Dubbel kritisch?

Alles. :D

Als iemand iets niet zo goed vindt in proeflezen wil ik graag leren hoe het beter kan, niet alleen: dit is niet goed. Of: dit is niet spannend, want dan ga je ervanuit dat iets alleen goed is als het spannend is. Misschien is dat zo maar zo heb ik er nooit over gedacht, iets kan ook mooi zijn. Ik wil graag goede opmerkingen krijgen over hoe het beter kan. Als iemand iets naars zegt of gaat zeuren, wil ik liever dat hij zich niets zegt maar daar heb ik ook niets aan, en aan zeuren ook niet (grimmig). Dus het liefst suggesties geven hoe het beter kan.

Als de vraag is "Is dit spannend?" gaat het er niet om of het goed of mooi is. Misschien moeten degenen die hun stuk plaatsen veel explicieter zijn in hun vragen, en niet zo algemeen blijven.

Ik las hier net iets over het gebruik van sarcasme bij het geven van feedback. Sarcasme vind ik daar absoluut niet bij horen. Het gaat idd in eerste instantie om de inhoud van de feedback, dus wat dat betreft zou het niet moeten uitmaken. Iemand die iets laat proeflezen stelt zich echter ook kwetsbaar op. Sarcasme betekent zoiets als kwetsende spot. Met sarcasme kwets je iemand die zich al kwetsbaar opstelt onnodig. Maar daarbij heb ik het over een bepaalde toon. Er mag naar mijn mening best gezegd worden waar het op staat. Daar leer je toch het meest van. Ik vind overigens, naar wat ik ervan gezien heb, dat het er best netjes aan toe gaat bij proeflezen.

Als de vraag is "Is dit spannend?" gaat het er niet om of het goed of mooi is. Misschien moeten degenen die hun stuk plaatsen veel explicieter zijn in hun vragen, en niet zo algemeen blijven.

Dat is ook exact de bedoeling van Proeflezen. Alleen is het lastig, denk ik, om als beginnend schrijver precies te weten wat je weten wilt - want als je dat al wist, kon je uit jezelf waarschijnlijk wel een stapje verder. De juiste vraag stellen leidt vaak tot het juiste antwoord, maar het vinden van die expliciete vraag kan best moeilijk zijn. Daarbij is een expliciete vraag vaak een gesloten vraag, maar open vragen zijn ook van belang, hoewel ze soms algemeen lijken.

Oproep aan Godfried (als je dit leest): je bent een cultheld op internet. We willen graag je manuscript Deniz van Mannenliefde lezen.

Dat kan ook. Ik vermoed dat hij dit manuscript (en andere) heeft uitgegeven in eigen beheer. Even googlen op zijn naam, Codfried, voorletters E.S.R. Edit: bij dat filmpje heb ik trouwens altijd een heel dubbel gevoel gehad. Over of de afwijzing terecht of onterecht was kun je debatteren, maar dat mag net zo goed over de aanpak van de uitgevers. "Zo gebeurt het nou eenmaal, dus wen er maar vast aan" vind ik geen goed argument om een bepaalde aanpak over je kant te laten gaan of zelfs aan te moedigen. Hoe "het" gebeurt bepalen we samen, denk ik.

Oproep aan Godfried (als je dit leest): je bent een cultheld op internet. We willen graag je manuscript Deniz van Mannenliefde lezen.

Dat kan ook. Ik vermoed dat hij dit manuscript (en andere) heeft uitgegeven in eigen beheer. Even googlen op zijn naam, Codfried, voorletters E.S.R. Edit: bij dat filmpje heb ik trouwens altijd een heel dubbel gevoel gehad. Over of de afwijzing terecht of onterecht was kun je debatteren, maar dat mag net zo goed over de aanpak van de uitgevers. "Zo gebeurt het nou eenmaal, dus wen er maar vast aan" vind ik geen goed argument om een bepaalde aanpak over je kant te laten gaan of zelfs aan te moedigen. Hoe "het" gebeurt bepalen we samen, denk ik.

shit, hij is niet meer te koop als je op ''nu kopen'' drukt bij bol.com

Dan heeft de uitgever het stopgezet.

