UKV's van de week in de schijnwerpers

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

 

Bosjesman - Renate Van de Braak

24 september

Ik tref één van de senioren bij het kippenhok en vertel haar dat ze verse scharreleitjes uit het vogelkooitje mag pakken, als wij die daar vroeg in de ochtend hebben klaargelegd. Uit mijn ooghoek zie ik even later hoe mijn man tussen de hoge siergrassen bij de vakantiehuisjes aan het onkruid wieden is.

‘Kijk, een Bosjesman,’ grap ik, om te voorkomen dat de broze dame van zijn verdekte aanwezigheid schrikt. Maar, zij had hem klaarblijkelijk al eerder in de smiezen.

‘Ja, en zulke mooie zwarte wenkbrauwen he…’ kirt ze met plotselinge warmteblosjes. Als het maar bij eitjes blijft.

Gestolen dromen - Louise Jonkman

24 september

Stel je voor je bent de Aarde

je omhulsel is een ronde bol
bovenop je huid krioelt het leven,
dat leven betaalt zijn tol

Stel je voor je bent de Aarde
in je baarmoeder een kernproef
je longen ontdaan van zuurstof
kappen, roven …
nooit genoeg!

Stel je voor je bent de Aarde
je omhulsel is een ronde bol
bovenop je huid verdwijnt het leven
inwendig klink je hol

Stel je voor je bent de Aarde
twee mensenkinderen hand in hand
zaaien de nieuwe zaden …
voor het beloofde land.

Voor Greta Thunberg.

Zonder titel - Djiens Chaliens Behappy

25 september

"Bevrijding" Diep in de plooien van zijn rimpels staan woorden en regels met kraaienpoten gegriefd. Dieper dan de wortels van de bomen. Dichter als de mist over het meer. Volkomen onmacht sijpelt langs zijn wang neer. De overstroming is nabij, nog even en hij ziet het licht niet meer. Groot schreeuwend staan de teksten op de muur. De passie en de pijn ineen. In alle kleuren..maar voor mij, in geen. Het komt er niet meer uit, zelfs niet als inkt op een verlaten doek. Rillend van emotie begeef ik mij in de nacht. Wimpers van zwart als de klauwen van macht. Hopend op een aanblik, een lach. Maar gevaar overspoelt mijn gelaat. En achter elke adem schuilt een groots gevaar. Het ontstaan van Nieuwe Vleugels.

Stof - Gerard Beentjes

25 september

De oude boer naast me aan de bar keek me niet aan: ‘Morgenochtend gaan de koeien de wei in. Het is de laatste keer. Misschien overleven ze het. Een winter buiten. Die winters stellen toch niets meer voor. Ik zal ze niet meer terugbrengen. De dokter heb gezegd dat ik de kerst niet haal’.

Hij keek op en riep de barkeeper: ‘Klaas, doe die jongen een pils van me.’

Hij stond op en slofte de deur uit.

Kees zette een biertje voor me neer: ‘Wat zei die ouwe? Zoveel stof heeft hij anders nooit.’

Jarig - Cora van B

26 september

Op haar deur hangen slingers, rond een papier met doorgekraste cijfers.

‘Mam, waarom is je leeftijd doorgekrast?’

‘Er stond ‘tweeënnegentig’, de idioten, mij vinden ze vergeetachtig maar ik weet tenminste dat ik nu eenennegentig ben.’

Met sierlijke letters schrijf ik ‘91’ onder haar naam. Ze knikt. 

In de huiskamer incasseert ze verjaarswensen van medebewoners en verzorgenden, juicht mee: ‘Hoera hoera hoera.’

Weer bij haar kamer bekijkt ze de slinger, haar leeftijd.

Grist het papier van de deur, verfrommelt het, gooit het over haar schouder de gang in. 

‘Mam, wat doe je?’

Haar ogen bliksemen: ‘Een dame zegt haar leeftijd nooit!

 Foto: Pixabay