Korte vragen over taal en spelling, deel 2

Als ik naar mijn vrienden mail blijven mijn taallolligheden doorgaans onopgemerkt, maar hier is er publiek naar mijn hart. :D

Hij deed mij lachen. of Hij liet mij lachen. In een zin: wat mij lachen deed. wat mij lachen liet. :?

Hij liet me lachen door ...

Ik wil de zin ermee eindigen, zoals in het tweede voorbeeld. er gebeurt iets wat het personage doet lachen. dan eindig ik de zin met ... wat mij lachen liet. en dat doet me twijfelen. wat is het verschil tussen - het doet me lachen en - het laat me lachen? iemand doet je lachen (een persoon veroorzaakt dat) en een iets, een gebeurtenis, laat je lachen? Of kunnen we beide gebruiken zoals het uitkomt?

Voor mijn gevoel zit het zo: Iets doet jou lachen. Iemand laat jou lachen. Laten heeft connotaties van opzet. Ik wil jou laten lachen. Een gebeurtenis kan geen voorbedachte rade hebben, dus dat doet jou gewoon lachen. En toen las ik jouw tweede post, waar je het precies andersom zegt:

iemand doet je lachen (een persoon veroorzaakt dat) en een iets, een gebeurtenis, laat je lachen?

Maar zo voelt het voor mij echt heel gek aan. Ik zeg ook tegen mensen 'laat me niet lachen' en niet 'doe me niet lachen'.

Het was niet dat hij er geen zin in had... - Is een anglicisme, toch? Ik ben er bijna zeker van. Bijna. Zouden jullie een alternatief weten in goed Nederlands? Iets dat even kort en pakkend is?

Je zou Het was kunnen weglaten: Niet dat hij er geen zin in had ... et cetera.

Ik wil de zin ermee eindigen, zoals in het tweede voorbeeld. er gebeurt iets wat het personage doet lachen. dan eindig ik de zin met ... wat mij lachen liet. en dat doet me twijfelen. wat is het verschil tussen - het doet me lachen en - het laat me lachen? iemand doet je lachen (een persoon veroorzaakt dat) en een iets, een gebeurtenis, laat je lachen? Of kunnen we beide gebruiken zoals het uitkomt?

ANS zegt: http://ans.ruhosting.nl/e-ans/18/05/04/10/01/body… De Taalprof: http://taalprof.blogspot.nl/2014/01/zo-willen-we-… En Arie Verhagen: http://www.dbnl.org/tekst/_for004199401_01/_for00…

Het was niet dat hij er geen zin in had... - Is een anglicisme, toch? Ik ben er bijna zeker van. Bijna. Zouden jullie een alternatief weten in goed Nederlands? Iets dat even kort en pakkend is?

Je zou Het was kunnen weglaten: Niet dat hij er geen zin in had ... et cetera.

Aight, goeie! Bedankt, Thérèse.

Dank, Thérèse en Diana.

Hoe klinkt 'hoesten' volgens jullie? Zoiets als: 'Huhk huhk!' (?)

Ik kan het onderstaande niet terugvinden via onzetaal.nl: 'Ik ben zo ontzettend moe en ...,' fluisterde ze. In veel boeken laten ze die komma zomaar vallen na het beletselteken. Is dit correct? Dank!

@wolfke Er bestaat geen onomatopee voor hoesten, je zal dus eerder gewoon 'hoest' tussen aanhalingstekens moeten schrijven. Bij 'Huhk huhk!' zal niemand weten wat je bedoelt.

'Ik ben zo ontzettend moe en ...,' fluisterde ze.

Het beletselteken sluit hier de zin af. Er hoeft dus niet nog een leesteken te staan. Bovendien staat de komma bij een afgesloten zin buiten de aanhalingstekens en niet erbinnen zoals hier bij jou. Dus 'Ik ben zo ontzettend moe', fluisterde ze.

- Hoe zit het met het gebruik van hoofdletters en leestekens in citaten? - Er zijn geen vaststaande regels voor het weergeven van citaten; wel zijn er conventies die door de meeste adviesboeken gehanteerd worden.

En zo is het. Vroeger was het de regel dat de geciteerde zin volledig beleestekend werd (Ik ben zo ontzettend moe en ...), en dat daaromheen de leestekens werden geplaatst van de hoofdzin: 'citaat', fluisterde ze. Het geheel zou dan zijn: 'Ik ben zo ontzettend moe en ...', fluisterde ze. Maar tegenwoordig heerst onder uitgeverijen de conventie om de komma weg te laten wanneer er al een ander leesteken staat. Volgens OnzeTaal:

Als de zin begint met het citaat, vervalt de punt (het vraagteken blijft staan), en wordt het citaat gevolgd door een komma. Na een vraagteken of uitroepteken kan die komma weggelaten worden, maar het hoeft niet: "Hebt u een klantenkaart?", vroeg de kassière. "Hebt u een klantenkaart?" vroeg de kassière.

