Beoordeling manuscripten Prometheus

Ik ben het met je eens dat je er zelf veel aan kunt doen. Maar ik dacht nu aan Bekende Nederlanders die een boek laten schrijven door een ghostwriter en dan meteen een enorme oplage krijgen. Niet omdat het boek zo goed geschreven is, maar alleen omdat het gaat over een Bekende Nederlander.

@ Ing: Overigens. Dit is best mosterd na de maaltijd (vooral omdat de stufi voor de master omgezet wordt in een sociaal leenstelsel)... Maar als je nu de duale master volgt en stage loopt, krijg je voor die maanden géén stufi, maar je bent wél collegegeld verschuldigd. Dat las ik laatst op de site van m'n uni. Ze hadden wel een regeling dat als je minder stagevergoeding krijgt dan stufi zou moeten krijgen, dat dat dan onder bepaalde voorwaarden door hen werd opgehoofd. Maar die 266 euro bij uitwonend is niet echt genoeg voor alles ;) En er zijn genoeg stage-adressen die 250 betalen voor 36 u/pw. Wilde dat nog even delen ;) (En ik googelde mezelf, vandaar dat ik er nu op terugkom :P)

Terzijde: ik heb nog een filmpje gevonden met redacteuren over manuscripten. Ik geloof niet dat daar een voorselectie is gemaakt. Droevig en lachwekkend. http://www.lernert.nl/uitgevers.html

Ik had het filmpje al eerder gezien en er is destijds ook over gediscussieerd. Hoopvol, hè? :\\

O, wist ik niet. Het hoopvolle is dat ik de kritiek begrijp :) Nu nog een roman schrijven :(

Ik heb dit filmpje volgens mij ook eerder gezien. Ik vind het vooral fascinerend hoe de auteur reageert op de kritiek van de uitgevers, dat hij ervan uitgaat dat hij enkel de verkeerde uitgevers getroffen heeft. Wel fijn als je zo zelfverzekerd bent natuurlijk. Verder denk ik dat hier een realistisch beeld geschetst wordt van hoe uitgevers met ongevraagde manuscripten omgaan.

Ja, die reactie van auteur viel mij ook op. Als je beter wilt worden is het toch wel een vereiste dat je je zwaktes ziet.

Leuk fimpje! Interessant commentaar van de heren Nijsen (Podium) en Nijssen (De Arbeiderspers). De laatste komt niet verder dan de begeleidende brief, de eerste geeft de auteur nog het voordeel van de twijfel na het lezen van de eerste zin, maar haakt definitief af na de tweede zin. Klopt het dan toch dat je eigenlijk alleen de eerste drie zinnen van je manuscript naar een uitgever hoeft op te sturen? Overigens heeft de auteur misschien wel een punt: de neiging van uitgevers om manuscripten te willen relateren aan iets wat er al is, in plaats van open te staan voor iets nieuws.

Nou moe, ik kan het filmpje niet zien :(. Soms werkt de link even maar stopt hij al vrij snel en soms krijg ik gewoon een blanco pagina. Ben wel benieuwd nu!

PP, je kunt hem ook downloaden en op je computer afspelen: http://www.lernert.nl/uitgevers.flv Ik heb hem ook een tijdje geleden gezien en had er een erg dubbel gevoel bij. Aan de ene kant vind ik de afwerende houding van de schrijver ("deze uitgeverijen passen dus niet bij mij") een gezonde, relativerende manier om met tegenslagen om te gaan (ipv bijvoorbeeld "ik kan er blijkbaar niets van, ik stop er maar mee!"). Aan de andere kant wuift hij het commentaar inderdaad wel heel gemakkelijk weg. En ik vind het erg vreemd dat hij, als hij bij de brievenbus staat met zijn manuscripten en hem gevraagd wordt welke uitgeverijen hij aan gaat schrijven, op de enveloppen moet kijken om die vraag te beantwoorden. De aandacht die hij wel van de uitgeverijen vraagt, geeft hij op zijn beurt niet aan hen. Hij onthoudt hun naam niet en neemt hun commentaar niet serieus, terwijl een samenwerking toch van twee kanten zal moeten komen. Los daarvan is het wel erg sneu voor deze man; je ziet gewoon hoe graag hij het wil en hoeveel van zichzelf hij in zijn schrijven stopt. Of de afwijzing ermee te maken heeft dat hij iets anders heeft geschreven dan normaal, betwijfel ik. Ik geloof en wil geloven dat als je iets vernieuwends schrijft dat goed is, dat je dan echt nog steeds een kans maakt. Misschien juist wel een grotere. Anders was bijvoorbeeld Safran Foer ook nooit gepubliceerd - die houdt er toch een behoorlijk unieke verteltrant en stijl op na. EDIT Die uitgever relativeert zichzelf trouwens wel nog door te zeggen dat het een subjectieve beoordeling is en dat hij fout kan zitten, misschien de tijdsgeest niet goed aanvoelt etc. Maar het is echt het taalgebruik waar hij over valt en hij geeft ook heel concrete feedback op waar dat dan in zit.

Ik vroeg mij af waarin het vernieuwende zat, bij deze schrijver. Dat haalde ik ook niet uit zijn begeleidende brief; daarin hoorde ik een wirwar van ideeen en mogelijke richtingen. Het blijkt maar weer eens hoe belangrijk die brief is, en ja, daarom viel het mij ook op dat hij de namen van de uitgeverijen die hij aanschreef niet 123 uit zijn mouw schudde. Al kunnen dat ook zenuwen zijn geweest.

