Domme foutjes.

Al denk ik dat de meeste proeflezers niet weten dat fretten niet kunnen zweten...

Zo las ik in een boek van Henk van Kerkwijk dat een rat een stuk brood uitbraakte. Heb hem toen maar verteld dat ratten niet kunnen kotsen (net als paarden, trouwens).

En ook dat wist ik niet xD Nog meer dieren die niet kunnen kotsen ? XD

Vast wel, maar die weet ik niet uit mijn hoofd ;)

Je spreekt dan toch niet meer van "domme foutjes"? Dat is gewoon pure onwetendheid. In een gebruikelijke encyclopedie die een schrijver er op na kan slaan staat heus niet "a propos, dit dier kan niet zweten/kotsen" en wie gaat er nu specifiek zoeken naar "kan een ... kosten/zweten/enz" als het maar een kleine rol in een verhaal speelt? Als je voor al dat soort fouten schrijvers moet gaan inlichten hebben lezers en schrijvers daaraan een dagtaak. Gewoon omdat een mens niet alles kan weten, we kennen geen homo universalis meer. Die minieme details moet je ook maar net weten. Dan vind ik een schrijver die zijn taal niet kent toch net even wat dommer. En als het boek al is gepubliceerd, kan er ook niets meer aan veranderd worden, dus wat is het nut om erover te klagen?

Het was geen klacht en voor het geval hij het opnieuw wilde gebruiken. Maar je hebt gelijk, echt een dom foutje kun je dat niet meer noemen nee.

Dit is zonder twijfel een van de vermakelijkste topics die ik ooit ben tegengekomen... Hoewel het een wat late reactie is, wil ik jullie mijn domste blunders niet onthouden. 1.) Ik heb ooit een wat heetgebakerd personage laten schreeuwen dat een ander hem zwaar belegd had. Ik heb er bij het ontdekken van die fout heel lang over gedaan om te beseffen dat dat dus beledigd moest zijn... 2.) In een rechtszaak probeerde bij mij ooit eens iemand 'de geiten aan te tonen.' Tja. We zullen als excuus maar aanvoeren dat de f en de g dicht bij elkaar zitten op het toetsenbord... 3.) In een ouder ms had een renaissancistische wetenschapper werkelijk enorme zin in een gloeiend hete douche... Nooit geweten dat ze in die tijd al zó vooruitstrevend waren :) 4.) En dan: in een schoolverslag merkte een vriendin bij de laatste doorleesronde plotseling op dat ik kennelijk de breking van lichtstralen had willen 'onderbroeken' ipv 'onderzoeken.' Nog steeds zo dankbaar dat mijn leraar dat niet onder ogen heeft gekregen... :o Zijn er onder jullie overigens ook mensen die in het woord 'email' (als in: dat glazuur-achtige spul) alleen nog maar 'e-mail' zien? Ik kwam onder mijn proeflezers in ieder geval aardig wat gelijkgestemden tegen. Eén van hen maakte bij een Keltisch sieraad met email zelfs de opmerking dat ze in die tijd heus nog geen internet hadden. Wist niet zeker wat ik daar nou mee moest...

Je kunt dat ook als "emaille" schrijven, toch? Ik lees inderdaad ook al heel snel e-mail :) Leuk topic, dit, ik kende het nog niet. Ik zal er eens op letten als ik iets raars tegenkom om het hier neer te zetten.

Op de inputafdeling waar ik werkte catalogiseerde ik in 1989 het kaartje Filistijnen op de plaats van de Filipijnen...

Verschrijvingen, vertypingen, a la. Dat zijn foutjes en soms ook dom, maar vergeeflijk. Maar wat vinden jullie van een dialoog als: 'Ik wil dat je je bek houdt,' siste hij. Telt u even mee: hoeveel sisklanken zitten er in die uitspraak. Sommigen vinden het daarom fout en dom.

Ik heb het vaak over 'heetgeblakerde' personen. Die zijn ook aangebrand, maar dan anders.

