UKV's van de week: Hemelvaart en Zwanenzang

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

Hemelvaart – Robert Beernink

21 mei

We dauwtrappen langs een veldkapelletje. 

‘Waarom heet deze dag zo, pap?’ vraagt mijn groep vijf wijsneus.

Ik leg uit dat er een veelgelezen boek bestaat, waarin de hoofdpersoon doodgaat en opstijgt naar het paradijs. Ik bereid me voor op meer theologische dieptevragen. 

‘Als een soort raket? Of had hij te veel bruine bonen gegeten?‘ Ze lacht en denkt even na. ‘Is opa-opa ook naar de hemel gevlogen? En opa later ook?’

‘Wat denk je?’

‘Hoop het. Dat is toch mooier dan dood zijn!’

‘Denk je dat opa opa-opa daar heeft gezien?’

‘O, nee! Opa-opa is al veel te hoog!’

Strijdloos – Anna-Martine Banga

22 mei

Haar lijf voelt broos als ik haar tegen mij aandruk. Mijn kus op haar ingevallen wang geeft een pijnscheut door m’n borst. Haar handen glijden langs mijn armen, ‘ik kan niet meer.’ De klank waarmee ze dat zegt ontneemt me alle hoop. 

‘Heb je alles losgelaten, je strijd, overlevingsdrang?’ vraag ik, en kijk in haar ogen waar ik haar antwoord voel. ‘Dan zal dit je vast rust geven, denk ik?’ Een twinkeling geeft mij warmte. ‘Zoveel rust’ zegt ze vanuit een zucht, die ze te lang had vastgehouden.

We praten over de dood, die ineens zacht en liefdevol voelt.

Schraal – Robert van der Meulen

28 mei

Ik kon het niet laten even naar binnen te gluren. 

Ik zag onaangezeten tafels, waarop geen gevulde glazen – zelfs geen lege. De oude klok aan de wand stond stil. 

Maar mijn hoofd hoorde een hoopvol versje:

‘Na de zomer tref ik jou 

In de kroeg of op terras, 

denk dat ik vergeten zou 

Wat anderhalve meter was.’

Dat versje schreef ik zo´n anderhalve maand geleden, veerkrachtig, op een muur van een bekende boekhandel. Vandaag liep ik langs mijn kroeg. Volgende week mag het weer. Maar dat vergeten van die anderhalve meter, dat zit er nog niet in. 

Schraal bier.

Het lijkt een mop – Remke Jansen

23 mei

‘Jij ook een slokkie?’ vraagt de man aan de vlinder. Hij haalt een fles wijn tevoorschijn en duwt deze bijna tegen de neus, de roltong, de ogen ... - ik weet niet waartegen; het is allemaal zo klein - waarop het beestje zich terugtrekt en begint te zingen: ‘Ik ben niet gek, ik ben een vlinder. Ik drink geen drek, ik drink nectaahaaar!’

De man veert op en vraagt aan mij: ‘Hoorde jij dat ook?’

Omdat ik de hele dag al ja en amen tegen iedereen heb gezegd, verzucht ik: ‘Nee, wat dan?’

‘Hij ken nie rijmen, dat beest.’

Zwanenzang – Nel Goudriaan

25 mei

De oude verhalenverteller huilt. Mensen lopen gehaast aan hem voorbij. Vroeger kwamen ze bij hem zitten om te luisteren tot de zon onderging. 

Soms houdt iemand stil en zegt: ‘Je komt me bekend voor, wie ben je ook alweer?’

‘Mijn naam is Elegias ...,’ begint hij zijn antwoord, maar hun voetstappen verwijderen zich.

Hij neemt zijn muziekinstrument, zingt een laatste lied en vertelt zijn verhaal aan de bomen en de bloemen. De vogels kwinkeleren mee. Een verre koekoek roept, een koe kijkt hem lodderig aan.

Dan staat hij op, hangt zijn lier aan de wilgen en vertrekt naar onbekende verten.