Eerste verhaal ooit.

Fanfiction schreef ik. Kennen jullie de oude serie Startrek nog? Die met die oortjes van Spock? Drie "zelfverzonnen" verhalen heb ik gebundeld (aan elkaar geniet), grappig als je die terug ziet. :)

Grappig, al die eerstelingen hier. Ik schreef mijn eerste verhaal, geïnspireerd door de autobiografische boeken van een meisje dat Irmgard heette en naar een sanatorium moest vanwege een of andere duistere ziekte (achteraf was het een vorm van CARA denk ik). Ik vond als achtjarige dat ik dat ook best kon en begon dus aan een verhaal over mezelf. Schriften kalkte ik vol over mijn belevenissen. Ze zijn denk ik bij het oud papier beland, want leesbaar was het niet.

Leuk al de verhalen. Ook grote schrijvers zijn ooit met zo'n verhaaltje begonnen. Mijn eerste verhaal schreef ik toen ik 7 was voor mijn pasgeboren neefje. Het ging over een aap die naar de speeltuin ging, van de schommel afviel, van de glijbaan weg vloog en vervolgens maar een kopje apenthee ging drinken thuis. Het verhaal stikt van de spelfouten, en is echt totaal niet leuk om te lezen, maar ik ben er op de een of andere manier toch trots op.

Ik heb al heel veel (vaak onafgemaakte) verhalen geschreven. Ik weet wel dat ik een keer een verhaal had geschreven over een speciale eenheid die mensen op pampus ging bevrijden. Die werden gegijzeld geloof ik.

Ik vind het jammer voor jullie dat jullie je eerste verhalen niet meer op papier hebben om na te lezen. Zijn ze echt nergens meer te vinden of heb je geen idee waar je moet zoeken? Ik vond mijn verhalen erg verhelderend op te lezen: herinneren kon ik ze niet meer, behalve het sciencefictionverhaal, maar daarvan weer niet de details.

Ik heb er nog wel een paar liggen van toen ik een tiener was. Ik zal eens kijken of ik ze nog kan vinden.

Al mijn schrijfsels heb ik bewaard. De eerste op papiertjes of in mijn schoolagenda. Door deze topic heb ik mijn oude schoenendoos te voorschijn gehaald. Ik vond er een oud rond bierviltje in. Op de rand had ik geschreven, waarschijnlijk in een zatte bui; kleine woordjes druppelen langs de rand, maar ik zeik nu in mijn broek onderhand... Gelukkig schrijf ik nu wat nuchterder... :D

Mijn eerste verhaal heette "De Pen". Het stond vol spelfouten, ik was namelijk een jaar of zeven toen ik het schreef. Het ging over een jongen die een pen had die voor hem al zijn huiswerk maakte. Ik had zestien A4'tjes, maar volgens mij was het getypt in lettertype 25, dus dat ging lekker snel...

Eerste verhaal - nou ja hij is nooit afgekomen, ben rond hoofdstuk 2 gestopt. Maar dat was een fanfic van Harry potter, ik was toen 12 jaar, dus dat is 5 jaar geleden :D.. Ik weet nog precies waar het verhaal over ging :P. ......... Op zweinstein was een ziekte ondekt die de magie van de tovenaars afnam. Dit moest natuurlijk gestopt worden en dat kon maar op 1 manier. Harry, ron en hermelien gingen met zijn drieeen op reis om heer voldemort uit te schakelen, die de spreuk voor deze ziekte had gemaakt. *Ziekte is dus eigenlijk een vloek* ......... Nu ben ik er wel blij dat ik nooit verder ben gegaan, wat een slecht verhaaltje is dat - ook al zijn het maar 2 hoofdstukken xD.

Mijn eerste verhaal (die ik me kan herinneren) is toen ik een jaar of zeven was. De jongens uit mijn klas schreven 'amoureuze' verhalen en ik dacht: Laat ik dat ook eens doen. (nu weet ik dat het niet altijd goed is om hetzelfde proberen te schrijven als anderen, vooral als het niet bij je past). Dus ik schreef een verhaal over Jan en Janneke en wat zij zoal deden (wat weet ik niet meer). In een kring moesten we onze verhalen aan elkaar voorlezen. De jongens uit mijn klas konden er wel om lachen. Mijn leraar was minder blij. Hoe de meiden reageerden weet ik niet meer. Later heb ik het verscheurd omdat ik het nogal genant vond. Dit was een verhaal van hooguit een A5-tje. Daarnaast had ik een verhaal geschreven met als titel 'Bambi'. Het eerste echte ('lange') verhaal dat ik ooit geschreven heb is toen ik een soort toets moest doen in de brugklas (ik haalde nogal lage cijfers) Het moest geïnspireerd zijn op een plaatje met een jongen die naar een viool staart. Ik had toen geschreven over een jongen voor wie viool spelen heel belangrijk zou moeten zijn in zijn leven ondere andere omdat hij familie was van Jaap van Zweden. Hij had zich altijd verzet tegen het viool spelen, totdat hij hoorde van Nigel Kennedy. Dat zette hem aan om hier toch mee verder te gaan.

