Schrijversbestaan is als een horrorfilm

Schrijven is een prachtig vak wat veel mensen ambiëren, maar wat weet men nou eigenlijk over de inhoud van dit vak? Is het een droombaan of een nachtmerrie?

Iedereen wil het, maar wie kan het?

Uit een enquete in The Guardian blijkt dat 60% van de Britten het schrijverschap als hun droombaan beschouwen. Geen 9 tot 5 baan, een eigen dagindeling af en toe uit het raam staren of een slok koffie nemen - dan altijd inspiratie vinden - en al je idealen aan de buitenwereld kunnen vertellen. Dit is waarschijnlijk wat de meerderheid voor ogen heeft maar niets is minder waar. Geen kalmte, geen sereen gevoel van binnen maar leven in een horrorfilm. Heb je wel gedacht aan de eenzaamheid, de paranoïde momenten waarop je alles uit het raam wilt gooien en de constante onzekerheid waar je in moet leven?  Ga je dit aankunnen? De statistieken laten zien hoe weinig mensen eigenlijk afweten van de realiteit van het schrijversleven.

Schrijven is een uitputtende worsteling

Schrijvers spenderen hun dag voor een groot deel met aanpassen van woorden, peinzen over een goed plot en proberen uit alle macht clichés te vermijden tot ze er gek van worden. George Orwell  schreef over schrijvers;  ‘Alle schrijvers zijn ijdel, egoïstisch en lui. Maar hun uiteindelijke motieven om te schrijven blijven een mysterie. Een boek schrijven is een verschrikkelijke en uitputtende worsteling bijna als een lange pijnlijke ziekte. Niemand zou zoiets ondernemen als hij niet gedreven was door een demon die hij niet kan weerstaan of begrijpen’. 
Als dat de manier is waarop je naar het schrijfvak kijkt is er een kans dat je de realiteit aan zult kunnen. Om nog niet te spreken over afwijzingen, gefaalde uitgeefpogingen en verloren prijzen. Ook de literaire wereld en zijn geschiedenis die klaar staat om alles wat jij schrijft met zijn kolossale gewicht omlaag te trekken.  En het constant bezig zijn met om je heen kijken naar rivalen die meer succes lijken te hebben, ook al zullen veel schrijvers ontkennen dat ze dit doen.

Het onbereikbare doel

Om meester te worden van dialogen, sub tekst, plot, structuur, tijd, perspectief, begin en eind, het vereist een bijna niet op te brengen streven naar perfectie. Iedere schrijver is zijn leven lang  bezig om te streven naar het onmogelijke. Nog een veel voorkomende fabel over het schrijverschap is de macht die een schrijver heeft om zijn visies de wereld in te helpen. Orwell vergeleek dit met een baby die om aandacht schreeuwt. Schrijvers willen iets achter laten, een nalatenschap of een visie. Op het hoogtepunt vliegt hun werk van schrift naar kunst en schreeuwen ze om aandacht.
Hoe mooi het vak ook is, schrijven is geen keuze. Het is een roeping waar je een prijs voor betaalt.