Lectuur schrijven moeilijker dan literatuur schrijven

Ha, een gewaagde vraag. Persoonlijk maak ik me hier niet druk om. Ik schrijf en of het literatuur is, danwel lectuur, grijs of helemaal niks laat ik graag aan anderen over. Wat ik begrijp is literatuur vol diepgang, gelaagdheid, ronde karakters, en intelligent taalgebruik. Maar ik weet zeker dat er hier mensen rondlopen die dat veel kunnen zeggen, dus laat ik het definiëren liever aan hen over. Het zou kunnen dat die opmerking over jalouzie hout snijdt. In zoverre dat lectuur tien keer beter verkoopt dan literatuur. Ik kan me voorstellen dat de gemiddelde chicklit-schrijver (v/m) weinig behoefte heeft om echte literatuur te brengen (want anders deed 'ie het wel), maar de literaire schrijver diep in zijn hart graag de verkoopcijfers van de chicklit auteur zou willen hebben. En nu heb ik het niet over de werkelijk groten. Die zal het waarschijnlijk worst wezen.

Ik denk zeker dat iemand die altijd in ingewikkelde fraaie volzinnen onmogelijke onderwerpen vormgeeft moeite zal hebben met luchtig werk. Of dat ook afgunst geeft kan ik niet inschatten. Hooguit als zo iemand ook eens grote knaken wil gaan verdienen.

Ja, lectuur schrijven is niet eenvoudig als je het goed wilt doen. Literatuur schrijven is niet eenvoudig als je het goed wilt doen Vaak wordt de top van het een met het laagste niveau van het ander vergeleken. Volgens mij zijn er weinig schrijvers die bewust zowel literatuur als lectuur publiceren, ik ken er niet een.

Maar geldt die jaloezie echt alleen de verkoopcijfers? Of zou een literatuur schrijver kunnen denken: ' Ik wilde dat ik zo'n vlotte goed verkopende roman als Grisham kon schrijven.'

'Of leven wij in zo'n dom land dat mijn literaire boek niet dezelfde oplage haalt als Grisham?' (dit is een hypothetisch citaat). Ik weet het niet. Schrijf je literair of commercieel omdat je niet anders kan, of omdat het een of het ander je voorkeur heeft?

Wie zegt er dat literatuur niet verkoopt? En lectuur wel? Het idee dat literatuur niet verkoopt komt denk ik voort uit het idee dat literatuur iets elitairs zou zijn, dus alleen voor een klein deel van de mensheid. Zodra dat deel te groot wordt, is een boek dan automatisch geen literatuur meer. Dat zie je bij andere kunstuitingen ook: zodra "het gepeupel" het mooi vindt, is het burgerlijk en dus geen kunst meer volgens "de elite".

'Een lectuurschrijver kan wel literatuur schrijven, maar een literatuur schrijver geen lectuur.' Dat trek ik in twijfel. Ik begrijp wel dat een literair schrijver die jaren onderzoek doet naar een onderwerp en jarenlang zijn ziel en zaligheid in een werk stopt, jaloers kan worden als hij ziet dat zijn werk alom geprezen wordt, maar vervolgens matig verkocht wordt, terwijl een lectuurschrijver er misschien elk jaar een thriller of chicklit uit kan gooien en door de verkoop aan de grote massa continu in de bestseller top 10 staat.

Ik kan me forumsdiscussies elders herinneren waarbij ik die indruk inderdaad kreeg. Ik zeg niet dat literatuur niet verkoopt, alleen vraag ik me af hoe de verkoopcijfers zich verhouden.

Nu zal er ook een immense hoeveelheid lectuur zijn die slecht verkoopt. En er zijn ook literaire werken die wel heel goed verkopen. En inderdaad, wat is lectuur en wat is literatuur? Ik vind zelf dat een boek waarin je iets leert (over de wereld, over bevolkingsgroepen, over de psyche van de mensheid) of waarin je bepaalde inzichten krijgt, misschien anders tegen dingen aan gaat kijken, dat dát literatuur is. En het liefst natuurlijk verpakt in bijpassende schrijfstijl, met vloeiende zinnen en een rijke woordenschat, waarin ik wellicht 'nieuwe' horizonverbredende woorden en begrippen tegen kan komen. Ik weet niet of een lectuurschrijver daar tot toe in staat is. Wellicht wel, als hij zou willen en zich daarin zou willen ontwikkelen. En dat het voor een 'literaire' schrijver onmogelijk is om lectuur te schrijven, omdat hij er misschien altijd méér in zou willen stoppen. Misschien is dat het.

