Dubbel kritisch?

Ja, Bavavarios, jij moet de diplomatie ingaan. 'Wanneer het af is.' Uit eten vragen? Vanwege een pb? Jij bent ook wel een beetje raar, hoor. Wat bedoel je in godsnaam met 'onbeschikbaar'? Ben je zeker dat je geen chicklit hebt geschreven? :) Ik ben alleen maar practisch ingesteld. Meer niet. Maar het proeflezen kan niet vanwege 'nog niet af'. Ik zal maar niet vragen of je mijn ms wilt lezen alleen maar om te kijken of ik emotionele triggering heb toegepast. Voor het ene hoort het andere. Wat denk je?

Goede deal, als ik je tenminste heb begrepen. We wisselen elkanders manuscript uit. Maar je begrijpt toch wel dat ik geen halfbakken toestanden ga laten lezen. Het moet eerst af zijn. Als jouw manuscript te goed is dan behoud ik wel het recht mijn naam eronder te zetten toch? Dan mag jij die van mij houden. En ik ben onbeschikbaar voor etentjes omdat ik eerst mijn geniale meesterwerk (correctie: beste manuscript ooit) af moet hebben toch ;)

Wat betreft dat filmpje; Probeer even tussen de regels door te lezen (kijken in dit geval) Eerst, het gaat niet zozeer om het ingezonden manuscript. Nee, het Klinkt niet als iets wat ik zou lezen. De eerste zin is geen verzonnen zin maar een GEBOUWDE zin. Veel en veel te lang over nagedacht, herschreven als een recept bijna. Niemand ontspringt zo'n zin uit de geest! Je proeft de redactievergadering erdoorheen, om maar eens een cliche te gebruiken. Maar waar het mij om gaat is de wijze waarop deze twee uitgevers laten zien hoe ze een manuscript beoordelen. Met name de man in het witte shirt. -Eerste zin wordt beoordeelt -Technisch geanalyseerd -Probeert nog eventuele symboliek van eerste zin te ontleden ("nou ja, kan nog alle kanten op") -Kan ik er iets mee? -Zegt het me iets? -Uitgever is zelfs bereid om de openingszin nog voor lief aan te nemen, bij de tweede zin geeft hij op. Dus het lijkt me dat er WEL DEGELIJK een poging wordt ondernomen om tekst, al is het maar een openingszin, kritisch te beoordelen. Ik kreeg wel het idee dat een en ander in scene was gezet. Maar als ze bovenstaande denkwijze aanhouden op een normale werkdag dan mogen onbekende (goede) schrijvers nog hopen op feedback...! Iemand het hier mee eens? En ja, dat een van hen soms checkt of manuscripten uit een inrichting komen, vond ik wat minder. Moraal van het verhaal; maak je openingszin dermate begrijpelijk, naast origineel, dat een uitgever je niet voor idioot verklaart! :) Gr.

Wat betreft dat filmpje; Probeer even tussen de regels door te lezen (kijken in dit geval) Eerst, het gaat niet zozeer om het ingezonden manuscript. Nee, het Klinkt niet als iets wat ik zou lezen. De eerste zin is geen verzonnen zin maar een GEBOUWDE zin. Veel en veel te lang over nagedacht, herschreven als een recept bijna. Niemand ontspringt zo'n zin uit de geest! Je proeft de redactievergadering erdoorheen, om maar eens een cliche te gebruiken. Maar waar het mij om gaat is de wijze waarop deze twee uitgevers laten zien hoe ze een manuscript beoordelen. Met name de man in het witte shirt. -Eerste zin wordt beoordeelt -Technisch geanalyseerd -Probeert nog eventuele symboliek van eerste zin te ontleden ("nou ja, kan nog alle kanten op") -Kan ik er iets mee? -Zegt het me iets? Een van de twee is zelfs bereid om de openingszin nog voor lief aan te nemen, bij de tweede zin geeft hij op. Dus het lijkt me dat er WEL DEGELIJK een poging wordt ondernomen om tekst, al is het maar een openingszin, kritisch te beoordelen. Ik kreeg wel het idee dat een en ander in scene was gezet. Maar als ze bovenstaande denkwijze aanhouden op een normale werkdag dan mogen onbekende (goede) schrijvers nog hopen op feedback...! Iemand het hier mee eens? En ja, dat een van hen soms checkt of manuscripten uit een inrichting komen, vond ik wat minder. Moraal van het verhaal; maak je openingszin dermate begrijpelijk, naast origineel, dat een uitgever je niet voor idioot verklaart! :) Gr.

