UKV's van de week: Woorden en Moeder en dochter

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er zes in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze zes vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

---

Geen titel - Stella Mantel

27 januari

Terwijl het dopje van de tube tandpasta op de grond valt en de kat ermee vandoor gaat, spuit ik een wormpje tandpasta op de tandenborstel, die ik gekocht heb bij de Aldi om de hoek van de straat, vlakbij de sportschool waar ook ik zwoeg om een beetje fitter te worden, zodat iedereen bewonderend naar me zal kijken en met me uit wandelen wil gaan langs de boulevard van verloren dromen die uiteenspatten als ik wakker word en ik verbaasd kijk naar een zwart katje, dat speelt met een dopje dat hoort op een tube tandpasta van de Aldi.
Stella Mantel, 27 januari

Woorden - Cora van B

27 januari

Zijn mond leest ze van het papiertje,
zijn lippen lenig, zijn stem laag en traag,
‘haverbrood, pindakaas met noot, beschuit.’

Langs de lettergrepen gloeit een hevige
honger naar handen, naar huid,
naar kussen, warm en graag en lang.

In de adempauze tussen wijn en fruit
herrijzen oude leugens, ‘je weet, je was
de enige, de mooiste, de liefste, die
anderen betekenden niets.’

Haar oren horen zijn boodschappen
haar huid huivert, haar hart huilt
haar stem verstomt.

Moeder en dochter - Ferry Segers

28 januari
Lotte loopt aan de hand van haar moeder het gebouw binnen. Haar popje sleept ze achter zich aan. Binnen hangt een muffe lucht.
‘Mama…’
‘Kom maar meisje, ik help je. We gaan douchen.’
Moeder kijkt droevig naar de bewaker. Deze opent zijn mond, maar wendt vol schaamte zijn hoofd de andere kant op. Hij zal er nooit aan wennen.
Met tranen in haar ogen tilt de vrouw haar dochter op en drukt haar dochter voor de laatste keer tegen zich aan en kust haar op de wang

Goedemorgen - Anna-Martine Banga

29 januari
Zijn wekker gaat af, dan is het al half zes. Ik duw mijn billen nog even tegen de zijne. Liever draaide ik me om, om hem nog even vast te houden, zijn opstaan te vertragen, maar daar ben ik niet wakker genoeg voor. Het duurt hooguit vijf minuten, dan zit hij al met z’n benen naast het bed. Onze handen vinden elkaar blindelings, hij drukt een kus op de mijne. ‘Lekker slapen liefje’ zegt hij, vrolijk als altijd.
‘Werkze lieve schat’ brabbel ik.
We vertrekken beiden naar een andere bestemming.

Geen titel - Remke Jansen

30 januari
De vrouw heeft zichzelf zo lang op de huid gezeten, dat het uitgeputte orgaan het op een dag opgeeft. De jeuk op haar armen en in haar hals tonen de weerstand van haar ziel, maar ze blijkt een wijze vrouw te zijn en heeft algauw door dat ze haar zelfkastijding moet staken. Ze besluit het roer om te gooien, alle zelfkritiek in de wind te slaan en haar spiegelbeeld iedere ochtend liefdevolle kusjes toe te blazen. Dat lukt aardig, behalve vandaag, omdat - heel prozaïsch - de resten van een beschuit in een mondhoek haar dat beletten.
 

Engeltje - Elsbeth Boom-Boumann

30 januari
Ik heb vandaag een cadeau gekregen van een meisje. 
Ze liet haar fiets vallen en zonder één woord te zeggen, haalde ze een schat tevoorschijn vanonder haar jas. 
"Voor mij?” Ze knikte. 
Een verkreukelde, natte envelop zonder adres. Met een brief zonder tekst.
Ze fietste meteen door met nog een envelop, voor de buurman die net naar buiten kwam.
Een onbeschreven blad, gevuld met een prachtig verhaal vol liefde. 
Geen begin en geen einde, voor eenieder in te vullen naar believen.
En met de onvoorwaardelijke liefde van een meisje, worden de mooiste brieven geschreven.