Wat moeten vrouwen schrijven?

Het gemiddelde van de gehele populatie is welliswaar 100, maar dat is niet waar voor iedere groep in de populatie.

En daarom is het zo belangrijk te vermelden wat die zogenaamde populatie is. Want daar wordt maar al te vaak de hand mee gelicht. Om maar te zwijgen van alle "trucjes" die worden gebruikt om hoger te scoren in de bekende tests. Wat moeten vrouwen schrijven om literaire prijzen te winnen? Volgens mij heb ik het antwoord al 10 keer gegeven: schrijf als een mens, een individu en niet als een vrouw. Overigens lijkt het me sterk dat er bij de FSB naar de pseudoniemen wordt gekeken, omdat dat "fake-pseudoniemen" zijn, het zijn codes om de informatie anoniem bij elkaar te houden. Vorig jaar had ik de naam Sagittarius Serpentarius gekozen, omdat het bij het verhaal paste. Dat heb ik tot dusver altijd gedaan.

Daarom wordt er hier niet meer gegeten, Wil. Je weet de namen wel uit te zoeken, Schlim. Verdorie, kan ik niet terugscrollen zonder dat mijn reactie verdwijnt. Niet dat iemand daarop zit te wachten, maar ik heb geen zin om het nogmaals te schrijven. Lui? Ja, en laat ook.

Bavarios, IQ-testen meten wel degelijk verbaal IQ en probleemoplossend vermogen. Beide heb je nodig om te schrijven. Bij verbaal IQ moet je denken aan kunnen begrijpen van taal, iets kunnen uitleggen, verhalen op plaatjes kunnen rangschikken en dergelijke. Bij Performaal IQ hoort puzzels oplossen. Dat laatste helpt bij plots bedenken en logisch kloppende analyses maken in verhalen. Dus als Tja een laag Performaal IQ zou hebben zou ze haar verhaal over een vliegtuigramp niet kloppend hebben kunnen schrijven en alle technische details passend in het plot hebben kunnen schrijven.

Ja, maar het iq meet ook allerlei wiskundige zaken en het oplossen van rekensommetjes en ruimtelijk inzicht. Is allemaal niet nodig bij het schrijven van een boek. Verbaal IQ is wel belangrijk, maar de rest niet of zeer weinig. Je kunt dus een overall iq van 100 scoren en bij verbaal iq hoog, en daarmee een meesterwerk schrijven.

Ik denk wel degelijk dat intelligentie belangrijk is bij het schrijven. Overigens kun je niet stellen dat sociale intelligentie en creativiteit losstaan van intelligentie.

Nou, ik zal het je sterker zeggen. Ik vermoed dat een hogere intelligentie vaak ten koste gaat van sociale intelligentie. Dit is gebaseerd op mijn ervaring in de praktijk. Mensen die intelligent zijn denken vaak veel meer dan minder intelligente mensen. Dit gaat nogal vaak ten koste van hun intuitie en dus sociale intelligentie.

Hoe intelligenter je bent, hoe meer je kunt verzinnen, zowel op sociaal als op creatief gebied. Je hoeft echter niet geniaal te zijn om een boek te schrijven.

Ja, ik zie helemaal geen verband tussen iq intelligentie en creativiteit. Dat staat er i.m.o. totaal los van. Ik ken mensen met een lage intelligentie maar met een enorme creativiteit. Nee, ik zie hier geen enkel verband tussen, temeer omdat iq het logisch denken meet, en creativiteit vaak een zekere onlogica vergt. Een kronkeltje in de hersenen om dingen iets anders te zien.

Ik vraag mij af of je een goed mens moet zijn om een literaire prijs te winnen?

Nee. Ik ben het voor de rest eens met Wil K. over het andere onderwerp, alhoewel vrouwen in een veel betere positie zijn om hierover te oordelen. Maar op basis van logisch redeneren zou ik het met Wil K. eens moeten zijn.

De inhoud wordt mede beinvloed door onze drive. Onze gedachten, fantasiën en creativiteit staan niet los van onze dagelijkse beleving, denk ik.

Wat moeten vrouwen schrijven om literaire prijzen te winnen? Volgens mij heb ik het antwoord al 10 keer gegeven: schrijf als een mens, een individu en niet als een vrouw.