Als ik die man was zou ik zijn manuscript als pod boek in de verkoop zetten. Volgens mij is iedereen onderhand wel benieuwd naar zijn ms. Ik zou 'm zelfs willen kopen, puur voor de fun. Oproep aan Godfried (als je dit leest): je bent een cultheld op internet. We willen graag je manuscript Deniz van Mannenliefde lezen.

Bij mij werkt het beter als iemand normaal en rustig, ja, zelfs aardig vertelt wat er mis aan is. Dat is wat ik ook probeer tenminste, als mensen mij om advies vragen. Afzeiken, ja, daar maak je mensen juist nerveus van! En afzeiken is de gemakkelijkste vorm van kritiek uiten. Geef maar eens een beter voorbeeld dan alles zelf zondermeer keihard af te kraken... op een rustige manier.

Bij mij werkt het beter als iemand normaal en rustig, ja, zelfs aardig vertelt wat er mis aan is. Dat is wat ik ook probeer tenminste, als mensen mij om advies vragen. Afzeiken, ja, daar maak je mensen juist nerveus van! En afzeiken is de gemakkelijkste vorm van kritiek uiten. Geef maar eens een beter voorbeeld dan alles zelf zondermeer keihard af te kraken... op een rustige manier.

Er is vanalles wat. Er zijn er die rustige commentaar leveren, anderen geven misschien alleen positief commentaar, weer een ander met een sarcastisch toontje. Er zijn schapen, koeien en geiten. Waarom wil je van een koe een schaap maken?

Zonder ook maar een moment iemand te willen veroordelen, als schrijver en zijn of haar schrijfstijl; Het "slechtste" voorbeeld dat ik ben tegengekomen als uitgegeven boek; WAAROM QUELLA, van Abdellah Cheikh, door uitgeverij PAMAC http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/waarom… Ik gebruik het soms als motivatie ter inspiratie. Dit boek is gewoon grappig, zo slecht is het geschreven. (qua techniek, ik heb het niet over plot of idee) Let vooral op hoe alles is beschreven tot op de vierkante centimeter! Het zou natuurlijk kunnen dat we te maken hebben met een oplettende politie-inspecteur maar juist die suggestie blijft achterwege. En dan faalt de tekst. Maar persoonlijk vind ik de eerste bladzijden niet inspirerend genoeg om te veronderstellen dat we te maken gaan krijgen met een bijzonder, uniek verhaal... Meteen maar weer een SIG Sauer met geluiddemper op de eerste pagina lijkt me zo'n dooddoener. Let ook op de zin; "hij keek naar de vingers van zijn hand" Ja, waar zaten zijn vingers anders aan vast? aan zijn hoofd?! DIT is, denkende aan voorgaand filmpje, dus zo'n manuscript dat door uitgevers meteen opzij wordt gelegd na de eerste zin. Het kan bijna als voorbeeld worden gebruikt. Echter; het is wel uitgegeven! Dat geeft toch te denken qua kwaliteit van redacteurs? Ik bedoel, verschil in visie tussen de een en de ander wat een goed manuscript is.

Echter; het is wel uitgegeven! Dat geeft toch te denken qua kwaliteit van redacteurs? Ik bedoel, verschil in visie tussen de een en de ander wat een goed manuscript is.

