UKV's van de week in de schijnwerpers

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

Geintje bij de bakker – Maurits Rinders

5 november

Afgelopen zaterdagochtend kwam ik de bakker binnen. Het etalageraam was compleet beslagen. Iedere centimeter winkelvloer was bezet en ik kon mezelf nog net naar binnen drukken tegen de achterste ruggen aan. “Wie kan ik helpen?” Vroeg het meisje van de bakker aan de dampende mensenmassa. “Ja, mij!” riep ik van helemaal achteraan. De menigte draaide zich als één man om en keek mij vernietigend aan. Ik zette mijn meest onschuldige gezicht op; “Oh, ik dacht dat u allemaal bij elkaar hoorde!” Aan het gemor en de verontwaardiging te horen was het nog duidelijk te vroeg voor een geintje.

Nieuwe eigenaar – Hélène Willems

6 november

Triomfantelijk zet ik mijn handtekening onder het koopcontract. De notaris vraagt of het geen impulsieve aankoop is geweest. Ik zeg dat ik jarenlang van dit moment heb gedroomd en dat nu eindelijk mijn wens in vervulling is gegaan. Of er nog dingen gaan veranderen, vraagt hij als ik hem een hand geef.

‘O ja, er gaat een heleboel veranderen, ‘verzeker ik hem, ‘maar daar kan ik nu nog niets overzeggen. U leest dat vanzelf wel in de krant.’

De volgende ochtend kopt Le Figaro:

‘Versailles voor € 7.000.000.000 overgenomen door onbekende miljardair. Toegang voor Fransen verboden.”

Spreken is zilver, zwijgen is goud – Jingopuff auteur

7 november

'John, wat ben jij vroeg thuis?’
‘Ik ben ontslagen Babs.’
‘Wat? Wat heb je nu weer gedaan?’
‘Dat zal ik je zeggen, ik las deze week dat Servische onderzoekers aangetoond hebben dat psychopaten de beste managers zijn.’
‘Ja, en?’
‘Toen van Zanten vanmorgen ons kantoor binnenkwam … ‘
‘Van Zanten de CEO?’
‘Ja die. Ik dacht een keer wat punten bij hem te kunnen scoren, de laatste tijd gaat het niet zo lekker en toen ie bij mij in de buurt kwam legde ik een hand op zijn schouder en zei: zo, ouwe psychopaat.’

Vergeten – Theo Stepper

7 november

Haar vader had Alzheimer. Gestaag zag ze hem aftakelen. Hoe verder het ging, hoe minder last hij ervan leek te hebben. Verzoening met vergetelheid, omdat niets uiteindelijk ook iets is.
Ze besloot dat ze zo niet wil eindigen. Jarenlang loste ze fanatiek sudoku’s en cryptogrammen op. Hersentraining. Ze had een krantenabonnement voor de puzzelpagina. Op den duur kwam daar de klad in. In het begin ergerde ze zich daaraan, maar geleidelijk vergat ze die ergernis.
Lang klonk nog elke morgen een doffe plof in de gang. Soms dacht ze dan kort aan vader. Nu denkt ze meestal niets.

Meer – Erik Uniken

7 november

Dit veld lijkt me geschikt om te overnachten. Dan kan ik ze morgenvroeg laten drinken bij het meer. Spencer scheert weg en blaft de kudde bij elkaar. Ondertussen schik ik takjes voor een verwarmend nachtvuur.

Ik leg de slinger, met wat stenen, binnen handbereik en gebruik mijn tas als hoofdkussen. Met Spencers snuit in mijn nek herkauw ik de psalmwoorden: Hij doet mij nederliggen. Starend in de halve avondzon, mijmer ik over hemel en aarde. En over het wollige ‘meer’ ertussen. Een lik voorkomt dat ik in slaap sukkel. 

Ik werp een takje. Spencers oren wapperen in de schemering. 

Foto: Pixabay