Dat kun je wel zeggen, maar ik zie geen verschil tussen een mens en een vrouw. Alle vrouwen zijn mensen, maar niet alle mensen zijn vrouwen. Als je de GGD neemt, namelijk dat ze allemaal werken - man, mens en vrouw, en in het onderhavige onderwerp werken schrijven heet - dan blijft de vraag waarom de ene mens haar vrouwelijkheid zou moeten afleggen om tot individu te worden en de andere mens niets moet afleggen omdat de prijzen in het verschiet liggen voor die ene, met mannelijkheid beklede categorie. Bovendien - wat belangrijker is - je kunt dit wel vinden, maar geef eens voorbeelden, bewijzen van de juistheid van je stelling? Welke vrouw, dus, heeft als individu geschreven en niet als vrouw en bereikte daarmee een hoge status in Letterenland? Dit bezijden mijn eigen schrijfidentiteit, want in principe ben ik het met je eens.

Ben het eens met Bavarios, Schlimazlnik en Wil K. Begrijp ik je goed dat je zegt dat wat ik geen inhoud noem in dit topic van invloed is op de inhoud, Wil? Schlimazlnik, je hebt eerder in dit topic al beschreven het verschil tussen als mens en als vrouw schrijven door middel van een voorbeeld, klopt dit? Bavarios, ik denk dus wel dat je een goed mens moet zijn (in je boek) om een literaire prijs te winnen (geen foutloos mens). Ik daag je uit om met een tegenvoorbeeld te komen.

Odile, inderdaad. Dit topic alleen al kan invloed hebben op ons schrijven. Lijkt misschien vergezocht, maar ik denk nu meer dan voorheen na over de toon in mijn verhalen. Moet ik misschien wat minder schrijven over liefde e.d.? Moet ik opletten dat ik in mijn verhalen voldoende stoere taal bezig? Verhalen met ballen schrijven? Of kan ik me er beter op richten om mijn verhalen complexer te schrijven, met meer lagen. Ingenieuzer? Dan ga ik me aanpassen ... Wil ik dat? Uit dit onderzoek http://www.rug.nl/corporate/nieuws/archief/archie… blijkt dat vrouwelijke auteurs in veel mindere mate door prestigieuze uitgeverijen worden uitgegeven. Trek die lijn door, en je weet meteen waarom minder vrouwen in de prijzen vallen. We moeten ons dus niet afvragen wat we moeten schrijven, maar eerder waarom we niet door grote uitgeverijen worden uitgegeven. En dan kom je toch weer bij het beloningssysteem uit... Kan dr ook niks aan doen. Ik denk niet dat we onze indentiteit hoeven af te leggen, maar er gewoon wat minder de nadruk op moeten leggen. Deze discussie wakkert die nadruk juist aan. Dit ook. http://www.annabijnsprijs.nl/ En deze: http://maartendessing.blogspot.nl/2011/11/uitslui… Bestaat er ook een literaire prijs voor uitsluitend mannelijke auteurs? Door de vraag te stellen zoals in de beginpost halen wij de emancipatie van de vrouw eerder onderuit, dan dat we die aanjagen. Het zou ons meer opleveren wanneer we zorgen dat er meer vrouwen aan het hoofd komen te staan van grote uitgeverijen. Ik heb daar overigens geen zicht op. Ons afvragen of we wellicht dommer zijn dan mannen is ... dom.

Het zou ons meer opleveren wanneer we zorgen dat er meer vrouwen aan het hoofd komen te staan van grote uitgeverijen. Ik heb daar overigens geen zicht op.

Ik wel en ik kan je een feit geven: aan het hoofd van veel grote uitgeverijen (in elk geval die waar mijn werk uitkwam / uitkomt / zal uitkomen), vinden we vrijwel louter vrouwen.

Ons afvragen of we wellicht dommer zijn dan mannen is ... dom.

Wie vroeg zich dat af?