Maar geldt die jaloezie echt alleen de verkoopcijfers? Of zou een literatuur schrijver kunnen denken: ' Ik wilde dat ik zo'n vlotte goed verkopende roman als Grisham kon schrijven.'

Dit zal zeker meespelen. Een vlot geschreven thriller die 100,000 opbrengt schrijft iemand met ervaring binnen een jaar. Ik denk dat de meeste auteurs die zware kost schrijven echt veel langer doen over een boek en die cijfers niet halen. De schoorsteen moet bij die mensen ook gewoon roken, toch?

Aan de andere kant: na 9 maanden is zo'n bestseller uit de schappen, terwijl literatuur nog jaren (eeuwen) mee kan.

Daarom is het ook een wens voor velen om beiden te kunnen. :D

Carry Slee. Haar romans hebben een literaire inslag, haar kinderverhalen zijn toch echt meer lectuur.

'Een lectuurschrijver kan wel literatuur schrijven, maar een literatuur schrijver geen lectuur.'

Daar zouden concrete voorbeelden van moeten zijn, voor je kunt meegaan in de hypothese van de jaloezie.

Ik vind het een onbewijsbare en dus vrij nutteloze stelling dat een goedverkopende schrijver van lectuur ook wel literatuur kan schrijven. Eerlijk gezegd geloof ik daar niets van. Die theorie lijkt mij gebaseerd te zijn op de aanname dat auteurs over het algemeen een zak met geld zullen verkiezen boven de eer om als een begaafd literair schrijver gezien te worden. Ik denk niet dat het zo ligt. Als je de kranten goed leest en een beetje opgelet hebt bij de geschiedenisles, komt een heel ander beeld naar voren. Dan blijken mensen (met name mannen, moet ik tot mijn schaamte erkennen :rolleyes: ) als het er op aan komt veel meer gedreven te worden door hun ambities (macht, eer, aanzien) dan door pure geldzucht. Waarom zouden anders mensen die al lang niet meer weten hoe of wanneer ze hun geld uit moeten geven, zo fanatiek blijven streven naar meer? Volgens mij denkt een literair schrijver zelden of nooit aan geld, maar is hij/zij wel zeer gevoelig voor de erkenning, voor de wetenschap tot de 'grote auteurs' gerekend te worden. Dat hij/zij jaloers is op het voetvolk dat vooral voor het grote geld schrijft, geloof ik niet.

Volgens mij denkt een literair schrijver zelden of nooit aan geld, maar is hij/zij wel zeer gevoelig voor de erkenning, voor de wetenschap tot de 'grote auteurs' gerekend te worden.

Of dat hij gewoon een mooi en goed werk wil maken - het oordeel ligt toch altijd bij anderen. En de tijd is geduldig.

Ik vind literatuur altijd zo hoogdravend. Vaak vind ik lectuur veel duidelijker in elkaar zitten, motieven worden net even helderder uit de doeken gedaan, het is aansprekender en ik vind het fijner lezen. Ik lees liever geen boekentaal maar spreektaal. Als we voor de boekenlijst moesten lezen zat ik altijd tegen de grens aan. Ik koos bijv. de boeken van Conan Doyle over Sherlock Holmes.

Mara schreef;

Ik vind literatuur altijd zo hoogdravend.