Je spreekt dan toch niet meer van "domme foutjes"? Dat is gewoon pure onwetendheid. In een gebruikelijke encyclopedie die een schrijver er op na kan slaan staat heus niet "a propos, dit dier kan niet zweten/kotsen" en wie gaat er nu specifiek zoeken naar "kan een ... kosten/zweten/enz" als het maar een kleine rol in een verhaal speelt? Als je voor al dat soort fouten schrijvers moet gaan inlichten hebben lezers en schrijvers daaraan een dagtaak. Gewoon omdat een mens niet alles kan weten, we kennen geen homo universalis meer. Die minieme details moet je ook maar net weten. Dan vind ik een schrijver die zijn taal niet kent toch net even wat dommer. En als het boek al is gepubliceerd, kan er ook niets meer aan veranderd worden, dus wat is het nut om erover te klagen?

Hier ben ik het mee eens, maar soms weet je wat er moet staan en lees je niet wat er staat. Een schrijver is soms vaak ook zo druk met het verhaal bezig, dat spelling en grammatica soms op de achtergrond verdwijnen. Maar ik ga dus ook niet vallen over zwetende fretten. Ik heb er zelf één en elk dier zweet, maar anders. Honden zweten bv door hun tong. En ik heb wel al eens een rat weten overgeven, dus ... Wat doen we dan met fantasy schrijvers die dieren doen spreken? Afknallen voor onwetendheid?

Ik heb ooit een keer voor aardrijkskunde een werkstuk moeten schrijven waar heel vaak het woord 'inwoner' in voorkwam. Ik heb het alle keren verkeerd getypt: 'inwonder'. Nog steeds als ik inwoner typ, moet ik het verbeteren, omdat er een verdwaalde 'd' tussen staat...

Ik heb ooit een keer voor aardrijkskunde een werkstuk moeten schrijven waar heel vaak het woord 'inwoner' in voorkwam. Ik heb het alle keren verkeerd getypt: 'inwonder'. Nog steeds als ik inwoner typ, moet ik het verbeteren, omdat er een verdwaalde 'd' tussen staat...

Hoewel ik het wel een mooi woord vind, 'inwonder'. Er zitten leuke associaties aan vast. Dat is ook zoiets vreemds aan dit soort foutjes, soms komen er hele nieuwe vondsten uit. Overigens, sommige domme foutjes zijn ook echt geen typefouten meer te noemen. Je personage in een beekje laten duiken, terwijl je twee alinea's eerder hebt verteld dat het betreffende stroompje nog geen vijf handbreedtes diep is, bijvoorbeeld. (Dit kwam ik tegen in een oud ms dat ik weer eens doorlas.) En de arme jongen kwam ongeschonden het water weer uit. Toch knap.

Op de inputafdeling waar ik werkte catalogiseerde ik in 1989 het kaartje Filistijnen op de plaats van de Filipijnen...

Zolang dat kaartje maar niet naar Filistijnen is, is het in orde.

Op de inputafdeling waar ik werkte catalogiseerde ik in 1989 het kaartje Filistijnen op de plaats van de Filipijnen...

Zolang dat kaartje maar niet naar Filistijnen is, is het in orde.

Met 'zoek en vervang' de naam van mijn hp van Anne in Inge veranderen, om er vervolgens achter te komen dat ze op foute mingen valt. Voortaan toch maar die optie van alleen hele woorden aanklikken.

Met 'zoek en vervang' de naam van mijn hp van Anne in Inge veranderen, om er vervolgens achter te komen dat ze op foute mingen valt. Voortaan toch maar die optie van alleen hele woorden aanklikken.

:lol:

Geweldig, Via! :lol:

Op de inputafdeling waar ik werkte catalogiseerde ik in 1989 het kaartje Filistijnen op de plaats van de Filipijnen...

Zolang dat kaartje maar niet naar Filistijnen is, is het in orde.

:lol: :ninja:

Fonetische fouten zijn ook niet ongewoon, vooral bij lange ij vs korte ei (leiden/lijden, weide/wijde, steil/stijl, etc)....

