Nee, :D = :D. Met ontblote tanden. In onze cultuur is humor haast heilig, maar in werkelijkheid zit het vol geweld en vernederingen. Kijk maar eens een slapstick. Wat een narigheid! Waarom lachen we er dan om? Omdat we ons superieur voelen. Dat is wat het prettige gevoel geeft. Ook bijvoorbeeld bij een Belgenmop. Wat zijn die Belgen toch dom, hahaha.

FS: crosspost.

Leedvermaak is het grootste vermaak, is vaak de kreet. Maar dit geldt niet voor mij, hoor. Leedvermaak is het goedkoopste 'vermaak'. Ik ben gewoon grappig. Kom maar eens langs.

FS: er bestaat ook milde humor. In het Engelse taalgebied zijn "puns" populair, woordgrapjes. Dat is een milde vorm van humor - meestal dan. Maar zelfs daar voelen mensen iets van agressie bij. Dat blijkt als iemand iets zegt dat als een "pun" zou kunnen worden uitgelegd terwijl hij het over een gevoelig onderwerp heeft. Dan voegt hij toe: "no pun intended". Het was niet grappig bedoeld. Om te voorkomen dat mensen zich beledigd of anderszins gekwetst zullen voelen.

Oftewel: most truth is in a passing joke.

Hangt er van af. Stel bijvoorbeeld, iemand tapt een Belgenmop, jij gaat hartelijk lachen en dan blijkt er een Belg in het gezelschap te zijn die de grap niet kan waarderen. Dan heb je misschien spijt dat je er om gelachen hebt. Gevoel voor humor schijnt aangeboren te zijn en ik heb het, net als Tja blijkbaar. Uit ervaring weet ik dat het iets is waar ik voorzichtig mee moet omgaan. Je kunt er mensen mee kwetsen en dat is niet wat ik wil.

Ja mag je FS, maar ik ga nu afsluiten en naar bed, ik zie het morgen wel.

@ Schrijverke: briljant grapje! En het beledigende zie ik er niet van. Het schrijnende wel. En dat is nu juist het goede van humor: het leven dragelijk maken.

@ Tante Betje: Ik zie humor meer als een substituut voor agressie, niet als hetzelfde en ben blij dat die mogelijkheid ons gegeven is. Het is terecht heilig. In wat voor verkrampte samenleving zouden wij leven als humor écht gelijk wordt gesteld aan agressie, zoals door bepaalde lieden vaak gedaan wordt. In zijn memorable fragment met de Meiden van Halal legt Hans Teeuwen dan ook precies de vinger op de zere plek. It's all in the eye of the beholder!

Ja, maar daar wordt humor doelgericht als middel ingezet - en dan kun je stellen dat het een agressief middel is. Maar er is zoveel andere, leuke, terloopse humor. Woordgrapjes, situaties, gebeurtenissen, onnavolgbare gedachtesprongen, dialogen ... dat kan een verhaal allemaal in zich hebben, zelfs als het een ernstig verhaal is. Ikzelf ben zelden of nooit op zoek naar humor. Ik kan nauwelijks grappen bedenken. Toch - als ik een tekst schrijf - kan het gebeuren dat er humor in zit, want die tekst heeft dat in zich (of ik). En dan moet je het er gewoon lekker uit laten komen. Humor kan ook veel wijsheid bezitten. Relativering. Inzicht. Die agressieve humor vind ik - nader beschouwd - eigenlijk buiten het begrip humor vallen (*). Hans Teeuwen vind ik dan ook niet humoristisch. Guus Kuijer weer wel. (*) Over welk begrip het dan wel gaat, daar moet ik nog even over nadenken.

Ik doe soms onhandige dingen waar ik later heel hard om moet lachen. Dat gebruik ik ook weer in mijn boek. Maar ik begrijp wel wat tante Betje bedoelt. Soms hoor ik iemand wat zeggen wat in mijn hoofd tot een bepaalde associatie leidt. Voordat ik het weet flap ik dat er ook uit. Daar moet ik wel mee uitkijken, kan soms een beetje verkeerd overkomen, zeker wanneer ik iemand nog niet zo goed ken (of eerder andersom als die ander mij niet kent). Anyway ik geloof dat ik zo dus ook humor in mijn boeken verwerk, is ook alleen leuk wanneer het vanzelf gaat.

Als ik zeg: 'Ik schrijf met een laserpen', en je leest dat fonetisch, dan vind ik dat humor.

In jouw 'tonkinezencolumn' op je hyves, MJ, zit zoveel humor! Terwijl het een heel ernstige constatering is.

Ah, dank je, Zjors! Dat vind ik grappig, dat ik dat zelf niet zie, want ik had het serieus bedoeld.

Als je om een ander lacht is humor agressief Als je om je zelf lacht is humor bevrijdend Als je om een ander lacht en je hebt niet door dat je eigenlijk om jezelf lacht, is humor pijnlijk. Als je om een amder lacht en je doet alsof je om jezelf lacht, is humor vals.

Als ik het goed begrijp, betekent positieve humor dus als je om jezelf kunt lachen. Iemand kan toch ontzettend grappig zijn?

Je kunt om iemand anders lachen en weten dat het eigenlijk gaat om dingen die je bij jeself herkent. De lach als spiegel. Dan lach je om jezelf. Het wordt anders als dat spiegel element ontbreekt. Dan lach je om iemand anders, en wordt het min of meer uitlachen.

JJV, ik ervaar humor als zou in de pap (hoewel ik helemaal niet van zout houd). Ik zou nooit iemand uitlachen, maar ik kan toch moeilijk de hele dag om mezelf in een deuk liggen? Het kan natuurlijk wel, maar dan hapert er wel iets aan mij. Nou ja, misschien is dit ook wel zo.

JJV, ik ervaar humor als zou in de pap (hoewel ik helemaal niet van zout houd). Ik zou nooit iemand uitlachen, maar ik kan toch moeilijk de hele dag om mezelf in een deuk liggen? Het kan natuurlijk wel, maar dan hapert er wel iets aan mij. Nou ja, misschien is dit ook wel zo.

Ik denk dat er juist niets aan je hapert als je de hele dag om jezelf lacht. Je relativeert dan. Ik denk dat in al die humor wel een spiegeltje zit, misschien verscholen, maar hij is er. Als die er niet is wordt de bijbedoeling (ondertiteling) van de lach: "ik ben blij dat ik niet zo dom ben". Dat bedoel ik met lachen om anderen, de agresiseve lach.

OK

Ik verdiep me de laatste tijd in humorschrijven en kwam op Issuu.com dit boek tegen http://www.issuu.com/morganxxx/docs/melvin_helitz… A must read.

Waarom zou je dat boek bestellen, Four Seasons, je kunt het digitaal helemaal doorbladeren en lezen.