Er was een tijd (tot ongeveer vorig jaar) dat iedere uitgever een knuffelallochtoon in zijn fonds wilde hebben. Mensen kopen dat graag, nieuwsgierig naar het exotische. En bij zo'n allochtoon is wat je "fout" noemt natuurlijk gewoon "charmant" *ironie*. Een allochtone schrijver die in Hooghaarlems schrijft is ongeloofwaardig, dat koopt men niet. Literair gezien misschien een mislukking, maar commercieel vermoedelijk wel in orde. Dat is denk ik het grote verschil tussen de oordelen hier en die van een jury, en anderszijds die van een uitgever: een uitgever moet de commerciële belangen in het oog houden, een jury en proeflezers hoeven alleen maar te kijken naar het taalkundige en narratieve deel. Voor commercieel belang geldt ook dat de kosten in de gaten moeten worden gehouden - en goede redacteuren kosten veel geld (niet dat ze niet gebruikt worden, maar het zijn ook maar mensen, een tweede kan er niet altijd vanaf en je kunt ze ook niet te veel tijd in een boek laten steken).

recenseren onde rproeflezen behoort vooral eerlijk en fatsoenlijk te gebeuren en dat kan perfect zonder belerend of grof te zijn. zoals Bavarios aanhaald kan je geen gezichten zien an dat moet de commentator in rekening nemen. wij allemaal trouwens. wij zijn hier op een blindemansforum en dan worden commentaren geëvalueerd op hun inhoud, maar nog veel meer op hun schrijfwijze. de toon, het aanvoelen van de tekst daar moet dan extra aandacht aan gegeven worden. wil je niema,nd persoonlijk kwetsen, zorg dan ook dat je in je reactie daar geen aanleiding toe geeft. men kan immers niet zien dat je er een scheef, sarcastisch of ironisch glimlachje bij trekt. anderzijds heeft schlimazlnik helemaal gelijk dat sommigen de fout maken om commentaren op hun werk als commentaren op hun persoon te ervaren. daarvoor heb ik één conclusie. dan ben je niet klaar om op proeflezen te plaatsen.

Het klopt wat Schli zegt over je persoonlijk aangesproken voelen. Dat hoeft dus niet, want een tekst ben jij niet zelf. Toch moet je niet onderschatten hoezeer je je als schrijver verbonden voelt met jouw tekst. Kritiek op jouw tekst is soms heel moeilijk los te zien van kritiek op jouw persoon. Onterecht, helemaal waar, maar het gebeurt wel. Omdat creatief schrijven vaak heel dicht bij jezelf staat en je er ook veel van jezelf insteekt. Dat je als schrijver een dikke huid moet kweken en feedback moet leren aanvaarden is ook waar. Dat is een goede les voor ons allemaal. Juist daarom vind ik het goed dat je bij het geven van feedback zorgvuldig moet zijn. Feedback geven vraagt dezelfde precisie als schrijven. Dat doe je eerlijk en open (anders heeft de schrijver er niets aan) en objectief. Dus vrij van negatieve gevoelens en vooroordelen. Wat hierboven ergens wordt beoordeeld als 'afzeiken' zou niet moeten gebeuren. Proeflezen is tweerichtingsverkeer. De schrijver is helder over wat hij van proeflezers verwacht en reageert zorgvuldig en vrij van rancune of ander negatieve emoties op de feedback. De schrijver realiseert zich ook dat proeflezers de moeite hebben genomen om tijd in hun feedback te stoppen. Aan de andere kant behandelt de proeflezer de tekst en de schrijver met respect en zorgvuldigheid. En is bereid om uit te leggen wat hij bedoelt als iets niet duidelijk is. Als we op die manier hier op proeflezen met elkaar omgaan is er geen enkel probleem lijkt me. Feedback zou opbouwend en constructief moeten zijn. Helemaal goed. Maar dan moet je als schrijver wel open staan voor die feedback en er echt mee aan de slag gaan. Anders snap ik de frustratie die kan ontstaan bij proeflezers maar al te goed.

Zonder ook maar een moment iemand te willen veroordelen, als schrijver en zijn of haar schrijfstijl; Het "slechtste" voorbeeld dat ik ben tegengekomen als uitgegeven boek; WAAROM QUELLA, van Abdellah Cheikh, door uitgeverij PAMAC http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boeken/waarom… DIT is, denkende aan voorgaand filmpje, dus zo'n manuscript dat door uitgevers meteen opzij wordt gelegd na de eerste zin. Het kan bijna als voorbeeld worden gebruikt. Echter; het is wel uitgegeven! Dat geeft toch te denken qua kwaliteit van redacteurs? Ik bedoel, verschil in visie tussen de een en de ander wat een goed manuscript is.