Haha, leuk topic en leuke verhalen! Mijn eerste verhaal dat ik niet alleen in mijn hoofd verzon maar ook effectief uittypte was toen ik 6 was denk ik. Het ging over een spin met maar 2 poten(de andere waren door een vogel opgegeten) en daarom werd hij gepest. Toen organiseerde de spinnen een loopwedstrijd en alle spinnen struikelde over hun 8 poten maar de hoofdpersonagespin(ik weet z'n naam even niet) had maar 2 poten en was veel sneller. Toen werd hij niet meer gepest, einde :)

Leuk topic, mooie verhalen. Mijn eerste verhaal was een verhalend gedicht. Het ging over een poesje dat het beroep van mannequin uitoefende in verschillende Europese steden: Parijs, Berlijn, Bonn, Londen, Milaan. Ik heb het niet meer, maar dankzij rijm en metrum kan ik me een paar stukjes herinneren. Het begon zo: Er was eens een poesje, een snoesje uit Bonn en óf dat poesje showen kon! Ik zal een jaar of 7 zijn geweest. Als ik het nu zo bekijk, valt het me op dat het metrum in de eerste regel driedelig is en in de tweede regel tweedelig. Dat gaat het hele gedicht zo verder: om en om een regel in driedelig en een regel in tweedelig metrum.

Ik vind het jammer voor jullie dat jullie je eerste verhalen niet meer op papier hebben om na te lezen. Zijn ze echt nergens meer te vinden of heb je geen idee waar je moet zoeken? Ik vond mijn verhalen erg verhelderend op te lezen: herinneren kon ik ze niet meer, behalve het sciencefictionverhaal, maar daarvan weer niet de details.

Ik heb nog oude verhalen op diskette staan. Maar ja, dat roept ook weer enige complicaties op. Mijn allereerste verhaal ben ik al jaren kwijt. Toen vond ik dat zonde, nu vind ik het niet meer zo erg. Op het moment heb ik genoeg verhalen waar ik trots op kan zijn. Mijn allereerste verhaaltje heette: Jim en het vuurbeest. Het ging een beetje als volgt: Jim gaat naar buiten. Jim loopt over de weg. Jim gaat naar het bos. Jim komt een eng vuurbeest tegen dat eruitziet als een berg lava met ogen en een mond die erin drijven. Ja, het doet een beetje aan Terry Goodkind denken. Maar goed, dat verhaal was met potlood op papier gekliederd. Gewoon wit printpapier, dus met mijn handschrift werd het geen kunstwerk. Ik had er ook zelf tekeningen bijgemaakt. De bladzijdes waren met een touwtje aan elkaar gebonden. Daarna schreef ik Raptor geboorte. Dat ging over een wetenschapper die een veloceraptorei vond, dat tot leven wekte waarna er een springlevende, volwassen veloceraptor uitkwam. De raptor ontsnapte en raakte bevriend met een meisje (natuurlijk kon hij praten, wat is dat voor een vraag?). De wetenschapper werd ondertussen ontvoert door een demon, waardoor de raptor en het meisje naar de tweede dimensie afreisden om de wetenschapper te redden en de snode plannen van de demon te stoppen.

Dit is echt een leuk topic! Behoorlijk oud, heb ik gezien, maar ik kwam het bij toeval tegen en ik wil er toch iets aan bijdragen. Het verhaal waarvan ik denk dat het mijn eerste (geschreven) verhaal was, en één van de weinige verhalen van voor de brugklas die ik heb teruggevonden, heb ik geschreven toen ik zes was. Het heet 'De prinses en beertje Flip' en het is wel twee pagina's groot :). Het eerste hoofdstuk - inclusief spelfouten - begint als volgt: "De prinses heet Sneewitje. Ze vind het niet zo leuk bij de koninnin. Ze wauw altijt de moiste zijn." Maar goed dat ik toen niets te maken had met een strenge docent Nederlands of het verschijnsel plagiaat. Later dat jaar schreef ik 'Een verhaal over de familie Geit'. Correctie, mijn moeder schreef het. Ik vertelde, zij noteerde. Met een knalroze balpen. Het verhaal gaat over een geitje dat verdwaalt in het bos en telt tien pagina's. De helft ervan bestaat uit tekeningen en de andere helft uit een paar regels tekst per bladzijde. Het begint met 'Er was eens..' en eindigt met 'En ze leefden nog lang en gelukkig' en op de voorkant staat heel groot: 'Dit boek is gemaakt door Kirsten'. Als ik het nu teruglees, is het behoorlijk lachwekkend. Het geitje gaat op een waterlelie zitten (?) en wordt meegenomen door een vlinder en als het geitje weer thuis is, eten ze boterhammen met pasta en patat met curry. Erg leuk om terug te lezen.

