UKV's van de week in de schijnwerpers

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

Aanval – Melissa Wouters

11 november

De aanval kwam van rechts. Niet geheel onverwacht. Naïef had ik gehoopt hem te kunnen pareren. Aanvankelijk leek dit te lukken, maar opeens raakte hij me toch. Ik vluchtte en deed in mijn schuilplaats alsof er niets aan de hand was. Ik had geen schijn van kans, het kwaad woekerde al in mijn lichaam. Ik kon het niet meer ontwijken en begon te kuchen, te hoesten en een dag later voelde ik hoe mijn neus steeds opnieuw volliep. Toen ik op zondagavond thuiskwam was mijn partner van zijn verkoudheid bevrijd.

Hand in hand – Asko de Vries Robles

11 november

“U heeft een stervormige tumor bij uw kleine hersenen, inoperabel helaas.”
Mijn vrouw hield mijn hand vast, onze vingers verstrengelden zich en ik voelde haar grip verstevigen. Onze handen sloten een stilzwijgend verbond: wij zouden de tijd verslaan. De liefde zou zegevieren, zij kuste mijn bitterzoete tranen.
Een paar jaar later liepen wij hand in hand naar het altaar. In haar ogen zag ik ons gezamenlijk verleden. Haar tranen van geluk waren ook mijn tranen en ik zag mijzelf door de ogen van toen. De angst, het verdriet maar ook de vreugde toen de neurochirurg het verlossende woord uitsprak: “Volgende week wordt u geopereerd.”

Ook – Remke Jansen

13 november

‘Happy sokken!’ roept de marktkoopman. 'Gemaakt voor u!’
Er komt een vrouw naast me staan. ‘Heeft u deze sokken nodig?’
‘Dat zegt hij,’ zeg ik. Ik weet van niets. Wat is er speciaal aan deze sokken?’
‘Mijn man is er een heel ander mens door geworden,’ zegt ze met een glimlach.
‘In welk opzicht?’ vraag ik.
‘Sinds hij deze sokken draagt, zit hij te giechelen bij het ontbijt en gaat hij huppelend naar zijn werk. Heel gezellig.’ Ze straalt.
‘Ik moet door,’ zeg ik. ‘Sterkte met uw man.’
‘Hi hi,’ zegt ze. Ik kijk naar haar voeten. Ja.

Requiem voor een broodtrommel – Maurits Rinders

13 november

Ooit stond hij op de barricaden en streed tegen onbuigzame vijanden: de Broodtrommel, Beschermheer en Ridder in de Orde van de Belegde Boterham. In de Achtjarige Oorlog vocht hij tegen geslepen pennen, kolossale boeken, bikkelharde thermosflessen en behoedde hij de zachte boterham voor ernstig letsel. Maar na jaren van strijd is hij verbannen. Zijn loyale bescherming en standvastigheid worden niet langer geroemd. Men schaamt zich nu zelfs voor hem. Hij wordt bespot, uitgelachen. Liever een groen uitgeslagen boterham onderin een rugzak dan terug naar de veilige boezem van de broodtrommel. De held der Boterhammen is in ruste. Zonder lintje.

Verassing – Willem Olierook

15 november

Hij had het koud. Bovendien was hij drijfnat. De stortbui had hem al fietsend tussen de velden volledig verrast. 

Hij snakte naar een kop hete koffie en een radiator om z’n verkleumde lijf weer op temperatuur te brengen.

In het buitengebied was er maar één plek waar dat kon: het crematorium.

Hij was het tot honderd meter genaderd en zag een volle parkeerplaats. Blijkbaar was er zojuist een uitvaart geweest, want druppelsgewijs kwamen er wat mensen naar buiten.

Binnen waren de condoleanceboekjes nog niet weggehaald en deels uit gewoonte maar ook uit nieuwsgierigheid bekeek hij de kaart. ‘Wat? Ik?!’

Foto: Pixabay