Bij PAMAC vragen ze bij de meeste manuscripten een zak met geld erbij voor ze het uitgeven.

Over positieve of negatieve feedback: er bestaat ook zoiets als neutrale feedback. Gewoon de feiten (Tja voert dat tot in het extreme door). Maar hier lijkt te gelden: als het niet in lieve woordjes is verpakt, wordt het als negatief gezien. Maar waarom zou een proeflezer de moeite moeten doen om die lieve woordjes te verzinnen (die dan alles behalve verkeerd geïnterpreteerd mogen worden) als het daar helemaal niet om gaat? Zo'n neutrale feedback kan hard en bot overkomen, maar is in wezen niet negatief. Maar wat wil je dan? Een troostende schouder erbij en een pak Kleenex en de verzekering dat je toch wel heel erg goed schrijft al staan er wat foutjes in? Daar zijn andere mensen voor, daarvoor vraag je geen proeflezers.

Met de korte stukjes die hier op proeflezen geplaatst worden, krijg je ook weinig zicht op wat de goede kanten van een schrijver kunnen zijn. Als ik volledige verhalen te lezen krijg, heb ik meestal wel iets positiefs te melden over een verhaal, al was het maar één goed geschreven scene of een rijke fantasie, maar op zo'n kort stukje kun je zelden meer doen dan aangeven waar het hapert, vooral bij beginners die niet anders doen dan haperen.

hoewel ikzelf geen negatieve ervaringen of gevoelens heb bij feedback via proflezen wil ik toch mijn visie even duiden. het gaat niet over knuffeligheid of lieve woordjes maar gewoon opletten over hoe je het verwoordt. Bavarios schrijft eerder dat dingen harder kunnen overkomen dan bedoeld wordt omdat we geen lichaamstaal, gezichtsuitdrukkingen e.d. kunnen waarnemen. wel daar moet je als forummer wel rekening mee houden. zker als je cynisme, sarcasme en ironie gebruikt. verder kan het best cru, open en bloot, recht voor de raap, ... meegedeeld worden wat er niet deugt of beter kan/moet; liefst nog met een hint (of meer dan dat) naar HOE het beter kan. ikzelf heb liever een mierenneukerig advies van een pietje-precies dan te vrijblijvende algemene opmerkingen. met die laatste schiet je niet echt op omdat er dan niet duidelijk gezegd wordt waar het juist mis is of wat er dan concreet moet bijgespijkerd worden, laat staan hoe het dan wel kan. en net die detailkritiek is vaak de hardste. anderzijds mag ook van de schrijver enig incasseringsvermogen verwacht worden. we maken het allemaal mee dat net dat stukje dat we zelf zo leuk vinden ernstig tekortschiet of niet past in het geheel. ook kan en moet je als schrijver zelf - eerlijk en objectief - trachten het kaf van het koren uit de commentaren te scheiden. sommige commentaren gaan samen met een bepaalde opvatting, ben je het daar niet mee eens, dan heb je redenen om dat advies niet te volgen, maar zoals eerder gezegd zullen de commentaren in de grote meerderheid van de gevallen wel hun bestaansrecht hebben en een noodzakelijke aanpassing aan het licht brengen. (ook al is dat niet altijd de aanpassing waarover de opmerking gaat) zoals je zegt Schlimazlnik: feedback kan en mag hard en bot (cru, eerlijk, ...) zolang het niet negatief is ala 'amai wat slecht', dan schrijft men beter 'hier is nog erg veel werk aan' (liefst met opsomming van de belangrijkste tekorten). vaak gaat het om toon en nuance. net als in een verhaal. uiteraard zijn er altijd reacties waarvan men - soms zelfs de comentator zelf nadien - zegt dat het 'er over' is. maar dat is dan weer menselijk denk ik. maar al bij al vind ik dat er hier flink wat gediscussieerd wordt terwijl mij dit niet zo'n groot probleem lijkt te zijn. of ben ik verkeerd?