Ik zal nooit enkel en alleen een boek uitlezen omdat de auteur toevallig een Nobelprijs gewonnen heeft, maar ik ben het absoluut niet met je eens dat literatuur altijd hoogdravend is. Ik las bijvoorbeeld heel graag de boeken van de (inmiddels overleden) Portugese nobelprijswinnaar José Saramago. Ik vind het fantastisch hoe hij er in slaagt alle schrijfregels te tarten en zinnen van een halve pagina of meer neer te schrijven, die toch zo boeien dat je ze achter elkaar uit wilt lezen. Er zijn overigens ook best wel nobelprijswinnaars, waarvan ik ik nog nooit een boek echt uitgelezen heb, bijvoorbeeld van de Zuidafrikaanse schrijver, wiens naam ik even kwijt ben.

@ Ceridwen; wanneer was deze docu op de BBC? Ik wil 'm ook even zien.

De link heb ik gevonden. http://www.bbc.co.uk/programmes/b00zf9bw Helaas kun je niet het volledige programma opnieuw bekijken. Zelfs de korte clip blijkt niet te werken. In elk geval ben ik nu op het programma attent gemaakt. Dank je wel, Ceridwen! ;)

Is dit alleen een zaak voor de schrijver? Krijg de indruk dat ook uitgeverijen liever een goedverkopend produkt in handen hebben. Schrijver Gerrit Komrij heeft zich hier wel eens over uitgelaten bij Pauw en Witteman.

BBC-programma's zijn via internet niet terug te kijken buiten Groot Brittannië helaas. Heb net even Youtube gecheckt, maar daar kan ik het ook nog niet vinden.

Hij was van begin maart, de docu en ik heb me ook al rotgezocht. Het beste dat ik kon vinden was dit: http://www.theartsdesk.com/index.php?option=com_k… Kwestie van ogen en oren open. Wie hem vindt: graag! Misschien is hij wel met opzet overal weg. Er is veel over te doen geweest in de UK. Sue Perkins, die het presenteerde, is een comedienne, dus helemaal au serieux wilde ik het niet nemen. Ze claimde nog nooit lectuur te hebben gelezen en keek ernaar alsof ze een ufo had gevonden. En de engelse schrijvers waren 'boos', op zijn engels, omdat vele genress over geslagen werden. Maar de interviews waren wel interessant, waaronder dus deze uitspraak. En die uitspraak blijft me boeien. Ik voel ik veel voor de stelling van Via: dat literaire schrijvers zich sneller vervelen als ze lectuur gaan schrijven en er teveel bijhalen. Zonder te willen claimen dat ik een enorm goede literaire schrijver ben, herken ik wel dat het erg veel moeite kost om het simpel en fris te houden, de verhaallijn in lectuur.

Maar dan kom je ook gauw in dat grijze gebied terecht, Ceridwen (zonder dat ik overigens precies weet wat het niet grijze gebied precies bevat): lectuur met een vleugje literatuur.

Gevoelsmatig weten we het denk ik allemaal wel, maar de moeilijkheid zit hem erin het een en ander in woorden te vangen. Of misschien is wat literatuur is wel net zo persoonlijk als wat een goed parfum is. En ja, je hebt idd gelijk, dan zit je in het grijze gebied.

Hier niet de documentaire zelf, maar wel een aardige reactie op het programma. http://globalwrite.wordpress.com/2011/04/22/books…

Gevoelsmatig weten we het denk ik allemaal wel, maar de moeilijkheid zit hem erin het een en ander in woorden te vangen. Of misschien is wat literatuur is wel net zo persoonlijk als wat een goed parfum is. En ja, je hebt idd gelijk, dan zit je in het grijze gebied.

Ha, op zich is dat wel een aardige oefening: hoe ruikt literatuur voor jou en waarom?

Of misschien is wat literatuur is wel net zo persoonlijk als wat een goed parfum is.

Een prima vergelijking! Parfum ruik je veel langer dan eau de toilette - dat is met literaire werken versus lectuur idem, in de zin van beklijven.

BBC-programma's zijn via internet niet terug te kijken buiten Groot Brittannië helaas. Heb net even Youtube gecheckt, maar daar kan ik het ook nog niet vinden.

Dit is niet waar - download expat shield en je kunt alles zien wat ze op BBC I-player aanbieden. Ik heb zojuist de eerste episode van "greedy Italians" gezien. Een aanrader.

Helaas werkt die niet op een mac, merk ik net. Wel goede tip!