Hoe te schrijven met humor?

Hier is al een soortgelijk topic over, getiteld 'Humor is geen genre'. Niet helemaal de antwoorden op jouw vragen, maar toch over humor.

Ja, dat weet ik, ik heb daaraan meegediscussiëerd. Maar ik ben hier echt op zoek naar tips en op deze manier is er een grotere kans op antwoord(en) op mijn vragen. Humor is een stijlmiddel, heb ik ergens gelezen, vandaar dat ik dit topic hier plaats. Ik wil graag antwoord op de vraag of humor aan te leren is en zo ja: Hoe dan? :?

Ik wilde in mijn laatste manuscript meer humor. Als ik een hoofdstuk had geschreven, zei ik tegen mezelf: 'En nu moet het gekker.' En dan maakte ik het hoofdstuk gekker. Mij hielp dat. Misschien kom je iets verder als je soorten humor onderscheidt, zoals overdrijving, understatement, versprekingen (denk aan Fawlty Tower, wanneer er een groep Duitsers in het hotel komt) etc. En of humor te leren is? Geen idee. Maar iedereen heeft vast wel ergens een humorkiem en met de juiste pokon en een beetje water komt er vast wel een grappig plantje uit de grond. Zet 'm op!

Ik bedacht me trouwens dat mijn man een boek over het onderwerp op zijn nachtkastje heeft liggen. Even naar boven gerend en nu ligt het op mijn schoot. Comedy writing secrets, the best-selling book on how to think funny, write funny, act funny, and get paid for it. Geschreven door: Mel Helitzer with Mark Shatz. Over pokon gesproken.

Versprekingen horen m.i. meer bij mensen (ofwel buitenlanders, ofwel binnenlanders die zich verspreken doordat ze 300 dingen in één zin willen zeggen) dan bij algemene humor. Volgens mij zal een lezer het herkennen wanneer de humor er niet natuurlijk ingegaan is. Humor is ook vooral een spel van de verteller en de schrijver. Zo gebruikt Ovidius in het verhaal van Io (Metamorfosen, Boek I) in een bepaald fragment Mercurius als subverteller. Je denkt dat hij gaat spreken, maar Ovidius vertelt dan 'zo bleef voor Mercurius over te vertellen, dat blablablabla, dat blablabla'. Voor de Romeinen was dat humor. Maar je moet niet bedoeld grappig zijn. De meeste humor is daar veel te subjectief voor. Ik merkte dat bij een wedstrijdverhaal: de vader van een rijke familie heette Zwaan, zijn twee dochters Zwanendochters. Ik vond dat een goed gevonden pretje, maar de proeflezers reageerden er niet echt op. Wat ook helpt, is om de hoofdpersoon heel lang in een bepaalde veronderstelling te laten leven. Aan het eind blijkt dat die veronderstelling niet correct was. Ik heb ook zo'n verhaal. Als je het wilt, moet je maar even een pb'tje sturen. Ik wil niet zeggen dat ik alle wijsheid in pacht heb, maar wie weet is het een opstapje.

Carmiggelt had veel succes door nogal alledaagse dingen in een overdreven stadhuistaal te beschrijven.

Ik denk niet dat je humor kan leren.

Hij zat bij een leeg krat een biertje te drinken. Overal op de vloer lagen lege flesjes. Toen zijn vriendin het zag en hem kwaad aankeek zei hij: "Ik had een beetje dorst." Is dat humor?

Helga, ik heb het boek dat je noemde opgezocht en het lijkt me wel een goed boek. Carduelis, is het goed dat ik later op je verhaal terugkom? Ik heb momenteel genoeg te lezen, zoals je misschien wel weet. ;)

Hij zat bij een leeg krat een biertje te drinken. Overal op de vloer lagen lege flesjes. Toen zijn vriendin het zag en hem kwaad aankeek zei hij: "Ik had een beetje dorst." Is dat humor?

Ik vind alleen de eerste zin humor. Humor hoef je niet uit te leggen, m.i. En of het te leren ïs? Een bepaalde techniek wel. Wat mij nog wel eens gebeurt, is dat mijn toetsenbord iets anders schrijft dan ik van plan was en dat me dat dan op fantastische vondsten brengt. Met humor weet je nooit wat er uit de lucht komt vallen. De ene keer kan het een goudgeel herfstblaadje zijn en de andere keer reigerschijt die precies op je onderlip terechtkomt. Voor de toeschouwer c.q. lezer kan het leuk zijn, voor wie het overkomt, niet. Of andersom. Humortechnieken vallen misschien wel te leren, maar als je het als auteur gewoon niet ZIET, kun je er ook geen gebruik van maken. Daarom kun je wel achteraf en onbedoeld een humoristische tekst geschreven hebben ... terwijl je het misschien juist serieus bedoelde.

