UKV's van de week in de schijnwerpers

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging.

Wortelkanaal - Sandra Visser

28 augustus

 ‘Geef toch die rode maar.’ Ze neemt het stiftje van de assistente aan en leidt hem het wortelkanaal in. Het is tropisch warm. Het kanaal is lang. Waanzinnig lang. Amsterdam-Rijnkanaal. Er komt geen einde aan. Wilhelminakanaal. Eemskanaal. Noordzeekanaal! Ze duikt onder, voelt een frisse wind als ze weer boven komt. Verder wil ze. Naar open water. Dobberen op de golven. Verfrissing. Vakantie. Eindelijk.

’Eenentwintig millimeter. Wil je de elektrische meter?’

De ongeduldige stem van de assistente. Het geruis van de wind is geen wind. Ventilator. Patiënt onder haar handen. De elektrische meter. Nog even dan. Nog eenentwintig millimeter.

Zonder titel - Marianne Schenderling

28 augustus

Nooit eerder had hij de noodzaak gevoeld bij een zielenknijper aan te kloppen. Tot nu. Natuurlijk had hij zich een voorstelling gemaakt van Jeanette Mast, de therapeute. Een beauty, volgens zijn vriend, die met zijn vrouw bij haar in relatietherapie zat. Of lag, het is maar hoe je het bekijkt.

Zoals ze daar voor hen stond. Een slanke vrouw met kort muisgrijs haar, pumps en een strakke spijkerbroek. Inderdaad een beauty, dacht hij.

Haar donkerbruine nieuwsgierige ogen keken hen belangstellend aan.

Lina blikte nieuwsgierig terug, lachte vriendelijk. Een klik?

Frits slikte, keek weg. Wat deed hij hier in Godsnaam?

Werelden - Remke Jansen

26 augustus

'Laten we een geheim bedenken,' zeg ik.
Ik snak naar wat meer avontuur in onze vriendschap, maar jij zegt dat je geen geheim weet te bedenken en borstelt Barbie's haar. 
'Dit is ons geheim,' zeg ik en leg een stukje brood in je kast. Jij zegt niets en trekt Barbie een paar schoentjes aan. Een stukje brood in de kast, daar komt niemand achter. Wat een vondst.
Een paar dagen later informeer ik samenzweerderig naar ons geheim. Je kijkt me niet begrijpend aan, pakt Ken erbij en laat hem tegen Barbie zeggen: 'Weet jij wat ze bedoelt, Barb?'

MANNELIJK EGO - Asko de Vries Robles

26 augustus

Ja, wat mijn echtelijk bestaan betreft ben ik gebonden aan de Omerta, de edele kunst van het zwijgen. Het samenspel van de lakens weerklinkt slechts als monotoon geruis. Niet het ritselen van voorheen en mijn mannelijk ego zwijgt in alle toonaarden. Ik ejaculeer nog slechts verbaal, in taal, witregels van fatsoen:

“Zo daar moet ik het weer mee doen.”
Sublimeren dus, als tegenhanger van de bètablokkers, die mij een lamme hand bezorgen en de bedstee besmeuren met niets dan goede voornemens.

Ach ja - Stella Mantel

25 augustus

Wat kunnen kleine jongetjes toch schattig zijn, althans, mijn kleine mannetje. Hij bouwde de kamer vol met voertuigen, soms moest ik er doorheen lopen, boos werd hij niet. Ik heb hem eenmaal boos gezien, toen was de kaas op.

Zodra hij wat kon praten, riep hij: ¨Amma!¨ Naar zijn lieve zusje Alma. Daar doe je het nu voor...

Samen keken ze naar Kuifje op video. Op een dag liepen we op straat, toen hij achteruit ging lopen.

¨Wat doe je, Daaf?¨ Hij keek naar me op en zei:¨Ik spoel de band terug, mamma.¨