Dit gaat over vraagtekens en uitroeptekens, maar je zou kunnen beargumenteren dat dit dan ook voor een beletselteken kan gelden, aangezien dat, net als het vraag- en uitroepteken, een zinsafsluitend leesteken is. https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/aanhalingst…

@wolfke Er bestaat geen onomatopee voor hoesten, je zal dus eerder gewoon 'hoest' tussen aanhalingstekens moeten schrijven. Bij 'Huhk huhk!' zal niemand weten wat je bedoelt.

'Ik ben zo ontzettend moe en ...,' fluisterde ze.

Het beletselteken sluit hier de zin af. Er hoeft dus niet nog een leesteken te staan. Bovendien staat de komma bij een afgesloten zin buiten de aanhalingstekens en niet erbinnen zoals hier bij jou. Dus 'Ik ben zo ontzettend moe', fluisterde ze.

Er bestaat toch zoiets als de ELDA-regel (eerst leesteken, dan aanhalingsteken)? Mijn komma staat dus goed. Het probleem/de vraag situeert zich bij het beletselteken. Komt er nog een komma na al dan niet.

- Hoe zit het met het gebruik van hoofdletters en leestekens in citaten? - Er zijn geen vaststaande regels voor het weergeven van citaten; wel zijn er conventies die door de meeste adviesboeken gehanteerd worden.

En zo is het. Vroeger was het de regel dat de geciteerde zin volledig beleestekend werd (Ik ben zo ontzettend moe en ...), en dat daaromheen de leestekens werden geplaatst van de hoofdzin: 'citaat', fluisterde ze. Het geheel zou dan zijn: 'Ik ben zo ontzettend moe en ...', fluisterde ze. Maar tegenwoordig heerst onder uitgeverijen de conventie om de komma weg te laten wanneer er al een ander leesteken staat. Volgens OnzeTaal:

Als de zin begint met het citaat, vervalt de punt (het vraagteken blijft staan), en wordt het citaat gevolgd door een komma. Na een vraagteken of uitroepteken kan die komma weggelaten worden, maar het hoeft niet: "Hebt u een klantenkaart?", vroeg de kassière. "Hebt u een klantenkaart?" vroeg de kassière.

Dit gaat over vraagtekens en uitroeptekens, maar je zou kunnen beargumenteren dat dit dan ook voor een beletselteken kan gelden, aangezien dat, net als het vraag- en uitroepteken, een zinsafsluitend leesteken is. https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/aanhalingst…

Ja, ik kan je daar wel in volgen. Het is alleen vreemd dat men het nergens als voorbeeld uitwerkt. http://www.schrijvenenzo.com/redactie_dialoogopma… Als ik bovenstaande link volg, dan zie ik voorbeelden waarbij de komma wordt weggelaten.

Dan veronderstel ik dat het zo moet: 'Ik ben zo ontzettend moe en ...' fluisterde ze. Geen extra komma meer na het beletselteken ... Dank voor het meedenken allebei!

Er bestaat toch zoiets als de ELDA-regel (eerst leesteken, dan aanhalingsteken)? Mijn komma staat dus goed.]

Niet conventies door elkaar halen.We hebben het hier over verschillende sets van regels. Als je de komma plaatst, zou ik 'm buiten de aanhalingstekens zetten, zoals Onomatopee zegt. In de kringen waarin die komma wél geplaatst wordt, wordt namelijk de ELDA regel doorgaans niet gehanteerd. Bijvoorbeeld de redacties van verschillende kranten. In de kringen waar de ELDA-regel wel gevolgd wordt, wordt de komma weggelaten. Dan hebben we het over uitgeverijen van fictie, vooral.

@wolfke M.i. doet het dialooglabel afbreuk aan het effect van het beletselteken, wat een uitsrevende zin moet aangeven. Er zijn voldoende alternatieven (label voorop; lichaamstaal; gebaar).

Ik kan het onderstaande niet terugvinden via onzetaal.nl: 'Ik ben zo ontzettend moe en ...,' fluisterde ze. In veel boeken laten ze die komma zomaar vallen na het beletselteken. Is dit correct? Dank!