Humortechnieken vallen misschien wel te leren, maar als je het als auteur gewoon niet ZIET, kun je er ook geen gebruik van maken. Daarom kun je wel achteraf en onbedoeld een humoristische tekst geschreven hebben ... terwijl je het misschien juist serieus bedoelde.

Ja dat heb ik ook. Dan denk ik: Lachen ze nou om mij?

"Konstanten in de Comedie" van hans van den Bergh geeft aan hoe humoristische effecten in toneelstukken tot stand komen. Leerzaam ! en ook grappig om te lezen. Joeri

Ik snap 't, Four Seasons. ;) Ook ik vind alleen de eerste zin humoristisch, die tweede kan er sowieso uit en de zin daarna is wat ingewikkeld op het eerste oog.

Humor blijft erg persoonlijk. Verwar humor ook niet met grappig zijn. Het is het verschil tussen De Mounties (platte humor) en Youp van 't Hek of Herman Finkers. Tip: steek je licht eens op bij deze mensen, ze hebben allemaal wel een of ander boekje geschreven. Echte humor is een lach IN een traan. Het is heel dubbel. Neem bijvoorbeeld Nescio, en Elsschot. Bestudeer deze, je kan er veel van leren. Ook Gerrit Komrij kan erg humoristisch schrijven. En ja, ook Bomans, bijvoorbeeld zijn Kopstukken. Of je daadwerkelijk humoristisch kan leren schrijven weet ik niet. Sommige mensen, ook op dit forum, lijken gespeend te zijn van welk gevoel voor humor dan ook. En dat is niet erg, want iedereen is op een andere manier gebakken. Hebben Adam en Eva een navel gehad? Zomaar een vraagje tussendoor. Humor? En zo ja, waarom dan? Je ziet het, het slaat allemaal nergens op. Het hele leven is een farce. Ik was zeer recent bij de crematie van een jonge vrouw. Hartverscheurend. En toch werd er zo nu en dan gelachen. Denk ook daar maar eens over na. Ergo dusio conclusio: je hebt je eigen gevoel voor humor, en humor is niet aan te leren. Gewild grappig zijn heeft een averechts effect. Probeer wat 'onthecht' te schrijven, laat personages uit hun rol vallen, lees De Schoolmeester bijvoorbeeld. En bedenk dat per definitie mensen lezen wat ze willen lezen. DJ is leaving the building.

Ook ik vind alleen de eerste zin humoristisch, die tweede kan er sowieso uit en de zin daarna is wat ingewikkeld op het eerste oog.

Dus dan wordt het zo: Hij zat bij een leeg krat een biertje te drinken. Toen zijn vriendin het zag en hem kwaad aankeek zei hij: "Ik had een beetje dorst." Met dat laatste zin maak ik gebruik van een understatement (dus het tegenovergestelde van een overdrijving)

Humor heeft voor mij altijd ook veel te maken met timing, gezichtsuitdrukking, sfeer etc. Als ik ook een gooi mag doen :) Hij zat met een biertje in zijn hand en wierp een blik op de drie-en-twintig lege flesjes in de krat naast hem. "Ik had een beetje dorst."

Humor heeft voor mij altijd ook veel te maken met timing, gezichtsuitdrukking, sfeer etc. Als ik ook een gooi mag doen :) Hij zat met een biertje in zijn hand en wierp een blik op de drie-en-twintig lege flesjes in de krat naast hem. "Ik had een beetje dorst."

Waarmee nog niet gezegd is dat hij die allemaal zojuist heeft leeggedronken. Ook een poging tot humor: "Heb je nu alweer een hele krat leeggezopen!" schreeuwde de vrouw tegen haar vriend die net het laatste flesje bier opende. "Ik had een beetje dorst."

Lees sowieso veel humoristische boeken en dan vooral met het soort humor dat je zelf wilt toepassen. De techniek is uiteraard te leren, maar het kan absoluut geen kwaad om een beetje humor van jezelf in huis te hebben. Zorg dat je altijd een notitieboekje en een pen bij je hebt. In het dagelijkse leven zijn er genoeg voorvallen die de moeite waard zijn om op te schrijven. Kan ook een idee voor een nieuw verhaal opleveren. Humor in dialoog of beschrijving, de keus is geheel aan jezelf, maar overdrijf het niet.