Thérèse, dat meende ik te lezen in de discussie over het IQ. Ik kan me vergissen. Fijn te lezen dat bij de grote uitgeverijen vrouwen goed vertegenwoordigd zijn in de top. Dit (gedateerde) artikel verklaart voor een deel ook de verdeling van de prijzen. http://www.groene.nl/2007/35/wij-willen-goede-lit…

Als je de GGD neemt, namelijk dat ze allemaal werken - man, mens en vrouw, en in het onderhavige onderwerp werken schrijven heet - dan blijft de vraag waarom de ene mens haar vrouwelijkheid zou moeten afleggen om tot individu te worden en de andere mens niets moet afleggen omdat de prijzen in het verschiet liggen voor die ene, met mannelijkheid beklede categorie.

Mee eens. En ik denk daarover door, en over die grote uitgeverijen, mannen die van koken wedstrijden weten te maken, de competiedrang, en toen dacht ik ineens aan mijn moeder. Want mijn moeder zei eens dat beroemdheden, politici en ondernemers mensen zijn die zich minder goed voorstellen wat er allemaal mis kan gaan. Ze zijn dus minder geremd en minder voorzichtig. Vrouwen, zeker moeders, zijn van nature geneigd om elke situatie te analyseren op gevaar. Tenslotte moet je je gezin en je kinderen beschermen en dat kan alleen als je de nodige voorzichtigheid betracht. Terwijl mannen, tot pak m beet 1978, juist risico's moeten nemen. Ze moeten geld verdienen (prooien vangen), de concurrentie uitschakelen en de vijand aanvallen... liefst zonder te denken: 'Nou, hij is wel erg groot hoor. Misschien gaat dat wel pijn doen, als ik hem aanval. Wegrennen is ook een optie.' Nemen mannnen die schrijven daarin ook meer risico en wordt dat beloond?

Ja, dat las ik ook, Wil, alleen hebben IQ en domheid naar mijn idee niet veel met elkaar te maken. Ik ken zeer intelligente mensen die ontzettend domme dingen doen. 't Is ook een kwestie van definitie, natuurlijk, wat je onder het een en het ander verstaat. P.S. Mooi artikel, over Artemis.

Vrouwen, zeker moeders, zijn van nature geneigd om elke situatie te analyseren op gevaar.

Maar toch niet alleen op gevaar - ook op goede resultaten <- en niet alleen voor de zoons.

Nemen mannnen die schrijven (...) ook meer risico en wordt dat beloond?

Misschien weten mannen niet eens wat risico is. :)

Vrouwen, zeker moeders, zijn van nature geneigd om elke situatie te analyseren op gevaar.

Maar toch niet alleen op gevaar - ook op goede resultaten <- en niet alleen voor de zoons.

Ah ja, daar heb je gelijk in. Die kant zag ik over het hoofd.

Nemen mannnen die schrijven (...) ook meer risico en wordt dat beloond?

Misschien weten mannen niet eens wat risico is. :)

Haha, als jongensmoeder kan ik zeggen: nope, ze hebben geen idee!

Misschien moet er voor proza net zoiets komen als de Turing Nationale gedichtenwedstrijd. Dan worden manuscripten gelezen zonder aanziens des persoons. Ik zou heel benieuwd zijn wie er dan een literaire prijs in ontvangst mocht nemen. Zoiets als 'The voice of Holland' maar dan voor schrijvers. Want ook personality zou best eens een rol kunnen spelen bij het toekennen van literatuurprijzen.

Ik heb niet gezegd dat vrouwen dommer zijn. Alleen dat er meer mannen helemaal in de top zitten en trouwens ook helemaal onderaan (zwaar gehandicapt). Voor de rest zijn er dus geen verschillen. Ik vroeg mij af of er een verband tussen is, maar zoals Bavarios zegt, een zekere irrationaliteit wordt gewaardeerd. Dat zou in het voordeel zijn van vrouwen, mits we onze irrationaliteit goed op papier krijgen en daarvoor is juist rationaliteit weer handig. Mja, hier in huis is mijn man de voorzichtigheidsfreak en ben ik roekelozer... Ik moet dan ook vaker naar de Eerste Hulp, hij niet. Neemt niet weg dat de gedachtengang interessant is. Misschien durven we onszelf minder bloot te leggen op papier? Zou kunnen. Wil ik herhaal voor jou, zoals welke mannen schrijven. Zoals de ruwe mannen? Of zoals literaire mannen schrijven? Ik heb niet de neiging als ik een boek lees voortdurend te letten op het geslacht van de schrijver. Lijkt mij storend. Het lijkt mij ondoenlijk om voor boeken de identiteit van de auteur te verbergen, vertraagt dat niet het uitgeven van een boek? Nu ja, misschien is daar een oplossing voor te verzinnen, maar mijn puzzelcentrum zegt dat dat niet kan. O help, als personality uitmaakt voor het toekennen van literatuurprijzen doe ik niet mee. Het is zoiets als democratisch besluiten of 2+2 gelijk is aan 4.