Het hangt ervan af of je het beletselteken ziet als (vervanging van) een woord, waar het m.i. wel op lijkt: het woord wordt weggelaten, overgelaten aan de interpretatie van een lezer, en vervangen door puntjepuntjepuntje. In het geval van dit voorbeeld (beletselteken binnen de context van een uitgesproken zin) is er veel te zeggen voor het wél plaatsen van een komma, want zou het woord er staan, in plaats van het puntjepuntjepuntje. dan zou er óók een komma geplaatst (moeten) worden na dat woord: 'Ik ben zo ontzettend moe en vies,' fluisterde ze.

@Diana Silver: Ik schrijf fictie/ voor een uitgeverij van fictie. Wij/zij volgen de ELDA-regel. @Leonardo Pisano: Ik schudde hier gewoon een zin uit mijn mouw. Een personage denkt over iets na, of haar zin wordt afgebroken, of of ... Het valt me gewoon op dat ik nooit '...,' tegenkom (?) Een komma indien het beletselteken een woord vervangt, in het andere geval geen komma. Daar zit wel iets in. Dankjewel Thérèse, en ook Diana en Leonardo natuurlijk.

Hallo allemaal, Is mijn vraag nu in het juiste topic geplaatst? :) Ik zit met een probleem met de vervoeging 'willen' Mijn ene docent geeft de voorkeur aan jij wil zonder 't' , hij vindt met 't' eraan verouderd. Maar in mijn andere cursus staat het nog wel als 'wilt' opgegeven. Wat is nu juist? Ik ben Vlaamse schrijfster, dat kan misschien ook al een verschil geven tegenover in het Nederlands?

Juist geplaatst! jij wilt, maar hij/zij wil. --> jij wil is eerder spreektaal, maar dus niet per definitie fout om te schrijven. https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/je-wil-je-w… Voor tips over allerlei onderwerpen kan je altijd hier eerst eens kijken https://onzetaal.nl/taaladvies/thematisch of op www.taaladvies.net

Ik schrijf altijd jij wilt, omdat er bij je nu eenmaal een t achter komt (niet bij je kan).

Ik schrijf altijd jij wilt, omdat er bij je nu eenmaal een t achter komt (niet bij je kan).

Je kan = je kunt, niet? Want je kan = spreektaal, toch? Inderdaad is het: je wilt, want je wil = ook spreektaal?

Kan zie ik als iets dat ik tegen iemand persoonlijk zeg. Aan de andere kant zeg ik dat als je echt iets wilt, je het ook kunt. (in zijn algemeenheid)

Kan zie ik als iets dat ik tegen iemand persoonlijk zeg. Aan de andere kant zeg ik dat als je echt iets wilt, je het ook kunt. (in zijn algemeenheid)

Het gebruik van 'je kan' klopt als je het in zijn algemeenheid tegen een groep hebt, niet als je het tegen iemand persoonlijk iets zegt. Zie: https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/je-kunt-je-…

Het gebruik van 'je kan' klopt als je het in zijn algemeenheid tegen een groep hebt, niet als je het tegen iemand persoonlijk iets zegt. Zie: https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/je-kunt-je-…

Ik lees nergens dat het niet mag. Er wordt enkel gezegd dat de taalgebruikers in Nederland het informeler vinden klinken. Het mag zeker gebruikt worden. Er staat: 'Je kunt je inschrijven' krijgt meestal de voorkeur, maar 'Je kan je inschrijven' is zeker niet fout. "De gebruikswaarde van je kan is in de verschillende delen van het taalgebied niet dezelfde. In Nederland geldt je kan doorgaans als informeel. Heeft je de algemeen verwijzende betekenis 'men', dan komt de combinatie je kan ook in de standaardtaal voor. In België wordt je kan niet als informeel taalgebruik beschouwd." http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/442/je_ka… Bij gebruik van "je" als "men" >>> je kan en je kunt zijn gelijkwaardig. Bij gebruik van "je" louter als "je" en niet als "men" >>> je kan is informeler dan je kunt. Maar het is niet omdat sommige mensen dit als informeel ervaren dat je het niet mag gebruiken. Zeven miljoen Vlamingen vinden "je kan" standaardtaal en ik geloof dat evenveel Nederlanders daar geen probleem mee hebben. Het is evenzeer waar dat deze mensen geen probleem hebben met het lezen van "je kunt". De keuze is aan de schrijver.

Is het correct om te schrijven 'De blokjes rolden over de vloer' Of kunnen blokjes niet rollen?

Blokjes kunnen wel rollen, als ze maar voldoende impulsmoment hebben.

Dank je, dat hebben ze zeker, Een hoge blokkentoren werd ruw omver getrapt. Ik vroeg me alleen af of het taal technisch mogelijk was. Ik dacht meer in de trant van een bal rolt een knikker rolt en een blokje?......dus ook.