Het klopt wat Schli zegt over je persoonlijk aangesproken voelen. Dat hoeft dus niet, want een tekst ben jij niet zelf. Toch moet je niet onderschatten hoezeer je je als schrijver verbonden voelt met jouw tekst. Kritiek op jouw tekst is soms heel moeilijk los te zien van kritiek op jouw persoon. Onterecht, helemaal waar, maar het gebeurt wel. Omdat creatief schrijven vaak heel dicht bij jezelf staat en je er ook veel van jezelf insteekt. Dat je als schrijver een dikke huid moet kweken en feedback moet leren aanvaarden is ook waar. Dat is een goede les voor ons allemaal. Juist daarom vind ik het goed dat je bij het geven van feedback zorgvuldig moet zijn. Feedback geven vraagt dezelfde precisie als schrijven. Dat doe je eerlijk en open (anders heeft de schrijver er niets aan) en objectief. Dus vrij van negatieve gevoelens en vooroordelen. Wat hierboven ergens wordt beoordeeld als 'afzeiken' zou niet moeten gebeuren. Proeflezen is tweerichtingsverkeer. De schrijver is helder over wat hij van proeflezers verwacht en reageert zorgvuldig en vrij van rancune of ander negatieve emoties op de feedback. De schrijver realiseert zich ook dat proeflezers de moeite hebben genomen om tijd in hun feedback te stoppen. Aan de andere kant behandelt de proeflezer de tekst en de schrijver met respect en zorgvuldigheid. En is bereid om uit te leggen wat hij bedoelt als iets niet duidelijk is. Als we op die manier hier op proeflezen met elkaar omgaan is er geen enkel probleem lijkt me. Feedback zou opbouwend en constructief moeten zijn. Helemaal goed. Maar dan moet je als schrijver wel open staan voor die feedback en er echt mee aan de slag gaan. Anders snap ik de frustratie die kan ontstaan bij proeflezers maar al te goed.

Hoezo? Het kan best zo zijn dat er iemand een slechte dag heeft (ruzie met z'n vrouw/problemen op z'n werk/ongelukje met de auto), thuiskomt en een beginneling op proeflezen half sarcastisch begint te corrigeren om z'n eigen frustratie te sublimeren in commentaar. Hij weet dit echter zo te verbloemen dat hij ermee wegkomt. Win-win situatie: de persoon is gedeeltelijk z'n frustratie kwijt, en de persoon die iets op proeflezen heeft gezet is hoe dan ook van commentaar voorzien. Jij schetst een utopie. Zo zit de werkelijkheid helemaal niet in elkaar joh. De mens heeft soms een zwarte kant. Het is bijna lachwekkend, het paradijsje dat jij schetst. Bovendien: ik zit met borrelnootjes en popcorn te genieten als er eens sarcastisch en cynisch commentaar wordt geleverd. Ja, ik ben een slecht mens. So what?

Ik kan hier heel veel op zeggen, maar ik doe het niet. Behalve dan dat deze opmerking van jou Bavarois, precies laat zien wat er vaak fout gaat. Ik vind dat je op dit forum op open en eerlijke wijze elkaar neutrale feedback zou behoren te geven. Precies wat Schli schetst. Het zou prettig zijn als we gewoon wat volwassener met elkaar zouden omgaan. Helaas.

Ik kan hier heel veel op zeggen, maar ik doe het niet.

blijkbaar wel

Behalve dan dat deze opmerking van jou Bavarois, precies laat zien wat er vaak fout gaat. Ik vind dat je op dit forum op open en eerlijke wijze elkaar neutrale feedback zou behoren te geven. Precies wat Schli schetst. Het zou prettig zijn als we gewoon wat volwassener met elkaar zouden omgaan. Helaas.