Misschien maakt personality niets uit, maar ik zou er mijn hand niet voor in het vuur durven steken. Citaat Odile: Wil ik herhaal voor jou, zoals welke mannen schrijven. Zoals de ruwe mannen? Of zoals literaire mannen schrijven? Odile, ik weet niet of ik deze vraag goed begrijp, maar ik zou niet willen schrijven 'als' wie dan ook. Alleen als mezelf.

Naar aanleiding van de zoveelste mannelijke winnaar van een prestigieuze literaire prijs (m.n. nu de Libris Literatuurprijs) zat ik daar een beetje over te denken en te filosoferen met Simon, wat uitmondde in de vraag: Wat (voor soort boek) moeten vrouwen schrijven, zodat mannen het interessant vinden? Of anders geformuleerd: Wat voor tekst, geschreven door vrouwen, willen mannen graag lezen? (en dan zó graag dat ze het een prijs zouden toekennen).

Neem een mannelijk pseudoniem aan?

Ik denk, Thérèse dat jouw boek over jouw vader wel door mannen gelezen zal worden. Het onderwerp is namelijk interessant. Geeft een perspectief op de werkelijkheid die we nog niet wisten. Ik denk niet dat een mannelijk pseudoniem nodig zal zijn voor dit boek.

Met andere woorden: Als het onderwerp maar interessant is, dan lezen mannen het wel. Nou, dat kan toch niet al te moeilijk zijn.

Ik denk, Thérèse dat jouw boek over jouw vader wel door mannen gelezen zal worden. Het onderwerp is namelijk interessant. Geeft een perspectief op de werkelijkheid die we nog niet wisten. Ik denk niet dat een mannelijk pseudoniem nodig zal zijn voor dit boek.

Het is wel het type avonturen waar een vrouw niet snel in verzeild raakte - toen. Er komt geen mannelijk pseudoniem, overigens. Ik kom nu wel op de gedachte: moet een (prijswinnend) verhaal dan over een man gaan? Sommigen halen J.K. Rowling aan als uitzondering die de regel bevestigt, maar Harry Potter is wel een jongen.

Met andere woorden: Als het onderwerp maar interessant is, dan lezen mannen het wel. Nou, dat kan toch niet al te moeilijk zijn.

Dat impliceert dat de mannenonderwerpen gemakkelijk zijn?

Ik heb gelezen dat als je kinderboeken schrijft voor zowel jongens als meisjes, dat je dan het beste een jongen als hoofdpersoon kan nemen, omdat (over het algemeen) meisjes zich wel makkelijk in een jongen kunnen verplaatsen, maar dat jongens zich moeilijker met een meisjeshoofdpersoon kunnen identificeren. Wellicht geldt dat simpelweg ook voor volwassen jongens.

Heb ik gedaan, Via. Zelfs twee jongens. Een goede en een kwade.

Met andere woorden: Als het onderwerp maar interessant is, dan lezen mannen het wel. Nou, dat kan toch niet al te moeilijk zijn.

Dat impliceert dat de mannenonderwerpen gemakkelijk zijn?