Ook een poging tot humor: "Heb je nu alweer een hele krat leeggezopen!" schreeuwde de vrouw tegen haar vriend die net het laatste flesje bier opende. "Ik had een beetje dorst."

:lol: Jij snapt het.

Hai FS, Volgens mij bezit ieder mens wel enige vorm van humor. Alleen, als je dit aan een ander wilt overbrengen, (dmv boek/tekst schrijven) dan zit je al snel vast aan het algemene, qua humor beleving. Heb je dus een ander gevoel voor humor, dan lijkt het mij heel lastig om iets 'algemeen' grappig te beschrijven. Gewoon, omdat het voor jou zelf eigenlijk helemaal niet zo grappig is. Je kunt natuurlijk altijd de ondersteuning van een ander vragen om te toetsen of iets als humoristisch wordt ervaren. Lastig.., maar ik denk dat je dit nooit (goed) aan kunt leren, wel verbeteren. groetjes, p.s. Leuk :) onderwerp

Oeps, :o dubbel

Ik zou de man nog even glazig laten kijken en dan achterover laten tuimelen. Tenminste, dat is mijn gevoel voor humor ;). Maarja, humor is divers; niet iedereen houdt van Jack-ass en/of Hans Teeuwen (om maar iets te noemen).

Lees sowieso veel humoristische boeken en dan vooral met het soort humor dat je zelf wilt toepassen.

Adrian Mole bijvoorbeeld, waar de falkland eilanden onder een taartkruimeltje bleken te liggen. Ben het nooit vergeten dat zinnetje en de diepere betekenis er van.

Ik las zonet de column van Sylvia Witteman in Volkskrant Magazine. Zij maakt mooi gebruik van de overdrijving in de beschrijving van een Amerikaans huis (woorden als elefantesk). Ook een aanrader!

Wat ik ooit las of hoorde, ik weet het niet meer, was dat je bij humor denkt dat het verhaal één kant op gaat, maar dat op het einde alles een andere kant uitgaat, totaal onverwachts, maar zo dat het gewoon melig is. Meer weet ik er eigenlijk niet van :confused:

Hij zat bij een leeg krat een biertje te drinken. Overal op de vloer lagen flesjes. Toen zijn vriendin het zag en hem kwaad aankeek zei hij: 'Ik had niet eens dorst!'

Hij zat bij een leeg krat een biertje te drinken. Overal op de vloer lagen flesjes. Toen zijn vriendin het zag en hem kwaad aankeek zei hij: 'Ik had niet eens dorst!'

Ja, dat is humor! (Vind ik). En dan vooral de laatste zin, terwijl ik oorspronkelijk de eerste zin humor vond. Het kan raar gaan in een verhaal.

Wat mij betreft is humor vooral context. Alles kan in principe grappig zijn. zolang je het maar in de juiste/verkeerde situatie weet te zetten. Humor kan in de taal zitten, een verrassend gekozen woord dat een dubbelzinnige associatie oproept bijvoorbeeld. Het kan een grapje zijn, met een punchline, zoals hierboven. Maar het kan ook een onverwacht beeld zijn dat wordt opgeroepen. Neem bijvoorbeeld premier Balkenende die het land verzekerd dat we niet ten onder zullen gaan aan de financiële crisis. Strak in het pak met een serieus gezicht stelt hij ons gerust via de camera, wanneer hij wegloopt zien we de roze hartjes van zijn boxershort achter de open billen van zijn leren broek. Nou ja, zoiets. (De dodelijke uitleg: Zo'n leren broek heeft vast een naam waardoor het beter loopt en leest, maar vooral het contrast tussen de truttige boxer en de sterke leernicht associatie van die broek, in de context van een serieuze Balkenende maakt dit, in mijn ogen, een grappig beeld.)

Zeer beeldend, zo op de vroege ochtend. Ik hoop dat ik straks Balkenende niet tegenkom op een nieuwssite, anders ga ik op zoek naar zijn broek :lol:

Gevoel voor humor is een karaktereigenschap en er zijn vele vormen. De één vindt Youp leuk en de ander vindt Herman Finkers leuk. Dus 'leren' om humorvol te schrijven bestaat niet, volgens mij. Dat heb je of je hebt het niet. Ik denk dat alles valt of staat met talent om te schrijven. Kun je dat gevoel voor humor omzetten naar papier en dusdanig omschrijven dat het zo overkomt als jij bedoelt. Maar dat is niet alleen met humor zo. Dat geldt ook voor drama, romantiek, spanning etc etc.