De onbevlogen schrijver

Wetenschappelijk onderzoek naar bevlogenheid Kahn (1990) was de eerste wetenschapper die "persoonlijke bevlogenheid" definieerde als het "…benutten van hetzelf : in het geval van bevlogenheid maken mensen maximaal gebruik van hun fysieke, cognitieve, emotionele en mentale vermogens bij het leveren van arbeidsprestaties Als deze betekenis de juiste zou zijn, dan bestaan er volgens mij geen onbevlogen schrijvers

In onze zesjes-cultuur wel. Je hoeft helemaal je best niet te doen, je hoeft je vermogens niet maximaal te benutten. Als je maar geld meeneemt is er altijd wel een POD die je uitgeeft, en zelfs dat geld is niet altijd nodig. Waarom zou je je maximaal inzetten? Er is niemand die bevlogenheid van je eist als je het niet van jezelf eist.

Weer er naast. Aned haalt een citaat aan waarin 'maximaal gebruik maken van hun fysieke, cognitieve, emotionele en mentale vermogens bij het leveren van arbeidsprestaties' wordt gedefinieerd als persoonlijke bevlogenheid. 'Zesjes-cultuur' is de afweging maken om niet het maximale uit jezelf te halen met het oog op je eigen voldoening, maar dat te 'presteren' waarvan anderen zeggen: 'Voldoende'. Impliciet stel je weer de eter voorop, al focus je nu in je woorden op de - naar jouw idee zelfgenoegzame - kok.

Fundament, ondergrond, moet die iemand hebben. Maar dan. Hij heeft iets te zeggen - hij schrijft het niet neer, nee, hij spuit het de wereld in. 't Is een en al zeggingskracht, woord na woord, zin na zin, scène na scène, hoofdstuk na hoofdstuk. En dan staat het er. (*) Die iemand doet meer dan regels toepassen. Die gooit zichzelf ertegenaan. Met zijn fundament, zijn taalbasis, zijn psychologie, zijn adrenaline, zijn Blut und Leben. Niet iedereen heeft die kracht, die combinatie van factoren, eigenliefde, liefde voor de taal, het woord, verhaal. Het is niet eens gemakkelijk; je weekt zo veel los uit jezelf, je gedachten, je hoop, je angst misschien, je hartstocht en dit alles hecht je in woorden aan papier - of aan het scherm, maar uiteindelijk aan papier.

Eens (denk ik, want soms schijn ik je niet helemaal te begrijpen). Met één kanttekening. Dat fundament, die ondergrond, kan iemand zich door veel te lezen, in combinatie met taalgevoel, naar mijn idee ongemerkt eigen hebben gemaakt. In combinatie met de ander ingerediënten die jij noemt, is het schrifproces dan wellicht geen magie, maar voelt het wel zo. Maakt ook niet uit. Het gevoel van en vóór degene die op zo'n manier schrijft is volgens mij oneindig veel mooier en bevredigender. Tot slot: Je kunt het er ook eerst uit smijten. En daarna kijken of het aan de regels voldoet. Bijvoorbeeld door je kwetsbaar op te stellen en het daarna hier op proeflezen te plaatsen en je open op te stellen voor kritiek.

De onbevlogen schrijver, bestaat dat? Bestaat er een schrijver die als hij schrijft niet zichzelf bloot geeft? Hij verteert een stuk werkelijkheid en zijn oordeel schijnt door in alles wat hij wel of niet schrijft. Tussen de lijnen door is zijn visie op de werkelijkheid zichtbaar. Zichtbare oordelen in de keuze van woorden, zichtbare sympathieën en waarnemingen. Een foto verhult meer dan een tekst. Je kunt proberen sec te schrijven. Zogenaamd alleen op zuivere techniek, je stem klinkt altijd door, en je moet er niet bang voor zijn. Techniek. Ik zie het in de reclame, er zijn modes daarin. Wat vandaag weggehoond wordt, is morgen in zwang.

Om een analogie te gebruiken: Als de gast de maaltijd lekker vindt, kan het hem niet schelen hoe lang het gerecht op het vuur heeft gestaan.

Maar de vraag in de starttopic was gericht aan de schrijver, de kok.

Maar je perspectief is een beetje vergleden:

Voor de lezer maakt het geen bal uit hoe de schrijver dat doet, als hij het maar goed doet.

We zijn toch op een schrijversforum. We hebben het toch over schrijftechnieken.

De woordkeus in de eerste post was erg ongelukkig. Het woord 'onbevlogen' had er niet in moeten staan. De start-post had moeten zijn 'hoe maak je een soufflé' . Daar kunnen koks over praten. Door het woordje 'onbevlogen' verandert de vraag in 'hoe is het mogelijk dat iemand die een kookboek gebruikt in plaats van zijn intuïtie, in staat is om een lekkere soufflé te maken?'