Nee. Ik reageer op de reactie van Odile: "Ik denk, Thérèse dat jouw boek over jouw vader wel door mannen gelezen zal worden. Het onderwerp is namelijk interessant." Sarcasme. Maar als jij een verschil maakt tussen mannenonderwerpen en vrouwenonderwerpen, waarom stel je dan je vraag? Dan ga je als vrouw toch schrijven over mannenonderwerpen, als je door mannen gelezen wil worden. En wat dan die mannenonderwerpen zijn, dat haal je dan uit de prijswinnende boeken. Ik vind het een echt non-onderwerp. Of genuanceerder; ik kan niks met je vraagstelling. Ik zie me niet als schrijver. Maar om de een of andere reden wil ik wel schrijven. Om iets kwijt te kunnen. Om iets te uiten. Maar dat gaat van mij uit. Dat is vanuit mij gericht. En niet op iemand gericht. En waar ik me dan in wil aanpassen, of in wil bekwamen, is de vorm waarin mijn verhaal gegoten moet worden. Dat gaat over het "hoe". Maar als ik mezelf de vraag ga stellen "wat" zoals jij doet. Vind ik vreemd. Als het "wat" moet ik schrijven de leidende vraag is voor een schrijver....

Je moet het niet groter maken dan het is, Angus. Dit onderwerp maar een onderdeel van al het vele wat een schrijver zich kan afvragen. Het is niet de leidende vraag.

De inhoud wordt mede beinvloed door onze drive. Onze gedachten, fantasiën en creativiteit staan niet los van onze dagelijkse beleving, denk ik.

Daar ligt misschien de kern van het probleem, vooral bij moderne multitaskende vrouwen (werk/carrière, gezin/kinderen, sekspartner, uiterlijk/gezondheid, huishouden/gezelligheid, relatie met moeder, vriendin/aardig gevonden worden; en de eeuwige vragen "wat moet ik aan?" en "wat gaan we vanavond eten?"). Hou je nog tijd over om diep na te denken over de morele consequenties van de Afrikaanse mijnbouw en daarover te lezen en te discussiëren?

Dat kun je wel zeggen, maar ik zie geen verschil tussen een mens en een vrouw. Alle vrouwen zijn mensen, maar niet alle mensen zijn vrouwen.

Volgens mij was jij degene die de initiële vraag stelde wat een vrouw moet schrijven en dat niet formuleerde als "Wat moet iemand schrijven om...?" en bovendien was jij degene die het opviel dat de er geen mensen bij de winnaars zaten. Je hebt je evenmin afgevraagd of er andere verschillen waren tussen winnaars en niet-winnaars. Leeftijd, IQ, seksuele geaardheid, religie, herkomst, gezondheid, beroep, uiterlijk, etc.

Nemen mannnen die schrijven daarin ook meer risico en wordt dat beloond?

Het enige risico dat vrouwen echt afwegen, is of ze na hun actie wel aardig gevonden worden en nog geaccepteerd worden. Als je dat ook in je boeken doet, dus vooral bezig zijn met de vraag of de lezer het goed vindt, dan neem je niet het risico origineel en afwijkend te zijn. Dat zijn eigenschappen van verhalen die gewaardeerd worden in de literatuur en prijzen winnen: origineel en afwijkend (en dat kan op verschillende vlakken, thema, taalgebruik, etc).

Ik denk, Thérèse dat jouw boek over jouw vader wel door mannen gelezen zal worden. Het onderwerp is namelijk interessant. Geeft een perspectief op de werkelijkheid die we nog niet wisten.

Ik zou (aan de hand van de tekst van het boekvoorsteltopic) niet weten waarom dat boek voor mannen interessant zou zijn. En die werkelijkheid is best bekend als je wat belezener bent, of met een van de talloze mensen spreekt die hetzelfde of iets soortgelijks hebben meegemaakt, of mensen kennen die het hebben meegemaakt. De details over het leven van Thérèse of dat van haar vader mogen dan afwijken, maar wie zijn zij om juist dat interessant te maken? Ik heb niet de indruk dat er iets in het boek zit dat het (in literair opzicht) uittilt boven de verhalen die ik al ken. Er is overigens, voor zover ik kan zien, maar één man die positief op de boekvoorstelling heeft gereageerd. Ik denk juist dat vrouwen het willen lezen, omdat die blijkbaar graag over het leven van andere vrouwen lezen (het bestaansrecht van vrijwel alle vrouwenbladen, van Yes tot Esta en van Viva tot Libelle, van Mijn geheim tot Margriet), en over zielige wezens in het algemeen.

Volgens mij was jij degene die de initiële vraag stelde wat een vrouw moet schrijven en dat niet formuleerde als "Wat moet iemand schrijven om...?" en bovendien was jij degene die het opviel dat de er geen mensen bij de winnaars zaten.