Hoe "het" gebeurt bepalen we samen, denk ik.

Nee, degene die het geld heeft bepaald dat. De uitgevers dus, het is hun geld dat geïnvesteerd wordt, en zij bepalen waarin en op welke manier ze tot die keus komen. Daar kun je het niet mee eens zijn, maar jij hoeft van die keus niet in je levensonderhoud te voorzien.

Ik zie dat breder. Veel huidige uitgevers kiezen ervoor op een bepaalde manier met de stroom ongewenste manuscripten om te gaan en een harde houding aan te nemen ten aanzien van auteurs die niet aan hun standaarden voldoen. Dit filmpje is natuurlijk handig ge-edit om het allemaal nog wat botter te laten klinken, zeker in contrast met de naieve schrijver. Wel denk ik dat er sprake van een tendens is. Een jaar geleden was er een uitzending van NOVA waarin Paul Sebes het woord voerde en die deed iets vergelijkbaars. Denk aan uitspraken zoals "bij de meeste mensen denk je eigenlijk: u zou nooit meer een toetsenbord aan moeten raken" en een wat minachtende toonzetting. Ik snap de vermoeidheid aan de ene kant wel, met al die ongevraagde manuscripten, en denk dat veel schrijvers kritischer op hun werk mogen zijn voordat ze iets insturen, maar vraag me af of die hardheid en die sfeer van "denken die mensen nou echt dat hun manuscript wat voorstelt?" nodig is. Die houden we zelf in stand, de schrijvers door meteen te willen publiceren voordat hun vaardigheden op een voldoende niveau zijn, en de uitgevers door te verharden en door gebrek aan tijd/geld/zin te weinig aandacht te besteden aan wat iemand precies kan en wil. Deze situatie was er natuurlijk niet ineens, die is zo gemaakt door de betrokkenen. Ik geloof wel degelijk dat het anders kan. Respectvoller. Niet van de ene op de andere dag misschien, maar toch. "Het is nou eenmaal zo" is te simpel. Hoe dat op proeflezen doorwerkt is een beetje hetzelfde, denk ik. Ik ben er helemaal voor om mensen te zeggen waar het op staat en te benoemen waar de zwakke punten in hun tekst zitten. Daar vraag je ook om als je iets op proeflezen plaatst en als iemand dat goed voor je weet te duiden, mag je echt in je handjes knijpen (hoewel ik geloof dat sommigen ook iets plaatsen in de hoop op aanmoediging). Sarcasme en neermaaien vallen daar wat mij betreft niet onder. Afreageren omdat je een slechte dag hebt gehad ook niet. Soms zit die toon er wel in. Niet altijd, gelukkig. Ik heb nog nooit iets op proeflezen geplaatst. Niet omdat ik bang ben voor stevige kritiek, maar omdat ik het medium niet zo geschikt vind om echt iets bij te leren (500 woorden, alleen geschreven feedback, afhankelijk zijn van hoe de pet staat van degene die bekritiseert). Ik wissel veel liever verhalen uit met mensen die ik persoonlijk ken, die ook schrijven en die weten waar ze het over hebben. Daar kan ik dan ook flink van incasseren, en ik weet dat ze het van mij kunnen hebben. Zo kom je verder. Bovendien ervaar ik het als frustrerend om tijd en moeite te steken in een zinvol commentaar op proeflezen en vervolgens geen reactie te krijgen, of een reactie als "nee daar ben ik het niet mee eens" of "dat was mijn vraag niet". Dan help ik liever mensen die er echt iets mee doen.

Interessant, maar ik open daarover liever een nieuw topic.

Ja duh, dat is het ''perspraatje''. Zo gaat het er aan toe achter de schermen: http://www.lernert.nl/uitgevers.html

Wat een leerzaam filmpje.