Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #7 Bloedmaan / Doei

'Kijk, een bloedmaan,' fluisterde ze zachtjes. 'Een wat?!' Zijn stem schalde over het plein in de binnenstad. Het volume werd ingegeven door de hoeveelheid pilsjes van de uren ervoor. Ze weerspiegelden ook iets van ongeduld. Zij wilde hier nog even op een bankje zitten. Hij wilde liever linea recta door naar zijn appartement. De eerste kussen waren veelbelovend en gretig geweest. Hij had een honger geproefd die ook bij hem smeekte om gestild te worden; de voorbode van een wilde nacht. 'Een bloedmaan,' herhaalde ze. 'De maan kleurt rood.' Hij voelde haar vorsende blik. 'Nou, het lijkt me meer oranje. Oranjegeel.' Ja, kut. Wat moest hij anders zeggen? Hij keek nog eens naar de maan, vluchtig, enigszins verstoord. De stilte die ze liet vallen, beviel hem niet. Ze dacht na, dacht hij. Daar hield hij niet van, van denkende vrouwen. Hij keek nog eens naar de oranje maan en vervloekte het uitblijven van een donker wolkendek. Kut maan, kut heldere wolkenloze hemel. Als het nu geregend had, zouden ze al in zijn bed hebben gelegen. Als ie gewoon geel geweest was, ook. 'Sommigen zien in zo'n rode maan een slecht voorteken.' Nu leek het alsof ze hem grondig bekeek. Voor het eerst. 'Daar kan ik me iets bij voorstellen.' Hij voelde dat de toon van zijn stem net iets te direct, te aanvallend was. Ze schoof iets van hem weg. 'Kijk, een vallende ster,' probeerde hij. 'We mogen een wens doen.' 'Ja, maar die mag je nooit tegen de ander vertellen.' Ze stond op en liep naar haar fiets. 'Nou, doei,' zei ze wegfietsend, over haar schouder. Haar ogen waren dankbaar glimlachend gericht op de rode maan aan de horizon en negeerden hem volkomen.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, frubbie. Ik ben ook blij voor haar. Maar het is wel klote voor hem natuurlijk :p

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijke invulling! Zo logisch, zo 'waar'. Ik wou eigenlijk dat ik zo'n goeie ingeving had gehad, maar ben ook blij dat jij hem hebt ingevuld, waarschijnlijk maar beter ook, want het benodigde taalgebruik voor de karakterisering van de jonge man in kwestie was er bij mij waarschijnlijk niet in gekomen ;)

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, schrijvenmaar.
[...] het benodigde taalgebruik voor de karakterisering van de jonge man in kwestie was er bij mij waarschijnlijk niet in gekomen ;)
Voor mij was het een soort van flashback :o

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben jaloers op jouw korte inspiratielijnen! Ik heb altijd te maken met onontwarbare kluwen. :( Dit verhaal is heerlijk simpel. Een stelletje, een maan en een conversatie. Goed klein gehouden, vlot geschreven en daardoor leest het lekker. Top gewoon!

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, Marietje. Enne, niet jaloers zijn. Teveel eer. Ik houd me aan de les die ene Bernhard de Vries (nu niet meer actief op dit forum, helaas) me ooit leerde: 'Tuinier in je eigen tuin'. Mijn vertaling: Ieder verhaal dat ik schrijf, moet iets over mij vertellen, moet een lijn naar mezelf hebben, moet één van de verhalen zijn die ik al verzameld heb, maar nog niet verteld.. Ik zoek niet naar de vorm, zoek niet naar gewicht, probeer niet te imponeren. Ik probeer onder woorden te brengen wat bij me opkomt, mijn associaties, mijn gevoel. En na de laatste punt zeg ik: 'niets meer, niets minder, that 's all folks'.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk genoten van dit verhaal. Je kunt ook los diep psychologisch inzicht tonen. Blijkt hier. Dank je wel voor dit inzicht, voor het verhaal en voor de goede raad, ook via Bernhard de Vries. Ik vind dit ook een vruchtbare manier van schrijven.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, Odile. Het blijft voor mij les 1 die raad van Bernhard. Heel 'simpel' zie #3 Niet schrijven wat je denkt dat gelezen wil worden, maar schrijven wat je wil schrijven. Concreet vertaald naar deze opdracht: ik lees die, en denk: 'wat is dit voor een onzin.' (Niet verkeerd bedoeld, begrijp me niet verkeerd. Maar dat was mijn eerste reactie.) Maar ik zie het als een opdracht, iedere woensdag, om daar iets van te maken. Dus: 'Weg met 'onzin Woody, vertaal, verhaal, maak er jouw verhaal van. Ga wandelen in jouw tuin' Sinds kort maak ik iedere woensdag een korte wandeling, waarvoor dank! :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Duidelijk en vlot geschreven. Ondanks dat het vervelend is voor de jongeman in kwestie heb ik, vooral het einde, met een glimlach gelezen.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het heel knap als je je onwil over de opdracht giet in een vorm waarin je je uit, terwijl je ook had kunnen klagen over de opdracht of er de brui aan had geven.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Bibi Koen Hij had natuurlijk niet moeten liegen over die vallende ster. Dank je.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@justus269 Dank je. Daarom ging ik enkel op stap als het bewolkt was of er geen maan aan de hemel stond :D

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Odile, Teveel eer. Het is eigenlijk de opdracht terugbrengen tot een (voor mij) acceptabele kern.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, Marietje. Enne, niet jaloers zijn. Teveel eer. Ik houd me aan de les die ene Bernhard de Vries (nu niet meer actief op dit forum, helaas) me ooit leerde: 'Tuinier in je eigen tuin'. Mijn vertaling: Ieder verhaal dat ik schrijf, moet iets over mij vertellen, moet een lijn naar mezelf hebben, moet één van de verhalen zijn die ik al verzameld heb, maar nog niet verteld.. Ik zoek niet naar de vorm, zoek niet naar gewicht, probeer niet te imponeren. Ik probeer onder woorden te brengen wat bij me opkomt, mijn associaties, mijn gevoel. En na de laatste punt zeg ik: 'niets meer, niets minder, that 's all folks'.
Goed tuinier advies! :thumbsup: Maar na een lange nacht lopen dolen in mijn eigen ( vrij grote) tuin vond ik bij het doorspitten geen verzwegen verhaal. Toen de bloedmaan was verdwenen wierp ik een blik over de schutting en via het verstopte tuindeurtje kwam ik terecht in de geheime tuin van mijn fantasieën. Daar heb ik mijn verhaal gevonden! ;)

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Toen de bloedmaan was verdwenen wierp ik een blik over de schutting en via het verstopte tuindeurtje kwam ik terecht in de geheime tuin van mijn fantasieën. Daar heb ik mijn verhaal gevonden! ;)
Maar in die tuin moet je ook graven :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtige invulling. Zeker omdat je dit een onzinopdracht vond. Ik zie het meisje als een echte dagdromer, gelukkig heeft de bloedmaan haar kunnen redden van deze man.