het eerste en heel erg lang enige korte verhaal dat ik schreef; schreef ik toen ik negen, of tien was. Ik heb het niet meer, want ik ben van het pre-diskette tijdperk en het papier is kwijtgeraakt. Het verhaal had geen titel, tenminste, niet dat ik me herinner. Ik ben er dagen aan bezig geweest, misschien wel een hele herfstvakantie. Het ging over de watersnoodramp, waarom weet ik niet, ik had misschien iets op televisie gezien. Toen ik het eindelijk af had, zat het vol drama. Mensen op daken, iets met een kelder, de koningin, zinkende boten, mensen die in een moeras en daarna in een sneeuwstorm terecht kwamen (alleen de overstroming vond ik waarschijnlijk niet genoeg) Toen het af was realiseerde ik me dat er niemand in doodgegaan was. En dat moest. Vond ik, het ging tenslotte over iets dat echt gebeurd was. Maar wie? Ze waren allemaal al gered; de koningin en een helikopter speelden daarbij een belangrijke rol. Ik wilde niemand na het behalen van de eindstreep alsnog met terugwerkende kracht laten verzuipen. Uiteindelijk heb ik, na veel dubben; een stukje in edit toegevoegd waarin er een vergeten hond verdronk. Ik ben dagen van slag geweest.

Leuk topic. Het eerste verhaal schreef ik toen ik zes was. Daar kreeg ik zo'n plakplaatje voor. (Meer heb ik ook nooit met schrijven verdiend :) . Oh jawel, een tweede prijs bij uitgeverij M zeven jaar geleden. Een boekenpakket, nooit ontvangen). Weet trouwens niet meer waar dat over ging, dat eerste verhaal. Het tweede verhaal schreef ik in klas zes (juist; uit die tijd stam ik). Mocht ik voorlezen. (Niet echt stoer). Het derde verhaal, zeven jaar geleden. De niet ontvangen prijs. En nu schrijf ik niet meer, maar luister naar de verhalen. 'Dictators' zijn het. :)

Mijn eerste geschreven verhaal. Titel; "Oma Aardbei" [1961]

Mijn eerste geschreven verhaal. Titel; "Oma Aardbei" [1961]

Zo'n titel vraagt om een korte inhoud :) Over het algemeen vind ik al die eerste schrijfsels veel inventiever dan wat ik de laatste jaren heb gelezen van volwassenen.

Haha, ik heb het topic doorgelezen en wat een geweldige verhalen! Vooral die vergeten hond van Mirandala, och gut. Ik schrijf al zo lang ik me kan herinneren, maar er zijn 2 verhaaltjes die me altijd bijblijven. De ene heette: Nanette en de draak, en ging over een meisje dat elke dag van Rothem (waar mijn opa en oma woonden) naar Maastricht liep voor school. Onderweg kwam ze een draakje tegen en daar was ze heel bang voor, maar hij wilde alleen maar spelen en toen werden ze vriendjes. Wat me het meest bij is gebleven is dat het meerdere hoofdstukken waren, en ik bij hoofdstuk 4 schreef: Nu begint het pas echt. Verder kan ik me een verhaal herinneren waarin een gezin voorkwam, en bijna iedereen ging dood (ik heb een of andere obscure interesse voor over de dood schrijven). Maar op het laatst kregen ze een puppy, dus had ik neergezet: HAPPY END! en dan in kleine letters: Of toch niet?

Mijn eerste geschreven verhaal. Titel; "Oma Aardbei" [1961]

Zo'n titel vraagt om een korte inhoud :) Over het algemeen vind ik al die eerste schrijfsels veel inventiever dan wat ik de laatste jaren heb gelezen van volwassenen.

