White room syndrome: hoe los je het op?

Misschien heb je de term white room syndrome weleens gehoord. Je personages bevinden zich in een witte kamer, ofwel een ruimte die niet wordt beschreven. Hoe voorkom je het of los je het op? Deze week in het schrijfwoordenboek: white room syndrome.

Waarom wil je het voorkomen?

Een tekst met het white room syndrome bevat niet of nauwelijks beschrijving. Dit geeft de lezer het gevoel dat ze in het niets zweven. Het verhaal speelt zich op een onzichtbare plaats af, waardoor het surrealistisch aandoet. Dit maakt de vertelling minder echt en zorgt ervoor dat de lezer zich niet in de wereld waant. Kort gezegd: white room syndrome voorkomt dat je de lezer meesleept.

Hoe voorkom je het?

Simpel gezegd door wel te omschrijven. Zorg dat de omgeving duidelijk is en dat je omschrijvingen echtheid toevoegen. Heb je moeite met het neerzetten of bedenken van omschrijvingen? Lees dan de tips in de laatste alinea.
Voor het voorkomen van white room syndrome is het belangrijk dat jij je er bewust van wordt. Dit doe je door jezelf tijdens het schrijven de vraag te stellen: waar bevinden we ons? Als het antwoord niet duidelijk in je hoofd komt, is de kans groot dat je het ook niet hebt omschreven. Zorg dat je dan actief gaat nadenken over de omgeving waarin je verhaal zich afspeelt. Zodra jij je een beeld van de kamer vormt in je hoofd, ben je ook eerder geneigd om dit te omschrijven.
Weet je zelf wel duidelijk hoe de omgeving eruitziet? Lees je eigen tekst dan kritisch terug om te zien of je dit ook met de lezer hebt gedeeld.

Handige tips voor omschrijvingen

Realiteitsdetails helpen je om het surrealistische van white room syndrome tegen te gaan. Je omschrijft hierbij kleine details die de lezer het gevoel geven echt in de ruimte aanwezig te zijn. Lees hier over het gebruik van realiteitsdetails.
Daarnaast houdt een lezer ervan als een omschrijving herkenbaar is, maar niet afgezaagd. Je hoeft dus geen vergezochte beschrijvingen geven, die zo afdwalen dat een lezer niet meer weet wát je nu precies schetst. Zorg in plaats daarvan dat het duidelijk is, maar voeg hier en daar wat eigenheid toe. Wees niet bang om een voorbeeld te nemen aan de manier waarop jouw favoriete schrijvers dit aanpakken. De balans tussen duidelijke omschrijving en eigenheid vergt wat oefening en is ook nog eens afhankelijk van je stijl. Wanneer je opmerkt dat jezelf schuldig maakt aan het white room syndrome, dan heb je al een grote stap gemaakt. Omschrijven kan je oefenen en het white room syndrome is dan ook goed te verhelpen.