Ik denk dat je gelijk hebt dat onbevlogen de discussie niet geheel ten goede komt.

@ Therese correctie , het is niet het woordje bevlogenheid maar de interpretatie verschillen waar dit door ontstaat.

Fundament, ondergrond, moet die iemand hebben. Maar dan. Hij heeft iets te zeggen - hij schrijft het niet neer, nee, hij spuit het de wereld in. 't Is een en al zeggingskracht, woord na woord, zin na zin, scène na scène, hoofdstuk na hoofdstuk. En dan staat het er. (*) Die iemand doet meer dan regels toepassen. Die gooit zichzelf ertegenaan. Met zijn fundament, zijn taalbasis, zijn psychologie, zijn adrenaline, zijn Blut und Leben. Niet iedereen heeft die kracht, die combinatie van factoren, eigenliefde, liefde voor de taal, het woord, verhaal. Het is niet eens gemakkelijk; je weekt zo veel los uit jezelf, je gedachten, je hoop, je angst misschien, je hartstocht en dit alles hecht je in woorden aan papier - of aan het scherm, maar uiteindelijk aan papier.

Eens (denk ik, want soms schijn ik je niet helemaal te begrijpen). Met één kanttekening. Dat fundament, die ondergrond, kan iemand zich door veel te lezen, in combinatie met taalgevoel, naar mijn idee ongemerkt eigen hebben gemaakt. In combinatie met de ander ingerediënten die jij noemt, is het schrifproces dan wellicht geen magie, maar voelt het wel zo..

Helemaal eens, dat heb ik niet goed onder woorden weten te brengen maar dat bedoelde ik met onbewust bekwaam. Dank je

@aned Geen dank. (Eén ding moet ik nog kwijt (helemaal weg van het topic). Jouw avatar doet me altijd in een lach schieten. Het meest ontwapenende wat ik in tijden gezien heb). :thumbsup:

Wetenschappelijk onderzoek naar bevlogenheid Kahn (1990) was de eerste wetenschapper die "persoonlijke bevlogenheid" definieerde als het "…benutten van hetzelf : in het geval van bevlogenheid maken mensen maximaal gebruik van hun fysieke, cognitieve, emotionele en mentale vermogens bij het leveren van arbeidsprestaties Als deze betekenis de juiste zou zijn, dan bestaan er volgens mij geen onbevlogen schrijvers

In onze zesjes-cultuur wel. Je hoeft helemaal je best niet te doen, je hoeft je vermogens niet maximaal te benutten. Als je maar geld meeneemt is er altijd wel een POD die je uitgeeft, en zelfs dat geld is niet altijd nodig. Waarom zou je je maximaal inzetten? Er is niemand die bevlogenheid van je eist als je het niet van jezelf eist.

Nee dat is ook niet op te eisen. Vind jij het een compliment als iemand jou bevlogen noemt of is dat voor jou een scheldwoord ? En daar ben ik echt nieuwsgierig naar. Ik begrijp je reactie niet zo goed. In een andere discussie zei je het volgende: 'Dat zou ik kunnen doen. Ik heb ook al flink wat geschreven, en afgemaakt. Waaronder drie romans en talloze korte verhalen. Maar ik wil niet met een roman debuteren die "gaat wel" is." Daarmee geef je toch aan dat je het maximale uit jezelf wil halen, Ik lees toewijding :-) Bijzonder hoe jij mensen (mij in ieder geval) uitdaagt om jou achtereenvolgens uitleg te geven. Jij bent echt geniaal als het aankomt op discussie laaiend en, ja daar komt ie, LEVENDIG, te houden. Lees eens alles terug en kijk wat er gebeurd. Wat ik nu schrijf is nu ik door mijn weerstand heen ben , bedoeld als compliment Ik ben er bijna zeker van dat deze(voor mij) bevlogenheid en dit effect hooguit voor jou een neveneffect , maar zeker niet het doel is waar je bewust op aanstuurt. Daar gebruik jij geen technieken voor. En toch bereik jij iets ( bij mij ) dat je triggert. Je bent zonder het te weten op mij, door de stelligheid waarmee je argumenten brengt als een zeer bevlogen iemand. Dit gaat niet over de inhoud, maar over het effect van jouw schrijfstijlin reactie (op mij) in dit geval. Volgens mij ben je helemaal niet chagrijnig volgens mij ben jij een beetje zoals Maarten van Rossum. Dan heb ik het niet over uiterlijkheden :-) @ Therese Sorry geen analyses, maar kon dit niet laten.. En gefeliciteerd:-)

Dat fundament, die ondergrond, kan iemand zich door veel te lezen, in combinatie met taalgevoel, naar mijn idee ongemerkt eigen hebben gemaakt.