Er waren 7 delen. Onder streng toezicht van oma en opa geschreven. Het begon in de tuin van mijn Oma. Mooie rijen met aardbeienplantjes. Een stro-spoor tussen de plantjes. De vijanden waren kikkers en kabouters. Een enkele keer een hagedis van een halve meter lang. De geur van zware rivierklei aan de Oude IJssel. Het landschap onder de aardbeiblaadjes was buitenaards. Wormen kropen de klei uit, je T-shirt in, door bet bonzen van je hart als je te lang op de grond lag. Soms een luchtaanval van een kraai of ekster. Het kind volgt het spoor van aardbei-dieven naar de Dom in Doesburg, verlaten bunkers aan de oever van de IJssel, de sigarenboer die op onverklaarbare wijze steeds meer sigaren mist van de toonbank. Moord- en martelpraktijken van muizen en konijnen op het kerkhof. Honden die verdwijnen. Diepe kloven die plotseling in de weilanden ontstaan. De vriendschap tussen twee jongens en een meisje. Een mager, klein jochie die jeugdschaakkampioen is van Nederland, uit Amsterdam is de HP. De 7 delen zijn aangeboden bij meerdere uitgevers. Helaas.

Ik schreef mijn eerste verhaaltje toen ik 4 was. Mijn ouders hebben het voor me bewaard. Het ging over een trein die heel 'hart' kon.

Het allereerste verhaal dat ik ooit heb geschreven was toen ik zes jaar oud was. Ik kon nog maar net schrijven eigenlijk, lol. Het ging over een klein kerstboompje dat te klein was, niemand wou het hebben. Iedereen wou een grote boom met Kerstmis. Tot er een klein meisje (uiteraard) medelijden kreeg met het boompje en het mee naar huis nam. Iedereen gelukkig :lol: Het verhaal was natuurlijk veel langer enne...dat boompje kon praten :nod:

Mijn eerste verhaal ging geloof ik over een meisje die onder het weiland van haar buurman een hondensmokkelaarij vindt. De smokkelaars ontdekken dat er iemand is en gaan snel hulp halen bij een dorpje. De indringer kon nooit zo snel de politie bellen. Uiteraard kon mijn heldin dat wél en slaagde er ook nog eens in alle honden (zeker 50) uit de tunnel te tillen. De smokkelaars werden gepakt door de politie. Maar misschien was mijn eerste verhaal ook wel voor een wedstrijd van KFA. Het ging over wolven en beren die een hekel aan elkaar hadden en was fors over de woordlimiet.

Mijn eerste verhaal moest voor geschiedenis, over slaven. Het moest minstens een A4'tje zijn, ik had er 17.

Mijn eerste schrijfsel schreef ik op mijn 11 jaar, en het ging over een pratende pen, want het moest iets zijn over 'kruip in je pen' van een schrijfwedstrijd op school. Ik heb er toen een boek mee gewonnen. Ik was behoorlijk trots... Dus besloot ik dat ik maar ineens een boek moest schrijven dan, en begon aan een thriller, over een meisje dat een moord ziet, en dan bijna zelf vermoord werd, in een coma belandt en met geheugenverlies en een bende achtervolgende bendeleden wakker wordt. Ik zou zeggen dat Jason Bourne mijn verhaal heeft gestolen, als ik verder dan 7 pagina's zou zijn geraakt. :D

Leuk toppic trouwens. Mijn eerste echt verhaal was gebaseerd op een boekenreeks die ik aan het lezen was over een motorclub. Ik was toen een jaar of 14 en we kregen voor Nederlands een titel waar we een stelopdracht moesten mee maken. De titel 'Liften is gevaarlijk'. Het besloeg zeker 4 A5jes, kan ook iets meer geweest zijn. Ik ben er nog naar op zoek geweest, maar ik kan het nergens meer vinden. Ik hoop het ooit nog tegen te komen, want ik was er best trots op. Ik kreeg de hoogste score (9/10) die de juf ooit voor een stelopdracht had gegeven en ik mocht het voor de hele klas voorlezen. Als 14-jarige was dat heel wat. Ik vraag mij af wat ik nu van het verhaal zou vinden :D

Mijn eerste verhaal is van toen ik 6 was, op school. Het heette 'De vriendelijke oude boom'. Het ging over een heeeeel oude boom die altijd aan het mopperen was omdat hij zo oud was, en de kaboutertjes die hem daardoor niet aardig vonden, dus ze gingen allemaal nare dingen over hem zeggen. Maar toen moest ie huilen en dat vonden de kabouters dan weer zielig. Dus toen hebben ze een hele grote taart voor hem gebakken met heel veel kaarsjes, omdat hij al zo oud was. En toen was hij weer vrolijk. Einde. Ik moest er ook een tekening bij maken maar dat vond ik stom. Ik heb het wel gedaan, maar dat leek natuurlijk helemaal niet op wat ik in mijn hoofd had, dus was het stom. Het is nooit meer goed gekomen met dat tekenen, zullen we maar zeggen ;-)