Mijn computer heeft een poos geen filmpjes willen vertonen maar nu doet hij het ineens weer, dus ik heb het nu ook gezien. Oef! Ik word daar wel een beetje mismoedig van. Op een bepaalde manier heeft die schrijver wel gelijk denk ik, dat hij zijn werk gestuurd heeft aan uitgevers die niet geschikt voor hem zijn. Het is maar van welke kant je het bekijkt. Die redacteuren zitten daar om te beoordelen of het geschikt is voor hun uitgeverij. Nou, dat is het dus niet. Maar om het werk daarom slecht te noemen, daar heb ik moeite mee. Nee, het werk van die schrijver is helemaal niet mijn smaak, het lijkt er niet op. Daar gaat het me niet om. Ik vraag me alleen af of een stijl die niet de mijne is daarom automatisch slecht is. Als je zo gaat praten, verhef je je eigen smaak tot absolute norm. En die voorspelling dat het nooit meer wat kan worden met deze auteur ... Ik vind het moeilijk. Ik snap dat die manuscripten moeten worden afgewezen. Ik vraag me af of er geen manier mogelijk is die zowel voor de auteurs als voor de redacteuren minder onprettig is. Buikpijnfilmpje, al met al.

Ik snap heel goed dat die man zo reageert en het commentaar van mensen dat hij geen zicht heeft op zijn eigen werk, puur gebaseerd op zijn gekwetste reactie, vind ik dan ook een beetje kortzichtig. Feedback krijgen, is iets heel anders dan op deze manier totaal afgekamd worden, en dan ook nog op tv waar heel Nederland je kan zien. Iemand heeft jaren werk gestoken in zijn ontwikkeling, en natuurlijk, daarmee hoeft het niet per sé een meesterwerk te zijn, maar hij heeft daar wel enorm veel van zichzelf ingestoken en neemt het risico het de wereld in te sturen. En hij durft dat ook nog te doen voor een documentaire. Dat vergt moed. Ik begrijp dat die uitgevers niet zitten te wachten op al die ongevraagde en slechte manuscripten, maar ze laten zichzelf wel kennen zeg. Het gaat gewoon om de manier hoe je met elkaar omgaat. Niet zo dus.

Voordat ik dit filmpje had gezien, had ik al weinig moed om een uitgever te benaderen. Na het zien van het filmpje heb ik nog veel minder moed.

Ik heb het filmpje net ook bekeken en ik vind het wel meevallen. De 2e zin van die schrijver is inderdaad raar, daar hebben de redacteurs gewoon gelijk in. Ik vind het wel vreemd dat ik geen argumenten heb gehoord bij de stelling dat het boek helemaal niet geschikt zou zijn voor uitgave, zelfs niet met redactiewerk. Van die argumenten kun je als schrijver juist dingen leren. Overigens is de manier waarop het commentaar gegeven wordt hard, maar ik vind het eigenlijk niets nieuws. Alles wat ik over uitgevers weet heb ik van SOL, en ik had dit beeld al bij een redacteur. Het laatste stukje film is herkenbaar. Schrijvers willen opvallen met gekke titels of de manier waarop ze hun werk naar de uitgeverij sturen. Overigens vind ik 'Het gedicht is mijn gebed, amen' wel grappig, maar ik snap dat een uitgever geen bundel met vijftig van zulke gedichtjes uit wil geven. Overigens kiest de schrijver van dit boek in spe er zelf voor om gefilmd te worden. Ik hoop voor hem dat hij het commentaar serieus neemt, er iets mee doet en een nieuwe poging waagt. Feitelijk doen die redacteuren wat wij op proeflezen doen: reageren op stukken. Ook wij maken wel eens een harde opmerking, doen wel eens iets fout of kwetsen de schrijver onbewust. Als schrijver moet je daar eigenlijk mee om kunnen gaan, het wereldje waarin we allemaal binnen willen komen (of waarin we inmiddels opgesloten zijn :D) is nu eenmaal hard.

tantebetje, laat de moed niet zakken, wie weet zit er net een uitgever te wachten op een bundel vol sonetten. Wie niet waagt wie niet wint.

@Spirit: volgens mij moet het anders kunnen. @saya: Lief van je. Ik zit ondertussen ook andere plannetjes te bedenken. Ik heb een idee dat ik hier misschien ga neerzetten, maar ik wacht even op het sonnettenboekje van aquaZZ. Dat schijnt, met wat geluk, vóór Sinterklaas al in de bus te liggen. Als de postbodes niet te veel staken.

Dit is ook maar één aspect van de uitgeverswereld. Die mensen in het filmpje doen misschien niet altíjd zo. En het kan idd anders: de mensen uit het vak die ik ken, gedragen zich netjes en aardig (tegen mij althans). Natuurlijk weet ik niet hoe ze achter mijn rug om doen :lol:... Waarschijnlijk maakt het dus ook nog uit waar je terecht komt. @tantebetje: je maakt me nu wel nieuwsgierig...

Inderdaad tantebetje, je maakt ons nieuwsgierig.... En waarom op het zzonnettenboekje wachten? Hmmm......

Ik heb dan juist zin om die uitgevers onmiddellijk te benaderen. Mijn haren gaan altijd recht overeind staan bij zulke uitlatingen. Een beetje op de manier van: dat zullen we nog weleens zien! :mad:

Het probleem is dat je van hen afhankelijk bent. Nu trek me daar al heel lang niets meer van aan, maar ik kan me voorstellen dat beginnelingen hier ontzettend veel moete mee hebben. En waarom kamt de ene uitgever je af en ziet een ander er wel iets in? Het is allemaal heel subjectief.