Ja, ik denk dat er dan al een worteltje zat dat ging groeien: dat taalgevoel, dat lezen. Schrijven past in het rijtje. Niet noodzakelijkerwijs, maar het misstaat en disfunctioneert niet.

Dat fundament, die ondergrond, kan iemand zich door veel te lezen, in combinatie met taalgevoel, naar mijn idee ongemerkt eigen hebben gemaakt.

Ja, ik denk dat er dan al een worteltje zat dat ging groeien: dat taalgevoel, dat lezen. Schrijven past in het rijtje. Niet noodzakelijkerwijs, maar het misstaat en disfunctioneert niet.

Ah. (Misschien) verschil van mening. En dat behelst ook mijn nadruk op het geschrevene. De echte bevlogenheid van de schrijver komt naar mijn mening voort uit het gevoel van een bevlogen lezer. Het gevoel van herkening bij het lezen van iets dat je raakt: de bevlogen, geraakte, lezer die denkt: 'Op die manier wil ik ook beschrijven wat ik zie, voel en beleef; die kanttekeningen wil ik ook plaatsen.' Dat is wat ik ook vaak proef op proeflezen. Gelukkig vaker dan het verlangen naar de bevestiging van een ego,dat zich uit in het etaleren van techniek. Want dat is nadruk op de schrijver. Nee, het uit je diepste de kern halen van een verhaal dat er voor jou toe doet, dat voor jou verschil maakt, iets toevoegt. Iets schrijven waarvan je denkt dat het anderen verrijkt en als het dat niet doet, soit,. Iets dat jou als schrijver tijdens het schrijven dichter bij jezelf heeft gebracht. Vanuit die intentie ervaar ik schrijven (klinkt weer gezwollen, maar bedoeld in alle bescheidenheid). En daarna - voor de lezer ongemerkt - bijschaven met techniek. Het moeilijkste gedeelte.

Of je juist de lezer verder van zichzelf brengt...

Of je juist de lezer verder van zichzelf brengt...

Dat vind ik dan paradoxaal gezien persoonlijk.

Vind jij het een compliment als iemand jou bevlogen noemt of is dat voor jou een scheldwoord ? En daar ben ik echt nieuwsgierig naar.

Het boeit me niet. Ik zou graag willen dat mijn werk beoordeeld werd, niet ikzelf.

Ik begrijp je reactie niet zo goed. In een andere discussie zei je het volgende: 'Dat zou ik kunnen doen. Ik heb ook al flink wat geschreven, en afgemaakt. Waaronder drie romans en talloze korte verhalen. Maar ik wil niet met een roman debuteren die "gaat wel" is." Daarmee geef je toch aan dat je het maximale uit jezelf wil halen, Ik lees toewijding :-)

Ja, dat geldt voor mij misschien wel. Maar er zijn er genoeg hier die zo graag willen publiceren dat ze de moeite niet nemen om in die zin bevlogen te zijn. Ze zijn bevlogen als het om het publiceren(boekpresentatie, in de winkels liggen, je eigen boek in handen, in de kast!) aan komt, dat er een martelgang aan leren en herschrijven aan vooraf gaat die ook bevlogenheid vergt als het erop aan komt om je fouten onder ogen te zien en van dat zesje naar een zeven of misschien wel een acht te gaan, willen ze niet weten. Ze hebben publicatie immers al onder handbereik, door POD. Van Rossum of Van Rossem? Die roofridder, daar kan ik wel mee leven :-p

Maarten van Rossum (ook Marten en Rossem; Zaltbommel, ca.1478 – Antwerpen, 7 juni 1555) was een Gelderse legeraanvoerder, die buiten zijn vaderland door de nietsontziende manier, waarop hij oorlog voerde, zeer werd gevreesd.

(Wikipedia)

Of je juist de lezer verder van zichzelf brengt...

Dat vind ik dan paradoxaal gezien persoonlijk.

:D een uitstapje.

Het schrijversforum moest meer een discussieforum worden. Dat is dan gelukt. Hemel, wat verschillende meningen. Waar leidt het toe? Ik vind mezelf een bevlogen schrijfster omdat ik enthousiast ben. Is dat genoeg? Nee, maar wel heel belangrijk. Vanuit je hart schrijven is voor mij het belangrijkste. Daar komt interesse en een beetje taalkennis bij. Een zakelijk tekst is aan mij niet besteed. Niets is zo saai als dat. Hoe goed iemand op dat gebied ook kan schrijven. Ik ga weer verder met mijn bevlieging.

