UKV's van de week in de schijnwerpers

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

Trots – Suzanna Esther

22 oktober

‘Als ze iets doet dat ik niet wil, dan ben ik weg!’
‘Dat kunt u gerust bespreken.’
‘Ik stap zo op!’
‘Ja hoor. Uw afspraak staat op 12 november, tien over twee.’
‘Bedankt.’ 
‘Graag gedaan.’
Rond mijn borst spant een band, de pijn is immens. Iets worstelt zich naar boven. Qua gevoel lijkt het op een slang, een enorme boosaardige lintworm die door mijn slokdarm naar boven kruipt. Mijn keel schrijnt. Iets dat brandt nestelt zich tussen mijn wenkbrauwen. 
Ik snik ongecontroleerd. 
Een traan rolt over mijn wang.
De afspraak staat. 
Het is me gelukt.
Nu nog gaan.
Kuttandarts.

Verdacht – Hélène Willems

22 oktober

Nieuwsgierig kijk ik door het zolderraam. Een politiehelikopter cirkelt gevaarlijk dicht boven ons huis. Omdat ik deze actie niet kan plaatsen, ga ik weer verder met het strijken van het wasgoed. Ineens hoor ik een enorm lawaai, glas dat rinkelt en een hoop geschreeuw. Gevolgd door stampende voeten op de trap.

Met het strijkijzer in mijn hand kijk ik verbaasd het arrestatieteam aan.

‘Sorry mevrouw, onze sensoren pikten een enorme hitte op. We dachten aan een hennepkwekerij op zolder,’ verontschuldigd een gemaskerde, zwaarbewapende agent zich.

Tja, strijken tijdens de overgang blijkt een gevaarlijke bezigheid te zijn.

Bekentenis – May Laysen

22 oktober

Hij speelt met zijn trouwring om zijn vinger. ‘Ik heb Jara altijd gezien als een vlinder, wat haar naam betekent. Prachtig, kleurrijk, teder, zacht, breekbaar en fladderend. Daarom klopt het dat juist een vlinder haar nu symboliseert. Laatst besefte ik dat ik er altijd rekening mee hield dat ze ooit bij mij weg zou kunnen fladderen, ik bedoel voorgoed weg.’ Hij schudt zijn hoofd. ‘Nooit maar dan ook nooit heb ik eraan gedacht dat ze door de dood zou worden verleid.’

De ring rolt van zijn vinger en cirkelt op de tegels. Het rinkelende geluid sterft weg.

Wat is een mens? – Ingeborg Nienhuis

23 oktober

Reproductie die met een schreeuw ter wereld komt;

Banden aangaat met andere mensen.

Verbindingen tussen hersenkwabben –

Alleen die processen gaan vanzelf.

Machinaal gecultiveerd om de aarde te bevolken.

Netto? Een emmer bloed, wat botten, organen, omhulsel.

Vleesgeworden cliché; pastiche van het ideale.

Uit lijfsbehoud van de planeet rijp om te ruimen.

Wat is een mens?

Begraafplaats – Erik Uniken

21 oktober

Smeedijzeren hekwerk scheidt de levenden van de doden. Op de mulle allee liggen rotte kastanjes en halfvergane bolsters. De eerste tekenen van vergankelijkheid.
Het kastanjeblad wijst aan waar de wind mijn gemijmer over menselijke broosheid heen blaast. Richting de boeren, die ten oosten van de begraafplaats het landwerk voortzetten van wie reeds gestorven zijn. Op zekere dag zal ik het stokje van hen overnemen. En even zeker weer moeten afgeven.
Ik, als eindig onderdeel van de oneindigheid. Een waarheid die me de zwaarte van ‘het leven’ helpt relativeren en een levensles waar pa roerloos van getuigt.

Dag pap…

Foto: Pixabay