Nee, je ontkent de realiteit. Je schetst een ideale robot-proeflezer, daarbij volledig voorbijgaand aan het feit dat een mens zo helemaal niet in elkaar steekt, en dat een proeflezer zowel goede als slechte onbewuste drijfveren kan hebben (of allebei tegelijk). Als je de realiteit eens zou accepteren, zou je je ook niet zo nodeloos druk maken elke keer.

Ik blijf erbij: als je voor iemand proefleest doe je dat zo zorgvuldig mogelijk en zonder bijbedoelingen of frustraties. Dat dit niet altijd de realiteit is, weet ik ook.

Nog even toevoegen: ik kan niet goed over Proeflezen op SOL oordelen omdat ik daar weinig kom. Ik heb wel de ervaring met een aantal mensen van hier die mijn MS hebben gelezen dat het proeflezen is verlopen op de manier zoals ik graag zou zien. Eerlijk en zorgvuldig. Ik lees zelf ook een paar manu's en probeer dat op dezelfde manier te doen. Want wat is het doel van proeflezen? Dat je als schrijver opbouwende kritiek krijgt waar je mee verder kunt. En als proeflezer leer je er zelf ook veel van voor je eigen werk. Wat hebben we er dan aan dat je sarcastisch bent of cynisch reageert? Doe het dan gewoon niet. En ja, ik weet ook dat er op proeflezen stukjes staan die er snel zijn opgeplempt en waar je als proeflezer eigenlijk niets mee kunt. Als je dat ziet kun je dat gewoon zeggen toch?

Ik blijf erbij: als je voor iemand proefleest doe je dat zo zorgvuldig mogelijk en zonder bijbedoelingen of frustraties. Dat dit niet altijd de realiteit is, weet ik ook.

Zorgvuldig kan prima samengaan met frustratie. Sterker nog, het zijn soms de meest gefrustreerde leraren die het beste commentaar leveren. Maar ik zie dat je weer op het moraalros bent geklommen om met je houten lans al het onrecht op deze wereld aan te vechten.

*mompelt iets over trollen en voeren*

*mompelt iets over trollen en voeren*

Niks trollen. Mijn versie van hoe de dingen in elkaar steken staan tien x zo dicht bij de waarheid als het utopische wereldje van Marjan B. Dus je zou eerder kunnen vermoeden dat Marjan B. een trol is.

Eens met Hekate. Ik trek mij terug in mijn utopische paradijsje en ga weer even tikken.

Bavarios, jij staat op nummer één wat discussies betreft. Wat ik tot in het extreme doorvoer ontgaat me, Schlim. Op zich misschien ook weer niet zo vreemd, omdat ik extreem ben. Maar jij ook. Dus is het niet zo verwonderlijk om tegenover elkaar te staan.

Wat ik tot in het extreme doorvoer ontgaat me, Schlim.

Je geeft alleen aan wat fout is, en hoe het wel moet. Zonder verdere poespas. Dat bedoel ik: neutraal tot in het extreme.

Een neutrale extremist. Hm.

Hoezo? Het kan best zo zijn dat er iemand een slechte dag heeft (ruzie met z'n vrouw/problemen op z'n werk/ongelukje met de auto), thuiskomt en een beginneling op proeflezen half sarcastisch begint te corrigeren om z'n eigen frustratie te sublimeren in commentaar. Hij weet dit echter zo te verbloemen dat hij ermee wegkomt. Win-win situatie: de persoon is gedeeltelijk z'n frustratie kwijt, en de persoon die iets op proeflezen heeft gezet is hoe dan ook van commentaar voorzien. Jij schetst een utopie. Zo zit de werkelijkheid helemaal niet in elkaar joh. De mens heeft soms een zwarte kant. Het is bijna lachwekkend, het paradijsje dat jij schetst. Bovendien: ik zit met borrelnootjes en popcorn te genieten als er eens sarcastisch en cynisch commentaar wordt geleverd. Ja, ik ben een slecht mens. So what?

Hier ben ik het echt niet mee eens. Mensen die zich afreageren op een stuk tekst van een ander omdat ze een klote dag hebben, hoe terecht de feedback ook is, noem ik onvolwassen. Ga eerst buiten tegen een boom aanschreeuwen of zo en geef dan je mening zonder emoties die elders thuishoren.