Prima toch? Zorg dat je niet neerstort . :)

:D Nee, Ik waag me nooit weer aan nieuw apparatuur. Ik zoek naar een geschikte, betaalbare vakantie. O, weer off topic. Maar ik bedoel wel een vakantie zonder tvliegen. Gelukkig, weer on topic.

[quote Tja]Vanuit je hart schrijven is voor mij het belangrijkste.[/quote] Mee eens. Mooi gezegd, trouwens.

Quote Angus: Nee, het uit je diepste de kern halen van een verhaal dat er voor jou toe doet, dat voor jou verschil maakt, iets toevoegt. Iets schrijven waarvan je denkt dat het anderen verrijkt en als het dat niet doet, soit,. Iets dat jou als schrijver tijdens het schrijven dichter bij jezelf heeft gebracht. Vanuit die intentie ervaar ik schrijven (klinkt weer gezwollen, maar bedoeld in alle bescheidenheid). En daarna - voor de lezer ongemerkt - bijschaven met techniek. Het moeilijkste gedeelte. Ik schrijf in opdracht, soms schrijf ik in een ander genre - bij wijze van experiment, maar de meeste voldoening haal ik uit schrijven zoals Angus dat hierboven zo mooi verwoordt.

Angus, voor mij is die kern van het verhaal, omringd door nuances ook waar het om draait. Dan bots ik vaak genoeg tegen de beperking van techniek. Techniek bevat nogal veel probleemoplossing.

Maarten van Rossum (ook Marten en Rossem; Zaltbommel, ca.1478 – Antwerpen, 7 juni 1555) was een Gelderse legeraanvoerder, die buiten zijn vaderland door de nietsontziende manier, waarop hij oorlog voerde, zeer werd gevreesd.

(Wikipedia)[/quote] Juist die bedoel ik :-) Als die niet bevlogen was dan weet ik het echt niet meer.

Parrot, wat bedoel met precies met dat het schrijven je dichter bij jezelf heeft gebracht?

Ik heb woorden gevonden voor wat ik voel en wil uitdrukken. Daardoor wordt de beleving van die gevoelens intenser.

Bedankt.

Maakt het voor de schrijver uit of je uit je hart schrijft? Nee. Hooguit maakt het het vak wat aangenamer als je het met plezier doet, maar daar heeft de lezer geen boodschap aan.

Maakt het voor de schrijver uit of je uit je hart schrijft? Nee.

Dat zal iedereen die schrijft toch zeker zelf mogen beoordelen?

Maakt het voor de schrijver uit of je uit je hart schrijft? Nee. Hooguit maakt het het vak wat aangenamer als je het met plezier doet, maar daar heeft de lezer geen boodschap aan.

Jawel, want als je niet vanuit je hart schrijft zou dat voor mij betekenen dat ik het verhaal dat ik schrijf niet boeiend vind (ik leg er mijn hart immers niet in). Dat betekent ook gelijk dat ik totaal geen moeite erin wil steken - je schrijft een verhaal immers omdat je iets wil delen met de wereld toch? Maar als je daar geen moeite in steekt, is het verhaal slecht. En het is immers wel zo dat de meeste schrijvers schrijven omdat ze een verhaal willen delen, niet omdat ze per se enkel geld willen verdienen met het vertellen en het ze voor de rest geen zier interesseert. Ja, als je alleen voor geld schrijft kan ik me voorstellen dat je schrijft zonder het uit je hart te doen, maar dat is volgens mij nooit de bedoeling als het om fictie gaat. Daar hebben we het over, toch? Je kunt nooit je beste beentje voorzetten voor iets waar je je niet voor interesseert. En interesse = uit je hart komen, naar mijn idee.

Überhaupt is creatief schrijven een vorm van hartenwerk, want anders zou niemand eraan beginnen - dan kon je toch beter iets anders gaan doen? Creatief schrijven is geen must. Maar de een heeft er wel een groter hart voor dan de ander.

Überhaupt is creatief schrijven een vorm van hartenwerk, want anders zou niemand eraan beginnen - dan kon je toch beter iets anders gaan doen? Creatief schrijven is geen must. Maar de een heeft er wel een groter hart voor dan de ander.

Helemaal eens.

(...) Creatief schrijven is geen must. Maar de een heeft er wel een groter hart voor dan de ander.

En de één gaat daar handiger mee om dan de ander.

Maakt het voor de schrijver uit of je uit je hart schrijft? Nee.

Dat zal iedereen die schrijft toch zeker zelf mogen beoordelen?

Sorry, ik bedoelde natuurlijk: maakt het voor de lezer uit.