Ik denk dat humor als kunstje niet aan te leren is; dat vervalt volgens mij al snel in houterig gedoe. Er zijn altijd geniale schrijvers die het wel kunnen, maar als regel denk ik dat je moet werken met wat je hebt. Dat gezegd hebbend: ik denk ook dat het overbrengen van je eigen soort humor vakwerk is, en vakmanschap kun je opbouwen.

Ik weet niet of iemand dit forum nog weleens bekijkt, maar ik heb laatst een boek gelezen waar ik erg om moest lachen. Het heet 'De Seriemoordenaarsclub'. Het gegeven van dit verhaal is al erg leuk en daarnaast is de hoofdpersoon zo onnozel dat het gewoon grappig is. Hier een korte samenvatting: Het eenzame leven van Doug neemt een welkome wending als hij bijna wordt vermoord door een seriemoordenaar. Hij doodt zijn aanvaller, neemt diens identiteit over en weet zo binnen te dringen in de Seriemoordenaarsclub. De leden komen eens per maand bijeen in een Ierse pub, zijn genoemd naar bekende acteurs en pochen over hun recente moorden. De enige voorwaarde om lid van de Club te blijven is blijven moorden, en dus moet Doug zijn handen vuilmaken. De corrupte FBI-agent Wade spoort hem aan om alle leden van de Club om te leggen. Een ideële, maar hachelijke taak, want de slachtoffers zijn gewiekst en levensgevaarlijk en dode leden worden vervangen - en ondertussen wijkt agent Wade maar niet van Dougs zijde. DE SERIEMOORDENAARSCLUB is een thriller en tegelijkertijd een persiflage op dat genre, die doet denken aan American Psycho. Het is een bloedserieuze én hilarische roman die laat zien dat humor en crime prima samengaan. Wat ik zo grappig vind aan dit verhaal is dat het zo onwaarschijnlijk en absurd is. En dat Doug zo onnozel is dus :-) Maar goed, er zullen vast veel mensen zijn die er helemaal niet om kunnen lachen. En voor alle anderen: veel leesplezier!