We maken ze allemaal wel eens, van die domme foutjes. Ik heb ooit eens 'enkele donzige wokjes' geschreven wat dus 'enkele donzige wolkjes' moest zijn. In mijn laatste manuscript stond wel een hele grote blunder. Eerst beschreef ik een scène waarin de volle maan centraal stond en vervolgens liet ik mijn hp zich afvragen of het gisteren ook al nieuwe maan was geweest :confused: En het ergste van al was dan nog dat alle vier de proeflezers erover hadden gelezen.

Ik ken dat probleem. Zonder spellingcorrector ben ik gewoon verloren. Maar als je een hele tijd iemand doet lijden terwijl die moest leiden, dan denk ik dat het juk van de macht toch zwaar door weegt. Geen nood, iemand een viool laten boven halen in een tijdperk dat dit instrument nog niet bestond, is zoiets. Dat is dan een luit geworden, als ik me niet vergis. Dus de minstreel in mijn verhaal kon in de 11de eeuw al viool spelen voor zijn ridder die op kruistocht vertrok. Geen nood, ik heb ooit een 17de eeuwse dame haar balpen laten neerleggen. Ik bedoelde haar ganzenveer, maar had op dat moment een balpen op mijn bureau liggen. Als schrijver van historische fictie en fantasy heb ik al veel van die fouten gemaakt.

Je spreekt dan toch niet meer van "domme foutjes"? Dat is gewoon pure onwetendheid. In een gebruikelijke encyclopedie die een schrijver er op na kan slaan staat heus niet "a propos, dit dier kan niet zweten/kotsen" en wie gaat er nu specifiek zoeken naar "kan een ... kosten/zweten/enz" als het maar een kleine rol in een verhaal speelt? Als je voor al dat soort fouten schrijvers moet gaan inlichten hebben lezers en schrijvers daaraan een dagtaak. Gewoon omdat een mens niet alles kan weten, we kennen geen homo universalis meer. Die minieme details moet je ook maar net weten. Dan vind ik een schrijver die zijn taal niet kent toch net even wat dommer. En als het boek al is gepubliceerd, kan er ook niets meer aan veranderd worden, dus wat is het nut om erover te klagen?

Maar ik ga dus ook niet vallen over zwetende fretten. Ik heb er zelf één en elk dier zweet, maar anders. Honden zweten bv door hun tong. Wat doen we dan met fantasy schrijvers die dieren doen spreken? Afknallen voor onwetendheid?

Maar daarbij is het duidelijk dat het fantasy is. Ik heb ooit het boek 'stuk' van Judith Visser gelezen en daar stond een rat in beschreven, maar zowat alles wat ze over die rat zei klopte niet.. dan denk ik, ja, als je dat in je verhaal wil laten voorkomen, vind ik dat je dat wel even moet onderzoeken. Een 'kleine' fout als bijv. zweten, a la, maar zij schreef dat die rat 5 jaar was en dat hij een lange vacht had en de grootte klopte niet... dat vind ik dan toch echt jammer, want niet iedereen weet het, maar ik weet het wel en dan valt dat direct op én leid het af. Hoewel ik dat stiekem sowieso niet een heel goed boek vind, maar dat terzijde. Niet helemaal in de categorie 'fout' maar wel lekker grof. Ik had een MS en daarin had de hp een vriendinnetje die heel veel had meegemaakt. Haar moeder was heel erg dominant en ze was haar zusje verloren, Uiteindelijk komt hij erachter dat ze ook nog verkracht is en zegt tegen zijn moeder: "Ja, ik dacht dat ze ALLEEN MAAR haar zusje had verloren en dat haar moeder haar een BEETJE dwars zat, maar dit had ik nooit verwacht" Toen ik erachter kwam heb ik echt dubbel gelezen, hoezo, bagatelliseren? Edit: en ik druk op voorbeeld en zie dan dubbel gelezen ipv dubbel gelegen. Tja :P