Ja, maar dat wil nog niet zeggen dat ik jou niet om uitleg over een statement van je mag vragen. Of mag iemand alleen een vraag stellen en applaudisseren bij elk antwoord.

Hou je nog tijd over om diep na te denken over de morele consequenties van de Afrikaanse mijnbouw en daarover te lezen en te discussiëren?

Daar zeg je wat. Ik zou van jou best dat boek willen zien over de handel en wandel van investeringsmaatschappij X. We hebben het hier over schrijven - niet over lezen. Lezen is van een geheel andere orde. Wat betreft je opmerkingen over mijn aanstaande boek: knap dat je nu al weet hoe het in elkaar steekt en waar het over gaat - op basis van het enkele ervan dat ik liet zien in de boekpresentatie.

Ik denk juist dat vrouwen het willen lezen, omdat die blijkbaar graag over het leven van andere vrouwen lezen (...), en over zielige wezens in het algemeen.

Ik wacht op de dag dat jij inziet dat je elke eventueel zinnige opmerking van jezelf volslagen teniet doet door in dezelfde opmerking andere mensen te kleineren. Laat ik het opvoedend één keer doen: stel dat je een zinnige opmerking of een interessante post schrijft: laat die dan zinnig blijven in zichzelf. Je hebt het helemaal niet nodig - en anderen ook niet - om een eventueel goede opmerking vergezeld te laten gaan van een belediging. Ik zei: laat ik het opvoedend één keer doen <- vooral voor jou en ook een beetje voor de deelnemers van het forum. Nu in dit topic er verder niet op ingaan, gewoon eens in je oren knopen.

De details over het leven van Thérèse of dat van haar vader mogen dan afwijken, maar wie zijn zij om juist dat interessant te maken?

Deze misschien als retorisch bedoelde vraag kent maar één antwoord: ik. En wie ben jij om daaraan te twijfelen. <- Merk op dat dit geen vraag is, en dus geen antwoord behoeft; dat een antwoord op deze plaats zelfs niet gewenst is, in tegenstelling tot mijn vraag die ik eerder stelde en wél binnen het topic past:

(...) ik zie geen verschil tussen een mens en een vrouw. Alle vrouwen zijn mensen, maar niet alle mensen zijn vrouwen. Als je de GGD neemt, namelijk dat ze allemaal werken - man, mens en vrouw, en in het onderhavige onderwerp werken schrijven heet - dan blijft de vraag waarom de ene mens haar vrouwelijkheid zou moeten afleggen om tot individu te worden en de andere mens niets moet afleggen omdat de prijzen in het verschiet liggen voor die ene, met mannelijkheid beklede categorie. Bovendien - wat belangrijker is - je kunt dit wel vinden, maar geef eens voorbeelden, bewijzen van de juistheid van je stelling? Welke vrouw, dus, heeft als individu geschreven en niet als vrouw en bereikte daarmee een hoge status in Letterenland?

Daar fiets je mooi omheen. Je hebt er dus geen antwoord op. Ik heb het wel door! :D

Ik zei: laat ik het opvoedend één keer doen <- vooral voor jou en ook een beetje voor de deelnemers van het forum.

en wie voedt jou dan op?

Nemen mannnen die schrijven daarin ook meer risico en wordt dat beloond?

Het enige risico dat vrouwen echt afwegen, is of ze na hun actie wel aardig gevonden worden en nog geaccepteerd worden. Als je dat ook in je boeken doet, dus vooral bezig zijn met de vraag of de lezer het goed vindt, dan neem je niet het risico origineel en afwijkend te zijn. Dat zijn eigenschappen van verhalen die gewaardeerd worden in de literatuur en prijzen winnen: origineel en afwijkend (en dat kan op verschillende vlakken, thema, taalgebruik, etc).

Ik ben bang dat je hier de vinger op een zere plek legt. Ik merk dat ik er zelfs in deze discussie mee bezig ben aardig gevonden te worden en dit belemmert mij om vrij te denken en schrijven. Dit is ook een aspect van wat ik Waarheid schrijven noem, namelijk opschrijven zonder belemmering van hoe aardig ik zal worden gevonden. Durven benoemen hoe ik iets zie.