*mompelt iets over trollen en voeren*

Niks trollen. Mijn versie van hoe de dingen in elkaar steken staan tien x zo dicht bij de waarheid als het utopische wereldje van Marjan B. Dus je zou eerder kunnen vermoeden dat Marjan B. een trol is.

Kom toch eens uit het oordeel. We wonen niet allemaal in een omgeving waar beledigen en zonder verdere info mensen veroordelen normaal is.

Hoezo? Het kan best zo zijn dat er iemand een slechte dag heeft (ruzie met z'n vrouw/problemen op z'n werk/ongelukje met de auto), thuiskomt en een beginneling op proeflezen half sarcastisch begint te corrigeren om z'n eigen frustratie te sublimeren in commentaar. Hij weet dit echter zo te verbloemen dat hij ermee wegkomt. Win-win situatie: de persoon is gedeeltelijk z'n frustratie kwijt, en de persoon die iets op proeflezen heeft gezet is hoe dan ook van commentaar voorzien. Jij schetst een utopie. Zo zit de werkelijkheid helemaal niet in elkaar joh. De mens heeft soms een zwarte kant. Het is bijna lachwekkend, het paradijsje dat jij schetst. Bovendien: ik zit met borrelnootjes en popcorn te genieten als er eens sarcastisch en cynisch commentaar wordt geleverd. Ja, ik ben een slecht mens. So what?

Hier ben ik het echt niet mee eens. Mensen die zich afreageren op een stuk tekst van een ander omdat ze een klote dag hebben, hoe terecht de feedback ook is, noem ik onvolwassen. Ga eerst buiten tegen een boom aanschreeuwen of zo en geef dan je mening zonder emoties die elders thuishoren.

Ik zeg niet dat dit constant gebeurt. Ik zeg dat het kán gebeuren. Er lopen op deze aardkloot bovendien soms extreem dominante figuren die graag andere mensen corrigeren of een tik op de vingers geven. Het ideaalbeeld dat Marjan B. schetst is er één voor fabeltjes. En daarnaast..waarom denk je dat programma's als Idols in de eerste ronden één van de meest bekeken programma's ter wereld zijn? Mensen zitten thuis voor de buis met een bakje popcorn te genieten hoe kandidaten weggestemd worden op een cynische en sarcastische wijze. Mensen die hier sarcasme en cynisme resoluut afwijzen neigen naar hypocrisie. Ik zou hier op dit forum nooit iemand z'n stukjes op sarcastische wijze afkraken, maar dat is mijn persoonlijke keus . Anderen doen dat misschien wel. Ik ga ze hun pleziertje niet ontnemen omdat ik graag in een utopie zou willen leven.

Ik vind dat je op dit forum op open en eerlijke wijze elkaar neutrale feedback zou behoren te geven. Precies wat Schli schetst.

Schli en neutraal? Nou, op basis van mijn mensenkennis weet ik haast wel zeker dat veel van Schli's commentaar als sarcastisch wordt geïnterpreteerd in plaats van volkomen neutraal. Persoonlijk lees ik zijn commentaar in proeflezen graag. In 99 procent van de aanmerkingen heeft hij gelijk. Hij voegt ook nog eens dingen toe in zijn commentaar. Als ik een schrijver zou zijn die een proefstukje zou plaatsen zou ik juist naar Schlimazniks commentaar luisteren. Daar spreekt een man die verstand van zaken heeft. Maar neutraal? Nee. Het heeft hier en daar een sarcastisch en zelfs narrig toontje.

Ik vind dat dat moet kunnen. Want dat is het effect dat zo'n stukje op mij heeft. Het sarcasme gaat overigens meestal over de tekst. Het boeit me trouwens ook niet wie de schrijver is, daar heb ik niets mee te maken als ik lees. Gelukkig blijkt dat mijn opleiding zijn vruchten afwerpt :rolleyes: Overigens, wat moet je antwoorden aan positiefs als de vraag is "wat kan beter?"