Ik ken dat probleem. Zonder spellingcorrector ben ik gewoon verloren. Maar als je een hele tijd iemand doet lijden terwijl die moest leiden, dan denk ik dat het juk van de macht toch zwaar door weegt. Geen nood, iemand een viool laten boven halen in een tijdperk dat dit instrument nog niet bestond, is zoiets. Dat is dan een luit geworden, als ik me niet vergis. Dus de minstreel in mijn verhaal kon in de 11de eeuw al viool spelen voor zijn ridder die op kruistocht vertrok. Geen nood, ik heb ooit een 17de eeuwse dame haar balpen laten neerleggen. Ik bedoelde haar ganzenveer, maar had op dat moment een balpen op mijn bureau liggen. Als schrijver van historische fictie en fantasy heb ik al veel van die fouten gemaakt.

Ik ken het probleem ook andersom. Dat proeflezers erover vallen dat ze geen iPhone pakt en een foto maakt. Dat de hp een telefooncel in gaat en geen e-mail stuurt. Ja, het verhaal speelt zich af in 1990, en we zijn gauw vergeten dat die dingen toen nog niet bestonden...

Dat is niet erg handig nee.. zelfs ik weet dat dat vroeger zo ging, en ik ben nog jong :P

Ik ontdekte vandaag dat ik blijkbaar al sinds jaar en dag 'bataljon' had staan in een manuscript in plaats van 'peloton'. Het is maar een verschilletje van 400 (of 2000) man tegenover 20 (of 50) man. En dat allemaal om één vrouw te overmeesteren... Ik wist dat een man er doorgaans moeite mee heeft om een vrouw de baas te zijn, maar dat er daar zoveel voor nodig waren...

Een personage had een 'kastkasje' naast haar bed staan. Word rekende het niet eens fout. :rolleyes:

Ik typ heel snel en denk tijdens het typen in mijn haast vrij weinig aan de spellingsregels. Spelling is echt mijn ding en als ik erover nadenk, maar ik nooit fouten. Maar als ik gehaast typ dus wel. Vervolgens lees ik mijn verhaal terug en vraag ik me af waarom ik in hemelsnaam toch "hij verteld" heb geschreven, ik weet heus wel dat dat niet goed is :D Of "panorama terras", en het ergste was dat ik die zelf over het hoofd had gezien terwijl ik bijna dagelijks bezig ben met de spatieregels. Daar moest een proeflezer me op wijzen. Oeps... Oja, en in mijn verhaal dat zich afspeelde in 1993 hebben ze een hele tijd euro's gebruikt.

O ik ben daar ook een held in, vreemde tikfouten, husselen van woorden of gewoon dingen die niet kloppen. Voorbeelden: - 'Hij nam een haswandje en wreef daar zachtjes mee over haar rug' (moet washandje zijn) - 'Dorien was altijd al een angstbaas' (angsthaas) - 'Hoe bedoel je?' vroeg hij haar. 'Sinterklaas komt toch pas in november?' (uhh...ja). - 'De zon scheen fel in haar ogen', en twee zinnen later: 'De zwaarbewolkte lucht leek een schilderij van grijze vlekken'. - 'Ze had gemondigd' --> Ze had gezondigd - Of ook een leuke: 'Pieter moest zich bukken om door de deuropening te gaan zonder zijn hoofd te stoten.' Even later vraagt iemand zijn precieze lengte, waarop hij antwoordt: 'Ik ben één meter zesentachtig, meneer.' En nee, het waren geen hele lage deurtjes... En niet te spreken over simpele, minder lollige tikfouten waar ik gewoon 1000x overheen kan lezen.

Sinterklaas komt toch écht in november? ;) Pakjesavond is december, maar de boot arriveert eerder. Ach, ik heb eens in een middeleeuws kortverhaal iets vergeleken met het geluid van een auto. Iets in de trant van: '...een harde, hoge gil. Het leek alsof een auto met piepende remmen tot stilstand kwam'. :p