Korte vragen over taal en spelling, deel 2

Ik ga hier even een nutteloze reactie zetten zodat deze thread in mijn berichthistorie komt. Ik hoop dat jullie me vergeven voor deze verder zinloze schop omhoog.

Diana: je kunt ook "Volg deze ... etc" klikken in de OP zonder dat je een zinloze schop omhoog geeft...

Is het: linker pagina of linkerpagina? Ik heb een paar keer linker pagina gebruikt en begin ineens te twijfelen. Ik twijfel wel vaker met linker en rechter. Is er een regel voor wanneer je het vastschrijft aan een ander woord?

Het hangt ervan af of linker een vaste eigenschap is: https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/linkeroever… Ik zou zeggen van wel in dit geval, dus aaneen.

Dank je :) Ik heb het gewijzigd.

Is het: jij hebt iets in eigen hand (of handen)? ik vind het woord 'algauw' niet terug, dus is het wellicht: 'al gauw' werd hij ... (?) zij blijft zoekend of zij blijft zoekende? Dankjulliewel!

- Hand - Al gauw: het zijn twee losse woorden volledig analoog aan bijvoorbeeld 'al snel' - Mag beide, er is geen enkel grammaticaal verschil tussen deze twee vormen. De zegswijze die jij wil gebruiken wordt echter vrijwel altijd geschreven met extra -e, per conventie, zeg maar.

Wolfke/Diana: - algauw of al gauw kan beide; hangt af van betekenis / context: https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/algauw-al-g…

Conceded.

In mijn geval dus al snel: al gauw! Bedankt Leo en Silver Lady :).

Lachen in jezelf of: lachen bij jezelf?

Lastig. Ik denk dat het beide kan. Gevoelsmatig: IN jezelf geeft m.i. aan dat het een gedachte is, d.w.z. niet zichtbaar voor de buitenwereld. BIJ jezelf heeft meer het karakter van in je vuistje lachen; een binnenpretje met enige lichaamstaalindicatie. Mening, geen feit.

Dank je! Ik heb gekozen voor in, ik wilde inderdaad niet een lacht in zijn vuistje-effect. denken bij jezelf - lachen in jezelf -giechelen om jezelf

En de vraag van vandaag. Kun je zeggen/schrijven: 'ik voelde voor'? Of is het dan een valse vriend als in anglicisme? http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Valse_vrienden Ik voelde voor (bedoeld is hier gevoel, geen tast) Hij smachtte naar Hij wachtte om Ik voelde wel wat voor - is correct, maar is het dat ook zonder een dat? Medelijden/sympathie wil ik aangeven.

Ik zou eerder zeggen: Ik voel (gevoel) voor (iets/iemand). Niet 'ik voelde voor', dat voelt fout.

Als ik voel voor - correct is, dan moet de vt dat ook zijn. Of zelfs in voorbeeld: Ik heb gevoeld voor een andere aanpak? Ik voelde voor het hondje, het liep mank.

Ik voel veel voor een hardere aanpak. Het voorbeeld met het hondje is geen Nederlands. Vertaling: Ik had medelijden met het hondje, het liep mank.

Ik kan voel dus alleen in combinatie met veel, wat, weinig, iets, gebruiken. Dus toch een valse vriend. Dank je, schlimazlnik.

Je eigen zin zou ik opvatten als "Het hondje had maar één voorpootje, het liep mank, en daarom kon het niet voelen aan de brokjes die voor hem lagen (dan zou het op zijn bek gaan), dus voelde ik maar voor hem. Het voelde nogal klef."

Je kunt er ook een positief woord tussen knallen. 'Ik voelde liefde/ genegenheid/ sympathie voor' Negatief: 'Ik voelde .... jegens' (Mooi woord: jegens). Of.. je gebruikt het als spreektaal. Dan mag bijna alles (mits consequent toegepast.)

Ik voelde iets voor iets/iemand. Ik voelde met het hondje mee. (meevoelen) Ik voelde voor het hondje, is inderdaad ik voelde (tastte) in zijn plaats.

Soms struikel ik over mijn Engelstalige scholing. I felt for. Bedankt allen!

Of.. je gebruikt het als spreektaal. Dan mag bijna alles (mits consequent toegepast.)

Onzin. Een schrijver schrijft. Een schrijver gebruikt daarvoor schrijftaal (=verzorgde spreektaal). Wanneer een schrijver krom Nederlands gebruikt, stoort dat bij het lezen. Ook als het consequent is, zeker als het duidelijk een anglicisme is. Het geeft lezers de indruk dat de schrijvers het Nederlands niet machtig is, of er schijt aan heeft. In beide gevallen is het geen punt dat aanzet tot verder lezen.

@Schlimazlnik #53 Spreektaal in dialogen is natuurlijk de uitzondering die de regel bevestigt.

Ik had met het hondje te doen.

Ik heb nu optie één, maar ik twijfel of dat juist is. Wat vinden jullie? Zelfvertrouwen wortelde zich diep binnenin haar. of Zelfvertrouwen wortelde zich diep in haar. of Zelfvertrouwen wortelde zich diep van binnen.

Ik vind optie twee het mooist.

Het verschil tussen 1 en 2 is naar mijn gevoel waar het zelfvertrouwen is voordat het wortelt. Bij 1 is dat al in haar, maar het wortelt daar ook, en bij 2 dat het buiten is en naar binnen komt. 3 is een kwestie van perspectief in de tekst. Dus: alledrie goed, maar het ligt eraan wat je wilt zeggen. Over spreektaal in dialogen: Nee. Niet doen. "Dat mot je gewaun nie wille".

@ 50, 53 en 54: interessant (een eigen topic waardig). Mijn opvatting is dat streektaal geen krom Nederlands is. Of je in streektaal schrijft - of niet - hangt af van je doel en je publiek. Wat denken in / bij mezelf betreft: het laatste doet mij streektalig aan (Fries). Ik heb Friezen vaak horen zeggen: 'Ik dacht bij mezelf', en dan bedoelden ze 'in mezelf'. Het is een kwestie van perspectief c.q. beleving. Ik geloof dat Friezen op een afstandje naar zichzelf en hun gedrag kunnen kijken - en dus bij zichzelf kunnen denken. Ik heb dat alleen nog bij Friezen waargenomen.

Je kunt eigenlijk best veel doen in dialoog, denk ik. Het is wel belangrijk dat je zelf exact weet wat correct is. Want als je in dialoog spreektaal gebruikt en vervolgens als schrijver buiten die dialoog in diezelfde tekst dezelfde 'fout' maakt, au.