek op de bank ploft of wanneer we uitstappen op een picknickplaats langs de Route Nationale. 'Hè, hè, even respijt.' Dus... zou ik dat woord kunnen gebruiken in een warme, vriendelijke scène, of is mijn gevoel bij het woord volledig scheefgetrokken door mijn persoonlijke associaties? :S

Diana, respijt voelt voor mij als een coulance. Je tijd is voorbij maar degene die je respijt geeft, geeft je nog wat extra tijd. Blessuretijd, zeg maar. Het heeft wel een soort zakelijke vriendelijkhedi, want degene die jou respijt geeft had het ook hard en zakelijk kunnen spelen. Het voorbeeld dat je aandraagt is m.i. een ironische knipoog van je moeder wanneer ze even haar taken als mater familias ter zijde schuift.

Wat L.P. zegt, iets van coulance, wat rust gunnen en afstand nemen. Het heeft ook een zakelijke kant dus je kunt het gebruiken zoals jij het voelt in mijn idee.

Oké, bedankt jongens!

Het voorbeeld dat je aandraagt is m.i. een ironische knipoog van je moeder wanneer ze even haar taken als mater familias ter zijde schuift.

Jup, dat is het zeker <3